Alþýðublaðið - 05.07.1959, Blaðsíða 4

Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ast-
þórsson og Helgi Sæmundsson (áb.). Fulltrúi ritstjórnar: Sigvaldi Hjálm-
arsson. Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. B.itstjórnarsímar: 14901 og
14902. Auglýsingasími: 14906. Afgreiðslusími: 14900. — Aðsetur: Alþýðu-
húsið. Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgata 8—10.
Ráðhúsið
NEFND situr á rökstólum, ræðir byggingu
ráðhúss við Tjörnina, skoðar teikningar og líkön.
Sömu daga eru menn á pramma úti í Tjörninni
að bora niður í aurinn til að leita þess, hve langt
er niður á fast. Það virðist vera hreyfing á þessu
máli.
Það er tími til kominn að hef ja framkvæmd-
ir við byggingu ráðhúss í Reykjavík. Það er
skömm að því fyrir höfuðstað íslands að eiga
ekki slíka byggingu, en láta horgarstjórnina
sitja uppi á lofti í apótekarahúsi og skrifstoíur
bæjarins hýrast í verksmiðjuhverfi. Á sama
hátt er skömm að því, að ekki skuli vera til
sómasamleg stjórnarráðsbygging, heldur sitji
ráðsmenn þjóðarinnar í gömlu fangelsi, en opín-
berar skrifstofur maki krók einstaklinga um
alla borg með því að Ieigja af þeim húsnæði.
Það vantar reisn í þessa hluti, myndarskap, sem
Íslendingum er engan veginn um megn að sýna
í þessum efnum sem öðrum.
í slíkum málum kemur oft fram hér á landi
undanleg smásálarleg hræðsk'. við gagnrýni eða
atkvæðamagn eða eitthvað slíkt. Auðvitað er
vandalaust að hrópa, að ekki megi byggja ráðhús
í Reykjavík, fyrr en búið er að útrýma brögg-
iunum. En þá ætti heldur ekki að byggja villur,
skrifstofubyggingar, verzlunarhús, leikhús og
söfn, fyrr en bröggunum hefur verið útrýmt.
Stefnan á að vera sú, að gera hvort tveggja
koma upp sómasamlegum íbúðum fyrir borgar-
ana, réisá skóta, sjúkrahús og annað slíkt, en geta
að auki komið upp þeim mannvirkjum, sem eiga
að vera tákn okkar allra, tákn höfuðstaðar og
þjóðár. Við höfum efnin til þess. Það vantar fyrst
og fremst þor og framsýni til að hrinda þessum
málum af stað og gera það myndarlega. Ekkert
gerir til, þótt ráðhús sé 10—15 ár í byggingu, ef
það er hugsað mörgum'kynslóðum til sóma.
Hér skal ekki fullyrt, hvort Tjarnarbakkinn
er rétti staðurinn fyrir ráðhús Reykjavíkur. Um
það fá bæjarbúar vonandi að velta vöngum innan
skamms, þegar sýndar verða teikningar húsa-
meistaranna. Hitt er aðalatriðið: að vanrækjá
ekki andlit þjóðarinnar fremur en vinnuþrek
# hennar, héilsu og menningu.
Bandaríkjanna
óskar eftir starfsmanni eða stúlku við bókhaldsstörf.
Enskukunnátta nauðsynleg. — Upplýsingar í
skrifstofu sendiráðsins frá kl. 9—1, 6.—9. júlí.
Minningarorð
SKULI K0LBEINSSQN
HINN 28. f.m. andaðist hér
í Landsspítalanum Skúli Kol-
beinsson, járnsmiður, eftir
stutta en nokkuð þunga legu,
rúmlega áttræður að aldri.
Hann var fæddur 20. janúar
1879 í Stóru-iMástungu í Gmíp
verjahreppi. Foreldrar hans
voru þau Kolbeinn Eríksson,
kunnur bændahöfðingi, er þar
bjó, og kona hans, Jóhanna
Bergsteinsdóttir Guðmunds-
sonar frá Bræðratungu.
Skúii hafðist löngum við í
föðurgarði. unz hann giftist
árið 1909 Margréti Guðna-
dóttur að Skarði í Landssveit.
Hófu þau fyrst búskap í Flog-
bjarnarholti í sömu sveit og
bjuggu þar í fjögur ár. Þaðan
fluttust þau að Króktúni og
áttu þar heima í nokkur ár,
unz leið þeirra lá að Hala í
Holtahreppi, en til Reykja-
víkur komu þau árið 1937, og
átti Skúli þar heima til hinztu
stundar. Konu sína missti
hann 1949. Þeim hjónum varð
ellefu barna auðið. Þrjú þeirra
eru dáin, en átta á lífi og eiga
öll heima hér í Reykjavík.
Af systkinum Skúla, sem
voru ellefu talsins, eru nú að-
eins fjögur á lífi, þau Guð-
björg, húsfreyja á Yotumýri
á Skeiðum, Bjarni, bóndi í
Stóru-Mástungu í Gnúpverja-
hreppi, Jóhann, hinn kunni
fjallkóngur Gnúpverja. bóndi
á Hamarsheiði, og Ágústa,
saumakona í Reykjavík. Allt
það á kyn til.
