Alþýðublaðið - 13.08.1959, Side 4

O’tgeiana. *.ipyöulloKKuniiu. RitStjórar. öeneUiK. aronuai, vxlsi.
þórsson og Helgi Sæmundsson (áb.). Fulltrúi niatjornar: Sigvaldl Hjálm
arsson Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson Ritstjórnarsimar: 14901 o*
X4B04 áuglýsingasimi: 14906. AfgreiSslusiml 14900. - Aðsetur: AlbÝðu
'iúsið Prentsmiðia Alþýðublaðsins : i ''.Tfi.saat :t a—in
'Stöðvum verðból^unnar
MORGUNBLAÐIÐ skrifaði mikið um það fyr-
ir alþingiskosningarnar, að engin ríkisstjóm hefði
magnað verðbólguna eins mikið eins og vinstri
stjómin. Á þessu hamraði blaðið sí og æ og hefur
margur vafalaust farið að trúa. Eftir kosningar
hefur blaðið haldið þessum áróðri áfram af og til.
í gær ræðir blaðið til dæmis um „verðbólgustefnu
vinstri stjómarinnar“ og er sérstaklega fjallað um
það, hversu þunglega sú stefna hafi bitnað á bænd
um landsins.
Af þessum skrifum Morgunblaðsins er
helzt að skilja, að þáð hafi verið stefna vinstri
stjórnarinnar að auka verðhólguna sem mest í
landinu. Allir vita hins vegar, að þetta var þver
öfugt. Það var eitt höfuðstefnumál vinnstri
stjórnarinnar að halda verðbólgunni í skefjum
og þetta tókst stjórninni vel lengi framan af.
Fyrsta ráðstöfun stjórnarinnar í efnahagsmálum
var gerð í ágúst 1956 og var þar um að ræða
stöðvun vísitöluhækkunar kaupgjalds og eftir-
gjöf 6 vísitölustiga, einmitt í því skyni að stöðva
víxlhækkanir kaupgjaíds og verðlags. Gilti sú
ráðstöfun út árið 1956. Um áramótin 1956—
1957 voru tollar nokkuð hækkaðir vegna út-
flutningsatvinnuveganna, en þó ekki meira en
svo, að vísitalan hækkaði aðeins um 5 stig allt
árið 1957, og hélzt svo þar til vorið 1958. Tókst
vinstri stjórninni hér mun betur viðureignin
við verðhólguna en ríkisstjórnum íhalds og fram
sóknar, er sátu að völdum 1950—56. Þegar í árs
lok 1950 hafði íhaldinu og framsókn tekizt að
koma vísitölunni upp um 27 stig og í árslok
1951 hafði vísitalan hækkað um 51 stig. Þegar
fyrri stjóm íhalds og framsóknar fór frá 1953
nam hækkunin 56 stigum. Og þegar Ólafur
Thors hafði verið forsætisráðherra þrjú ár til
viðbótar, nam hækkunin 85 stigum. Allt stjórn-
artímahil vinstri stjórnarinnar hækkaði vísi-
talan aðeins um 35 stig.
ÞAÐ liggur því tölulega fyrir, að vinstri
stjórninni hefur tekizt mun betur viðureignin við
verðbólguna heldur en samstjórnum íhalds og
framsóknar. Er það einnig mjög eðlilegt, þar eð
vinstri stjórnin lagði áherzlu á að halda verðbólg-
unni í skefjum, en stjórnir íhalds og framsóknar
gerðu ráðstafanir, er hlutu að auka verðbólguna
stórlega, og er þar átt við gengislækkunina 1950
og bátagjaldeyrisskipulagið, er komið var á fót
1951. Hitt er rétt, að vinstri stjórninni tókst ekki að
halda verðbólgunni algerlega 1 skefjum. Á Sjálf-
stæðisflokkurinn þar nokkra sök á, þar eð hann
torveldaði vinstri stjórninni þetta starf á allan
hátt.
