Alþýðublaðið - 27.06.1959, Blaðsíða 5

jrSLENDINGAK 'hafa fengið
•* nýjan. biskup — og um leið
nýja biskupsfrú. Ég hringdi
til hennar fyrir skömmu og
spurði, hivort ég myndi geta
fengið að tala við hana nokkur
orð fyrir hönd kvennaþáttar
Alþýðu'blaðsi n s. Það var auð-
sótt mál, og síðar um daginn
stóð ég á þrepskildi Tómasar-
haga 15, þess húss, seni bisk-
upshjónin eru nýflutt í.
Þegar ég hringdi bjöllunni
kom frú Magnea Þorkelsdótt-
ir sjálf ti-1 dyra. Það eru engar
ýkjur né hræsnismælgi, en ég
fann í hlýju brosi hennar, að
hún hlýtur að vera góð eigin-
kona, húsfreyja og •— góð
móðir.
Heimili biskupshjónanna er
sérstaklega bjart. Litir veggj-
anna, húsgögnin og inyndirn-
ar ber allt * vitni næffærnum
og fínlegum smekk.
— Ég héf aldrei búið áður
fyrir vestan læk, segir frúin
og brosir sínu þýða brosi.
— Ég er fædd á Óðinsgöt-
unni, og Þar var ég þar til ég
var níu ára. Þá fluttist ég upp
á Freyjugötu og þár hef ég
verið, svo að segja alla tíð.
Það er Þó ekki alveg satt,
því að ég fór með manninum
mínum til Svíþjóðar, þar sem
hann stundaði framhaldsnám,
en í Svíþjóð eru báðar dæt-
urriar fæddar. Eftir þrjú ár
fór ég heimi, þegar yngri telp-
an var nýfædd, en Sigurbjörn
var enn ár úti. Svo var hann
eitt ár hér í guðfræðideiMinni,
en 1939 vígðist hann til Breiða
bólsstaðar á Skógarströnd, og
þar bjuggum vð þar til árið
1941. Þá fluttumst við aftur
til Reykjavikur, en hann fór
Þó svolítið á undari mér. Ég
komst ekki strax, því að þá
átti ég einn snáða nýfæddan.
— Hvað eru börnin mörg?
— Við eigum nú átta.
— Hafið þér ekki alltaf
þurft að hafa stúlkur til að
hjálpa yður með þetta stóra
heimili?
— Nei, eiginlega aMrei. Jú,
að vísu hafði ég stundum
stúlku, þegar við vorum ný-
fiuft hingað og börnin voru
öll lít'il, en. það reyndist fljótt
næstum ógerningur að fá
nokkra hjálp,
— Það hefur þá oft verið
erfitt hjá yður, og ég horfi á
þessa smávöxnu, fínlegu konu,
sem situr gegnt mér á íslenzk-
um upphlut.
— O-nei. Konurnar, sem
bjuggu í húsurium 'sitf hvor-
urii megin við oklmr á Freyju-
götunni áttu hvor um sig 14
börn og komust einar yfir allt
það, sem þær höfðu að gera.
— Nú eru Þau öll uppkomin
ykkar börn, eða því sem næst.
— Jæja, sá yngsti ef nú
bara 7 ára. Við eigumi sex
dréngi og tvær stúlkur. — Nú
eru þeir yngri allir í sveit, og
sá yngsti alla leið austur í
Horriafirði. Honum þykir svo
gaman í sveitinni, að hann
sagðist ékki mega.vera að því
að koma hingað suður til þess
að vera viðstaddur, þegar
pabbi hans var vígður. Þar
Biskupshjónin, fru Magriéa Þorkelsdóttir og herra Sigur-
björri Ejriarsson.
r B
eystra ætti að fara að veiða
séli, og hann vildi fyrir eng-
ari mun missa af því.
— En hvernig hafið þér kom
izt yfir veizluhöMin undan-
farna daga?
— Hún dóttir mín fórnaði
mér sumarfríinu sínu, og ýms-
ar vinkonur mínar hafa einnig
rétt mér hjálparhönd.
— Það var nú þara gaman,
mamma, skýtur Ragnheiður,
næstelzta dóttirin, inn í.
■—■ Eruð þér alltaf á íslenzk-
um búning, jafnvel hversdags
við heimilisstörfin ?
— Já, alltaf. Frá því að ég
var 16 ára hef ég alltaf geng-
ið á íslenzka búningnum. Ef
til vill er það nokkuð vegna
þess, að þá var ég nýútskrif-
uð úr Kvennaskólanum og
vann á saumastofu þar sem ís-
lenzki búningurinn var sáum-
aður. Mér fannst svo gaman
að sauma hann og hann að
öllu leyti svo fallégur, að síð-
an hef ég alltaf gengið í hon-
um og alltaf saumað mér
hann sjálf.
Hafið þér virkilega
saumað sjálfar á yður íslenzka
búninginn?
— Já, alltaf, og vegna þess,
að ég hef notað hann, hef ég
aldféi verið í vandræðum með
föt og alltáf haft nóg í að
fara, þegár eitthvað hefur
staðið til.
— En væri ekki ráðlegt að
breyta búningnum, stytta pils
ið t. d.?
