Alþýðublaðið - 22.08.1959, Síða 4

Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ast-
þórsson og Helgi Sæmundsson (áb.). Fulltrúi ritstjórnar: Sigvaldi Hjálm-
arsson. Fréttastjóri-. Björgvin Guðmundsson. Ritstjórnarsímar: 14901 og
14902. Auglýsingasími: 14906. Afgreiðslusími: 14900. — Aðsetur: Alþýðu-
húsið. Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgata 8—10.
Ranglœti skattanna
MÁLGÖGN tveggja stærstu stjórnmálaflokk
anna, Morgunblaðið og Tíminn, hafa nokkuð rætt
skattamálin undanfarna daga. Fljótt á litið er sam
komulag þeirra ekki sem bezt, en niðurstöður
þeirra samt harla líkar að athuguðu máli. Báðum
finnst þessum blöðum of þungar skattabirðar
lagðar á íslenzk fyrirtæki. Morgunblaðið hefur hér
auðvitað heildsalana í huga, en Tíminn að sjálf-
sögðu samvinnufélögin.
Þessi skoðun hefur dálítið til síns máls. Ýmis
fyrirtæki eiga í vök að verjast vegna skattaálag-
anna, og slíkt er varhugavert. íslenzkum fyrirtækj
um má ekki setja svo þröngar skattaskorður, að
þau nái ekki eðlilegum vexti. Að þessu er skylt að
hyggja. En megingalla núverandi skattakerfis er
annars staðar að finna, og þar er mestrar lagfær-
ingar þörf. Morgunblaðið og Tíminn láta sér hins
vegar nægja að hugsa um heildsalana og samvinnu
félögin.
Hér er átt við einstaklingana — íslenzku
skattborgarana. Skattabyrðin hvílir svo þungt
á herðum þeirra, að óþolandi er. Fyrirkomulag
þeirra mála er kannski hróplegasta ranglæti
samtíðarinnar og mun þó að ýmsu að finna.
Verst er mismununin, sem á sér stað í þessu
efni. Það er opinbert leyndarmál, að margir ís
lendingar svíkja undan skatti, ef þeir koma slíku
við, og þeir eru fáir, sem fá sting í sálina, þó að
ríkið sé hlunnfarið. Afleiðing þessa er svo sú, að
Iaunamenn, sem fá kaup greitt fyrir oprmm
tjöldum og koma engum klækjum við, bera
þyngri skattabyrði en ella væri. Þetta er hneyksl
anlegt óréttlæti, sem verður að Ieiðrétta. Og sú
leiðrétting á að verða aðalatriði í sambandi við
endurskoðun skattalaganna og ákvörðun nýs
skattakerfis.
Alþýðublaðinu finnst ámælisvert, að einstakl
ingarnir skuli gleymast eða að minnsta kosti metn
ir minna en fyrirtækin í umræðum Morgunblaðs-
ins og Tímans um skattamálin. Það er hverju orði
sannara, að skattabyrðin, sem lögð er íslending-
um á herðar, verður að teljast óhæfilega þung. En
verst er samt ranglætið. Þegnarnir eigi að búa við
einn og sama hlut í þessu efni sem öðrum. Hitt er
ofríki og ný stéttaskipting, sem ekki hæfir íslend-
ingum. Og leiðréttingin þolir naumast bið. Hún er
satt að segja orðin all't of gömul.
ÉaraifaSa
við Bæjarfógetaembættið í Hafnarfirði er
laus til umsóknar. Laun samkvæmt launalög
um.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Auglýsingasími
Alþýðublaðsins
er 14906
ÞEGAR nýafstaSið sumar-
þing kom saman og á daginn
kom, að þeir þrír flokkar,
sem að kjördæmabreyting-
unni stóðu, Alþýðuflokkur-
inn, Sjálfstæðisflokkurinn og
Alþýðubandalagið, höfðu sam
vinnu um forsetakjör alþing-
is, varð Framsóknarforustan
stórhneyksluð:
Þarna var fyrirboði þess
sem koma mundi, ný stjórn-
arsamvinna í uppsiglingu
með þessum þríflokkum eft-
ir haustkosningarnar, ný
„nýsköpunarstjórn“ á fóst-
urskeiði, hélt Tíminn. Og
auðvi4að var ekki gleymt að
hafa mörg og stór orð um
hneykslanlega samvinnu við
kommúnista.