Sá, er þessar línur
ritar, kynntist Skúla
línur ritar, kynntist Skúla
heitnum allvel, er hann bjó í
Króktúni, sem er næsti bær
við Fellsmúla. Það er fljót-
■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■
Sextugur á morgun:
OSKAR
sagt, að í vitund minni er
mjög bjart yfir þeim minning-
um. Skúli'var einstaklega við-
feldinn maður. Hann var karl-
menni í lund og æðrulaus, þó
að á móti blési, glaður og reif-
ur jafnan, en stilltur vel. Á
!■■■■■■■■■■■
bryggjuvörður í
Hafnarfirði.
ÆVINLEGA glaður gekkst
greinast happasporin,
atgérfi þitt aldrei bregst
aðgætinn og þorinn.
Góðum málstað lagðir lið
lézt ei undan neinum,
óbilgjörnum gafst ei grið
gæddur manndóm hreinum.
Drenglund þín og góðlátt geð
gladdi marga að vonum,
enda talinn eflaust með
íslands beztu sonum.
Aldréi viltir öðrum sýn
ei þarf slíkt að rengja,
margur líka -minnist þín
meðal góðra drengja.
Sæmd og prýði saman tvinnar
sízt ég þessum orðstír breyti,
aftanskinið ævi þinnar
unáðsljóma veg þinn skreyti.
Ilannes Jónsson
frá Spákonufelli.
Skúli Kolbeinsson
yngri árum var hann glæsi-
menni og ævinlega mikið
snyrtimenni. Hann hafði mik-
ið yndi af hestum, og einhvern
veginn var það svo, að honum
tókst að fjörga hvern fák, er
hann sat, og gera hann „vilj-
ugan“, eins og komizt var að
orði.
Það er einkennileg „tilvilj-
un“, að Skúli andaðist sama
mánaðardag (28. júní) og dótt-
ir hans, Jóhanna, fyrir tveim-
ur árúm. Unni hann þessari
dóttur sinni mjög, og mun
dauði hennar hafa verið hon-
um mikill harmur, þó að hann
tæki þeim örlagadómi með
æðruleysi og stillipgu, eins
og háttur hans var jafnan, er
eitthvað mótdrægt bar að
höndum. Er ekki ólíklegt, að
nú hafi orðið mikill fagnaðar-
fundur með þeim feðginum,
er Skúli kvaddi þennan heim
og steig inn yfir þröskuld hins
nýja tilverusviðs, þar sem
dóttir hans hefur vafalaust
beðið hans. Sú er trú vor, er
ætlum, að ekki sé öllu lokið
með líkamsdauðanum.
Til marks um karlmennsku
Skúla er það, að þegar hann
var inntur eftir því, hvernig
honum liði, þegar hann þjáð-
ist hvað mest í banalegunni,
komst hann svo að orði, að
hann væri ekki laus við „ein-
hver ónot“!
Faðir Skúla, Kolbeinn Ei-
ríksson í Stóru-Mástungu, var
ágætlega greindur maður,
mikill fyrir sér, en dreng-
lundaður; enginn hversdags-
maður. Sitt af hverju í fari
Skúla minnti á Kolbein. Jó-
hanna Bergsteinsdóttir, kona
Kolbeins og móðir Skúla, var'
og mikil ágætiskona, þó að
ólík væri manni sínum. Hún
var hljóðlát og hógvær, svo
að af bar, en þó mun vilji
bennar ekki hafa átt minni
þátt í stjórn heimilis þeirra
hjóna en skörungsskapur
manns hennar, og fer svo oft
um áhrif góðra eiginkvenna,
að þau verða næsta mikilvirk,
þó að ekki séu hávaðasöm.
Skúli fluttist, eins og áður
var sagt, til Reykjavíkur árið
1937 og lagði þar stund á járn-
smíði. Hann var dugnaðar-
maður, að hvaða verki sem
hann gekk, vinnuglaður og ó-
sérhlífinn. Hann hafði mikið
yndi af spilum, og í raun og
veru var hann gleðimaður —
í góðri merkingu þess orðs. —
Minnist ég ýmissa skemmti-
legra stunda í návist hans,
bæði heima í Landssveit og
hér í Reykjavík. Og nú, þegar
hann er allur, finnst mér, að
leiðir okkar hafi legið of sjald-
an saman — á síðari árum.
Fækkar nú óðum þeim
mönnum, er settu svip á
Landssveit á æskuárum mín-
um, — og tjáir ekki um að
fást. Það er eins og Omar
Khayyám segir, að
„í daga og nætur skiptist
...... skákborð eitt.
Af skápanornum er þar
■ manntaf] þreylt,
Þær færa oss til og fella ossj
gera oss mát.
0.g frú.'Sg. kóngi er loks
í stokkinn þeytt!1-
Margir hugga sig þó við þá
trú, að það, sem fer í stokk-
inn, sé . ekki maðurinn sjálf-
;ur,- eþ hann haldi för sinni
áfranr. á endalausri þroska-
braut.
.Tarðarför Skúla fer fram á
morgun.
Gretar Fells.
I
ií
er verða til sýnis að Melavöllum við Rauðagerði,
þriðjudaginn 7. þ. m. milli kl. 1—3.
dag.
Tilboðin verða opnuð í skrifstofu vorri kl. 5 samai
Eyðublöð fyrir tilboð afhent á útboðsstað.
Sölunefnd varnarliðseigna.
FLJ0TASTA ferd,m er me® á
4 5. júlí 1959 — AlþýðublaðiS