Alþýðublaðið - 20.05.1959, Blaðsíða 11

Fiugvoiarnar;
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Oslo, Kaupm.h. og Ham
borgar kl. 08.30 í dag. Vænt-
anleg aftur til Rvk kl. 23.55
í kvöld. Flugvélin fer til Glos
gow og Kaupm.h. kl. 08.00 í
fyrramálið. — Innanlands-
flug: í dag er áætlað að fljúga
til A'kureyrar (2 ferðir), —
Hellu, HúsaXíkur, ísafjarðar,
Siglufjarðar og Vestmanna-
eyja (2 ferðir). — Á morgun
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (3 ferðir), Eíldudals,
Egilsstaða, feafjarðait, Kópa-
skers, Patreksfjarðar, Vestm.-
eyja (2 ferðir) og Þórsliafnar.
Loftleiðir h.f.:
Edda er væntanleg frá Ham
borg, Kaupm.h. og Gautaborg
kl 19.00 í kvöld. Hún heldur
áfram áleiðis til New York
lcl. 20.30. Lsiguflugvél Loft-
leiða er væntanleg frá New
York kl 8.15 í fyrramálið. —
Hún heldur áleiðis til Glas-
gow og London kl. 9.45.
Sklpint
Skipautgerð ríkisins:
Hekla fer frá Rvk kl. 13 í
dag vestur u mland til ísafj.
Esja fer frá Rvk í kvöld aust-
ur um land til Akureyrar.
Herðubreið er í Rvk. Skjald-
breið fer frá Rvk á morgun
til Breiðafjarðarhafna. ÞyriU
fór frá Frederikstad í gær á-
leiðis til Rvk. Helgi Helga-
son fer frá Rvk í kvöld til
Vestmannaeyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss er væntanlegt iil
Keflavíkur síðd. í dag 19.5.
fer þaðan til Akraness og það
an til Gautaborgar, Ystad, —
Árhus, Helsingborgar, Kotka,
Ventspils og Leningrad. Fjall-
foss fer frá Akureiyri 20.5. til
Norðfjarðar, Reyðarfjarðar
og þaðan til Hamborgar, Ro-
stock, Ventspils og Helsing-
fors. Goðafoss fer væntanlega
frá New York 19.5. til Rvk.
Gullfoss fór frá Leith 185. til
Rvk. Lagarfoss fór frá St.
Reykjafoss fór frá Húsavík
Jones 18.5. til New York. —
19.5. til Ólafsfjarðar, Hjalt-
eyrar, og þaðan til Belfast,
Dublin, Avonmouth, London
og Hamborg. Selfoss er í Ála-
borg. Tröllafoss jLr frá Rott-
erdam 20.5. til Hull og Rvk.
Tungufoss kom til Rvk 14.5.
frá Leith og Kaupmannahöín.
Skipadeild SIS:
Hvassafell er væntanlegt
til Leningrad í dag. Arnar-
fell kemur til Mull í dag, fer
þaðan til Rotterdam, og Rvk.
Jökulfell er væntanlegt til
Leningrad 22. þ. m. fer þaðan
til Rostock, Rotterdam og
Hull. Dísarfell er í Rvk. —•
Litla%ll er í olíuflutningum
í Faxaflóa.' Helgafell fór í
gær frá Reyðarfirði áleiðis til
Leningrad. Hamrafell fer í
dag frá Rvk áleiðis til Batum,
Peter Sweden lestar timbur
í Kotka til íslands.
K3S
Hjólbarðar
og sSöugur • •
450x17
550/590x15
550x16
600/640x15
60óxl6 f, jeppa,
650x16
670x15
59ft?il3
1000x20
GÁRÐiAR GíSLASON h.f.
Bifreiðaverzlun;
ihann hest sinn áframi af að-
albrautinni. Hann reið í kring
um virkið og kom að því aft-
anfrá.
Hann sté nú af baki og
teynadii hest sinn. hann fór
hægt, því iþetta var mjög
ihættuiegt og ef honum skjátl-
aðist myndi hann ekki lifa
lengi.
