Alþýðublaðið - 26.11.1934, Blaðsíða 2

MÁNUDAGINN 26. NÓV. 1934.
Friðarfuedar
EfflllII B@Il¥Íll Gg
Paraqn&y I íáen-
os 4yres«
LONDON (FO.)
Þjóðabamdaliagið siamþykti i
dag í jEjiiniu hljóði álit nefmdarinin'-
ar, siem haft hefir til með'fieröar
deilu Boiiviu og Paraguay. Allii?
gneiddu atkvæði nema fuJJtrúar
d&jJuþjóðanna sjáJfra.
f mefhdarálitimu er gert ráð fyr-
íír því,, að bervarnir hætti' og af-
vopmun farí fram smám saman,
em friðarfundur verði haldimn í
Buanos Ayn&s.
Fuiltrúi BoJiviu sagði, að sitt
Jamd myndi taka þátt í siíkum
friðarfundi. Fulltrúi Paraguay
sagði, að sínir menn myndu
ALÞÝÐUBLAÐIB
ganga imm á vopmahlé til bráða-
birgða.
Fíéttiir frá Suður-Anneííku segja,
að Paraguaymenn telji sig haía
uinmið myjam. sigur í viðunejgininuí.
Japanlr héfa
að rifta flotasamning-
unum við Bretlaná og
Bandaríkin.
OSLO. (FO.)
ALIÐ er, að Japamar mumi ætla
að rifta Washingto,n,s,amniimg>-
unum 10. dez. n. k.
¦ Samt er talim veik von um það>
að 'ósamfcomulagið á fliotaariála-
ráíðistefmunini í Lomdom kunmi að
Jagast. Jamamioto hefir skýrt frá
þvfi í dag, að hanm hafi nýjar til-
m^^um^wumuuuunm^mmum^mu
^ Sími 2876. Sími 2876. j|
I SAUBiue ¦ |
£3 Allar stærðir fyrirliggjandi. fvt
0 Mátn nq & Já«*nvð bp Laugayegi 25. £|
mmmmmmmmmimmm^mmm^m
Tekið íi) áskrif endum
Alpýðubrauðgerðin, Lvg. 61 og
Verzlun Alpýðubrauðgerðar-
innar í Verkamannabúst.
veita framvegis viðtöku áskrifendum að Alþýðubl.

48L
Minnist kostakjara blaðsins til
nýrra kaupenda:
1. Blaðið ókeypis til næstu mánaðamóta.
2. „Hyað nú ungi maður?" fyir hálfvirði.
3. uimudagsblað Alþýðublaðsins frá byrjun, ókeyp-
is'meðan upplagið' endist.
nMBM|
Jiögur á prjónumum, siemi sennir
Iiega geti jafnað ágrieiining Breta
og Japana.
Tíu þús. eintök
haf pegar selzt af hinni
nýju bók Sigrid Undset.
OSLO (FB.)
Típ þú&und eintök hafa þegar
selist áf hinmi mýju bók Sigrid
Umdset. Bókim heitir „EJJeve aar",
s*em fyrr var getið.
Skemdir í Ólafsvík.
Fréttaiiiía'5 útvarpsins í Ólaf's-
vtK sagiðpl í ísímtaliil í gær, að þar
hefðii brirniiið- í fyriia kvöJd tekið
út tvo opma vélbáía. Þeir voru
ínorfnjr í gæiimorgiuin, þegar m@nn
fónu lofan á sjöunda timanum til
þiass að ná bátum sínuim úr háska.
Átta bátum varð bjargað undain
bixmJmu. Annar bátuTÍr.in hefir
íundisit lekiinn á Máfahliðiarriíi,
dálítj'ð brotii'nji, en hinin á inm'ri;
Búlandshöfða, brotinm í spón..
AIÞýðomaðarínn,
máigagn Alpýðuflokks-
ins á Akureyri.
Kemur út einu sinni i
viku.
Aukablöð pegar með
parf.
Kostar 5 krónur ár-
gangurinn.
Pantið Alpýðumanninn
hjá Alpýðublaðinu. Þá
íáið þið hann með
næstu ferð.
