Alþýðublaðið - 17.07.1959, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 17.07.1959, Blaðsíða 11
„En þér eruð áreiðanlega þreyttar, frú Blane. Ég get það svo vel.“ ,,Má ég fá árabátinn minn með, frú Connor?“ „Já, en þú mátt ekki láta hann sigla fyrr en þú ert orð- inn fallegur og hreinn strák- ■ ur.“ „Fú Connar, ég er —“ Annaðhvort heyrði hún ekki tii mín eða hún lét eins og hún heyrði það ekki. Hún var komin með Nicky lengst upp í stigann. Ég gekk inn í setustofuna Og tók strax eft- ir nokkrum smábreytingum, sem ég kunni ekki við. Það var greinilegt |ð frú Connor hafði hreinsað allt í hólf og gólf og fært húsgögnin án þess að setja Þau á sama stað aftur. Það hafði varla verið ert viljandi, eða var það svo? Fannst henni stofan fallegri svona? Já, ég var ekki frá því að það væri rétt. Það vár á- reiðanlega betra útsýni frá sófanum þar sem hann stóð núna og bláu púðarnir voru fallegir við arninn. En svo hristi ég höfuðið og , breytti cllu á ný. Þetta var mitt hús — ökkar Steves. Ég vildi ekki að ókunnug . manneskja breytti hél öllu. Ég heyrði gleðihróp af ann- arri hæð. Það var greinilegt að Nicky skemmti sér vel. Og ég ætlaði ekki að sitja hér og missa af skemmtuninni. Nic- ky var ímynd heilbrigðs, góðs skaps og óþekktar, þegar hann var í baði. Ég flýtti mér upp á bað og fékk vatnsgusu fram an á mig í dyrunum. „Nicky! Og mamma sem er í nýjum kjól!“ „Það gerir ekkert til, frú Connor,“ sagði ég hratt. Frú Connor tók baðhand- klæðið upp. „Upp með.þig." Og hann hlýddi eins og' lamb. ,Ég velti því fyrir mér hvort það væri af Því að hún var nýkomin éða hvort hann væri í sérlega góðu skaþi. Ég átti sjálf alltaf í vandræðum með að fá hann upp úr bað- inu. Ég fór frá þeim og inn í svefnherbergið til að fara úr nýja kjólnum. Mamma hafði gefið mér peninga til að kaupa hann áður en ég byrjaði hjá Caroline. Ég tók við pening- unum og sagði ekkert við Ste- ve. Hann sá aldrei hvort föt voru dýr eða ódýr og þegar hann sá skrúðann í morgun spurði hann bara hvort ég hefði eytt öllum heimilispen- ingunum. Ég svaraði honum 'ékki, mér datt ekki í hug að segja honum að kjóllinn hefði kostað margra vikna heimilis- peninga. Ég fór í gamla, gráa morg- unkjólinn minn. Ég vildi vera eins og venjulega þegar Steve kæmi heim. Honum varð að finnast að eiginkonan og móð irin væru hér enn. Ég stóð á tröppunum og beið hans, þegar Angelina kom inn hliðið. „Hvernig líður hinni vinn- andi konu?“ spurði hann og kyssti mig. „Það hef ég ekki hugmynd um. Ég kvaddi hana klukkan fimm og sé hana ekki aftur fyrr en á morgun klukkan tíu.“ Hann brosti. „í alvöru, hvernig , fannst þér?“ „Gaman. Og við höfðum mikið að gera. Það var fínt, því v!ð erum að byrja.“ „Já, það var það.“ Eg settist niður eins og fín dama til að drekka sherry með Steve fyrir matinn. Eg sagði sjálfjf mér að þetta mætti ekki verða að vana. Eg ætlaði ennþá að búa til sér- staklega góðan Tnat handa Steve, því var hann vanur að taka vel og það kunni hann að meta. En fyrst ég hafði nú ráð!.ð frú (jjonnor. — „Við erum að hækka í mannfélagss'tiganum,“ sagði Steve og hellti aftur í glasið mitt. „Kannske ætti ég að fara í smóH! ng?“ „Maturinn er til,“ sagði frú Connor í gættinni. „Takk fyrir, við lerum að koma.“ Eg hafð) ákveðið aðalrétt- inn, hitt lét ég hana um. Það var auðvirðilegtt af mér, en ég vonaði að hún byggi ekki tVl eins góðan mat og ég. Mér fannst að vísu gott að hún var dugleg, en ég vildi ekki að hún gæti allt betur en ég. Okkur til undrunar feng- um við súpu fyrst. Steve bragaði á henni og svo sagffi hann við mig: „Almáttugur! Þessi kona kann að búa til mat.“ „Það vona ég sannarlega.“ „Kæra kona! Smakkaðu á! Ef allt hitt er jafn gott, er ég Vss um að hann herra Connor sálugur hefur dáið úr ofáti!