Alþýðublaðið - 11.06.1959, Qupperneq 11
Fiugvélarnar:
Flugfélag íslands.
Millilandaflug; Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmanna'hafn
ar kl. 8 í dag'. Vænanlég aftur
til Reykjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Flugvélin fer til Glas-
gow og Kaupmannahafnar
kl. 8 í fyrramálið. Innanlands
flug: í dag er áætlað að fljúga
til Akureyrar (3 ferðir),
Bíldudals, Egilsstaða, ísa-
fjarðar, Patreksfjarðar, Vest-
mannaeyja (2 ferðir )og Þórs
hafnar. Á morgun er áætlað
að fljúga til Akureyrar (2
ferðir), Egilsstaða, Fagurhóls
mýrar, Flateyrar, Hólmavík-
ur, Hornafjarðar, ísafjarðar,
Kirkjubæjarltlausturs, Vest-
mannaejya (2 ferðir) og Þing
eyrar.
Loftleiðir.
Hekla er væntanleg frá
Stafangrj og Osló kl. 21 í
kvöld. Hún heldur áleiðis til
New York kl. 9. Edda er vænt
anleg frá New York kl. 8.15 í
fyrramálið. Hún heldur áíeið
is til Osló og Stafangurs kl.
9.45.
SkSpiiig
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
laugardag til Norðurlanda.
Esja er á Áusfjörðum á norð-
urleið. Herðubréið fer frá
Reykjavík kl. 21 í kvöld vest-
ur um land í hringferð.
Skjaldbreið er í Reykjavík.
Þyrill er væntanlegur til
Reykjavíkur síðdegis í dag
frá Akureyri. Helgi Helga-
s'on fer frá Reykjavík á morg
ún til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er á .f'auðár- .
króki. Arnarfell er væntan-
legt til Vasa á moi\un. Jök-
ulfell er í Keflavík. Dísarfell
fór í gærifrá Mantyluoto áleið
is til Hornafjarðar. Litlafell
fór í gær frá Reykjavík til
Patreksfjarðar og Aðalvíkur.
Helgafell er í Reykjavík.
Hamrafell fór 5. þ. m. frá Ba-
tum áleiðis til Reykjavíkur.
Peter Swenden er á Breiða-
fjarðarhöfnum. Troya fór í
gær frá Stettin áleiðis til ís-
lands. Kenifra er væntanleg
tjl Kópaskers í dag.
Eimskip.
r Dettifoss fór frá Gautaborg
í gær til Reykjavíkur. Fjall-
foss fór frá Gdynia 9/6 til
Flekkefjord og Haugasund og
þaðan til íslands. Goðafoss
fór frá Akureyri í gærkvöldi
til. Húsavíkur og Austfjarða
og Rússlands. G.ullfoss fór frá
Leith 9/6 til Kaupmannahafn
ar. Lagarfo.ss fór frá New
York 3/6, væntanlegur til
Reykjavíkur .árdegis á morg-
un. Reykjafoss fer frá Rott-
erdam í dag til Hull og Rvík-
ur. Selfoss kom til Reykjavík
ur 3/6 frá Hamborg. Trölla-
foss fór fró Reykjavík 4/6 til
New York. Tungufoss fór frá
Reykjayík 9/6 til Esbjerg,
Hirtshals, Nörresundsby og
Aalborg. Drangajökull frem-
ir í Rostoek 13/6.
☆
Frá skrifstofu borgarlæknis.
Farsóttir í Reylsjavík vik- |
una 17.—23. maí 1959 sam-
kvæmt skýrslum 53 (55) starf
andi lækna. Hálsbólga 70
(74). Kvefsótt 1.52 (160). Iðra
k'vef 17 (15). Inflúenza 298
(706). Heilasótt 1 (1). Hvot-
sótt 1 (1). Kveflung<abólga
22 (48). Taksótt 1 (1). Skar-
latssótt 1 (0). Munnangur 2
(5). Hlaupabóla 12 (6) Rist-
ill 2 (0).