Ný ejfkt hiiiikjðt.
KLEIN,
B IdorsiiðtH 14. Simi 3073.

Þreytist pér of fljótt? Drekkið Þá fáiö þér væran svefn og nýj-
Ovomaltini! an þrótt.
Kemur ÞREYTAN óeðlilega fljótt?
Þessi hressandi drykkur
veitir nýjan prótt.
Magnleysi stafar afar oft af því
að svefninn er ekki eins og hann
á að vera — fastur, vær, draum-
Iaus. Hann fáið þér ekki, ef þér
eruð í órólegu skapi undír svefn-
inn. Ovomaltíne bætir úr því,
beint og óbeint. Það er auðugt
af nærandi og styrkjandi elnum
og skapar jafnva gi i liffærum, en
það er skilyrði fullkominnar hvíld-
ar Að morgni vaknið þér hress
og hugreifur. Ovomaltine er ekki
laeknisdómur. Það er að eins nær-
andi drykkur. Það örfar meltingu
annara næringarefna og styrkir lík-
<«mann.
Kaupið dós strax i dag. Fæst hjá
kaupmanni yðar eða í næstu
lyfjabúð,
Notkunarreglur: Blandið Ovo-
maltine í \ oJga mjólk, eða
vatn og rjóma, en látið ekki
sjóða, því þá glatast fjörefnin
sem mest er um vert. Bætið í
sykri eftir geðþótta.
Næringarríkur drykkur.
áðaiumbíiðsmítður: Ouðjón Jónsson, Vatnsstig 4, Reyhiavib.
¥eggmyndir9
málverk og margs kouar ramimr
ar. Fjörbreytt úrval.
Freyíugötu 11.
Simi 21(fi.
DÍVANAR, DÝNUR og
alls konar stoppuð hús-
gögn. Vandað efni. Vönd-
uð vinna. — Vatnsstíg 3.
Húsgagnaverzlun
Reykjavíkur.
,;íi
nu
maður?

iíitL
7.- .....¦ .
I^& ¦" ^"

¦ ¦¦.¦¦¦. k.
iltl
^S9a^..
Pússer og Pinneberg.
Þessi heimsfræga saga eftir Hans Fallada
er nú komin út.
Þessi bók hefir verið þýdd á fjöldamörg tungumál og verið
meira seld en nokkura önnur á undanförnum árum.
Bókblöðuverðið er 6 krónur
og fæst b-'ikin í bókaveizlunum í Reykjavík og í afgrelðslu Al-
þýðublaðsins. Sem kaupbætir til skilvísra kaupenda blaðsins
fæst bókin meðan upph gið endist, í afgreiðslu þess fj rir hálft
verð, eða að eins 3 krónur.
Þeir kaupendur úti um land, sem fá blaðið frá i tsölumönnum,
panti bókina þar, aðrir kaupendur úti um Iand, snúi sér beint til
afgreiðslunnar í Reykjavík.
Upplag bó ^ruBJUir alitið, kaupið sem fyrst.
HÖLL HÆTTUNNAR
var hanu aö hugsa um húsbónda sjnm og biðja þess, alð,1 aent yrði
eftir maddömunui.
J?að var íiú svo mikið runinii'ð af vegöndunum, að þieir gétu
bomið með S'kynsamliegar skýrJMgar á því, sem orðið var. Treoni
og Lemoyne höfðu lorðið saupsáttir, Lemoyíae hafði kastað flösiku
í, Treou, og svo höfðu báðir gripi"ð til vopna. Og Trso)n hafði)
sigrað í þieim ,teik, þó að hann væri undir áhrifum víns.
„Þetta er mú alt," sagði Neveu og ypti ofurJftið öxlum.
Eriginn tók í tínáJ að senda tiil maddömu de Pompadour og segja
henni fréttirnar. Það var efcki aninað en bjánaskapur ao vera að
ónáða hana, þótt tveimur af þjónum heniniar ienti saman í iJJu.
Þetta var algengur viðburður. pað hefði mátt kalla hana sex
sinnum til Bellevue á ári, ef hún hefði átt að komfa' í hvert skiíílíi,
seni einvígi var háö í holl hennar.