— Ef íslenzka búningnum
væri breytt, fyndist mér að
það ætti helzt að breyta hon-
um í líkt horf og gamli búri-
irigurinn var. Þá voru pilsin
ef til vill styttri og húfan
dýpri. Það finnst mér svo fal-
legt.
Annars er ég alltaf í upp-
hlut' hversdags. Það er hrein-
legra, því að alltaf má þvo
blússurnar.
Magnea Þorkelsdóttir, bisk-
upsfrú, er íslenzk kona. Heirii-
ili hennar ber henni vitni sem
góðri húsmóður. Þar ér ekk-
ert óþarfa glingur, en margir
merkir gripir eru í eigu þeirra
hjóna. Albert Schweitzer
hafði sent sr. Sigurbirni
merkilega gjÖf, útskorná tré-
muni, sem liggja á skrifbofði
biskupsins. Borðstofuhúsgögn
iri vóru í fyrstu smíðuð fyrir
Einar Beriediktsson skáld. Á
veggjum hanga myndir af
tónlistarmönnum, en tónlist
er í hávegum höfð á heimil-
inu.
— Það er nauðsynlegt, a. m.
k. fyrir prestkonu í sveit, að
sþila á hljóðfæri, segir frú
Magnea, — en ég spila nú
ekki mikið, — og enn brosir
hún þessu hógláta brosi.
— Hvernig finnst yður að
vera komiri í þessa stöðu?
— Ég er ekki búin að átta
mig á því, að ég sé ekki' eiris
í dag og í gær. Maður fylgir
manninum sínum hvert sem
hann fer. Það leggst alltaf
eitthvað til.
Frú Magriea Þorkelsdóttir
hlýtur að vera góð eiginkona
— og bros hennar ber henni
vitni að hún sé — góð kona.
. Við óskum henrii, og hin-
u'm nýju biskupshjónum báð-
u'm, heilla í starfi og ham-
irigju um ókomna tíð.
H.K.G.
| FÁAR þjóðsögur eru líf-
| seigari en sagan um kró-
| kódílsfárin, en sannleik-
| urinn er sá, að ekkert dýr
| á guðs grænni jörð græt-
1 ur. Danskur dýrafræðing-
| ur lagði sig í mikla hættú
= í ver tíl áð komast að hiriu
| sanna í þessu efni. Hann
| dvalrfist ‘ um hríð meðal
| hinna fjögurra krókódíla
| í dýragarðinum í Kaup-
| mannahöfn, og hélt hökk-
| uðum lauk yfir augum
1 þeirra. Að öllu sjálfráðu
= hefðu krókódílarnir átt áð
| gráía fögrum tárum en í
| þess stað réðöst þeir á
| dýrafræðinginri með of-
1 forsi og vildu bíta hann í
| sundur.
| . Það er einnig vitað að
i hirtir geta verið mjög
| sorglegir á svipinn en
i ekki hefur þess orðið vart
| að þeir gráti, enda þótt
| sjálfur Shakespeare tali
| um það í einu leikrita
| sinna.
| Barwin rannsakaði grát
| dýranna og kómst að
= þéirri niðurstöðu, að það
| • viv.ru aðéins merin, sem
= felldu tár. Og hann bætti
| við: „Það litur út fyrir að
1 gráíur sé kverilegt sérein-
i kenm“. =
ÁREIÐANLEGAR heimildir
í Sövétríkjunum telja að innant
skamms rhuni koma þar á mark
að ný Ijóðabók eftir Boris
Pásternak. Hin mikla skálcl-
saga haris um byltinguna,. Sí-
vagó læknir, fékkst ekki gefiri
út í Sovétríkjunum, enda þótt
húri ýrði til þess að Pasternak
voru véitt bókmenntavérðlaun,
NÓbels á síðasta ári. Pasternák
afsalaði sér verðlaununum eft-
ir að russneska rithöfundasam-
baridið háfði fordæmt bók baris
Og lýst böfuridinn „úrkynjaðan
og börgaralegan“ rithöfuneL
Jerúsalem,
ÍTALSKIK fornleifafræð
ingar grófu nýlega upp
stórt rómverskt leikhris í
Cesareu í Isráél,
Cesarea var reist af
Heródesi mikla 25 árum
fyrir fæðingu Kritss.
Hrin var aðsetursstaður
rómversku landsstjórn-
anna í Paletsínu um lang-
an ald®x
ítölsku forrileifafræð-
ingarnir grófu þarna upp
stórt leikhús, úr marm-
ara. A myndinni sézt hluti
af þessari miklu byggingu.
FYIÍiR nokkrum dögúm var
Stradivariusar-fiðia séld á upp
boði í Léndon, fyrir 8190 sterl—
Þetta er háesta verff,.
gérð af himim mikla
snilíingi í Crernona, er seld á.
Frariskur fiðlusnillingur á .19.
öld átti þessa fiðlu lengi en síð-
ar komst hún í hendur gim-
steiriakaupmanns í Genf, sent
notáð* hana sér til skemmtim-
ar. Káupándinú í þetta sirin var
hljöðfærásaii í Manchestér og
hyggst hann éfna til samkeppni
meðal fiðluleikara og séu verð-
launin umráð yfir fiðlunni *
eitt ár í senn.
Alþýðublaðið — 27. júni 1959