Alþýðublaðið - 11.09.1959, Blaðsíða 11

18. dagur
niiiiiiiiiiiiiiiiiiEBiiiiuiuiiiiiiiiHiuiBiiiaiiuiiiiiuiim
.,Þakka yður fyrir Engil-
bert greifi,“ stamaði hún.
Svo var farið með hana upp
stigann og inn í fallegt, lít-
ið herbergi, sem var mikið
nýtízkulegra ^n það, sem hún
þegar hafði séð af höflirmi. En
þegar hún leit út um glugg-
ana, brá henni við. Það voru
rimlar fyrir gluggum alvteg
eins og á gluggunum í nýju
álmunni. Hún gekk að glugg-
anum og leit út. Hún hugs-
aði um bjargið. sem þýzki
vinnumaðurinn hafði talað
um og nú sá hún það. Höllin
lá hátt upp á fjallstindi og
fyrir neðan var hyldýpi, þar
sem aðeins döikkir skuggar
gáfu til kynna hvar endaði.
Kannske voru rimlarnir fyrir
glugganum af öryggisráðstöf-
un vegna hennar. Já, það
það voru þeir áreiðanlega! —
Henni lét-ti við þá niðuirstöðu.
Hún þvoði sér og greiddi
og fór í bláan silkikjól. Með
hverju augnablikinu sem
leið, þráði hún meira að sjá
föður sinn óþolinmóðari yfir
því sem henni fannst óþarfa
bið. Mínúturnar urðu að hálf
tíma, klukkutíma. Og þegar
hálfur annar tími var liðinn
var hún að sleppa sér.
En eftir lengrj tíma barði
lítil þjónustustúlka að dyrum
og kom með mat á bakka. En
henni varð' óglatt um tilhugs-
unina um mat, hún var allt
of taugaæst til að borða, hún
gat ekki kyngt.
Og þegar einn tími leið í
viðbót, vissi hún varla lengur
hvað hún gerði þegar hún
hringdi ákaft á bjölluna. —
Brytinn kom inn til að svara
hringingunni.
.,Færið mig til föður míns!“
kallaði hún. „Leyfið mér að
komast til hans strax. Eg veit
að hann er veikur. Eg fór
alla þessa leiS til að vera hjá
honum og ég vil efcki bíða
hér lengur.“ Hún lagði á-
hierziu á hvert orð.
, „Eg skal athuga það, frök-
en,“ var allt og sumt sem
hann sagði, hann lokaði dyr-
unum og fór.
Eg verð að reyna að borða
eitthvað, hugsaði hún. Matur-
inn á bakkanum var orðinn
kaldur, en hún borðaði ávexti
og drakk tvo bolla af kaffi.
Hún hafði sam,a sem ekkert
sofið j tvær nætur, en hún
mátti ekki sofna fyrr en hún
hafði séð föður sinn og hún
fór að ganga eirðarlaust um
gólf.
Loks var barið að dyrum.
„Kom inn!“ kaliaði hún
hvasst og Rudolph Mann-
heim kom inn. Hann var
efcki lengur í bílstjórabún-
ingnum, hann var í lj ósgráum
buxum og hvítri skyrtu, sem
var óhneppt j hálsinn.
,.Eg heif frétt ,að þér séuð
að spytia um föður yðar, frök
en Redfern. Því miður líður
prófiessornum verr í dag en
venjulega. Þess vegna fenguð
þér ekki að sjá hann strax.
En hann ,er heldur að hress-
ast núna og læknirinn segir
að þér getið fengið að líta inn
til hans eitt augnablik. —
Viljið þér það?
„Auðvitað.“
Meðan þau gengu eftir
ganginum sagði hann vin-
gjarnlega: „Það er bezt að
búa yður undir það. fröken,
að prófessornum hefur ekki
liðið vel síðan hann kom
hingað. Hann varð strax
mikið veikur, þegar hann
kom inn í Austur-Þýzkaland.*
Hún leit á hann efandi og
óviss. Hvernig hafði föður
hennar tekizt að sleþpa, —
fyrst hann hafði veikst strax
og hann kom til Austur-
Þýzkalands? Og hann hlaut
að hafa verið hjá einhverjum
vinum tvo daga áður en hann
var tekinn fastur.
Við endann á ganginum
kom,u þau að járndyrum.
Rudolph ýtti á bjöllu og lítil
lúga opnaðist. Rudollph setti
andlitið fast að lúgunni og
dyrnar opnuðuist hljóðlaust.
„Þetta er öryggisráðstöfun,
fröken,“ sagði hann og brosti
óþægilega. ,.Það var ekki svo
auðvelt að ná í vísindamenn-
ina að við viljum sleppa þeim
í bráð ,aftur.“
Hún svaraði ekki en elti
hann eftir tómlegum gangin-
um í nýju álmunni, þau gengu
fram hjá nokkrum varð-
mönnum sem heilsuðu Rud-
olph hátíðlega. Það var auð-
sætt að 'hann var enginn
venjulegur bílstjóri, effír
kveðjunum að dæma var hann
yfirmaður hér.
