Alþýðublaðið - 06.08.1959, Blaðsíða 11

Reneé Shann:
22. dagur
„Það er hlægilegt. Og sú
kona, sem ekki getur haldið
manninum sínum, á ekki
skilið að eiga hann.“
Eg fann að kinnar mínar
voru orðnar heitar. Eg hafði
heyrt konur af Kits tegund
tala þánnig, því vitanlega
hafði ég hitt konu'r eins og
hana. En engin þeirra hafði
hingað til eltzt við hann.
„Hvað vonist þér eiginlega
il áð skeði?“ spurði ég.
Hún sveiflaði sér í hring
og leit á na'g.
„Yitið þér það ekki?“
„Eg foýst við að þér viljið
haída vfð Steve, ef þér þá
ekki þegar gerið það. Eg
væri fífl, ef ég vissi það
ekki.“
Hún hló fyrirlttlega.
„Þér eruð fífl, ef þér hald-
ið að ég vilji það. „Hún hik-
aði eins og Cl að undirstrika
orð sín: „Eg elska Steve og
hann elskar mig. Eg vil að
þér gefið honum skilnað svo
ég geti gifst honum!“
Frekja hennar lamaði miig
um straid.
Hvernig dirfðist hún að
standa þarna og' heimta að
ég skildi við Steve til áð hún
gæti gifst honum!
Eg reyndi að hugsa skýrt
og hugsa um það eina sem
máli skipti að H t Harker
gæti ekki tekið Steve frá
mér. Ekki é'ns auðveldlega
og hún hélt að minnsta kosti.
Eg ætlaði að sýna henni að
I ég gat foarizt fyrir því. sem
var rri tt.
„Eg á enn eftir að heyra
Steve segjast elska yður,“
sagði ég kuldalega.
Hún ylþtpti skæirhvítum
öxlunum.
„Það getur verið að hann
vilji ekki, viðurkenna það
fyrir yð'Ur. Eins og þér vitið
vll hann ekki særa yður og
þér hafið áreiðanlega kom-
izt að því, að Steve er dá-
lítið huglaus.“
— Eg vVssi alltof vel að
þetta var satt. Það sló mig
að við tvær vissum meira um
Steve en hann vissi sjálfur.
„Eg viðurkenrþ að hann
vill gjarnan eiga kökuna
sína og foorða hana,“ sagði ég,
„En,“ ég leit rólega á hana,
„því fyrr sem hann sér að
það er ekki hægt, því betra.“
Hún Idpraði varirnar fyr-
irlitlega.
„Engin kona getur haldið
manni, sef ekki vill hana.
Ekl< einu sinni eiginkona
hans.“
Eg greip antann á loft.
Það var sjialdgæft að ég
missti stjórn á mér, en nú
var ég hrædd um að þáð
skeði.
„Eg trúi þvf aldrei að
Steve vilji mig ekki nema
hann segi mér það sjálfur.
Eg trúi því heldur ekkj; að
hann elski yður. Ó, ég veit
að hann laðast að yður. Eg
er ekki svo heimsk, en hann
foer ekki ást í brjósti til yð-
ar. Kannske hrifningu kyn-
ihrif.“
„Það er sterkasta aflið í
heimi!num,“ sagði Kit alvar-
leg.
„Kannske. En þannig til-
finningar vara ekki. Ektó; án
þess að ást fylgi með.“
„Við elskum hvort ann-
að!“
„Það held ég ekki og ég hef
að'ó'ns yðar orð fyrir því. En
ég þekki manninn minn
þrátt fyrir allt betur en þér.
Eg veit hvað það er sem
hann metur mest. Við Nicky
erum númer >eítt og verðurn
það alltaf. Þó hann yfirgæfi
okkur yðar vegna þá kæmi
hann aftur. Hann á nefnilega
dálítið, sem þér eigið ektói
til. Það er kannske gamla-
dags tilfinning en verðmæt
engu að síður, SamVizku-
semi! Hann er kannske svo
mikið undir áhrifum frá yð-
ur núna, að hann hefur
gleymt h'enni. en það getur
hann ekki til lengdar. Hún
er þar alltaf og þegar hann
hefur verið um stund hjá
yður, vaknar hún aftur. Dag
nokkurn lítur hann á yður
og skilur að fjötrarnir eru
eru ekki þar lengur. Fyrir
surnia menn hefur hjóna-
foandið þýfí ngu. Við giftum
okkur í kirkju og ég veit
hvað það hefur áð segja fyrir
Stefe. Við urðum maður og
kona fyrir 'guði og mönnum
að d’lífu!“
Þ<átt fyrir allt hafði ég
ekki misst vald á mér. Eg
var þvert á móti köld og ró-
„Manima. Eigum við ekki einhverjar
matarleifar síðan í gær“.
leg og miklu fremur herra
sjálfs mín en Kit. Djúpur
roú litaði kinnar hennar og
auigu' hennar tindruðu af
reiði. Eig fann að það var
reiði óvissunnar. Hún var
ekki jiafn 'dlss um Stfeve og
hún sagði.
