Alþýðublaðið - 12.07.1959, Side 6

GERARD O’DONNELL,
stúdent við háskólann í
Hull, talaði nýlega stanz-
laust í 29 klukkustundir til
að reyna að hnekkja þol-
talsmeti því, sem stúdent-
arnir töldu Wayne Morse,
öldungadeildarþingmann í
Bandaríkjuum, eiga. Hafði
Morse eitt sinn talað í 22
stundir og 26 mínútur í
málþófsrseðu í þinginu.
Fimm stúdentar byrjuðu
á maraþönhjalinu, en allir
gáfust upp, nema Gerrard,
sem neitaði að stoppa og
rövlaði þindarlaust. Fyrst
talaði hann um .andverka-
lýðssinnaðan íhaldsflokk,
en þegar leið að lokum ræð
unnar, var hann farinn að
tala um klassískan skáld-
skap.
Maraþonræðumennska
þessi fór fram í ráðhúsi
Hull og hafði hver kepp-
andi sinn ræðustól. Gerrard
drakk vatn, appelsínusafa
og sherry sér til hressingar
og stöku sinnum þagnaði
hann andartak til að bíta í
brauðsneið. Hann var beð-
inn um að hætta, en þver-
neitaði og kvaðst mundu
tala í 29 stundir, sennilega
30, enda höfðu þá borizt til
hans fréttir um, að metið
mundi vera 28 stundir og
15 mínútur.
Eftir 29 stundir hætti
Gerrard sem sagt, en þá
kom í Ijós, að metið var
hvorki meira né minna en
133 stundir, svo að strák-
auminginn hafði rövlað
þindarlaust í 29 stundir, án
þess að það kæmi honum
að nokkru gagni og hann
var eins langt frá að vera
heimsmeistari eins og áður
en hann byrjaði. Það er í
mesta lagi, að hann hafi sett
vallarmet.
ÞESSIR. tveir, litlu
snáðar skemmta sér
daglega við að leika
sér að hundum, sem
eru ívið særri en þeir
sjálfir. Strákarnir
heita Timmy og Léw-
is og eiga 'héimá ' á
Kaliförníu * '
Fyrir kemur, að
Timmy og Lewis söðli
sinn hvorn hundinn
og fari í smáreiðtúr,
en þá þurfa þeir að
hafa góða bakþúfu eða
stól til þess að kom-
ast á bak, því að ekki
stökkva þeir hæð sína
Sv,«» datt þeim í hug
um daginn, að þeir
væru alltaf baðaðir
sjálfir á laugardögum
og fannst ófært að
láta hundana sleþpa
við þær „ánægjustund
ir“. Hérna sjást þeir
ýta öðrum hundinum,
Clancy að nafni, að
balanum og á hinni
myndinni er Clancy
kominn í balann og
virðist taka þessum
þrifnaðarráðstöfunum
furðu rólega.

■í ■: «■
LJÓSMYNDARINN
okkar var um daginn
á göngu niður í Hljóm
skálagarði, sjálfsagt í
rómantískum hugleið-
ingum, er hann hröklc
skyndilega upp við, að
hann var orðinn skot-
mark fyrir afskaplega
herskáa kríu.
En Ijósmyndaranum
okkar ,er ekki fisjað
ekki burtu, eins og
við hinir hefðum vafa
laust gert, heldur brá
hann á loft ljósmynda
vélinni sinni og
smellti af. Og honum
skal sagt það til verð-
ugs hróss, að hann
stóðst árásir kríunnar
lengi, því að hann
kom með margar
myndir af henni. Við
völdum þessa úr, en
þar er krían „a<
bremsa“, áður en húi
lendir á vélinni. O;
svo vonum við, að húi
prentist nógu vel.