Þegar hann kom að glugga
skrifstofunnar leit hann inn.
Ramon kapteinn sat þar einn
og leit yfir einhver skjöl, sem
lágu á borðinu fyrir framan
Iþann, hann beið greinilega
komu manna sinna.
Senor Zorro skreið að
horninu á virkinu og sá að
enginn var á verði. Hann
hafði haidið það og vonað að
landsstjórinn hefði sent alla
menn elta hann, en hann
vissi að hann varð að hafast
fljótt handa, því hermennirn-
ir voru væntaniegir á hverri
stundu.
Hann læddist inn um dym
3r og yfir setustofuna og að
skrifgtofúdyrusum. Hann
hélt á byssu sinni og ef hægt
ihefði verið að sjá bak við
grímu hans, hefði sézt að var
ir Senor Zorro voru mjó, á-
ikveðin lína.
Eins og nóttina áður, snér-
igt Ramon kapteinn á hæl,
'þegar hann heyrði dyrnar
opnast, og einu sinni enn sá
hann augu Senor Zorro
glitra bak við grímuna, sá
byssuhlaupið ógna sér.
„Hreyfið yður ekki og gefið
ekkert hljóð frá yður, Það
myndi gleðja mig að fá á-
stæðu til að fyila skrokkinn á
yður blýi,“ sagði Senor
Zorro. ,,Þér eruð einn, her-
menn yðar eru að elta mig,
þar sem ég er ekki.“
„í nafni dýrðlinganna —“
andvarparði Ramon kapteinn.
„Þér megið ekki einu sinni
hvísla, senor, ef þér viljið
lífi halda. Snúið baki í mig.“
,,/^tlið þér að myrða mig?“
„Ég er ekki af þeirri
manngerð, kapteinn. Og ég
skipaði yður að þegja, látið
hendurnar fyrir aftan bak,
því ég ætla að binda um úln-
liðina á yður.“
Ramon kapteinn hlýddi.
Senor Zorro steig ihratt fram
og batt með mittislinda sín-
um úlnliði- kapteinsins. Þá
snéri hann Ramon kapteini
við, svo þeir horfðust í augu.
„Hvar er hans hágöfgi?“
spurði hann.
„Hjá Juan Estados.“
„Eg vissi það, en ég vildi
vita, hvort þér segðuð satt
eða kysuð að ljúga. Það er
gott að þér segið satt. Við
heimsækjum landsstjórann.“
„Heimsækja —?“
„Landstjórann, sagði é§.
Og ekki eitt orð í viðbót. —■
Komið mieð mér.“
Hann tók um arm Ram-
ons kapteins og dró hann út
af 1 ski’ifstofunni, gegnum
setustofuiia og út um dyi'h-
ar. Hann fór með Iiann
kringum virkið, þar sem heat-
ur hans beið.
„Stígið á bak!“ skipaði
hann. „Eg sit bak við yður
og 'held byssuhlaupinu við
hnakkann á yður. Gerið
ekkert glappaskot, kapveiim,
annars eruð þér. dauður. Ég
veit hvað ég vil í nótt,
Ramos kapteinn hafði
tekið eftir því. Hann steig. á
bak eins og honum var skip-
að og stigamaðurinn steig- á
bak fyrir aftan hann og
hélt um beizlið með annarri
hendi og byssuna með hinni.
Ramon kapteinn fann kált
stálið við hnakka sinn.
Senor Zorro stjórnaði
hesti sínum með hnjánum en
lekki toeizlinu. Hann hvatti
skepnuna niður hæðina og
fór einu sinni enn umhverfis
horgina og reið ekki troðnar
slóðir og þannig kom hann
bakdyramegin að húsinu, þar
sem hans hágöfgi gisti.
Nú var komið að því
erfiðasta. Hann þurfti að
'koma Ramon kapteini fyrir
landsstjórann og tala við
!þá báða og það án þess að
nokkur ónáðaði þá. Hann
neyddi kapteininn til að stíga
af baki og fór með hann að
bakvegg hússins. Þar voru
svalir og þar komust þeir inn.
