Alþýðublaðið - 12.07.1959, Side 10

EKKI ætla ég að gagnrýna
Jón Hnefil Aðalsteinsson fyrir
-það að hafa valið útvarpser-
indi sínu þann 26, júní s. 1.
of langt nafn, því sjálfsagt hef
ur sú fyrirsögn, sem valin var,
vakið nokkra eftirvæntingu.
„Hvað gerðist undir feidinum
í búð Þorgeirs Ijósvetninga-
goða 24 júní árið 1000“ hét
erindið og er þar um að ræða
efni; sem mörgum hefur orð-
:ð hugstætt.
En strax í þessari fyrirsögn
kemur fram athugaverð full-
yrðing, en hún er sú, að lög-
festing kristninnar á íslandiár
ið 1000 hafi orðið þann 24.
jún,. Ætla ég ekki að mótmæla
þeirri staðhæfingu, en spyr
heldur: hvaða rök hefur J.H.
A. fyrir henni?
Fróður maður, Jón heitinn
Jóhannesson prófessor, segir
svo i íslendingasögu sinni, út-
gefinni 1956, bls. 160: „ . . .
ekki er unnt að segj a' hvaða
mánaðardag það hefur verið
(þingsetningin árið 1000) sök-
um þess, að ókunnugt er, —
hvernig sambandi milli tíma-
tals kirkjunnar ' og hins ís-
lenzka missiristals var þá
háttað“
Með öðrum orðum: þess er
hvergi getið í frásögnum af
kristnitökunni, hvaða mánað-
ardag hún hafi orðið, en hitt
kemur fram að hún hafi orðið
í 11. viku sumars, samkvæmt
hinu sérstaka íslenzka tíma-
tali, misserisíaiinu, og skyn-
samlegar líkur hafa verið
færðar fyrir því að það hafi
orðið á mánudegi. En hver
mánudagurinn var, miðað við
júlíanskt tímabil, hvort það
var 10., 17., 24. júní eða enn
annar dagur, hver er kominn
til að segja um það? Ef Jón
H. Aðalsteinsson les það, sem
skrifað hefur verið um málið
og hugsar sig vel um, þá vænti
ég þess, að honum muni Þykja
skynsamlegast að fullvrða Iít-
ið um það. En víst mundi það
þykja nokkurs um vert, ef
hægt væri að finna þó ekki
væri nema líkur til ákveðins
dags, Og má vera að þau rök
eigi eftir að koma fram, sem
bendi til slíks eða með öðrum
orðum skýring á sambandinu
milli eldra og yngra misser-
istals. Ég hef dálítið hugsað
þetta mál og fundizt sem ég
sæi eitt og annað, sem bent
gæti til lausnar, en hvað öðr-
um finnst um það er eftir að
vita.
Umrætt útvarpserindi hefði
raunar getað haft sína kosti
þó að höfundinum yrði þessi
óaðgæzla á, og er ég raunar
ekki að segja að það hafi ekki
haft sína kosti. En fleira var
athugavert en þetta. Hafi mér
rétt heyrzt, þá kallaði J. H. A.
fræðimanninn W. P. Ker,
Þjóðverja, en hann var Eng-
lendingur. Hitt heyrði ég
hann áreiðanlega segja, sem
ég hygg að fjarst fari sanni,
— og var það þó aðalkenning
erindisins, — að „sál Þorgeirs
ljósvetningagoða“ hafi „farið
úr líkamanum“ og komið síð-
an aftur með þann boðskap,
sem Þorgeir flutti sjálfur að
Lögbergi daginn eftir. Þessi
trú, að „sálin fari úr líkaman-
um“, stundum-, er að vísu
mjög forn, en það hafa aldrei
verið sýnd nein líkindi til að
hún fái staðizt, og mun verða
að skýra þá fyrirburði, sem
leitt hafa hana af sér á allt
annan hátt. — En að neita
þessari trú, sem’svo mjög virð
ist fara í.bág við alla raunveru
lega þekkingu, er vitanlega
allt annað en að neita þeim
fyrirbærum, sem til hennar
leiða. Munu Það vera fjarhrifa
sambönd mjög merkileg, og
verður ekki of mikið úr því
gert, hver nauc\vn er á að far
ið verði að líta á þau af sönnu
raunsæi, en ekki, eins og tíðk
azt hefur, út frá tveimur höf-
uðímyndunum, sem báðar eru
— hvor að sínu leyti, nokkurn
veginn jafnfráleitar.
Þorsteinn Guðjónsson.
MENNTAMÁLARÁÐUNEYT-
IÐ hefur skipað eftirtalda kenn
ara við skóla gagnfræðastigsins
í Reykjavík
Axel Kristjánsson, Baldur
Ragnarsson, Brynhildi Kjart-
ansdóttur, Guðrúnu Ólafsdótt-
ur, Hákon Magnússon, Jón Er-
lendsson, Kristmund Breið-
fjörð Hannesson, Kristin Pét-
ursson, Odd Thorarensen og
Þóru Davíðsdóttur.
