Alþýðublaðið - 11.07.1959, Blaðsíða 11

Reneé Sliann:
3. dagwr
borðinu mínu og ég var orðin
dauðhrædd þegar langi og
stutti vísirinn mættust og
klukkan var orðin tólf. Steve
gat ekki verið í verksmiðj-
unni svona lengi. Hvað var
hann að gera? Hann gat ver-
ið þar til tíu, til ellefu, en til
tólf? Það var ekki langt heim.
Angelina, gamli ástinbíllinn
okkar fór það á kortéri.
Ég lagði bókina frá mér og
reyndi að róa mig. Ég yrði
látin vita ef eitthvað kæmi
fyrir. Svo stóð ég upp. Ég
ætlaði að hringja til verk-
smiðjunnar. Næturvörðurinn
var þar og hann gat sagt mér
hvort Steve var farinn.
En hvað segði Steve við því
að ég hringdi? Ég hringdi
þangað aldrei, því ég vissi að
það var ekki vel séð að starfs-
fólkið ætti einkasamtöl í
vinnutímanum. En þetta
hlaut þó að vera undantekn-
ing.
Og svo heyrði ég að bíllinn
kom. Ég hljóp að glugganum
°g sá gömlu, vesalings Angel-
inu. Ég sá Steve aka inn í bíl-
skurinn og skömmu seinna
stakk hann Ivklinum í skrána.
Ég hljóp niður stigann með
útbreitt fangið.
„Ástih mín! Ég var svo
hrædd um þig!“
„Mér finnst það leitt,
Jenny“. Hann þrýsti mér að
sér. Svo endurtók hann: „Mér
finnst þetta mjög leitt,
Jenny“.
Eitthvað í rödd hans fék'k
mig til að líta rannsakandi á
hann. Mér hafði létt svo mik-
ið að fá hann heilan á húfi
heim að ég hafði ekki tekið
eftir neinu, en nú sá 'ég að
eitthvað Var að. Ég vissi ó-
sjáifrátt að það var eitthvað
alvarlegt.
„Ég verð að tala við þig“,
sagði hann og gekk að svefn-
herberginu og opnaði dvrnar.
Við stóðum þar og störðum
hvort á annað og ég sá að
hann vissi ekki á hverju hanh
átti að byrja. Ég vissi ekki
hvernig ég gat hjálpað hon-
um.Mig langaði til að taka um
hálsinn á honum, en ég ork-
aði það ekki. Ég skildi að við
stóðum á fyrstu krossgötum
hjónabands okkar.
Með skjálfandi röddu spurði
ég: „Ástin mín, hvað er að?
Stattu ekki og starðu á mig,
segðu mér það!“
Hann leit beint á mig.
„Ég kem svona seint af því
að ég lenti í árekstri. Það
slasaðist enginn. En bíllinn
__í l
Þegar hann hikaði sagði ég
léttilega: „Svo það slasaðist
enginn. —• Og Angelina gekk
enn þegar þú komst“.
„Ég var ekki i Angelinu. Ég
var í nýja bílnum“.
Ég settist niður á rúmið. Ég
vissi hve dýrmætur nýji bíll-
inn var.
„Ég átti ekki að taka hann“,
sagði hann tryllingslega. „Ég
var fífl —“
Snögglega skildi ég að ég
hafði ekki heyrt allt og að
mér litist ekki á það, sem eft-
ir var. Kvenleg innsýn og
það hvernig hann horfði á
mig, sagði mér það. Hann var
sjkömmustulegur, sakbitinn.
Ég hafði aldrei séð hann slík-
ann.
„Hvert fórstu? Hvar
varstu?“
Ég heyrði að hann dró djúpt
andann og sá að hann varð
enn sakbitnari.
„Segðu mér það, Steve!“
,„Ég fór á „Blue-Bottle“
veitingahúsið við Great North
Road“.
„Með hverjum?“
,.Kit Harker“.