En var ég viss um hana?“
Eg meinti hvert orð sem ég
sagði. ég trúði hverju orð'x.
En var það rétt? Þekkti ég
Steve svona vel? Var hann
í dag sá hinn sami Steve, sem
ég hafði elskað og gifst. Var
það viirkilega jafn þýðingar-
mikið fyrir hann leins og ég
hélt að hafa kvænst mér
frammi fyrir guði? Og að
það sem guð haff( tengt sam
an skildu mennirnir ekki
sundurskilja?
„Af allri viðkvæmnis-
svælu —“ hrökk út úr Kit:
„Eg bjóst við þessu við-
bragði hjá yður.“
„Hvernig dfrfist þér að
tala svona til mín?“
„Því skyldi ég ekki gera
það?“
„í fyrsta lagi er éig yfir-
maður Steves. Það væri
slæmt fyrtr yður og barn
yðar ef það, sem þér hafið
ságt orsakáði >að ég ræki
hann.“
„Eig vildi að þér gerðuð
það. Eg yro^ ýfir mig hrifin.“
„En það lefast ég um að
Steve yrði. Hann er met-
orðagjarn.“
„Aha! Eg vissi ekki að þér
hefðuð skilið það.“
„ið hvað e'.gið þér?“
„Það er alltaf gott að ving-
iast við forstjórann. Hefðuð
þér boðið honum nýja stöðu
og nýjan bíl, ef þér hefðuð
ekki elskað hann og viljað
eignast hann? itanlega ekki!“
„Eruð þér að gefa í skyn,
að hann elski mig vegna þess
að hann getur haft gott af
mér? Þér hafið ekki háar
hugmyndir um manninn yð-
■ar!“
„Eg hef þegar margsagt
yður að h-ann elskar yður
ektíl. Að minnsta kosti ekki
inóg til að yfirgefa okkur
Nicky yðar vegna. En ég er
viss um að hefðuð þér ekki
verið forstjóri verksm.iðj-
unnar hefði óg aldrei þurft
iað tala við yður.“
Eg leit á klukkuna.
„Eg held að við höfum
verðð að rífast.“
„Kæra frú Blane, það er
mér alveg sama um.“
,Nei, len >ef þér kunnið
ekki að haga yður, þá kann
ég það, a. m. k.“
Eg igekk til dyra.
„Steve verður s'kemmt,
þegar ég segi honum frá
þessul,“ sagði Kit.
Efg lett á hana ýfir öxlina.
„Það verður hann áreiðan-
lega, len gleymið ekki að
segja honum allt. Það geri
ég nefnilega.11
Augu okkar mættust. Og
éig vissi að hvoruig okkar
myndj segja honum neitt. —
Kit þorði ekki, því eins cg
mig hafði grunað. var hún
ekki næ^leiga viss um hann.
Og hún var nægilega skyn-
söm til áð skilja að ef hún
vildi sigra, þá mátí(: hún
ekki nleyða hann til að taka
ákvörðun. Og það var enginn
vafi á þvf að það gerc% hann
ef hann frétti þetta samtal.
Og ég — ég var alltof
þreytt og særð til að segja
Steve frá þessu. Kannske
mér liði öðruvísi á morgun
eða hinn, en ég efað st um
það. Ástandið var slíkt að
ég varð að reyna að varð-
veita friðinn ögn lengur, ekk
e,rt |stóð að ei}ífu. Óg við
Steve flutum hægt en ör-
uggt að feiigðarósi hjóna-
foands okkar. Þrátt fyrir orð
mín við Kit Vi'ssi ég ekki
hvað mundi ske.
„Var gaman í boðinu?“
spurði Caroline, þegar ég
skilaði nertz-slánni morgun-
inn eftir.
„Ekki sem verst“.
„Hittirðu Kit Harker?“
,,Já“.
„Klóruðuð þið augun hver
úr annarri?“
„Það lá við“.
Andrlit Caroline ljómaði.
„Er það satt? Sáu allir hin-
ir það? Það hlýtur að hafa
verið skemmtilegt.11
„Nei, satt að segja vorum
við tvær einar í svefnher-
bergi frúarinnar“.
Ég sagði henni hvað skeð
hafði. Caroline hafði hvort eð
er fylgzt með öllu, sem skeð
hafði í Steve-Kit málinu og
það var léttir að segja henni
frá því.
„Þegar ég lít til baka yfir
okkar skemmtilega téte a
téte er ég alls ekki viss um
hvar hafði síðasta orðið“,
sagði ég að lokum.
Caroline kveikti sér í síg-
arettu.
„Það er bara til eitt orð yf-
ir þessa manneskju og
mamma vill ekki að ég segi
það“.
a!0. ég var heldur ekki sem
bezt. Ég skammast mín dálít-
ið“.
„Þú hefur enga ástæðu til
þess. Hún æsti þig upp“.
„En samt —“, ég andvarp-
aði og tók hlífina, af ritvél-
inni.
„Jað er virkilega erfitt að
lifa stundum“.
„Já, það er það áreiðanlega.
En frá reyndri konu geturðu
fengið þá huggun a'ð tíminn
læknar öll sár.“
Ég leit á hana.