‘“ Og allt hitt var jafn gott. „Sjáðu S’teiktu kartöflurn- ar,“ sagði Steve hrifinn. — „Hefurðu nokkurn tíma séð annað e>ins?“ Eg var búin að sjá þær. Eg hafði reynt að búa þær til einu sinni, en orðið að bíða lægrV hlut. „Það er gott að þú ert á- nægður,“ sagði ég kuldalega. Það varð smáþögn. Eg var ó- 'hamingjusöm, þó allt ætti að vera gott. „Við ættUm að bjóða ein- hverjum í mat bráðum,“ — sagði Steve að lokum og þurrkaði sér um munntnn. „Gott. Hverjum eigum við að bjóða? Kit Harker?“ „Gjarnan, ein þá verðum við að bjóða herra með.“ „Eg skal rfeyna að ná í einn. Nú hef ég meiri mögu- leika eins og þú veizt.“ „Þú skalt nú hara reyna það!“ „Viltu það?“ „Það veiztu að ég vtldi.“ „Hvernig gengur annars með fögru ungfrú Harker?“ „Það veit ég ekki. Eg sé ,hana svo s'em aldrei. Það efaðist ég um. Eg var viss um að hanni h/itti hana oft. Það hafði verið bílasýn- ing í verksmiðjunni og Steve hafði haft rrf'kið að gera, því hann hafði unnið að nýja bílnum, sem átti að sýna og hann kom oft seint heim. En ég hefði hugsað ‘svo níikið um mína eigin vinnu og verið svo ákveðin í að sýna ekki afbrýðisemi mína, að ég lét það eiga sig án þess að segja nokkuð. Eg hafði vakað heila nótt þegar mér fannst ég finna ilmvatnslykt af fötun- um hans, Það gat verið að hann hefg)r komið rnjög ná- læg þeirri, isem ilmvatn not- aði, en ég ihafði beitt allri sjálfsstjórn mfinni til að tala ekki um það heldur. 5. Það varð að vana að fara á skrifstofuna á hverjum morgni. Eg gat lekki séð það skipti neinu má^ fyrir Steve að ég ynni úti, þar sem ég fór á eftir honum á morgn- ana og kom heim á undan honum. Nú var mikið þægi- legra að lifa. Það var dásam- legt að fá te í rúmið á hverj- um morgni, liggja_ í leti á sunnudögum og fara í bíó og leikhús á kvöldin án þess að hafa áhygjur af Nlæky. I lok nóvembers fékk Caro- line inflúenzu. Móðir hennar hringdi á skrifstofuna og sagði mér að hún hefð haft 39 stiga hita um morguninn. „Vesalingurinn,“ sagði ég full meðaumkvunar. „Sk'ilaðu kveðju til hennar og segðu henni að ég sjáli uim allt, þangað til henni batnar.“ „Henni finnst svo le.ðin- legt að þá verður þú að vinna lengur.“ „Það gengur allt vel, Nicky dýrkar frú Connor og þér er óhætt að treysta því, að Steve skilur það vel.“ Eg hringdi t:! frú Connor og sagði henni að ég kæmi seinna heim en venjulega. Eg sagðlst reyna að koma heim klukkan sjö. Eg bað hana um að segja Steve það, ef hann kæmi heim á undan mér.“ En klukkan var orðin átta, þegar ég kom heim og Steve tók þvf ekki vel. „Eg hélt að þú værir búm klukkan fimm?“ ,ýEín ástin miín, ég sagði þér að Caroline er vieik.“ „Já, og allt og sum-t sem ég hef að segja, er að ég vona að henni batnj sem fyrst.“ En því miður var hún mik- ið veik og á skrifstofunni höfðum við yfrið nóg að gera. V erkefnin streymdu inn, það var vitanlega gott, en ég óskaði að það hefði skeð vifcu eða hálfum mánuði sefnna. Við rifumst í fyrsta sinn eftir að ég byrj- aði að vinna, þegar ég hafði komið viku sefnna heim en Steve. Það féllu mörg ljót orð og ég velti því fyrir mér á eftir ihvers vegna Steve væri svona óréttlátur. Um nóttina lá ég og hugs- a<í um allt, sem við höfðum sagt hvort við annað. Svona gos gat ekki orsakast af því einu, að ég kom seinna heim en venjulega. Sérstaklega ekki þar sem hann vi-s^j að ég varð að giera það, því Caro' line var veifc. Hugs_a sér, ef hann hefði bara byrjað að rífast til að fá útrás fyrir ettthvað annað! annað! Kannske var eitthvað að í verksmiðjunni! Kannske það. Hjarta mitt sló hraðar. Var þetta kannske Kit Hark- ' er að kenna? Að hugsa sér ef ráðið, siem Carolfne gaf mér hjálpaði ekki! Kannske hefði ég ekki átt að foyrja á skrifstofunni, ekk/ átt að reyna að vera annað en lítil, grá og slitin húsmóðir. g svo skildjl ég að rifrildið hafði ekki verið út af vinn- unni. Væri d'.tthvað milli Steve og Kit Harker hefði þetta