Alþýðublaðið - 12.07.1959, Síða 3
ÞAÐ ER margs konar furðu-
legur félagsskapur á Indlandi,
en Félag kókóspálmaklifrara
er ekki lengur hið furðuleg-
' asta af þeim. Félag ópíum-
' neytenda er vafalaust skrýtn-
að taka við
KOMMÚNISTAR eru fá-
mennir í Svíþjóð, en sterk-
asta vígi þeirra var um langt
árabil Norbotten, nyrzta
fylki landsins og víðlendasta.
En jafnaðarmenn hafa jafnt
og þétt unnið á þarna og
hafa öruggan meirhluta í öll-
um verkalýðsfélögum fylk-
igins, Er þetta hvað mest að
þakka einum manni, þing-
manninum og ritstjóranum
Ragnar Lassinantti, en hann
er sá þingmaður jafnaðar-
manna utan af landsbyggð-
inni, sem mest kveður að.
Hann hefur tekið sér það
hlutverk að berjast gegn á-
hrifum kommúnista í héraði
sínu og lætur einskis ófreist-
að til þess að ráðast á þá í
blaði sínu, sem er útbfeidd-
asta blað Norbotten.
Fyrir rúmum mánuði
kröfðust kommúnistar á
fylkisþinginu í Norbotten
þess, að samþykkt yrði krafa
um bann við staðsetningu
eldflaugastöðva í héraðinu.
Héldu þeir því fram, að slík-
ar stöðvar væru aðeins fyrsta
skrefið 1 þá átt að hafnar
yrðu tilraunir með vetnis-
vopn í Svíþjóð! Kommúnist-
um til hinnar mestu skelf-
ingar kom Lassinantti. með
gagntillögu um, að fylkis-
þingið tæki upp beina samn-
inga við ríkisstjórn Sovét-
ríkj’anna um, að Rússar
hættu tilraunum með vetn-
isvopn þegar í stað, en kjarn
orkutilraunir þeirra á und-
anförnum árum hafa aukið
mjög geislun yfir Svíþjóð.
Lassinantti lét ekki þar við
sitja, heldur réðist harkalega
á kommúnista fyrir tvöfeldni
þeirra í þessum málum og
baráttu þeirra fyrir, að Sví-
ar væru varnalausir.
Aðferðir Lassinantti eru
mjög ólíkar því, sem tíðkast
annars staðar í Svíþjóð, en
ikommúnistar eru víðast látn-
ir afskiptalausir, enda svo
fámennir í landinu, að eng-
in tekur eftir þeim, nema
þegar þeir verða uppvísir að
hjósnum fyrir Rússa, en það
er svo algengt, að meira að
segja fólk er hætt að taka
verulega eftir því. Það er
skoðun Lassinantti, að menn
verði að vera stöðugt á verði
gegn kommúnistum, mesta
hættan sé, að láta þá af-
skiptalausa. Norbotten er
fátækasta hérað Svíþjóðar
og atvinnuleysi þar meira
en annars staðar, enda héldu
ikommúnistar yfirráðum í
félagi járnnámuverkamanna
þar til fyrir sex árum, að
jafnaðarmenn náðu félaginu.
ast af þeim öllum. Það var
stofhað fyrir nokkrum vikum
í N.ýju Dehli. Enginn skyldi
ætla, að stofnendurnir séu
einhverjir andlegir og líkam-
legir aumingjar. Þvert á móti.
Hið nýja félag rekur mikinn
áróður í blöðum og útvarpi og
’gerir allt, sem hægt er, til
þess að „upplýsa“ almenning.
Enda berst félagið fyrir há-
leitu markmiði, sem sé að varð
veita þann rétt, sem Indlands-
stjór-n vill nú taka af þrælum
hinna sælu drauma.
Talið er, að á Indlandi séu
450 000 manns, sem reykja
eða éta ópíum. Og stjórnin
vill. útrýma þessum lesti. Frá
og.með 1. apríl var. öll ópíum-
verzlun í Dehli bönnuð og
sölustöðvum lokað. Eftir er þá
aðeins ópíumeinkasala ríkis-
ins, en þeir eru fáir og útvald-
ir, sem eiga aðgang að henni.
Nú er ekki hægt að fá ópí-
um í Indlandi nema sam-
kvæmt vottorði, og þá ekki
nema lítinn skammt. En ópí-
umneytendur sætta sig ekki
við þessar aðgerðir og telja,
að ópíum sé ekki verra en á-
fengi og tóbak, sem allar ríkis-
stjórnir selja með hagnaði og
hömlulaust. Þeir krefjast í
nafni lýðræðisins, að fá einka-
leyfi á.sölu ópíum, en stjórn-
in vill ekki fallast á neitt slíkt.
Félag ópíumneytenda hyggst
knýja ríkisstjórnina til undan-
haíds með því að fara í réyk-
ingarverkfall.
Gifí ríkutn
BÆJARBÍÓ í Hafnar-
firði hefur nú sýnt þýzku
kvikmyndina „Gift ríkum
manni“ í rúmar tvær vik
ur. Myndin er byggð á
iskáldsögu Nóbelsverð-
launahafans Gottfried
Keller og birtist sem
rfamhaldssaga í SUNNU
DAGSBLAÐINU í vetur,
sem leiði.
Myndin sýnir þau Joh
anna Matz og Erik Schu
man í aðalhlutverkunum,
en auk þess fer Horst
Buchholz með veigamikið
hlutverk í kvikmyndinni.
ívar Guðmundsson með fjölskyldu sinni, frú Barböru Guðmundsson, sem er kanadisk aíí
írskum ættum, og börnum þeirra hjóna, Brjóni og Brúsa. — (Ljósm. O. Ól.).