Lemoyne var síðan jarðaður með viðsigatndi virðingu yf'ir í
Meudon, því að enginn vjs»i hvaðan hanm var eða hvar hann átti
kunningja. Haqn hafði komiþi í kastalann á dularfulJan hátt, og
fáir urðu þess varir, þegarhanín fór.
Stofuvörðu4nn hvarf burt án þess að fá aflausri,, ógrátinn og'
óþektur. Þeir, sem öfunduðu hann af titli hanis, höfðu sviít
hann honum, og nú var hanm orðinn vöíður í litlu rými sex fet
undir yfirborði jarðar.
14. kafll.
Kongurinn talar.
Ekki skorti þingið skraut eða viðhöfn. Tign manina, ætt og
leignir vom mæidar og metaar og öllu raðað niður niákvæmtega
eftir þvi. Oti á gangistéttum gatnanna s'tóð alþýðain; í þéttum hnöpp-
um og horfði forvitiin í .krjng um sig, en uppi á veggsvölar.ium.
og fyrir innan gluggana voru þeir, sem Ltu niður á skrlilinn —
Jite niður á hanin í fliöM en ^eiininli merkingu. AJ.'tr biou eitir því,
að fyJgdarsveit komiuings kæmi, Dyraverðir þinghússins voru í
einkennisbúnöngi og þóttiust sýmilega standa skör framar en hsr-
mieninirnir úti á götuntni. Injná í göngunum gengu sjálfir húsverð-
'irnir um nneð beinum bökum. Rétt hjá hásætinu voru kallarar.
Þeir vonu í rauðlum og bJáuon fötum, háhælaðir*og fjaðurSikreyttiiR
og héldu á fagurrauðiUm fánum', gullsauimiuðum. Eri fram meið
viegg]'unum voru rað'ir þingimanna. Hver þeirra valr aðajborilinin,
því. að þarna imjní var ekkert rúm fyrir a,IJa þingfulltrúalna, níu
þúsund manns og því voru þeir tignustu valdir úr. '
Hér er ekki tóm til að tielja Upp þisssa tignarimenn eða Jýsa
búiningi þeirra, enda bemur það mál ekki við efni sögu vorrar.
En uppi á paJlinum fyrir framan hasætið voru þe)ir alJra tignr
ustu og alira skrautiklædduisitu. Þar voru ýmsir frændur og
vanziamenn toonuingsins, borgarstjórii Parfsar í silfursaumuðum
purpura, mianskálkar Frakkaveildis, höfuðsimenn Jífvarð'arjns búnji-
skínandi brynjum, og forsietar þingsilns með hvítar hárkoJlur og
í fJauelsfötum. .. »
En ö.ll þieissi dýrð föilnaði' vfói hliðina á ljóma koniUngsins sjálfjS.
Lúðurþieytariar konungs hlásu í hljóðfæri sín og iom þá kon-
uwgur inn um dyr, seim honuim eiö-um. voru ætlaðar, og fylgdu
honum 'ráðharrar harus, Jífvörður og skiikkjulafaberar.
„Lifi konungurinn!" æpti múgurim úti á götunni og maníi-
fjöJdinm inni.'
Konungur gekk til hásætis síjnis og Jét sem hanm sæi ekki fólkið.
Hann bar höfuðið hátt og Jáíbragð hans alt og hreyfingar vottuðu,
svo, að ekki varð um vilst, að hann var einvta]duir; í öllu Frafck-
landi og vissi af því. Hanm einm .yar hafimm hátt yf'ir alla áðina^
almáttugur ábyrgðarJaus, óiaðfinnanlegur.
Þetta er heppilegt, þegar komungur kveður þinig ^itt saman ogí
Jeggur áherzlu á þamm guðdómJega rétt sinn, að koma með negiu-
gerðir, sem enigton áheyrienda vi'JI, iem allir verða þó að hHýða.
