Alþýðublaðið - 26.07.1959, Blaðsíða 4

!

(Ttgefandi. AlþýSuflokkurinn. Ritstjórar: Eenedikt GrOndal, GIsli J. Aat-
fcórsson og Helgi Sæmundsson (áb.). Pulltrói ritdtjómar: Sigvaidi Hjálm-
arsson. Fréttastjóri: Björgvin GuOmundsson. Ritstjóraarsímar: 14901 og
14902. Auglýsingasími: 14906. Afgreiðslusími: 14900. — Aðsetur: Alþíðu-
Uúsið. Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgata 8—10.
Orðin og verkin
EINAR OLGEIRSSON skrifar í Þjóðviljann
á föstudag athyglisverða grein um að verkalýðs-
flokkarnir verði að stöðva óheillaþróunina í
stjórnmálum íslands með því að hætta bræðravig-
um og fylkja liði til sameiginlegrar sóknar. Til-
'efnið er það, að á 13 árum hafi tíundi hluti þjóð-
arinnar farið frá verkalýðsflokkunum til fésýslu-
flokkanna, en samanlagt séu þeir þó enn sterkari
en Framsóknarflokkurinn.
Sundrung verkalýðsins er mikið alvöru-
mál, en þeirri óheillaþróun verður ekki breytt
með orðum einum, þó að þau séu kannski til
alls fyrst. Alþýðuflokknum hefur alltaf verið
Ijóst, hver ógæfa væri að bræðravígum verka-
lýðshreyfingarinnar og alþýðufólksins í land-
inu. En sama verður naumast sagt um komm-
únista. Þeir hafa klofið verkalýðinn þrisvar
sinnum á þrjátíu árum til að reyna að lama Al-
þýðuflokkinn, en gert fésýsluflokkunum mestan
greiða með sundrungariðjunni. Nú sér Einar
Olgeirsson fram á, að Alþýðubandalagsins híða
sömu pólitísku örlög og þeirra samtaka komm-
únista, sem til var stofnað, þegar Héðinn Valdi-
marsson og félagar hans sögðu sig úr lögum við
Alþýðuflokkinn forðum daga. Og þá vill hann
fara að safna saman því hlóði, sem til ills eins
hefur runnið.
Vissulega færi betur, ef Einar Olgeirsson
hefur sannfærzt um yfirsjón sína í íslenzkum
stjómmálum og vill breyta samkvæmt þeim
skilningi. En sameining verkalýðsins í alþýðu-
samtökunum og á stj órnmálasViðinu hlýtur a®
byggjast á málefnum. Ágreiningur jafnaðar-
rnanna og kommúnista frá því 1930 og síðan verð-
ur þá að víkja. Hvernig er slík málamiðlun mögu-
leg? Svarið við þeirri spurningu væri sannar-
lega efni í nýja grein.
Alþýðuhlaðið sér ekki nema tvær leiðir fær-
ar að þessu marki. Önnur er sú, að jafnaðar-
menn fallist á eða sætti sig við stefnu komm-
únista eins og til dæmis Sigfús A. Sigurhjartar-
son, Hannibal Valdimarsson, Alfreð Gíslason og
Finnbogi Rútur Valdimarsson. Hin er uppgjöf
kommúnismans á íslandi og drengileg samein-
ing um jafnaðarstefnuna. Alþýðuflokkurinn vill
leysa óheillaþróunina í íslenzkum stjórnmálum
með því að leggja málefni jafnaðarstefnunnar
samvinnu verkalýðsins til grundvallar. í því
efni hefur staðið á kommúnistum í þrjátíu ár.
Einar Olgeirsson ætti að glöggva sig á þessari
staðreynd. Ella er ástæðulaust við hann að
ræða um sameiningu alþýðusamtakanna og
verkalýðsins. Alþýðuflokkurinn mun ekki ljá
máls á ævintýri nýrrar klofningsiðju af hálfu
kommúnista. Hann gengur aldrei í sömu gröf
og kommúnistar hafa tekið Héðni og Hannibal.
Auglýsingasími
Alþýðublaðsins
er 14906
MEXÍKÓ-borg er draum-
ur arkitekts, hún er svo
skipulega byggð. Séð úr
lofti virðist útilokað, að
breið-götur og torg hafi
orðið til stig af stigi, eins
og í vejnulegum borgum.
Öllu heldur er svo að
sjá sem Mexíkó hafi ver-
ið gerð af risaböndum og
síðan sett niður á liinni
miklu hásléttu. En Mexí-
kó óx og vex enn, en vöx.t-
ur hennar hefur verið vel
skipulagður. Byggingar-
stíllinn er blandaður. —
Breiðar götur liggja um
borgina þvera og endi-
Ianga, Fegurst þeirra er
Plaseo de la Reforma, —
sem er þrjár mílur á
lengd.
íbúar Mexíkó-boigar
eru yfir 4.200 000 að tölu.
JÚGÓSLAVNESK yfirvöld
hyggjast draga úr refsingum
fyrir „pólitíska glæpi“, en
margt má sjá af því, hve lin-
kindin er lítil. Samkvæmt
lagafrumvarpi, sem lagt hef-
Ur verið fyrir þingið á að
færa hámarkshegningu fyrir
„aðgerðir gegn ríkinu“ úr 20
ára í. 15 ára fangelsi, og fyrir
Afnemum skömmtun-
armiðafarganið.
Áskorun á ríkisstjórn-
ina.