„Og þér hafið ekki orðið
fyrir vombrigðu>m?“
Húún Ieit í >augun á honum
svo lei't hún undan. Henni
leið svo einkennilega. „Hvern
ig gæti ég hafa orðið það?“
Hann brosti og lagði hendi
sína yfir hennar. Lyn sá að
Sis Haverly horfði á þau.
Hún lét sem hún væri að
horfa á glas sitt, en stór, grá
augun fylgdu hverju svip-
brigði Dons. Svo lét hún glas
ið frá sér.
„Komdu nú. Donnie, þú
mannst að við ætluðum að
hitta Ross Saunders. Það
var gaman að hitta yður aft-
ur Sir Kenneth“. ___
„Heiðurinn og gleðin voru
mín megin“, Sir Kenneth
brosti sínu fræga brosi.
„Afsakið okkur“. Don stóð
upp, en Lyn fannst þetta hon
um á móti skapi Og hýmn
h'afcíi ekki beðið hana 'um
dans. Hana kenndi til af von
brigðum.
„Hvernig leizt yður á Sis
'Hjaverjy, Lyn?‘4 spifrði Sir
Kenneth og leit á eftir þeirn
með hrukkað ennið.
„Mér fannst hún — lag-
Ieg“, sagði Lyn.
„Já, lagleg er hún“, röfld
hans var þurrleg. 4
„Hún er hér enn. Er maður
hennar á ferðalagi?“
„Nei, hann er dáinn“, svar
aðj Sir Kenneth stuttlega.
„Maður hennar var forríkur
og mikill verzlunarmaðui’.
Frú Haverly erfði rnikla pen
inga við lát hans.“ :
„Er langt síðan hann dó?“
„Svona á að gizka eitt ár.
Hann fórst í flugslysi. Leiðin
legt slys. Það var mikið um
það rætt á sínum tíma“.
Ungur maður kom og bauð
Lyn upp og hún dansaði það
sem eftir var af kvöldinu.
Hún skemmti sér vel ■ en
ekki eins vel og hún hefði
getað skemmt sér. D’on sá
hún hvergi. Hann hafði far
ið með uusu ríku ekkjunni.
Það íer slæmt að vera öfund
sjúk, hugsaðt Lyn. En hún
var öfundssjúk. Sumir höfðu
gat ekki að því gert áð hún
isvo mikið, hugsaði hún.
urð, auðævi allt fengu þeij
ókeypis, en aðrir þurftu . aa
vinna fyrir smámunum, Alif
hafði þessi Sis Haverly|
hafði hún Don líka? Þess-|
hugsun eyðiilagði skemmtun^
ina fyrir Lyn.
5.
Don afsakaði s'ig með að
hann væri boðinn í miðdegis-
mat og fór. Lyn og Ted satu
á sitt hvorum barstólnum
.og horfðu eftir honum. Allt
v>ar í lagi. Gekk það ekki of
vel? hugsaði Lyn. Eða var .
kominn tími til að hanni
gengi eitthvað að óskum? |
Ted hafði útskýrt þettaÁ
fýri'r Don og Don vildi gjarnjf
an koma með þeim. 4
„Það verður gaman að ferð "
að þúast, öll þrjú. „
„Nei“, sagði Lyn. „Ég hef
bara verið hér og í É'ng-
landi“.
„Þér þykir gaman ,að haðá||
þig á Waikiki-ströndinni. Égýj
fór þangað einu sinni í sum-ý
arfrí, það var dásamlegt“. '”
Mér findist það líka dásam
legt með þér, hugsaði Lyn
Og gleðistraumur fór um
hana.
„Bezti strákur". sagði Ted,
þegar Don var farinn.
„Já“.
„Skotin í honum?“
Hún hefði átt að segja já
og hún vonaði að hún roðn-
aði ekki. „Ég hef aðeins tvis-
var hitt hann, fyrir fjórum
árum og í gær“, sagði hún.
