Alþýðublaðið - 11.09.1959, Side 4

Útgefandl: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ástþórsson og Helgi Sæmundsson
(áb.). — Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björg-
vin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýs-
lngasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins,
Hverfisgata 8—10.
Að herja til ásta
KOMMÚNISTAR eru þessa dagana að berja
Framsóknarflokkinn til ásta. Alþýðubandalagið
hefur boðið Framsóknarmönnum upp á samstarf
eftir haustkosningarnar og bíður eftir svari við
því tilboði. Framsóknarflokkurinn fer hægt í
sakirnar. Hermann Jónasson veltir fyrir sér bréfs-
v efninu, og Eysteinn Jónsson reiknar á sérblaði,
en málið er sem sagt x athugun. Sömu dagana læt-
ur svo Þjóðviljinn hvert svipuhöggið af öðru dynja
á Framsóknarflokknum, segir honum miskunnar-
laust til syndanna og telur hann óalandi og óferj-
andi í æsilegustu skapsmunaköstunum. Tilefnið
leynir sér ekki: Þjóðviljamönnum er enn óljóst,
hvort Framsóknarflokkurinn muni fremur vilja
ganga til samstarfs við Alþýðubandalagið eða
Sjálfstæðisflokkinn. Og þá á að berja Hermann
og Eystein til ásta.
Tíminn hefur svo nokkra sérstöðu í öllum
þessum hamagangi. Aðferð hans er fólgin í því
að taka undir við Þjóðviljann í hverju stórmál-
inu af öðru, þó að sú afstaða hrjóti mjög í bága
við það, sem Framsóknarflokkurinn hefur áður
[ látið í veðri vaka. Þannig hugsar Þórarinn Þór-
arinsson sér að milda skap kommúnista, svo að
þeir hætti barsmíðinni, sem á að vekja ást
Framsóknar á Alþýðubandalaginu. Hann geng-
ur meira að segja svo langt að gera afstöðu
Þjóðviljans í lanlhelgismálinu og fleiri uían-
ríkismálum að sinni, þó að Framsóknarflokkur-
inn sé þar með orðinn að viðundri. Jafnframt
skrifar hann um Alþýðuflokkinn eins og ofstæk-
isfullur Moskvukommúnisti, ef verða mætti til
þess, að Þjóðviljinn tæki undir slíkan söng í
stað þess að vera með sífelldar ásakanir í garð
Framsóknarflokksins.
íslenzk stjórnmál eru vissulega illa á vegi
stödd, ef þessi fíflalæti eiga að verða einkenni
þeirra í kosningabaráttunni, sem fer í hönd.
Stjórnmálaflokkunum ber skylda til að kunngera
landsmönnum hver eru stefnumál þeirra og með
hvaða hætti þeir hyggjast koma þeim í fram-
kvæmd. Þetta vill fólkið í landinu fá að vita. Þetta
þarf að liggja fyrir, svo að kjósendurnir geti mynd-
að sér raunhæfar skoðanir um menn og málefni.
Hitt er móðgun við kjósendurna og stjórnmálin,
þegar flokkarnir veltast um í áflogum eins og
götustrákar, en stynja upp öðru hvoru í ofraun
bardagans, að þeir vilji fyrir alla muni vinna sam
an og séu að berja hver annan til ásta.
Inntökupróf fer fram í Menntaskólanum
Reykjavík dagana 18.—22. september.
Þátttakendur mæti til skrásetningar í
Fræðsludeild SÍS fimmtudaginn 17. sept.
Skólastjóri.
íirkjuklukkur í
verksmiðjum og
verzlunum.
NEW YORK. (UPI). Kirkju
klukkur eru orðin fjölda-
framleiðsla í Bandaríkjun-
um. Einu sinni voru tiær
hvergi settar upp nema í
kirkjuturnum en nú hafa
hær rutt sér leið inn í
verksmiðjur og verzlunar-
hús. Margir verksmiðju-
eigendur í Bandaríkjunum
hafa sétt upp klukkur í
verksmiðjum sínum og
hringja þær við og við.
Þ.ykir það hafa góð áhrif
á verkamennina og halda
þeim í andlegu jafnvægi.
í Boston hefur verið
komið fyrir klukkum í
stórri skrifstofubyggingu
og er keppst við að yfir-
gnæfa hávaðann frá um-
ferðinni með klukkna-
spili. Veðurspá er „varp-
a'ð út“ með stuttu milli-
bili með því að spila lög.
eins og „Stormy weather“
ef hvassviðri er í nánd eða
MIKILL
ALDURS-
MUNUR
HJÓNA
Sir Thomas Beechham, hinn kunni hljómsveit
arstjóri í Englandi, er orðinn áttræður. Þrátt
fyrir það er hann ungur í anda,. fjörmaður og
glaðsinna. Hann gifti sig um daginn gamli mað
urinn 27 áta gamalli stúlku, sem verið hefur
einkaritari hans um skeið. og ekki hafði hann
þó verið lengi ekkjumaður. Hann hafði verið
tvígiftur áður og missti þá seinni fyrir tæpu
ári. — Þriðia konan heitir Shirley Hudson (nú
Lady Beecham) og myndin er tekin af þeim
í flugstöðinni í Ziiric í Sviss, en þar í landi
var hjónavígslan framkvæmd.
Hannes
á h o r n i n u
^ Aðalumræðuefnið í
Reykjavík.
'fcj Nokkur dæmi um
útsvör og skatta.
Hv;}5 er að þéssum
mönnum.
Ein nefnd eða lögin
sjálf.
