Alþýðublaðið - 11.06.1959, Side 4
/
/
MWMÍ
Útgefandl: AlþýSuflokkurinn. Rltstjórar: Benedikt Gröndal, Glsll J. Ást-
þórsson og Helgi Sæmundsson (áb). Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmars-
■on. Ritstjómarsímar: 14901 og 14902. Auglýsingasími: 14906. AfgreiSslu-
dmi: 14900. Aðsetur: Alþýðuhosið. Prentsmiðja Alþýðubl. Hvarflsg. 8—10.
Að loknu verkfalli
BLÖÐ koma nú aftur og engin stöðvun hefur
orðið á dreifingu mjólkur. Verkfalli prentara er
lokið án þess að þeir fengju nokkra grunnkaups
hækkun og mjólkurfræðingar hafa frestað boðuðu
verkfalli sínu. Eru þessi tíðindi landsmönnum öll
um mikið fagnaðarefni, því vissulega virtist í óefni
komið, ef ný skriða, vinnustöðvana og kauphækk
ana hefði farið af stað. Slík þróun hefði ekki að
eins gereyðilagt stíðvunarstefnu ríkisstjórnarinn
ar, heldur komið harðast niður á hinu vinnand.i
ólki sjálfu og orðið verðbólgubröskurunum einum
til góðs.
Ríkisstjórnin tók í þessu máli afdráttarlausa
afstöðu. Hún mun enga hækkun leyfa á prentun
eða neinni vöru eða þjónustu vegna breytíra
samninga, og hún kom því til leiðar, að mjólk
urfræðingar frestuðu verkfalli sínu. í þessu máli
má fullyrða, að yfirgnæfandi meirihluti þjóðar
innar stendur að baki stjórninni og vill halda
fast við þá stöðvun dýrtíðarinnar, sem þegar er
orðin.
Það kom greinilega í Ijós í lok prentaradei.1
unnar, að það eru kommúnistar, sem nú reyna að
koma nýrri dýrtíðaröldu af stað. Þeir börðust á
móti þeirri lausn deilunnar, sem mikill meirihluti
prentara samþykkti.
í þessu sambandi er rétt að hafa huga:
★ Það er stórhættulegt fyrir verkalýðshreyfing
inguna sjálfa, ef tiltölulega vel launaðir smáhóp
ar manna, eins og mjólkurfræðingar, hefja nú
skæruhernað með verkfölium.Þegar launþegum
ríður mest á að halda dýrtíðinni niðri og bæta
eftir föngum afkomu sína án þess að eyðileggja
þann grundvöll, mun þjóðin ekki styðja óhóf
lega kröfupólitík. Hér þarf að koma til endur
skipulágning. Baráta verkalýðsins verður að
vera fyllilega ábyrg og fara fram í stórum heild
um.
★ Árslaun allra stétta verða hærri í ár en í fyrra,
þótt desemberkaup hafi ekki haldizt. Verðlagi
er haldið niðri. Vísitalan er nú á nýjum grund
velli, sem ekki er hægt að falsa. Samstillt átak
allrar þjóðarinnar þarf til að treysta grunvöll
efnahagsmálanna og tryggja, að ekki fari enn
af stað taumlus dýrtíðarskrúfa.
Þjóðin vill ábyrga stöðvunarstefnu. Þjóðin
styður viðleitni ríkisstjórnarinnar og fagnar því, að
henni hefur tekizt að Ieysa prentaradeiluna og fá
mjólkurverkfalli frestað um óákveðinn tíma.
Verður sett í Melaskólanum á morgun (föstudag) kl. 10 árd.
Samband ísl. barnakennara
Landssamband framhaldsskólakennara
- Auglýsið í Alþýðublaðinu. --
H a n n es
á h o r n i n u
★ Lærdómar fyrir verka
lýðinn.
★ Tilraun, sem mistókst
gjörsamlega.
:k Forsprakkinn með
sprengjuna.
★ Hafði verið talað við . .
PRENTARAR eru aftur teknir
til starfa. Blöðin koma út að
nýju. Ballið er byrjað. Almenn-
ingur var andvígur prenturum
í þessari deilu. Ekki einn ein-
asti maður, að undanskildum
nokkrum hluta félagsmanna, —
tók málsstað þeirra. — Þetta
stafar ekki fyrst og fremst af
því að hlíta forsjá lians í tíu
ara sé svo hátt, heldur af hinu,
að almenningur er andvígur
verkföllum, vill stuðla að því að
tilraunin til að stöðva skrúfuna
takist ef mögulegt er. — Það var
alveg óþarfi að efna til verk-
falls. Forsprakka konimúnista i
prentarafélaginu tókst hins veg-
ar að fella þá tillögu, sem fram
kom í upphafi deilunnar. Með
því a ðhlýta forsjá hans í tíu
daga fengu prentarar aukin
laugardagsfrí sem nema sex
klukkustundum á ári!
HINS VEGAR skipti það for-
sprakkann engu máli hvað feng
ist fram. Hann sagði það berum
orðum, að ríkistsjórnin réði. —
Það væri hún sem væri að
sanna „verkalýðsfjandsamlega
afstöðu sína“. — Til þess voru
refirnir skornir. Það átti að
sprengja viðleitni ríkisstjórnar-
innar, gera að engu viðleitni
hennar. Svona vinna skemmdar
verkamenn. — Prentarafélagið
hefur allt af verið virðulegt for
ystufélag í verkalýðssamtökum.
Þannig hefur því tekist að afla
félagsmönnum sínum góðra
kjara og vera leiðbeinandi fyrir
alþýðusamtökin. — Undir for-
ystu Stefáns Ögmundssonar er
þessum arfi brautryðjendanna
glatað. Hann og kumpánar hans
vildu nota þetta virðulega og
sterka félag til óhæfuverka á
örlagaríkum tímum.