Vissulega hefði verið æskilegt að fara þegar
vorið 1958 niðurfærsluleiðina, er ríkisstjórn Al-
þýðuflokksins fór síðar. En kommúnistar vildu
ekki fallist á þá leið. Það þurfti pólitískt hugrekki
til þess að gera ráðstafanir til niðurfærslu verð-
lags og kaupgjalds, eins og ríkisstjóm Alþýðu-
flokksins gerði, en það var gert þjóðinni til ómet-
anlegs gagn.
MINNINGAHORÐ
FRÚ KRISTIN OLAFSDOIIÍR
FRÚ KRISTÍN ÓLAFSDÓTT-
IR, Langagerði 46 hér í bæn-
um, lézt fyrra miðvikudag.
Hún var ættuð frá Ólafsvík,
eitt af ellefu börnum hjón-
anna Katrínar Hjálmarsdótt-
ur og Ólafs Bjarnasonar sjó-
manns. Þegar Kristín var tólf
ára gömul fór hún að heim-
an, til Patreksfjarðar, til að
vinna fyrir sér. Fór hún til
kunningjafólks foreldra henn-
ar og dvaldi þar fram yfir
fermingu. Þá fór ^ hún aftur
til foreldranna í Ólafsvík og
vann þar, og fór á sumrum,
ásamt móður sinnþ víðsvegar
um Vestfirði og vann í fiski.
Einnig var hún í kaupavinnu.
Árið 1919 fór KrisTn hingað
til Reykjavíkur og réðist hér
vinnusjúlka til Péturs Hall-
dórssonar borgarstjóra og var
hún í fleiri vistum hér.
Guðlaujvjr Gíslason úr
Stykkishólmi var þá hér í bæn
um hiá Jóhanni Ármanni við
úrsmíðanám og kynntust þau
Kristín. Voru þau heitbund-
in hvort öðru í tæp tvö ár,
en gengu í hjónaband 1922,
þegar Guðlaugur hafði lokið
námi. Um það leyti var eng-
inn úrsmiður í Vestmannaeyj-
um og fyrir áeggjan kunnugra
fóru þau til Vestmannaeyja
og þar setti Guðlaugur upp
úrsmíðavinnustofu og smá-
verzlun. Þar eignuðust þau
f jögur börn, sem öll eru á lífi.
Átvinna Guðlaugs gekk ekki
vel í Eyjum, en Kristín vann
jafnframt úti við alla algenga
vinnu verkakvenna, og þá að-
allega í fiski. Þá voru verka
konur, sem sérstök deild í
Verkamannafélaginu Dríf-
andi, en kjör þeirra voru mjög
bágborinn og réttur þeirra lít-
ill. Voru konurnar óánægðar
með þetta M_hafði Kristín orð
fyfír'-iiþeim. Lenti svo í deilu
milli atvinnurekenda og verka
mannafélagsins, sem lauk með
samningum, en það gleymdist
að semja fyrir hönd verka-
kvenna. Þá þótti konunum
mælirinn fullur og fyrir at-
beina Kristínar sögðu þær sig
úr félaginu og stofnuðu Verka
kvennafélagið Snót. Var Krist
ín kosin formaður félagsins og
var hún það meðan hún dvaldi
í Eyjum. En kjörin voru erfið
hjá þeim hjónum og fluttu
þau hingað til Reykjavíkur
árið 1941. Gekk Kristín þá
þegar í Verkakvennafélagið
Framsókn og fór brátt að
gegna ' trúnaðarstörfum í því
félagi. Jafnframt gekk hún í
Kvenfélag Alþýðuflokksins og
varð hún brátt ein af öflug-
ustu og beztu félagskonunum
í þessum félögum. Alþýðu-
flokkurinn fól henni og trún-
aðarstörf og átti hún sæti í
barnaverndarnefnd, tilnefnd
af flokknum, í tíu ár. — Þá
skal þess getið, að hún átti
mestan þátt í stofnun félags
Vestmannaeyjakvenna hér,
Heimaeyjar, og var formaður
þess alla tíð.