MENN TALA varla um ann-
að en þá, sem sloppið hafa bil-
lega við útsvör og skatta og
sagt hefur verið fi.'á í blöðmn.
Eitt af blöðum bæjarins hefur
að líkindum orðið vart við
þetta. því að það birtir þá frétt,
að niðurjöfnunarnefnd hafi ver
ið sammála. Hér er ekki um
það að cæða, Ég hef engan
mann heyrt hafa orð á því, að
það hafi verið niðurjöínunar-
nefnd sem hafa hallvikað mál-
um, fyrir þessa men svo að
j þeir slyppu.
ENGINN efast um. að allt
hafi farið löglega fram, fram-
talið hafi verið löglegt og nefnd
in ekki átt annarra kosta völ
en að gexa mönnum að greiða
skyldur og skatta samkvæmt
í því — Það er því lögum. sem
þarf að breyta, en ekki eimii
nefnd. — Menn tala fyrst og
fremst um það, sem ég gerði
að umtalsefni einn daginn. Þeg-
ar menn sjá ákveðna menn lifa
sínu myndarlega lífi, að því er
virðist við allsnægtir - og stund
um meira en það, búast þeir við
að þeir séu vel efnum búnr. En
þegar menn sjá, að þessir sömu
menn bera ekki skyldur og
skatta á borð við aðra þegna, þá
fer málið að vandast.
'ÉG ÞEKKI unga konu. Hún
á mann. sem veiktist illa og er
lamaður. Hún er ekki á því að
gefast upp Hún fór1 að vinna og
vinnur baki brctnu. Hún hafði
síðastliðið ár ótrúlega miklar
tekjur af þrældómi sinum ein-
um saman myrkranna a milli.
Hún á að greiða 10 þúsund. krón
ur í skyldur og skatta. Hún á
ekki myndaxlega íbúð. Hún á
ekki myndarlegan bíi. Hún
flýgur aldrei til annai'ra ianda.
Hún sleppur ekki. Hun rek«xr
ekki neitt fyrirtæki við hliðina
á atvinnu sinni.
ÖRYRiKI skrifar mér á bess„
leið: ,,Ég hef lengi vexið að
velta því fyrir mér hvernig á
því getur staðið að stór fyrir-
tæki og einstaklingar, sem ber-
ast mikið á í þjóðfélaginu, skuli
vera sk'attfrjáls. Til samanburð
ar vil ég geta þess, að ég er ai-
ger öryrki og hef ég óyggiand:
læknisvottorð upp á það. Ég hef
ekki annað að lifa af en það,
sem Tryggingastofnunin
skammtar mér samkvæmt Icg-
um.
ÞAÐ er lagður skattur á mig.
og hann er ekki svo lítill. Hvern
ig getur á þessu staðið? Leyf-
ist mér að bera mig saman við
SÍS og þá einstaklinga. sem
nefndir hafa verið opinberlega
og ekki bera skatta og skyldur.
Um. þetta er raunar óþarfi að
ræða. Almenningur veit og
skilur að hér er meira en lítið
bogið við málin. Þetta er alger-
lega óþolandi“.
BORGARI skrifar mér einnig
um þetta mál: ,,Mér þykir geð
guma smátt Hvexnig geta stór-
ir menn í þ.ióðfélaginu sætt sig
„On the sunny side of the
street“ ef sólin skín.
Sá, sem ánægðastur er
með þróun mála í þessum
efnum er George Schul-
merich. Hann fann nefni-
lega upp rafmagnsklukk-
una fyrir rúmlega 30 árum
Schulmerich komst að því
að örsmáar bronsklukkur
sem varla heyrðist í er þær
voru slegnar með litlum
hamri, framleiddu hljóð
sem var jafn hreint og fal-
legt og í stórum klukkum
Hann hækkaði tóninn
milljón sinnum og þá varð
hljómurinn hreinn og djúp
ur eins og í stærstu klukk-
um. í fyrstu vildi enginn
líta við þessum „gervi-
klukkum“ hans. En þegar
sérfræðingar höfðu rann-
sakað málið og komist að
raun um, að ekki var nokk-
ur leið. að greina á milli
hljóms rafmagnsklukkn-
anna og venjulegra
klukkna breyttist viðhor
fólksins og síðustu 25 árin
hefur Schulmerich sel
meira en 5000 klukkur
Vegna þeirra er kirkju
byggingalist í Bandaríkj
unum að breytast, turn
arnir eru að hverfa og
mörgum kirkjutumum hef
ur vérið breytt til annarra
nota. Schulmerich segi
þetta tákn þess að erfða
venjur verði að lúta í lægra
haldi fyrir nýrri fram
leiðslu.
við það að mæta samborgurum
sínum á götum bæjarins eftir
að það vitnast. að þessir sömu
mer.n greioa ekki sxatta og
skyldur til hins opinbera á borð
við aðra, jafnvel miklu minna
en aðrir — og stundum ekki
neitt. Hvaö er að þessurn mönn
um? Eru þeir bókstaflega að
auglýsa skatísvik sm? Það er
ekki annað sjáanlegt, þvi að
allir vita að efni þessara manna
og allt líf þeirra er mælt á allt
annan kvarða en skattskráin
bendir til.
EF ég lifði lífi þessara manna
og borgaði samt ekki skyldur
og skatta, þá myndi ég sannar-
lega skammast mín fyrir að
mæta Jóni Jónssyni verka-
manni á Laugavegi 24C, sem
ber einn eignaskatt en ekki tíu
(Framhald á 10. síðu.)
4 11. sept. 1959 — Alþýðublaðið