Ennfremur hefur mennta-
málaráðuneytið sett eftirtalda
kennara við skóla gagnfræða-
stigsins í Reykjavík um eins
árs skeið frá 1. september 1959
að telja:
Bergstein Jónsson, Gylfa Má
Guðbergsson, Jóhönnu Þor-
geirsdóttur, sr. Rögnvald Jóns-
son og Sigurð Úlfarsson.
ívar Guðmundsson
Framhald af 3. síðu.
ir forustu bandaríkjamanns-
ins Paul J. Hoffmanns, þess
er stjórnaði Marshall-stofn-
uninni á sínum tíma“.
„Mönnum gleymist oft,
vegna átaka stjórnmálamann-
anna, að virkustu störf S'am-
einuðu þjóðanna eru á sviði
menningár- og mannúðar-
mála og þá sérstaklega hvað
við'kemur efnahagslegri að-
stoð til þeirra þjóða, sem
skemmst eru á veg komnar í
atvinnulegum efnum“, segir
ívar og vill leggja áherzlu á
þá hlið starfseminnar.
Á uppiýsingaskrifstofu Sam
einuðu þjóðanna starfa milli
400 og 500 manns og hún hef-
ur 28 umdæmisskrifstofur um
allan heim, þar á meðal eina
í Kaupmannahöfn fyrir Norð
urlöndin og þar starfar fvar
Guðmundsson sem staðgeng-
luiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimMtimiiiiiiiHiiimiiimiuiiimiiimiiiiMiiiittiiiiiiiiiiiisiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiima

TRIUMP HERALD |
1. Fallegur. $ 5. iEngin smurvarta.
2. Hvert hjól fjaðrar sjál&tætt. 6. Stillanlegt stýri. hæð og
3. Snýr við á 7,7 m. fjarlægð frá ökumanni.
4. 90% útsýni. í. 7. Sætin má stilla fram, aftur,
BYLTING í GERÐ SM^LA. halla og hæð.
TRIUMP HERALD ÞARF ALDREI AÐ SMYRJA.
Allar nánar; upplýsingar gefur
STANDARD
ISARN H.F.
Tjarnargötu 10,
sími 17270.
: :
'iiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiivBiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Opnar daglega kl. 8,30 árd.
Almennar veitingar allan daginn.
Ódýr og vistlegur matsölustaður.
Reynið viðskiptin.
.
.
INGÓLFS-CAFÉ.
ill forstjórans, Svíans Jan
Gunnar Lindström. Á skrif-
stofunni er níu manna starfs-
lið frá öllum Norðúrlöndun-
um og segir ívar, að skrif-
stofunn; berist gríðarmikið
af fyrirspurnum og ýmiss
konar málaleitunum, meðal
annars frá stúdentum, sem
logg-ja stund á félagsfræði eða
hagfræði. Starfssviðið ein-
skorðast ekki við blaðaþjón-
ustu, heldur veitum við fyr-
irgreiðslu ríkisstjórnum, fé-
lögum og einstaklingum, skrif
stofurnar annast útgáfu bóka
og bælilinga og hvers konar
kynningarstarfsemi.
„Framundan? — Áfram-
haldandi starf á vegum Sam-
einuðu þjóðanna, en ég get
búizt við að flytjast til vegna
þeirrar venju að starfsménn
séu aldrei nema 4—5 ár í
sama landi í einu. Býzt frek-
ar við því að verða í New
York, en auk mín starfar að-
eins einn íslendingur hjá Sam
einuðu þjóðunum, Kristín
. Björnsdóttir, sem verið hefur
vestan hafs lengur en ég“.
ívar Guðmundsson hefur
samhliða störfum sínum fyrir
Sameinuðu þjóðirnar í Dan-
" mörku, verið fyrirlesari við
norræna blaðamannaskólann
í.Árósum. Plann segist kunna
' vel við sig þar að öllu öðru
leyti en því, að þar vanti ís-
j lendinga, sem ekki hafa tek-
ið þátt í námskeiðum til þessa.
Þar. er, segir hann, mikill
og góður félagsskapur meðal
norrænna blaðamanna og mik
il kynni og náin tengsl skap-
ast þar á mill; landanna. Á
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
þessum námskeiðum hafa
verið ungir blaðamenn með
nokkra reynslu, sem ætla að
halda .áfram. blaðamennsku.
Segir ívar að á skólanum sé
mikill. áhugi á íslandi og er
þess skemmst að minnast, að
allir þátttakendur á síðasta
námskeiði, undirrituðu áskor-
un til H. C. Hansen, forsætis-
ráðherra Dana, um að afhenda
íslendingum handritin.
En það var ekki ætlunin að
ræða hér um blaðamennsku
né blöð, en ívar minnist
þeirra daga, er hann skrifaði
við annan mann allt Morgun-
blaðið og segir, að það sé gam
an að fylgjast með sívaxandi
síðufjölda og fjölbreyttara
efni ísler.zkra blaða og ný-
tízkulegri tækni við öflun
fréíta.
10 12. júlí 1959 — Alþýðublaðið
,i|||i>||»ll.ii„ii„imiuiiiimiiimniiiniiiiiniiimiiniiii)iiniiiniiiiiiiiiiiiiiniiimiiniiiiiiiiniiiumc