Ég starði orðlaus á hann og
fann að hendur mínar urðu
þvalar. Þetta gat ekki verið
satt! Þetta var ekki minn
maður! Ekki hann Steve minn
sem ég hafði sagt Caroline að
liti ekki við öðrum konum!
Þetta gat ekki skeð í mínu
hjónabandi!
,,En hvers vegna varstu
með henni. 'Steve? Þú hlýtur
að geta skýrt það? Ég á við,
þig langaði ekki til að fara
með henni, var það?“
Hann strauk þreytulega yf-
ir hárið. Hann var svo þreytu-
legur og áhvggjufullur, að
mig sárkenndi til. Þó að mér
findist þet+a voðalegt, þá var
þetta verra fyrir hann.
„Svaraðu mér ekki, ef þú
ekkí vilt“, sagði ég lágt.
„É.g skal svara þér. Ég held
að ég hafi ekki viljað fara
með henni“.
„Heldurðu hvað?“
„Hún stakk upn á því“.
„Ég skll. En ég hélt hún
væri í Frakklandi".
„Mamma, hvort er þetta liaganfijs
eða skógarmús?" J
„í júlí, já, hún hefur verið
lengi heima“.
Mig langaði til að sþyrja
hvort hann hefði verið með
henni fyrr en ég gat það ekki.
Auk þess var ég viss um að
svo var ekki, Þetta var fyrsta
kvöldið, sem hann kom ekki
heim á skikkanlegum tíma.
En þau hefðu getað borðað
saman! Ég reiddi mig á Steve.
Það hafði ég alltaf gert. En
gæti ég það eftir þetta?
Ég tók fyrir andlitið til að
dylja tárin, .sem komu fram í
augu mín. Ég vildi óska, að ég
hefði ekki talað við Caroline
þetta kvöld. Ég freystaði ör-
laganna með því, sem ég sagði
við bana um okkur Steve. Og
ég gat ekki gleymt orðum
hennar: „Þessi stelpa hefur
svo sannarlega eitthvað að
sýna!“ og „Þakkaðu Guði,
Jenny,' að þú ert ekki gift
manni, sem hleypur á eftir
stelpum!“
Það hafði nú sýnt sig að ég
var ekki svo heppin! Hvað
góða útskýringu, sem hann
hefði, liði mér aldrei eips aft-
ur. Það var ekki bara það, að
hann var með Kit Harker, það
var líka það, að hann hafði
eyðilagt eitthvað dýrmætt og
hreint, eitthvað, sem ég hafði
álitið eilíft.
,,Jenny!“
Ég fálmaði eftir vasaklútn-
um í vasanum á sloppnum
mínum.
„Jenny, ég meinti ekkert
með þessu“.
„Er það ekki?“
„Þú verður að trúa mér!“
Hann gekk að mér og stóð og
horfði niður til mín. „Þú verð
ur að trúa mér! Þetta bara
skeði. Ég laug ekki að þér,
þegar ég hringdi og sagðist
vera að vinna. Kit kom á
eftir, þegar ég var að reyna
nýja bílinn. Hún bað mig um'
að fara í smá ökuferð með sig
í honum. Hún var þó dóttir
forstjórans“.
Ég færði mig fjær honum.
„Vitanlega! Ég skal ekki
gleyma því! Og hvað ætlarðu
að segja, þegar hún biður þig
um að skrepna með sér til
Parísar eina helgi eða svo?“
Ég var ekki hreykin af þess
um orðum mínum. Þetta var
ekki sæmandi og auðvirðulegt
en ég gat ekki hugsað skýrt.
Ég var svo óendanlega óham-
ingjusöm.
„Vertu ekki hlægileg. Hlust
aðu á mig, það versta. sem
skeð getur, er að ég verði rek-
inn“.
„Það versta er“, þusaðj ég,
„að héðan í frá get ég ekki
trevst þér“.
Hann andvarpaði.
„Ég átti þetta víst skilið.
En ég skal sýna þér að það
er ekki rétt. En nóg um það
núna — hevrðirðu ekki það
sem ég sagði?“
Ég æpti að ég hefði heyrt
það og mig gleddi það að hann
yrði rekinn, kannske æfti
næsti forstióri ekki aðra eins
dóttir og Kit Harker.