42
eftir
Johnston McCulIey
Það virtist sem Senor
Zorro þekkti vel herbergja-
skipun húsgins. Hans fór inn
í herbergi þjóns nokkurs og
fór í gegnum það án þess að
vekja sofandi mannins og
inn í forstofuna. Þeir fóru
hægt og varlega yfir for-
stofuna. Úr einu herberginu
heyrðust hrotur. Undan dyr-
um annars sást ljós. Senor
Zorro nam staðar fyrir fram-
an dyrnar og lagði augað
við rifu á dyrakarminum. Ef
Ramos kapteinn hafði hugsað
sér að kalla á hjálp eða bjóða
einvígi, hafði byssuhlaupið
við gagnauga hans komið
honum á aðra skoðun.
Og hann hafði ekki tíma til
að hugsa um leið út úr þess-
um varjda sínum, því Senor
Zorro opnaði dyrnar, ýtti
Rarnon kapteini í gegnuni
þær, fylgdi sjálfur á leftir og
lokaði dyrunum hratt. í her-
berginu var hans hágöfgi og
gestgjafi hass.
„Þögn og hreyfið ykkur
ekki!“ sa§ði Senor Zorro.
„Ef þið gefið frá ykkur
minnsta hljóð, skýt ég lands-
stjórann. Skiljið þið það?
iGott, senores!“
„Senor Zorro,“ stundi
landsstjórinn.
„Sá hinn sami, yðar há-
göfgi. Eg bið gestgjafa yðar
að hræðast ekki, því ég mun
ekkert mein vinna honum, ef
hann situr kyrr unz ég hef
lokið verki mínu. Ramon
kapteinn, setjist þér við borð
ið, sem landsstjórinn situr
við. Það gleður mig að finna
höfuð ríkisins vakandi og
bíðandi frá ótta iþeim, sem
elta mig. Hans getur þá hugs-
að skírt og betur skilið hvað
ég segi.
„Hvað á þessi ósvífni að
þýða!“ sagði landsstjórinn.
„Ramon kapteinn, hvað geng-
ur á? Takið manninn hönd-
um! Þér eruð liðsfoi’ingi —“
„Asakið ekki kapteininn,"
sagði Senor Zorro. „Hann veit
að minnsta hreyfing kostar
dauða. Það >er dálítið, sem
þarf að útskýra fyrir yður og
þar sem ég get ekki kom-
ið um hábjartan dag eins og
hver annar maður, kýs ég að
nota þessa aðferð. Látið fara
vel um ykkur, senores. Þetta
tekur dálítinn tíma“.
Hans hágöfgi iðaði í stóln-
um.
„Þér hafið í dag móðgað
fjölskyldu af góðum ættum,
yðar hágöfgi“, hélt Senor
Zorro áfram. „Þér hafið svo
mjög gleymt skyldum yðar að
þér hafið látið varpa þeim í
fangelsi, aðalsmanni, ndp/fli
konu hans og saklausri dótt-
ur hans. Þér hafið leyft yður
slíkt til að hefna yðar —“
„Þau eru svikarar“, sagði
landsstjórinn.
„Hvað hafa þau gert?“
„Þér eruð útlagi og fé er
lagt til höfuð vðar. Þau hafa
hýst yður og hiáloað“.
„Hvar fenguð þér þær upp-
lýsingar?“
„Ramon kapteinn hefur
nægar sannanir“.
„Ha! Kapteinninn, eh? Við
skulum nú sannprófa bað! Ra-
mon kapteinn er viðstaddur
og getur sagt sannleikann.
Get ég fengið að heyra sann-
anirnar?“
„Þér voruð á Pulido-búgarð
inum“, sasði landsstjórinn.
„Það játa ég“.
„Indíáni sá yður og bar boð
um það til virkisins. Her-
mennirnir flýttu sér til að
handsama vður“.
„Augnablik. Hver sagði að
Indíáninn hefði gert aðvart?“
..Ramon kapteinn fullyrti
það“.