Skýring „þríflokkanna“ var
hins vegar einföld á sam-
vinnunni um forsetakjör. Hún
var einfaldlega sú, að eðli-
legt væri, að þeir hefðu funda
stjóm alþingis í hendi sér,
þar eð þeir hefðu þingfylgi
til þess og stæðu allir þrír að
því eina máli, sem gert var
ráð fyrir að sumarþingið af-
greiddi: kjördæmabreyting-
unni og breytingum á kosn-#
ingalögunum, sem af henni
leiddi.
Samvinna þessi stóð og
hviklaust um þessi mál, og
þessi mál ein. Svo nákvæm-
lega var þetta útfært, að þess-
ir þrír flokkar höfðu sam-
starf um kjör yfirkjörstjórna
á alþingi í hinum nýju kjör-
dæmum, EN ENGAR AÐRAR
KOSNINGAR NEFNDA.
Svo mæla lög fyrir, að á
hverju nýkjörnu alþingi skuli
kjósa í vissar nefndir og ráð
á alþingi, og er þetta venju-
legast gert í þinglok. Sumar
þessar nefndir eru 5 manna,
örfáar 4 manna, sumar
þriggja.
Nú þótti eðlilegt, að Al-
þýðuflokkurinn og Sjálfstæð-
isflokkurinn hefðu samstarf
um nefndakjör, þar eð Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur veitt
ríkisstjórn Alþýðuflokksins
það brautargengi að verja
hana vantrausti og á þann
hátt haft óbeint samstarf við
Alþýðuflokkinn.
Hins vegar voru engin slík
samstarfstengsl milli Fram-
sóknar og. þessara flokka, né
Sósíalistaflokksins og þeirra.
Ekki var heldur vitað um
nokkur samstarfstengsl milli
Eramsóknar og Sósíalista, a.
m. k. ekki á yfirborði.
Af þessum sökum mátti því
ætla, að yfirleitt mundu
koma fram 3 listar við nefnda
kjör á alþingi í sameinuðu
þingi:
Listi borinn fram af Sjálf-
stæðisflokknum og Alþýðu-
flokknum.
Listi borinn fram af Fram-
sóknarflokknum.
Listi borinn fram af Sósíal-
istum.
Ef þannig yrði kosið, varð
niðurstaðan sú. að 3 yrðu
kjörnir af lista Sjálfstæðis-
flokksins og Alþýðuflokksins
í hverja 5 manna nefnd, en 2
af lista Framsóknar, 2 kæm-
ust að af hvorum lista í 4
manna nefndir, en 2 af lista
Sjálfstæðisflokksins og Al-
þýðuflokksins í 3 manna
nefndir og 1 af lista Fram-
sókgar.
Þegar hins vegar til kast-
anna kom, reyndust leyni-
þræðir miklir milli Framsókn-
ar og kommúnista um þessi
nefndakjör. Báru þeir fram
sameiginlegan lista í þeim öll-
um, en það orsakaði þá nið-
urstöðu, að hinir 2 listar, er
fram komu, fengu nákvæm-
lega jafnmörg atkvæði, 26
hvor. bar eð Alþýðuflokkur-
inn og Sjálfstæðisflokkurinn
hafa 26 þingmenn samanlagt,
og Framsókn og kommúnistar
26.
Þessi samvinna olli svo því,
að í öllum 5 manna nefndum
réði hlutkesti milli Alþýðu-
flokksmanns og kommúnista,
af því að þeir sátu í 3. sæti
hvors lista. Kommúnistar
voru svo heppnir í hlutkest-
inu, að þeir felldu Alþýðu-
flokksmanninn úr mennta-
málaráði, útvarpsráði, lands-
kjörstjórn og tryggingaráði.