ÍVAR Guðmundsson, blaða-
fulltrúi hjá Sameinuðu þjóð-
unum er nýkominn hingað
til lands með fjölskyldu sinni
í orlofi. Allir starfsmenn Sam
einuðu þjóðanna eiga heim-
fararleyfi annað hvert ár, en
viðstaða ívars verður skömm
að. þessu sinni sökum utan-
ríkisráðherrafundarins í Genf,
sem haldinn er í húsakynn-
um S’. Þ. í Genf og hefst að
nýju 13. júlí. Sameinuðu
þjóðirnar leggja til túlka og
annast um skjalaprentun og
útgáfu og alla upplýsinga-
þjónustu á fundinum og það
kom í hlut ívars Guðmunds-
sonar að annast þau störf að
nokkru leyti.
Er Alþýðublaðið átti tal
við ívar Guðmundsson barst
talið óðar að utanríkisráð-
herrafundinum. Hann segir
það hafa verið umfangsmikið
starf að skrásetja fréttamenn,
veita þeim aðgangsleyfi og
upplýsingar, og það verður
reyndar skljanlegt, þegar haft
er í huga, að í Genf voru sam-
an komnir þessa dagana fjór-
tán hundruð fréttamenn, Ijós-
myndarar, starfsmenn kvik-
myndavera og sjónvarpsfyr-
irtækja, þar á meðal 600—700
blaðamenn og meðal þeirra
margir kunnustu stjórnmála-
fréttaritarar stórblaðanna.
„Engir fréttamenn fá að
vera viðstaddir fundina
sjálfa“, segir ívar, „en að
þeim loknum héldu talsmenn
ráðherranna fundi með frétta-
mönnum og skýrðu frá gangi
mála. Var þessu fylgt strangt
eftir, að enginn utan starfs-
manna og. ráðgjafa utanríkis-
ráðherranna væru í fundar-
salnum“,
— Hvaða munur er þá á
svokölluðum lokuðum fund-
ívar Guðmundsson
blaðafulltrút hjá
Samelnuðu þjóð-
unum
F
l
um og opnum fundum?
„Munurinn er sá, að á lok-
uðu fundunum, sem oft eru
haldnir á heimili eða bústað
einhvers ráðherranna, eru
engar fundargerðir ritaðar,
engar ræður teknar upp né
gefnar út og viðræðurnar ó-
formlegar með öllu. Hins
vegar mun hyerjum ráðherra
í sjálfsvald sett, hvort hann
skýrir frá umræðuefni eða
ekki. Þess’i er allur munur-
inn“.
Um fátt hefur verið meira
rætt og ritað að undanförnu
í heimsblöðunum heldur en
umræddan utanríkisráðherra-
fund, en um árangurinn telur
Ivar varlegast að tala sem
minnst, fundinum er ekki lok-
ið, honum hefur aðeins verið
frestað.
Ivar Guðmundsson er oft
þar sem atburðirnir gerast.
Hann var til dæmis í .Egvpta-
landi veturinn 1956—1957,
þegar gjörvallur heimurinn
beindi ásjónu sinni þangað.
Hann varð meðal fyrstu
manna til Napoli á Ítalíu, þar
sem hersveitir Sameinuðu.
þjóðanna fylktu liði og: fór
síðan með þeim á Gaza-svæð-
ið og dvaldist á slóðum um-
hverfis Zúesskurð, í Port Sa-
id, Kairó og Ismalía fram á
vor.
„Hvort Sameinuðu þjóðirn-
ar ættu að koma á fót föstu
gæzluliði? Jú, um það hafSi
oft komið fram tillögur, ert.
þeim er bezt svarað með ræðus
sem Hammarskjöld hélt þeg-
ar Allsherjarþingið ræddi til-
löguu um alþjóðaherlið, sem á-
vallt væri til taks. Hann benti
á, að erfitt væri að síofnsetja
slíkt lið fyrirfram, heldur
vrðu atvikin og atburðírnir á
hverjum tíma að ráða, hvern-
ig slíkt lið yrði skipað. Það'
hefði líklega ekki þótt væn-
legt til árangurs að sendá
gæzlulið skipað brezkum og
frönskum hermönnum tii
Egyptalands, þegar til átak-
anna kom. þar eða hugsum
okkur eftirlitsliðið í Líbanon.
á sínum tíma, sem átti. a®
kynna sér hvort vopnasmygl
ætti sér stað á landamærun-
um. Verkefni öryggisher-
sveita yrðu svo ólík, að þjóð-
erni slíks liðs verður á hverj-
um tíma að ákvarðast eftir
aðstæðum og atvikum“.
— Nú hefur komið frana
hugmynd um að íslendingar
biðji um gæzluskip frá Sam-
einuðu þjóðunum til að ann»
ast landhelgisvörzluna fyrir
okkur?
„Slíkar bollaleggingar vil
ég ekkí ræða. Starfsmenn S.
Þ. verða umfram allt að gæta
hlutleysis í ummæium og
gerðum. Okkar stai'f er ekkí
pólitískt. því Sameinuðu þjó'ö!
irnar eru algerlega óhlutdræg
ar, þær eru í senn hvert að-
ildarríki út af. fyrir sig og
allar sem heild og þær gera
ekki annað en hvert aðildar-
ríkjannai vill“.
— Hvaða málefni ber hæsi
á vettvangi S. Þ. um þessar
mundir?
„Ég ætla að stærsta rnálið
sé sérsjóðurinn, sem Ailsherj
arþingið stofnsetti nýlega og
tók til starfa á þessu ári und-
Franrhald á 10. síðu.
Alþýðublaðið — 12. júlí 1959 Ijj