Þess skal getið, a<
ekki er vitað til, a<
krían hafi vitað neit
um ókennda fuglinn
hinn harðvítuga katti
bana á Ítalíu, sem vii
segjum frá á öðrun
saman. Hann hljóp
stað í Opnunni.
aiiiiiiiíiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiuiiiininniiiiíiiiiiiiiiuinnMiiiuiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnniiiiiiii
varpstæki, sem eru
í gangi; aðrir spila
á grammófóna.
r r
kaupa ISSKAPÁ
TORONTO (UPI). Snjó-
hús með rafmagnsljósum,
útvarpstækjum og jafnvei
ísskápum eru búin að gefa
heimskautahéruðum Kana-
da nýjan svip. Er þetta
hluti af starfi North Ran-
kin Nickel námafélagsins
við að venja eskimóa, er
starfa hjá félaginu, við
vélavinnu í stöð félagsins
við Rankin-sund í norðvest
ur héruðunum.
Northern Miner, kana-
diskt blað um námumál,
segir, að tilraunin hafi bor-
ið miknin og góðan órang-
ur, og standi eskimóarnir
sig mjög vel við störf þau,
ér þeim hafa verið falin. En
merkilegir hlutir hafa kom-
ið fram i í sámbandi við
snertingu eskimóanna við
menninguna. Blaðið segir
m. -a.:
„North Ranikin félagið
hefur byggt 19 þriggja her-
bergja hús, sem eskimóum,
iijHii.iiiuiiiiiiiiiiiimiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
er starfa hjá félaginu, eru
seld á kostnaðarverði. En
ekki hafa allir eskimóar á-
huga á að búa í hvítra
manna húsum, og talsverður
hluti eskimóa á staðnum,
bæði starfsmenn og aðrir,
vilja heldur búa í snjóhús-
um á vetrum og tjöldum á
sumrum.
„Inni í snjóhúsunum
fann fréttamaður blaðsins
furðulegasta safn af hlut-
um, sem hinir „nýríku“
hafa keypt. Þar eð rafmagn
frá námunni kostar ekkert,
eru rafmagnsljós algeng,
jafnvel í snjóhúsunum. Fjöl
margir eskimóar eiga út-
z
TÝNDI
GIMSTEINNINN
FRANS ségir nú hið
sama, sem hahn hafði sagt
við kjallarameistarann: þeir
eru erlendir skemmtiferða-
menn, sem gjarnan vildu fá
leyfí til að nota einkaflug-
völl lávarðarins í nokkra
daga. Gætu þeir fengið leyfi
til þess? Og aftur stara
„Þótt samkeppni
ekki mikil meðal
manna ísskápa þarna
skautssvæðinu, þá
tveir starfsmenn fé
keypt ísskápa. Er þi
að það sé meira til a
að þeir séu ekki mi
hinir hvíu. Aðrii
keypt sér þvottavé
stórar rafmagnskluk
flestir nota nú steika
ur, rafmagnskatla o;
vel rafmagnskaffiköi
„Þeir vilja hins
ekki sjá mataræði
manna og halda sig i
Þó eru þeir mjög hri
gosdrykkjum og I
fjórum mánuðum d
upp ársbirgðir
drykkja.“
oOo
Frans og Walraven
andi hvor á annan,
eftir nokkra umhugs
ir lávarðurinn þetta
Er þeir ganga aftur ti
ins, segir Walrave
einu sinni: „Ég trá
FRÁ MOSKVA berst sú
frétt, að vísindamenn hafi
sannað, að stórkostlegur
múr, byggður fyrir -2000 ár-
um, hafi verið í Mið-Asiu,
þar sem nú eru.Uzbekistan,
Tajikistan og Turkmenia. —
Skýrir Tass-fréttastofan svo
frá, að helzti tæknifræðing-
ur sögu- og fornminjadeild-
ar vísindastofnunar Uzbek-
istan^ Habilulla aMuhame-
dov, telji, að múrinn hafi
verið byggður til þess að
verja vinjar fyrir ránsferð-
um hirðingja.
0 12. júlí 1959 — Alþýðublaðið