„Hvar er prófessor Red-
fern núna “ spurði Rudolph
einn varðmannanna.
„Númer 29 B.“
Rudolph leit á Lindu.
.,Haldið áfram fröken.“
Linda va,r veik af tauga-
æsingi. Hún 'kveið fyrir nú
þegar hún loks gat hitt föður
sinn. Hvernig væri hann?
Gat hún vonast eftir því að
meðferðin á föður hennar
hefði verið góð eftir að hún
hafði séð hvernig Rudolph
kom fram við bóndann og
f j ölskyldu hans ?
Við hvert skref titraði hún
rneira og bókstafirnir 29 B
syntu fyrir’ augum hennar,
þegar þau loks komu að dyr-
unum. Rudolph barði ekki
einu sinni að dyrum, hann
hrinti þeim upp á gátt.
Köna j hjúkrunarkvenna-
búningi stóð á fætur.
„Er prófessorinn búinn að
ná sér eftir síðasta kastið,“
spurði hann hranalega.
Hún kinkaði kolli. „Pró-
fessorinn er betri herra
Mannheim. .,En Linda hlust-
aði ékki á þau. Hún smaug
framhjá þeim og að rúminu.
Hún veinaði, þegar hún sá
föður sinn. Hann var saman-
fallinn og andlit hans var grá
hvítt, grátt hárið var úfið og
klístrað leins og hann hefði
svitnað mikið.
„Linda — Linda“, rödd
hans var veik — hvísl eitt.
Hún kraup við rúm hans.
„Pabbi. elsku pabbi min,n!“
Hann lyftj grannri, veiklu-
legri hendinni og strauk hár
hennar.
„Litla stúlkan mín, svo
var eins og hann væri aftur
með sjálfum sér. , En hvern
skrattann ert þú að gera í
höndunum á þessum djöflum?
Eg hélt að þú værir á örugg-
um stað í Vestur-Berlín.
„Eg fór yfir landamærin til
að leita að þér. Eg frétti að
þú hefðir sloppið og verið
te'kinn til fanga á ný.“ j
„Hver hefur fóðrað þig á
þessum lygum, Linda? Hvern
ig hefði ég átt að sleppa héð-
an? Hér er ég bak við rimla
og mín gætt dag og nótt, ég
fer ekki einu sinni einn á kló- i
settið!“ Hann hló hátt.
.,Svo þú komst ekki und- ,
an!“ Hún stamaði orðunum
fram, hún gat ekki trúað!
iþessu. Þá hafði sá sem sendi ;
henni skilaboðin logið. En1
þ,að þýðingarmesta var satt.
Faðir hennar var hér á Eng-
ilberts-höllinni!
Rudolph og hjúkrunarkon-
an fóru út og hún beygði sig
yfir föður sinn og hvíslaði
hratt: „Við verðum að flýja
frá þessum hræðilega stað —•
pabbi“.
Þunnar vaxir hans kipruð-
ust háðslega. „Hvernig þá,
barn? Eg hef rannsakað all-
ar leiðir síðan ég kom hing- .
-að. Taktu ,nú ,eftir!“ Hann j
dró höfuð hennar að andliti
sínu og hvíslaði í eyra henn-
ar. ,.Eg er ekki jafn veikur
og þeir halda að ég sé. Eg er
lasinn len ekki svo veikur. Eg
hélt að óg hefði kannske
meira tækifæri til að sleppa
héðan af ef ég léti sem ég
væri alvarlega veikur — en
eins og þú sérð, er mín alltaf
-gæftt. „Já,“ hvísiaði hún á
móti. ,.Eg er víst fangi hérna
líka. Og ég gekk í gildruna af
fúsum vilja, því eftir að ég
fékk síðustu sMlaboðin um að
þú værir veifcur og þarfnað-
ist mín, varð ég að koma,
pabbi!“
„Heimska barn!“ En hendi
hans strauk hár hennar. —
,.Heimska barn!“ sagði hann
ástúðlega. „En það er gott
að sjjá þig, hvað svo sem
skeður.“
Hún tók fast utan um hann.
„Það getur ekkert komið
fyrir þig, þegar ég er hérna.
pabbi!“
Aftur brosti hann háðs-
lega. „Svo ung og trúgjörn!
Þú ert hugrökk, Linda, en
hvað ætlarðu að gera. Okkar
er gætt all-an daginn. Og
hver heldurðu að hjálpi okk-
ur?“ „Það veit ég ekki.“ hvísl
-aði hún, en hún hugsaði um
Davíð. Hafði hann fundið sí-
garetturnar, hafði hann feng
ið skilaboðin á bóndabæn-
um? Og ef ,hann hafði það,
hvað gat hann þá gert? Hún
leit á rimlana fyrir glugg-
unum og hún minntist þungu
járndyranna, sem lágu að
þessum hluta hallarinnar.