EN ÞÖ að almennlngur væri,
í fyrsta skipti ií sögu prentarafé-
lagsins, algerlega andvígur því,
þá var gremja hans í þess garð,
ekki neitt á móts við reiði hans
í garð hinna svokölluðu ,,mjólk-
urfræðinga“, sem hafa tvöföld
verkamannalaun eða meira og
heimtuðu ein verkamannalaun
til viðbótar og auk þess styttingu
vinnuvikunnar um hálfan dag.
— Þar var ósvífnin svo mögnuð
að slíks sru fá dæmi, enda eng-
in önnur skýring á henni önnur
en sú, að þeir sem stjórna því
félagi hafa ekki snefil af skiln-
ingi á því, hvað verkalýðsfélags-
skapur er — og eru auk þess sva
samvizkulausir áð varla er hægt
að líkja við annað en fjárkúgun
að erlendri fyrirmynd.
KOMMÚNISTAR ráða þessu
félagi. — Forystumenn þess fýsti
í meira fé, en um leið kom til
þjónustuvilji þeirra við ímynd-
aða hagsmuni pólitískra flokka.
En þeir vöruðu sig ekki á því,
að afstaða þeirra gerði skjól-
stæðinga þeirra allt í einu ofsa-
lega hrædda. Kommúnistar urðu
hræddir í Reykjavík og ná-
grenni — og Framsóknarmenn
urðu óttaslegnir í sveitunum á
Suður- og Suðvesturlandi.
„MJÓLKURFRÆÐINGARN-
i IR“, sem mér dettur ekki annað
í þug en að hafa í gæsalöppum,
enda munu þeir varla hafa öðl-
ast viðurkenningu sem stétt, —
gættu ekki að því hver afstaða
þeirra er. Þeim mun hafa verið
bent á það. Þeir höfðu læðst að
máttarviðum þjóðfélagsins, lagt
þar sprengju og borið_eld að
kveikjunni. — En þeir slökktu
þann eld skyndilega, hlupu á
brott með sprengjuna -— og
drógu sig í hlé.
ÞAÐ ER lífsnauðsyn fyrir
verkamenn og annað láglauna-
fólk, sem nýtur verkalýðsfélag-
anna, sem baráttutæki fyrir líf-
vænlegum kjörum, að almenn-
ingur skilji það, að framkoma
eins og sú, sem til dæmis „mjólk-
urfræðingarnir“ höíðuí frammi,
er alls ekki verkalýðsbarátta. —
Og Alþýðusambandið virðist nú
verða helst að vera á verði gagn-
vart ævintýrum eins og þeim,
sem „mjólkurfræðingarnir“
efndu til. Ef það gerir það ekki,
þá missir verkalýðurinn rétt
sinn.
RAFVÆÐING landsins er eitt veigamesta mál þjóð-
arinnar — og eitt mesta og dýrasta framfaramál þessar-
ar kynslóðar. Staðreyndir:
1) Á árinu 1952 var ákveðin 10 ára áætlun (1954—1983)
um rafvæðingu landsins, virkjanir og raflínur. Kostn
aður var áætlaður 250 milljónir í upphafi.
2) Verðlag hefur hækkað. Ef það hélzt óbrieytt til loka
áætlunarinnar, mun hún kosta alls um 590 milljónir.
. 3) Raforkumálastjórnin hefur lagt fram tillögur um að
fresta nokkrum vatnsvirkjunum og línum milli
byggða, en selia í þeirra stað dieselmótora. Við þetta
sparast 88 milliónir í stofnkostnaði og tap á rekstri
rafveitnanna minnkar. Jafn margt fólk fær rafmagn
— þar er ekkert dregið úr.
4) Framsókn telur þetta „svik við raforkumálaáætlun-
ina” og fordæmir það. Hún krefst þess, að 88 milljón-
unum verði eytt, þótt það veiti aðeins jafn mörgu
fólki rafmagn. Framsókn hugsar aðeins um að eyða
sem mestu fé — lekki hvað fæst fyrir það.
Spurning til Iesenda: Hafa íslendingar ráð á að
spara ekki 88 milljónir — ef jafn margt fólk í landinu
fær rafmagn á tilsettum tíma?
ÞAÐ ER athyglisvert, að lægst
launuðu starfshópar þjóðfélags-
ins hreyfa sig ekki. í raun og
veru þyrftu verkamenn að fá
verulegar kjarataætur. Þeir einu.
En þeir hreyfa sig ekki. Á sama
tíma gera hæstlaunuðu sarfs-
hóparnir í samtökum þeirra ó-
svífnar kröfur. — Það hefði
átt að tala við flugmennina á
sínum tíma á sama tungumáli og
talað var við „mjólkurfræðing-
ana“. Ef það hefði verið gert,
þá væru erfiðleikarnir ekki eins
miklir og þeir eru.
OG NU er mér sagt að togara-
skipstjórar og aðrir yfirmenn
á togurunum séu á leiðinni með
háar kaupkröfur, eða allt að
hundrað þúsund á ári. — Þeir
vilja fá að vinna íyrir árskaup-
inu á þremur mnuðum!
Hannes á horninu.
McCall’s
4772
Ný sending
Tízkulitir — Tízkuefni. '
Bæjarins stærsta úrval
af sumarkj ólaefnum, ’ [
McCall’s
4823
hentugt í barnakápur
Oa stuttjakka.
Fillpils
í öllum stærðum,
nýir litir. ’
Tízkuhnappar. j
Litaðir rennilásar.
Alls konar smávörur.
4 júní 1959 — Alþýðublaðið