„Það gæti liðið á löngu áð-
ur en ég fengi annan for-
stjóra“.
Þetta kom vitinu fyrir mig.
„Það má vel vera að ég
verðj að sætta mig við hvaða
vinnu sem er, án allra fram-
tíðarmöguleika. Og þú veizt
að hjá Harker hef ég tækifæri
til að gera eitthvað. Leggatt
sagði mér um daginn að ég
skildi bara biðja um hærra
kaup, ég fengi það“.
Ég horfði ásakandi á hann.
„Þú varst ekki að segja mér
það“.
„Nei, ég vildi ekki segja
þér það fyrr en ég fengi það“.
„En hvers vegna heldurðu
að þú verðir rekinn fyrir
þetta með bílinn? Þ14 sagðir
að það hefði ekki verið neitt
alvarlegt".
„Það var það ekk*i, en hægra
megin er hann töluvert beygl-
aður. Það tekur langan tíma
að gera við hann. Harker
gamli verður öskureiður“.
„Ekki þegar hann veit með
hverjum þú varst!“
„En ég vil ekki að hann
viti með l^verjum ég var! Þá
verður hann þúsund sinnum
reiðari. Hann vill ekki að Kit
sé með þeim, sem vinna í verk
smiðjunni. Hann sleppir sér,
þegar hann fréttir að hún var
með mér“.
Ég leit spyrjandi á hann.
„En hvernig geturðu leynt
hann þv? Fyrst það var árekst
ur hlýturðu að hafa rekist á
einhvern?“
,,Á annan bíl.“
„Og lögreglan hefur komið
og tekið skýrslu“.
,,Já“.
„En þá varðstu að gefa upp
nöfnin“.
„Ekki hennar“.
„Hvað gerðurðu við hana?“
spurði ég heimskulega. „Fald
irðu hana í skottinu?”
Hann hikaði.
„Hvað í andskotanum gerð-
irðu?“ spurði ég og varð snögg
lega^ reið.
„Ég sagði að hún væri kon-
an ^mín“.
Ég starði á hann í forundr-
an.
„Hún bretti kápukragann
upp. Hann þekti hana ekki og
hún er á hæð við þig“.
Ég dró þungt andann. Ég
hafði aldrei^ verið reiðari á
ævi minni. Ég heimtaði að fá
að vita hvers vegna í ósköp-
unum ég ætti að hylma yfir
Kit Harker, hún væri þó nægi
lega gömul til að bera ábyrgð
ina siálf. Og hvað hafði hún
gert fyrir mig? Reynt að taka
manninn minn frá mér!
„Þú hylmir ekki bara yfir
með Kit, Jenny“.
Hugsanir mínar skýrðust
og ég skildi við hvað hann
átti. Hann kraup á kné við
hlið mér og reyndi að taka
mig í fang sér en ég sleit mig
af honum.
„Elsku Jennv, hlustaðu á
mig! Þú hylmir líka yfir með
mér og það hefur eitthvað að
segja fyrir þig, fyrir mig og
Nicky og bað er þýðingar-
meira. Faðir Kit bekkir þig
og kann vel við þig. Ef þú
stendur með mér slepp ég að
öllum líkindum með skamm-
ir“.
„Og geri ég það ekki?“
„Þá verð ég áreiðanlega
rekinn".
Svo það var svona, hugsaði
ég. En hvað hann var fljótur
að ráðgera þetta. Við höfðum
ekki efni á að hann yrði at-
vinnulauS. En hann hefði á-
reiðanlega ekki tekið bílinn
ef Kit Harker hefði ekki feng
ið hann til þess. Sú hugsun
gerði mig enn örvinglaðari.
Það var að bæta þungu hlassi
á byrðina að heimta að ég
hjálpaði henni. Þau höfðu á-
reiðanlega talað um það áð-
ur en lögreglan kom. Hann
hafði sagt að hún fkyldi ekki
vera hrædd, hann segði bara
að þetta væri konan hans!