Rudolph kom inn ásamt
hjúkrunarkonunni. ,.Eruð þér
búnar að tala við föður yðar,
fröken? Var ekki fallegt af
okkur að fara út?“ En bros
hans stakk í stúf við orð
hans. Hafði hann legið á
hleri? Var eitthvert hlustun-
artæki í herberginu? Gæti
hún aldrei talað opinskátt við
föður sinn?
Hjólbarðar og
slöngur
590x13
590x15
560x15
670x15
750x20
Garðar
Gíslasön hf.
Bifreiðaverzlun.
Lérefl
margar bireiddir frá 80 cm.
tii 1,80 m., falleg, góð og
ódýr. Einnig damask, hvítt
og mislitt.
Verzl. Snót
Vesturgötu 17.
■■■■■*■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■*■■■■■
Hefi kaupendur
að tveggja til fimm her-
bergja íbúðum.
Gunnlaugur
Þórðarson. hdl.
Sími16410.
Hún ákvað að styðja föls-
un föður síns. „Þér verðið
að gera eitthvað fyrir föður
minn. Þér verðið að sjá um^
að hann fái góðan lækni. Við
komum frá Englandi til að
hann gæti farið til frægs sér-
fræðings, Dr. Gunther. Þér
verðið að tala við hann, hanm
er sá eini sem kann á þeim
sjaldgæfa sjúkdómi sMl, sem
þjáir föður minn. Þér verðið
að fá hann hingað til föður
míns. annars deyr hann. Og
til hvaða nota verður hann
ykkur þá?“
Rudolph leit hugsandi á
hana eins og hún hefði sann-
fært 'hanii um þetta: „Eg skal
tala um þetta við herra Kom-
miandantlen,k sagði hann
loks.
fjugvélarnan
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi
fer til Glasgow og Kaupm,-
hafnar kl. 08.00 í dag. —,
Væntanlegur aftur til Rvk
kl. 22.40 1 kvöld. Flugvélin
fer til Oslo. Kaupm.h. og
Hamborgar kl, 10.10 í fyrra-
málið. — Innaniandsfiúg: í
daff er áætlað að fljúga til
Akureyrar (2 ferðir). Egils-
staða, Fagurhólsm-vrar, Flat-»
eyrar, Héimavíkur. Horna-
fjarðar, ísafjarðar, Kirkju-
bæjarklausturs, Vestm.eyja
(2 ferðir) og Þingeyrar, —•
A morgun er áætíað að
fljúga til Akureyrar (2 férð-
ir). Blönduóss, Egilsstaða,
Húsavíkur. fsafjarðar. Sauð-
árkróks, Skógasands og Vest
mannaeyja (2 íerðir).
Sklpgn:
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er í Gautaborg á
leið til Kirstiansands. Esja
er á Austfjörðum á suður-
leið. Hei'ðubreið fó- frá Þórs
höfn í gær á leið vestur umi
land til Rvk Skjaldbreið fer
f’ á Rvk á morgun vestúr um
land til Akureyrar. Þyrill er
á leið frá Austf ö. ðum til
Pvk. SkaCtfellingur fer frá
Rvk í dag tii Vestm.eyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Lenin-
grad 8.9. tii Rvk. Fjallfoss
fer frá Hafnarfirði kl. 22 í
kvöld 10.9. til Stykkishólms,
ísafjarðar, Akureyrar, Norð-
ur- og Austurlandshafna og
Vestm.eyja, Oo- baðan til
Hull; London. Bremen og
Hamborgar. Goðafoss fór
frá Rvk 5.9. til New York.
Gullfoss kom til Rvk í morg
un 10.9. frá Kaupm.h og
Leith Lagarfoss er í Ham-
borg. Reyi> afoss fór frá Rvk
3.9. tii New York. Selfoss
fer væntanlega frá Gautab.
í kvöld 10.9. tii Hamborgar
og Rvk. Tróllaíoss fór fr&
Hamlborg. 9,9 til Gdansk,
o: tterdam, Artwerpen, Hull
e • Rvk. Tun 'u.foss fer frá
I'éfiavík kl. 24.00 í kvcld 10.
9. til Lysekil. ^autaborgar,
Relsingborg. Maimö og Yst-
ad og þaðan til iFnnlands.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er á Sauðárkr.
Arnarfell er v#.-ntanlegt til
Ventspils. Fer baðan til
Kaupm.h. Jökulfell er £
Keflavík. Fer baðan í dag á-
itiðis til Vestf.jarðahafna. —
Bkarfel ier væntanlegt til
J: rhus í dag Fer baðan til
Kalmar. Norrköping og
Stokkhólms. Litlafell er í
olíuflutningum i Faxaflóa.
Helagfell er í Gufunesi. —■
Hamrafell átti að fara frá
Batum í gær áieiðis til Rvk.
ilAIIAIRII „Átti þessi ekki að gera honnör fyrir
þér?“
Alþýðublaðið — 11. sept. 1959