Allar óánægðar raddir verða að þegja, þegar veinvaldur Friakk-
Jamds stemdur í hásœti símu frammi fyrir ölium þingheimi, Ies
upp tiJkynnJngar síinar og lemdar með þessum hátignarl,egu lorðumi:
„Þessar eru skipanir vorar. .pað er konungurinn, ^em taJar."
Aftur var fánunum veilað og aftur voru 'lúðirarniir þeyttiT. Kon-
ungurimn gekk út. En mú var hvergi hrópað og konungurimm bað-
iinm Jiengi að Jifa. Þimgheimur drúpti höfði í brimgu sér. Og það
kvisaðist fljótt út fyrir dynnar, hvernig þingmenin tóku boðskap
komungs, og slkrautvaign LoovíM' raripi burt milli raða af þeigj-
andi mönnu.m. Koaungur visisi það vei, að ails staðai* þar, sem
hamm heyrði ekki t;;J sjáJ'fur, ræddu menm «m þietta og voru æstiilr1.
Fiéttin barst út: „Komunguriinin skipaði þingimu, að það iláti
trúmál á engan hátt til síin taka." j
Þessi fyrirrnæli höfðu Jík áhrif á fólkið og svipuhögg á bý-
flugmabú. Æstur manmgriúinin þyrptist samari' á götuhornum og í
kaffihúsum. AJIis staðar var rætt: og rifist um> þetta eina.
„DjöfuJJinin sjálfur! — rómverska kiikjan hefir yfirhöndina."
Þetta var gamía deilam miilli Jesúíta og Janseuista, sem nú var
ofðítn deila milli kirkjunnar og þingsii|n.s, því að Jesúítar réðu
öllu innan kirkjunlnar, œ Jansenistar í þingimu. Og milli þielbrria;
var komumgurinn eíms og lamgþreyttur faðir, sem mieyðist tiJ að
fiengja annan somia simma fyrst ,og síðan hinín Glaður heifðá ha|h|n
svift fiiokkama báða öllum völdumi, e,f hann hefði þoriáð, en það
e.r grannur skuggi af þeiim fconungi, semi hvorki hefir þimg t'.I
að styðja sig mé kirkju til að fyrirgefa sér.
i„Hanm á bágt, fconungurimn," sagði eimn kaffihúsaþlesinn við
seissunaut sinn, „Har^n þarfn/ast kirkjunnar til að bjarga sálu
skmi og þimgsins tij að bjarga lömdum símiim. Hann þorir hvorugu
þeirra að gera miokkuð til miaka, en saimt kemst hann ekki hjá
að gera upp á miJJi þieiíra," '
Hann bar vínglasið upp að vörum sér og hélt síðam áfram:
i„Þetta Jiesúíta og Janisiemista mál er vellamdi deilupottur. Kon-
ungurinm heldur, að1 í dag hafi hanm Játið yfir hanm hlemm, semi
hlífi honum fyriir sjóðandi gufunni, em mér segir svo hugur um,
að hann eigi eftiir að biása á fimgurma og hoppa upp af' því B^i
grautuTÍnn verði honum of heitiur."
t þiessum tón var talað um alja .pa'ríisarborg, en á meðam leitaðii
komumgurjnnsér afþnsyiingar eftir erfiði dagsins á þann hátt, sem.
hjarta hans var, kær,ast. Lebal þjóam hans ^ók af homum bláu
ax,laböndi.a og ömnur koniungsieiinikenra haKs-, og klæddijiarm síð-
aln í fevarta kápu. Þar næst skutust þeir báðir út úr höillinni um
ilitlar dyr á vagnahurðimnii., án. þess að mokkur þekti þá isð'á að
minsta kosti ám þesis áð nofckur Jéti á því ber,a, að banini þeikti;
þá, og fóru þaðan eftir Jeið', sem Lebel eiinn þekti,
Þaðvar þessi LebeJ, sem jafna.i var toilligöngumaður m;illii
komumgs iog ýms'ra óþiafctra kvennia, og homum Binium trúði. kom-
ungur tiil að hjálpa sé'í í kvemma.m.áluim sínum. Og Lebel var þög-
ull. Hanm visisi miikið mieiria um hneigðir íjoðví'ks og sfcemitan'ir ein
mioktourn tíma komst upp.