„Því var eins og smurt um
þig, þegar þú komst inn með
honum“, sagðj. Ted og brosti
ertnislega. „Er það af því að
hann er frægur kvikmynda-
Iieikari?“.
Lyn var skömmustuleg.
Sáu allir að hún elskaði Don?
„Þú hafur sjálfur verið
ikvikmyndaleikani, Ted“,
sagði hún.
„Nú, var Reg Wilbur að
tala um mig?“ sagði hánn
Maysie Greig:
og lyfti annarni augnabrún-
inni.
„Hann sagði að þú hefðir
verið „stand-in“ í nokkrum
kvikmyndum. Var það ekki
skemmtilegt?“
„Skemmtilegt?11 hann hló.
„Hugsaðu þig nú œn! Held-
6. dagur
urðu að það sé gaman að sjá
manninn, sem maður er stað
gengill fyrir sitja og drekka
coco-cola á meðan maður
sjálfur hoppar út úr brénn-
andi! húsi, dettur af hestbaki
eða hrapar af svokölluðu
bátsdekki niður í fullt kar af
vatni? Og sjá svo á eftir að
náunginn fær allan heiður-
inn'og peningana, en þú hef
ur bara hætt lífinu fyrir lít-
&S. Hvað meirá sagði Reg
þér um mig?“
„Ekkert sérstakt“, sagði
hún. „Er ekki gott að Don
er með“?
„Kannske“, hann hrukkaði
ennið. Hann virtist vera ó-
viss um eitthvað.
„Um hvað ertu að hugsa“,
sagði hún snöggt.
„Ég var að velta því fyrir
mér, hvort hann gæti beitt
hnefunum“, sagði hann.
Lyn starði hrædd og hissa
á hann. „Beytt hnefunum?
feeppni“.
„Mér finnst nú að þetta
verði sitt af hvoru.“ Hann
var alvarlegur og hugsandi á*
svip.
„Hvað er að? Er eitthvað
athugavert við þá, sem réðu
þig?“ spurði hún.
Hann hristi hÖfuðið. Ljós
lokkur féll fram á ennið.
„Nei, en ég hef séð þá
ialla“.
„Og leist þér IUa á þá.“
Hann sat og hugsaði sig
um. „Ég hugsa að það sé allt
í lagi með þá, ég rieyni að
minnsta kosti að telja mér trú
um að svo sé. Marcel Roul
téiknar og býr til hatta, hann
er vel þekktur, en — “ Hann
hikaði ögn, svo hélt hann á-
fram.
„Ég spurðist fyrir um hann
og mér var sagt að hann sé
illa liðinn. Hann var viðrið-
inn smyglmál. Og það meira
að segjia mikið hneykslismál,
sem marg.it frægir menn
voru viðriðnir. Heilmargír
voru stettir inn fyrir að reykja
marihuana-sígarettur, en ekki
Raoul. Hann slapp, en það
var eitthvað furðulegt við
það. Hann heldur sennilega
Örlög
að hezt sé að hverfa um stund
og þv£ hefur hann ákveðið að
sýna nýju hattana sína í
Ástralíu og á leiðinnl þang-
að“.
„Og hinir?“ spurði hún.
„Náunginn, s'em talaði við
mig? Hann heitir Jerry Sand
erson og er viðskiptafræðing
ur Raouls. Svo er einkarit-
ari, Clem Smith. Að minnsta
kosti kallar bann sig einka-
ritara“.
„Heldurðu að hann sé það
ekki?“
Ted brosti. „Hann lítur út
eins og atvinnuhnefaleika-
máður. Þtess vegna spurði ég
hvort v'inur þinn, Don gæti
heytt hefunum“.
Lyn þagnaði. Henni fannst
enn sterkara en fyrr að eitt
hvað kæmi fyrir á þessu
ferðalagi. Þessir menn virtust
eitfhvað undarlegdr. „Og sá
fjórði spurði hún lofes.