„Nú er fyrsta tækifæri fyr-
ir kaoteinmn til að segja
satt. Var það ekki Don Diego,
kapteinn, sem sendi Indíán-
ann? Segið satt!“
„Indíáninn kom með boð-
in.“
„Og sagði hann ekki liðs-
foringjanum að Don Carlos
hefði sent hann? Sagði hann
ekki að Don Carlos hefði hvísl
að því að hönum á meðan
hann bar frpm konu sína, sem
var í vfirliði? Er bað ekki
satt, að Don Carlos gerði sitt
bezta til að halda mér kvrr-
um á búgarðinum unz her-
mennirnir komu, svo hæg’t
væri að handtaka mig? Gerði
Don Carlos hpð ekki til að
sýna landstiórpnnm trúnað?“
„í nafní dýrðlinganna, Ra-
mon, þetta var mér ekki
sagt!“ kallaði landstiórinn.
„Þau eru svikarar“, sagði
kaofeinninn þriózkulega.
„Hinar sannanirnar?“
spux-ði Senor Zorro.
„Hvað, þegar hermennirn-
ir komu földuð þér yður“,
sagði landstjói’inn. „Og þegar
Ramon kapteinn kom sjálfur
réðust þér á hann og stunguð *'
hann aftan frá og sluppuð.
Það er greinilegt að Doo Car-
los faldi vður inni í skáp“.
„í nafni dýi’ðlinganna“,
bölvaði Senor Zorro. „Ég hélt
að þér væruð maður, Ramon
kopteinn. og gætuð játað yð-
ur sigraðan, þó ég vissi að þér
væruð þoroari í mörgu öðru.
Segið satt!“
„Þetta er .— satt“.
„Segið sannleikann!“ skip-
aði Senor Zorro og gekk nær
og tók imn byssuna. „Ég kom
út úr skánnum og talaði við
yður. Éo crpf vður tíma til að
draga sveriðið úr slíðrum og
vera á verði. Skilmdust við í
tl'u mínútnr eðq ekki?“
„Ég játa fúslega að fyrst
var ég í vandræðum, en svo
skildi ég bardagaaðferð yðar
og vissi að ég hafði yður á
valdi mínu. Og svo, þegar ég
hefði auðveldlega getað drep-
ið yður. stakk ég yður gegn-
um öxlina. Er hað ekki satt?
Svarið. ef þér viljið lifa!“
Ramon kapteinn sleikti
þurrar varirnar og gat ekki
litið 1 auffun á landstjóranum.
„Svai’ið!“ þrumaði Senor
Zorro.
„Það er — satt“, viður-
kenndi kapteinninn.
„Ha! Svo ég stakk yður aft-
anfrá! Það er móðgun við
sverð mitt að hafa snert lík-
ama yðar. Þarna sjáið þér, yð-
ar hágöfgi. hvílíkan mann þér
hafið seni vfirmann hér. Haf-
ið þér fleiri ákærur?“
„Já“, sapði landstjórinn.
„Þegar Pidido-fiölskvldan var
gestir í húsi Ðon Diego Vega (
og Don Diego var ekki heima,
kom Ramon kanteinn í heim-
sókn og bá voruð bér þar
einn með senoritunni11.
„Og hvað sýnir það?“
„Að béV eruð í félagi með
Pulido-fiölskvldunni. Að þeir
földu yður í þúsi Don Diegos,
sem er heiðvirður maður. Og
þegar kanteinninn fann yður
þar, henti senoritan sér í fang
ið á honum og hélt honum —■
tafði fvrir honum — meðan
þér slunnuð út um glugga. Er
þetta ekki nóg?“
Senor Zorro hallaði sér
framávið og augu hans skutu
eldingum.
„Svo betta sagði hann, eh?“
sagði stigamaðurinn. „Satt að
segia er Ramon kapteinn
hrifinn af senoritunni. Hann
fór til hússins, fann hana
eina heima. nevddi hana til
að tala við sip-. sagði henni að
það þýddi ekkert fyrir hana
að hafa á móti ásækni hans,
þar sem faðir hennar værj í
GRANNABNIB
„Guð minn góöur! SkyMi hún hafa
setið þairna í ailt kvöld?“
Alþýðuhlaðsð — 20, maí 1959