Minnkum skriffinnsku
„áróður í þágu óvinar“ úr 20
árum í 12 ár. Dauðarefsingu
skal beitt aðeins í mjög alvar-
legum málum. Það skal tal-
inn minniháttar glæpur „að
fara yfir landamærin með ó-
löglegum hætti“, nema slíkt
sé gert með „skipulögðu og
vopnuðu" móti.
Eins og í öðrum kommún-
að bera af þessu. Stór skrifstofa
starfar við þetta og um land allt
er eytt fé til þessa starfs. Væri
ekki nær að taka það fé, sem í
þetta fer til þess að greiða þess-
ar vörur niður? Ég vænti þess
að sérfræðingar ríkisstjórnar-
innar taki þetta mál nú þegar tii
athugunar og ráði fram úr því.
istaríkjum eru allar skoðanir,
er stangast á við „Iínu“ flokks
ins og ríkisins, fordæmdar.
Niðurfærsla hámarksrefs-
inga úr 20 árum í 15 og 12 ára
fangelsi skiptir engu verulegu
máli. Grundvallaratriði ein-
ræðisins, nefnilega refsiverð-
ar skoðanir og dómarar undir
stjórn ríkisins, eru óbreytt.
„Ég þakka þér fyrir pistilinn um
slysið á barninu í Hafnarfirði.
Loksins kom fyrirspurn til
verkalýðsfélaganna. Það er al-
veg hárrétt að þau sofa á verð-
inum og þau sofna því fastar,
sem starfsmönnum þeirra fjö’J'-
ar og laun þeirra hækka. Bezt
var vakað þegar verkamennirn-
ir voru sjálfboðaliðar og enginn
fékk laun. Vitanlega þurfa
verkalýðsfélög að hafa starfs-
menn og þeir að fá sín laun. En
þeir eiga að vinna fyrir launum
sínum. Annars verða skrifstofur
verkalýðsfélaganna eins og kalk
aðar grafir.
NÝLEGA var ég niður á
bryggju í kaupstað ekki langt
frá Reykjavík. Þar var verið að
skipa upp úr togurum. Þar var
svo slæmur útbúnaður á aðal-
tækinu, að við stórslysi lá. Ég
spurði manninn, sem stjórnaði,
hvort hann væri vitlaus að hafa
tækið svona. ,,Þa ðsegir enginn
neitt við því,“ svaraði hann. „En
formaður verkalýðsfélagsins,
sem jafnframt er starfsmaður
þess?“ spurði ég. „Hann sést
aldrei,“ svaraði maðurinn.
SVONA ER ÁSTANDIÐ.
Hvað eru starfsmenn verka-
lýðsfélaganna að gera? Þeir eiga
að hafa auga á hverjum fingri.
Þeir eiga að hafa eftirlit með
eftirlitinu. Ekki aðeins að einn-
heimta gjöldin, sem nú er leikur
einn miðað við það, sem áður
var. Þeir eiga í hvívetna að gæta
öryggis og hags verkafólksins.
— Þakka þér fyrir birtinguna,
Hannes minn.“
ÉG ÞAKKA honum fyrir bréf
ið.
Hannes á horninu.
Ȥ; Hvar eru starfsmenn
verkalýðsfélaganna?
HVERS VEGNA er verið að
burðast við skömmtunarfargan-
ið á smjöri og smjörlíki? Ég
skora eindregið á ríkisstjórnina
að afnema það ef þess er nokkur
kostur. Þeir, sem kunnugastir
eru þessari flækju allri segja
mér, að það sé alveg eins hægt
að afnema skömmtunarmiðafarg
anið á smjöri og smjörlíki eins
og viðvíkjandi öðrum vörum,
sem greiddar eru niður. Það er
alveg ástæðulaust að viðhalda
þessari flækju lengur en nauð-
synlegt er.
ALLIR VITA hvað miklum ó-
þægindum og fyrirhöfn þessir
skömmtunarmiðar valda. Fólkið
týnir miðunum. Það gleymir
þeim í búðunum. Kaupmennirn-
ir missa alltaf eitthvað af þeim
og það eykur mjög alla fyrir-
höfn þeirra. Þá má ekki gleyma
þeim kosnaði, sem ríkið verður
SKRIFFINNSKAN er allt of
mikil hjá okkur. Flækjan er erf
ið. Allt verður að gera til þess
að greiða úr flækjunni, minnka
skriffinnskuna og auðvelda fólk
inu lífið. Það er enn ekki hægt
að afnema allar niðurgreiðslur.
Við erum flæktir í þeim — og
þær voru nauðsynlegar. En
smátt og smátt verðum við að
losa okkur við kerfið, reyna að
losna úr flækjunni. Að þessu
hefur verið stefnt. Ríkisstjórn-
inni hefur tekizt að stöðva dýr-
tíðarskrúfuna. Við það hefur
fólk fegnið nýja trú á peninga
og innlög í bankana hafa stór-
aukizt.
ÁFRAM VERÐUR að stefna í
þessa.átt. Eitt sporið enn ætti að
stíga á næstunni, að afnema
skömmtunarmiðana á smjöri og
smjörlíki. Það yrði mikill léttir
fyrir fólk ef það yrði gert. Við
skulum ekki bollaleggja um
þetta lengur. Við skulum gera
það.
VERKAMAÐTJR skrifar mér:
H a n n es
á h o r n i n u
4 26. júlr 1959 — Alþýðublaðið