„Mér skildist að það væri
kona. Hún á að sýna hatt-
ana“.
„Hittir þú hana?“
Aftur hristi hann höfuðið.
„Nei, en þín vegna er ég
glaður yfir að fá konu með í
ferðalagið. Það er líklegt að
ég hafi óþarfa áhyggjur",
hætti ihann við. — „Það er
sennilegt að ég ímyndi mér
þetta allt. Ég vona að svo sé‘c.
„Það geri ég líka. Ég ætla
lekki að hugsa meira um
þetta“, sagði Lyn. Allt annað
var svo fullkomið, Iangt ferða
lag með Don og allir staðirn-
‘ir, sem þau áttu að koma við
á.
„En mér fannst réttara að
segja þér þetta“, sagði hann
rólega. „Ég vei't helzt ekki
að neitt — óþægilegt kæmi
fyrir þig Lyn“.
Það var eins og orðið
hætta elti hana. „Þakka þér
fyrir“, sagði hún.
„En ég kem nú sam með.
Ekkert hindrar mig í því“.
„Dugleg stúlka.“ Hanm
lagði stóra sterklega hendina
yfir hennar. „Ég vissi að þú
ert hugrökk. Ég vona að vin
ur þinn Don Myron sé einnig
hugrakkur”.
„Ég er viss um það —“
Ted horfði á hana og brosti.
„Ég vildi að þú værir ekki
svona hrifin af honum. En
sætar ungar stúlkur eins og
þú hrífast af kvikmynda-
stjömum. Fátækur „stánd-
in“ hefur ekkext upp á að
bjóða“. Hann sagði þetta
glaðlega en Lyn fann að al-
v|ara bjó að baki orðanna.
Hann fann það líka Isjálfur,
því hann hélt áfram:
„Hlustaðu ekki á mig, ég
er bitur og öfundsjúkur. Eh
þegar maður gerir allt það
skítuga og óþægilega og sér
að stjörnurnar fá heiðurinn,
þá —“ hann yppti öxlum.
Lyn fann að hún móðgað-
ist. Henni fannst hann vera
að lítilsvirða Don og það
þoldi hún ekki.
„Þú hefur aldrei verið
„stand-in“ fyrir Don“, sagði
hún kalt.
„Nei, nei, það héf ég ekki‘c,
viðurkenndi hann. „En Myrom
þarf ekki á slíku að halda.
Hann hefur ekki þessháttar
hlutverk. Hann þarf ekki
staðgengil til að segja „Réttu
mér sykurinn, ástin mín“,
leða til að kyssa og elska. Þáð
getur hann sjálfur11, Hann
leit lengi á hana. „Sam-
mála?“
■ „Hvernig ætti ég að vita
það?“
„Þú ættir að vita það. Þið
hafið verið saman í allan
morgunn. Hefði ég verið svo
Iengi einn með svona laglegri
stúlku eins og þér og jafn
gremiUega ástfanginn, hefði'
ég sýnt hæfileika mína f þá
átt“. ilj
Þau þögðu unz þjónn kom
að borðinu. „Eruð þér herra
ast með hattasýningu“, sagði,.
Don. „Eins og að ferðast með 1
s'irkus. Mér liggur að vxsu á, l
en fárra daga tof hér dg þaíy|
skiptir engu máli. Það verð- i
ur gaman að vera nokkraj
daga í Honolulu. Hefur Þú i
komið þangað Lyn?“ ÞáÚ 1
höfðu komig sér saman ura-i
±wr pa pao:
„Það þarf við og við a£
beyta þeim?“ Ted glotti hæðr
islega. „Ég vildi óska að hanr
gæti það, ef með þarf.
Lyn varð órólega. Aftur sé
hún hættu framundan. Húr
neyddi sig til iað hlægja.
„Ég hélt þetta væri flug-
fterð en ekki hnefaleikjar-
ofar skýfum
Alþýðublaðið — 11. júní 1959 ^