Þannig situr nú kommún-
istinn Magnús Kjartansson í
menntamálaráði fyrir til-
styrk Framsóknar, í stað Al-
þýðuflokksmannsins Helga
Sæmundssonar; kommúnist-
inn Ragnar Ólafsson í lands-
kjörstjórn, í stað Alþýðu-
flokksmannsins Einars Arn-
alds; kommúnistinn Brynj-
ólfur Bjarnason í trygginga-
ráði, í stað Alþýðuflokks-
mannsins Kjartans Ólafs-
sonar og kommúnistinn
Björn Th. Björnsson í út-
varpsráði, í stað Alþýðu-
flokksmannsins Benedikts
Gröndals, svo að dæmi séu
nefnd. Hefði ekki komið til
þingfylgi Framsóknar, hefði
enginn kommúnistanna hlot
ið kjör.
Að sjálfsögðu er ekkert við
þessu samstarfi Framsóknar
og kommúnista að segja. Þeim
er það fullkomlega frjálst.
Alþýðumaðurinn telur meira
að segja mjög gott, að afstaða
Framsóknarforystunnar til
kommúnista hafi komið
grímulaust fram, svo að eng-
um dyljist, að hún styður
kommúnista gegn Alþýðu-
flokknum.
En eftir þessa neyðarlegu
afhjúpun ætti enginn að
þurfa að blekkjast, þótt Fram
sókn sé að hneykslast á sam-
vinnu Alþýðuflokksins og
Sjálfstæðisflokksins við
kommúnista um kjördæma-
Framhald á 10. síðu
JAPANIR eru miklir lestr-
arhestar og bókaormar.
Hvorki stríð né óáran hefur
getað unnið bug á lestrarfýkn
almennings í landinu. Dag-
blöð eru mörg í Japan og
koma samtals út í 36 milljón-
um eintaka. Aðeins í Banda-
ríkjunum og Sovétríkjunum
er tiLölulega meiri blaðaút-
gáfa. Talið er að 83 prósent
Japana kaupi a. m. k. eitt
dagblað- og eitt tímarit.
Japönsku blöðin heyja
harða baráttu um hylli les-
enda og hin stærstu þeirra
ráða yfir mjög fullkomnu
dreifingarkerfi og hafa tekið
í sína notkun allar tiltækileg-
ar leiðir til fréttaöflunar.
Blöðin eiga eigin skip, bíla og
flugvélar. En eitt hafa jap-
önsk blöð fram yfir önnur.
Það eru bréfdúfur, sem mikið
eru notaðar til að auðvelda.
flutninga á myndaefni til rit-
stjórnarskrifstofanna. Hafa
blöðin í sinni þjónustu um
1000 vel þjálfaðar bréfdúfur
og eru þær til margra hluta
nytsamlegar.
Þegar japanski krónprins-
inn Akihito fór til Bretlands
til þess að vera viðstaddur
' krýningu Elísabetar drottn-
ingar, fór hann sjóleiðis. Að
sjálfsögðu voru margir blaða-
menn með í förinni og í far-
angri þeirra voru 50 bréfdúf-
ur og í hafi voru teknar mynd
ir af prinsinum og dúfurnar
sendar af stað með hinar dýr-
mætu -filmur. Aðeins ein
þeirra komst á áfangastað en
myndir þær, sem hún hafði
meðferðis, voru einstæðar.
íþróttafréttaritarar í Ja-
Japan hafa oft á tíðum með
sér bréfdúfur á íþróttamót.
Eru þær síðan sendar með
filmurnar á ritstjcV'narskrif-
stofurnai' og bregzt það ekki
að þær eru alltaf a. m. k. hálf-
tíma fljótari í förum en hinir
frískustu fréttamenn.
4 22. ágúst 1959 — Alþýðublaðið