komið fyrir, hvað sem ég hefði gert. Hún var slik, að ýddi hún ná í mann gerði hún allt til þess að fá hann, um það var ég viss. Og mér fannst ■ fremur en nokkru sinni að hún vildi ná í Steve. Eg leið fy£r að vita ekki hvað var á milli þeirra, en ég var of stollt til að spyrja Steve. Það gat verið að ég ímyndaði mér þetta allt, að Kft og hann hefðu ekki rif- ist, að það væri ekkert milli þeirra Kit og ekkert hefði eyðdagt hamingju okkar, en ég var ekki viss. Hugsa sér, ef hann elskaði mig ekfci lengur en vildi bara K3lt. Tárin brunnu bak við augnalokin og kökkur var í hálsinu-m á mér. Eg heyrði á andardræt(( Steve að hann svaf og ég vissi að það þurfti meira en niðurbælt kjökur mitt til að vekja hann. Carolne kom á skrifstof- una daginn eftir. En hún leit svo illa út, að ég siendi han-a heim eftir tvo tíma. „En ég skammast mín fyr- !ir að láta þig sjá allt, Jenny,“ sagði hún. „Vina mfn, það er sjálf- sagt. Mér finnst það gaman.“ „En ,er St-eve ekki illa við að þú ert alltaf í burtu?“ „Vitanlega ekkf.“ Eg ætlaði ekki að segja segja henni hvað hann var erfiður. Hann reyndi að sættast, við míg um morgun- inn og ég var ákveðin í að vera að minnsta kosti heima og taka á móti honum í kvöld. Það hefjjj ég líka gert, ef síminn hefði ekki hringt klufckan hálf fi-mm. Það var einhver maður, sem bað um að fá einkaiftara á Dorchest- er hótelið klukkan sex. fl ugvélareiars Flugfélag íslantls h.f.: Millilandaflug: Hrimfaxi fer til Glasgow og Kaupm.h. kl. 08.00 í dag. Væntanlegur aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld — Flugvélin fe rtil Glasgow og Kaupm.h. kl. 08.00 í fyrra málið. Gullfaxi fer til Oslo, Kaupm.h. og Hamborgar kl. 10.00 í fyrramálið. — Innan- landsflug: í dag er áætlað aci fijuga til Akureyrar (2 ferð- ir), Egilsstaða, Fagurhoismýr ar, Hornafjarðar, Kirkjubæj- arklausturs og Vestmanna- eyja (2 ferðir). — Á morgun er áætlað að fljúga til Akur- eyrar (2 ferðir), Blönduóss, Egilsstaða, Húsavíkur, Sauð- árkróks, Skógasands og Vest mannaeyja (2 ferðir). Loftleiðir. Hekla e r væntanleg frá Glasgow og London kl. 19 í dag. Fer til New York kl. 20.30. Leiguvélin er væntan- leg frá Hamborg, Kaup- mannahöfn og Gautaborg kl. 21 í dag. Fer til New York kl. 22.30. Edda er væntanleg frá New York kl. 10.15 í fyrra- málið. Fer til Amsterdam og Luxémbourgar kl. 11.45. m Sklpfn; Skipadeild SÍS. Hvassafell fer væntanlega í dag frá Ventspils áleiðis til íslands. 'Arnarfell er í Ro- stock. Jökulfell fer væntan- lega frá Þórshöfn í dag áleið- is til Hamborgar. Dísarfell kemur til Flekkefjord á morg un. Litlafell er í olíuflutning- um í Faxaflóa. Helgafell fór í gær frá Umba áleiðis til Boston í Bretlandi. Hamrafell fór frá Arúba 6. þ. m. áleiðis til íslands. Væntanlegt til Hvalfjarðar 20. þ. m. Eimskip. Dettifoss kom til Hamborg ar 14/7, fer þaðan til Flekke fjord, Ilaugesund og Bergen og þaðan til íslands. Fjallfoss fór frá Imingham í gær til Hamborgar, Antwerpen og Rotterdam. Goðafoss fór frá ísafirði í gærmorgun til Sauð árkróks og Siglufjarðar og þaðan til Altureyrar eða Kópaskers. Gullfoss kom til Reykjavíkur í gær frá Leith og Kaupmannahöfn. Lagar- foss fer frá New York ca. 20/7 til Reykjavíkur. Reykja foss hefur væntanlega farið frá Bergen 15/7 til Eskifjarð- ar. Selfoss kom til Gdynia í gær, fer þaðan í dag til Gauta borgar og Reykjavíkur. Tröllafoss fór frá Keflavík 12/7 til Hull og Hamborgar. Tungufoss fór frá ísafirði í gærkvöldi til Sauðárkróks, Siglufjarðar, Akureyrar. Húsavíkur og Þórshafnar. Drangajökull kom til Reykja víkur 15/7 frá Hamborg. 6RAHNARHIK . '*v„ „Mig langar ekkert á fætur í dag. Ég er þreytt á að þvo mér . .. þreytt á að bursta tennurnar . .. þreytt að þurrka af mér ... þreytt á ... Alþýðublaðið — 17. júlf 1959

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.