Það var heimskulegt að fá
Flugvélarnars
Flugfélag- íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til Os-
lóar, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 10 í dag. Vænt
anlega aftur til Reykjavíkur
kl. 16.50 á morgun. Milli-
landaflugvélin Gullfaxi fer
til Glasgow og Kaupmanna-
hafnar kl. 8 í dag. Væntan-
' leg aftur til Reykjavíkur kl.
22.40 í kvöld. Flugvélin fer
til Glasgow og Kaupmanna-
hafnar kl. 8 í fyrramálið. Inn
anlandsflug: f dag er áætlað
að fljúga til Akureyrar (2
ferðir), Blönduóss, Egils-
staða, Húsavíkur, ísafjarðar,
Sauðárkróks, Skógasands og
Vestmannaeyja (2 ferðir). Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Kópaskers, Siglu-
fjarðar, Vestmannaeyja og
Þórshafnar.
Loftleiðir.
Hekla er væntanleg frá
Safangri og Osló kl. 21 í dag.
Fer til New York kl. 22.30.
Edda er væntanleg frá New
York. kl. 8.15 í fyrramálið.
Fer til Gautaborgar, Kaup-
mannahafnar og Hamborgar
kl. 9.45. Leiguvélin er vænt-
anleg frá New York kl. 10.15
í fyrramálið. Fer til Osló og
Stafangurs kl. 11.45.
gkSpgjis
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík kl.
18 í kvöld til Norðurlanda.
Esja er á Austfjörðum á suð-
urleið. Herðubreið er á Aust
fjörðum á norðurleið. Skjald
breið er í Reykjavík. Þyrili
fór frá Reykjavík í gær til
Siglufjarðar og Akureyrar.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell átti að fara frá
Rotterdam í gær áleiðis til
Ventspils og Riga. Arnarfell
er í Reykjavík. Jökulfell. er
á Akranesi. Dísarfell fer frá
Áhus í dag áleiðis til Stettin.
Litlafell fer í dag frá Reykja
vík til Norðurlandshafna.
Helgafell fór frá Norðfirði 4.
þ. m. áleiðis til Umba. Hamra
fell fór frá Arúba 6. þ. m. á-
leiðis til íslands.
Eimskip.
Dettifoss fer frá Leningrad
á morgun til Hamborgar og
Noregs. Fjallfoss fór frá Du-
blin 7/7 til Hull, Hamborg-
ar, Antwerpen og Rotterdam.
Goðafoss kom til Reykjavík-
ur 6/.7 frá Hull. Gullfoss fer
frá Kaupmannahöfn á hádegi
í dag til Lpith og Reykjavík-
ur. Lagarfoss kom til New
York 8/7 frá Reykiavík.
Reykjafoss fór frá Rotterdam
8/7 til Haugesund, Flekke-
fjord og Bergen og þaðan til
íslands. Selfoss fór frá Len-
ingrad í gær til Kotka, Gdy-
nia og Gautaborgar. Trölla-
foss kom til Reykjavíkur 6/7
frá New York. Tungufoss fór
frá Reykjavík 9/7 til Gufu-
ness. Drangajökull fór frá
Hamborg 9/7 til Reykjavík-
ur.
Messur
Dómkirkjan: Messa kl. 11
árdegis. Séra Jón Auðuns.
Hallgrímskirkja: Messa kl.
11 f. h. Séra Sigurjón Þ.
Árnason.
Kirkja Óháða safnaðarins:
Messa kl. 2 (síðasta messa
fyrir sumarleyfi). Séra Emil
Björnsson.
Kaþólska- kirkjnn: Lág-
messa kl. 8.30 árdegis. Há-
messa og prédikun kl. 10 árd.
Hafnarfj.kirkja: — Messa
kl. 10. Kálfatjörn: Messa kl.
2. Séra Garðar Þorsteinsson.
Alþýðublaðið — 11. júlí 1959 ^