„Ég er að komast á það stig
að ég þoli þetta ekki lengur“.
„Kæra Jenny, þú veizt
hvað ég hef ráðlagt þér að
gera“.
Já, ég vissi það. Hún vildi
að ég pakkaði niður og hyrfi
og hætti á að Steve elti mig.
Og ég gat áttað mig á því
meðan ég var ein hvort ég
vildi að hann gerði það! Henni
fannst þetta allt svo auðvelt.
Hún gleymdi greinilega að ég
átti Nicky.
Ég hristi höfuðið.
„Ég veit það. En ég get
ekki gert það, Caroline“.
„Hvers vegna ekki? Þor-
irðu það ekki?“
„Það er ekki það. Það er
Nicky —“
„Sendu hann til Patsyar
vinkonu þinnar um tíma. Þú
ert svo óvenjulega heppin að
ú átt vinkonu, sem rekur
barnaheimili“.
„Já, en —, já, en bað er
bara það, að þar get ég ekki
haft hann lengi“.
„Vitanlega ekki. Bara þang-
að til þú hefur ákveðið hvað
þú ætlar að gera. Það væri
íniklu skynsamlegra, Jenn, en
að læðupokast heima og vona
að allt lagist þegar allt versn-
ar með hverjum deginum. Ef
þú bara vissir hve oft ég hef
óskað þess að ég hefði farið
frá John í tíma. Ég held að ég
hefði kannske getað bjargað
okkar hjónabandi ef ég hefði
gert það. En þegar ég loks
ákvað að fara, var honum al- >
veg sama. En John er gjöró-
líkur Steve. Han á hvorki á-
byrgðartilfinningu né sam-
yizkusemi og þegar ég hugsa
um það, þá finnst mér að
hjónabandið hafi ekki verið
þess virði að bjarga því. En
með þig er allt annað“.
„En er það ekki einmitt
það, sem ég hef alltáf reynt“,
sagði ég örvæntingarfull.
„Fyrst fór ég að vinna hjá
þér. Það átti að breyta mér
og leiðinlegri grárri húsmóð-
ur í konu með persónuleika
fíujgyélarfiiari
Flugfélag fslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaup-
mannáhafnar kl. 8 í dag.
Væntanleg aftur til Reykja-
víkur kl. 22.40 í kvöld. Flug-
vélin fer til Glasgow og Kaup
mannahafnar kl. 8 í fyrra-
málið. Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (3 ferðir), Egilsstaða,
ísafjarðar, Kópaskers, Pat-
reksfjarðar, Vestmannaeyja
(2 ferðir) og Þórshafnar. Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar,
Flateyrar, Hólmavíkur,
Hornafja/)ar, ísafjarðar,
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þing
eyrar.
LoftleiSir.
Edda er væntanleg frá Staf
angri og Osló kl. 21 í dag. Fer
til New York kl. 22.30. Saga
er væntanleg frá New York
kl. 8.15 í fyrramálið. Fer til
Osló og Stafangurs kl. 9.45.
Skiplis;
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er á Sauðár-
króki. Arnarfell fór í gær frá
Kristiansand áleiðis til ís-
lands. Jökulfell er í Vest-
mannaeyjum. Dísarfell fer
væntanlega í dag frá Riga.
Litlafell lorsar á Norðurlands-
höfnum. Helgafell fer í dag
frá Boston áleiðis til Stettin.
Hamrafell fer í dag frá Bat-
um áleiðis til íslands.
Ríltisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
laugardag til Norðurlanda.
Esja fer frá Reykjavík kl. 14
í dag til Vestmannaeyja.
Herðubreið kom til Reykja-
víkur í gær að vestan ÚE
hringferð. Skjaldbreið fer frá
Reykjavík í dag til Breiða-
fjarðar og Vestfjarðhafna.
Þyrill fór frá Reykjavík í gær
áleiðis til Austfjarða. Skaft-
fellingur fer frá Reykjavík á
morgun til Vestmannaeyja.
Eismikp.
Dettifoss fór frá Reykjavík
í gær til Keflavíkur, Patreks
fjarðar, Flateyrar, ísafjarðar,
Siglufjarðar, Ólafsfjarðar,
Altureyrar, Seyðisfjarðar og
Norðfjarðar og þaðan til út-
landa. Fjallfoss fór frá
Gdansk 31/7, væntanlegur til
Reykjavíkur í gærkvöldi:.
Goðafoss fer frá New York:
um 10/8 til Reykjavíkur.
Gullfoss fór frá Leith 4/8 til
Kaupm.annahafnar. Lagarfoss
kom til Reykjavíkur 30/7 frá
New York. Reylcjafoss fór frá
Vesmannaeyjum 31/7 til
New York. Selfoss fór frá
Bíldudal í gærkvöldi til
Tálknafjarðar og Fatreks-
fjarðar. Tröllafoss fór frá
Leith 4/8 til Reykjavíkur.
ITungufoss fór frá Fáskrúðs-
firði 1/8 til London og Od-
ense. .
AlþýðublaðiS — 6. ágúst 1959