Kristín Ólafsdóttir var al-
drei iðjulaus. Hún var heill
og sannur jafnaðarmaður, og
lagði fram krafta sína óskipta
í hvert sinn, sem á þurfti að
halda. Hún var gáfuð kona og
mjög vel máli farin í ræðu-
stól. Tilfinningar hennar voru
örar og heitar og hún átti það
til að hrífast snögglega og
ganga fram fyrir skjöldu. Hún
var að allri skapgerð og fram-
komu mjög vel til forustu fall-
in.
Undanfarið hafði hún kennt
sjúkleika. Af þeim sökum varð
hún að licgja í sjúkrahúsi um
sinn á síðastliðnum vetri. En
ekki vildi hún láta árar í bát.
Hún réðist starfskona við
barnaheimili Rauða krossins
að Laufási í Biskupstungum
og þar hneig hún niður við
vinnu sína, fimmtíu og átta
ára gömul, fædd 18. febrúar
1901.
Við samferðamenn og sam-
starfssystkini Kristínar Ól-
afsdóttur þökkum henni fyr-
ir þrotlaust starf, logandi á-
huga hennar og órofa tryggð
við hugsjónir jafnaðarstefn-
unnar og Alþýðuflokksins.
VSV.
Kveðja frá Kven-
félagi Alþýðu-
flokfuins
MIG setti hljóða er ég
heyrði hið skyndilega fráfall
frú Kristínar Ólafsdóttur, en
fyrir fáum dögum hafði ég
séð hana og virtist hún þá eins
Og hún átti að sér.
Þó-ég vissi vel, að heilsa
hennar væri hæpin, treysti ég
Því, að samstarf okkar og góð
kynni héldust enn um langan
aldur.
Frú Kristín var mjög áhuga
söm og dugandi Alþýðuflokks
kona og ótrauður liðsmaður í
flokkssamtökunum.
Um margra ára skeið var
hún starfandi meðlimur í
Kvenfélagi Alþýðuflokksins í
Reykjavík. Gegndi hún þar
margvíslegum trúnaðarstörf-
um og átti m. a. alllengi sæti
í stjórn félagsins. Frú Kristín
hafði góða hæfileka til að
standa framarlega í félagslífi.
Hún var vel greind og félags-
vön. Prýðileg fundarkona,
fljót að átta sig á hlutum og
flutti jafnan mál sitt Ijóst og
skipulega — og með fullri
hreinskilni. Að slíkum félags
kröftum er æ mikil eftirsjá.
Með þessum fáu Hnum vil
ég f. h. Kvenfélags Alþýðufl.
í Rvík þákka frú Kristínu
Ólafsdóttur fyrir fjölmörg
vel unnin störf í þágu félags-
ins og fyrir brennandi áhuga
hennar á framgangi Alþýðu-
flokksins í heild. Þá vil 'ég
flytja henni hinztu kveðju
allra félagskvenna með þakk-
læti fyrir langa samvinnu og
óteljandi góðar og glaðar sam
verustundir. Við söknum
hennar allar bæði sem framá-
konu í félags-og flokksmálum
og einnig sem einstaklngs,því
Kristín var hlý og liúf í .við-
móti.
Blessuð sé minning hennar.
Soffía Ingvarsdóttir.
Flattar Fundin hefur verið upp í Bandaríkjunum ein-
föld aðferð til að flytja stálpípur. Þar eru flatt-
pipUr ar út, svo að þær taíd minna rými. Þannig er
í hægt að rúlla þeim upp og yfirleitt vöðla þeim
saman eins og hentugast þykir. Þegar svo býið er að fíytja
Þ®r á ákvörðúnarstað, eru þær þandar út aftur með vatns-
þrýstingi eða loftþrýstingi.
. í ÐAG fer fram útför frú
Kristínar Ölafsdóttur, Langa
(Framhald á 10. siðu). ,
4 13. ágúst 1959 — Alþýðublaðið