Alþýðublaðið - 17.09.1959, Blaðsíða 6

LÖGREGLAN í San Di-
e'go í Kaliforniu hefur nú
fundið nútímaútgáfu af
hinni frægu sögupersónu
Dickens, Fagin.
Hér er um 59 ára gamlan
mann að ræða og hann heit-
ir Kennath Mayers. Þegar
hann var handtekinn var les
in yfir honum kæra, þar
sem hann var sakaður um
að hafa kerfisbundið þjálfað
sín sjö börn í innbrotstækni,
— og trúlegast með sam-
þykki konunnar.
Lögreglan tók einn af son
um Mayers, 14 ára gamlan,
þar sem hann var að „stel-
ast“ til að stela leikföng-
um, sem hann ætlaði að eiga
sjálfur og ekki láta karl
föður’ sinn vita um þau. —
Strákurinn sagði lögregl-
unni allt af létta. Hann sagði
að pabbi sinn eyddi mest-
um hluta dagsins í að kenna
krökkunum hina marg-
slungnu og erfiðu tækni, —
sem sérvher góður innbrots-
þjófur verður að læra, ef
hann hefur ekki gáfuna
meðfædda. Hann kenndi
þeim allar tegundir af inn-
brotstækni og sömuleiðis
nokkrar lexíur í bílaþjófn-
aði og vasahnupli. Strákur-
inn kunni einnig að segja
frá því, að tvö elztu börnin
hefðu neitað að taka þátt
í ,,atvinnu“ föður síns —
og þess vegna voru þau rek-
og þess vegna verið rek-
Lögreglan áætlar að fjöl-
skylda þessi hafi á samvizk-
unni minnst sex hundruð
innbrot.
Með bláft og prjónaS hár
Á VISSUM aldri vilja stúlkur alls ekki
vera „fínar“. Þær vilja þá helzt klæða sig í
ver kamannabuxur og karlmannsskyrtur og
helzt vera eins ókvenlegar og þær mögulega
geta. Tízkusérfræðingarnir verða að gera alla
ánægða og þess vegna hafa þeir líka orðið að
leggja höfuðið í bleyti og finna upp einhverja
tízku fyrir stelpurnar, sem vilja ekki ganga í
kjólum. Og hér höfum við framlag eins sér-
fræðingsins:
Þetta er prjónaður peysujakki, blár á lit,
með vösum, en það getur ekkert talizt frumlegt
við það. Nei, frumleikurinn felst í hárinu. Það
er nefnilega líka prjónað og meira að segja
blátt að lit í stíl við peysuna. ■
llllll
< •
liilllll
p: <- . ,-;x
ú v íl-.-- ■ ->xi'
'v $
. >W w A
% •'f.'^*
->v. ' -vX- --'
y\> Æ>m
f - - ■■'■■
a
:■.■:■:- ::::
'01
FRÁ JOIIANNESARBORG
berast fréttir, sem vissulega
eru athyglisverðar. Þarlent
blað, Rand Daily Mail, seg-
ir frá því, hvernig hættulega
særðum trúboða var bjarg-
að með því að gefa honum
blóð úr górilluapa.
Málsatvik eru öll hin æv-
intýralegustu og hljóða svo í
stuttu máli: —
Trúboðinn var út í skógi í
Belgísku Kongo og ætlaði
að skjóta górilluapa með
rifflinum sínum. Hann var
ekki sérlega þjálfaður skot-
maður og honum fórst þetta
mjög óhönduglega. Gcrillu-
apinn særðist, en ekki mjög
hættulega. Hins vegar varð
hann að sjálfsögðu óður og
réðist á trúboðann og hafði
næstum rifið handlegginn
af honum, þegar félagar
hans komu á vettvang. Þeim
tókst eftir mikið erfiði að
gera górilluapann óvígan,
en síðan sneru þeir sér að
trúboðanum, sem lá lífs-
hættulega særður og hafði
misst reiðinnar feikn af
blóði. Þeir sáu ekki annað
ráð en að taka blóð úr apan-
um og setja það í trúboð-
ann. Þetta gerðu þeir og
tókst vel, enda voru báðir
félagarnir góðir læknar.
Atvik þetta gerðist fyrir
fjórum árum, en fyrir til-
stilli trúboðans hefur • því
verið haldið rækilegá
leyndu, þar til nú. Það var
annar þeirra félaga sem
framkvæmdi aðgerðina, sem
gat ekki stillt. sig um að
segja frá þessu, sérstaklega
þar sem trúboði átti í hlut.
Og hann bætti því við, að
sér v,æri ekki kunnugt um,
hvorf hugarfar trúboðans
hefði batnað eða versnað eft
ir blóðgjöfina frá gorilluap-
anum.

FANGAR
FRUMSKÓGARINS
UM LEIÐ og prófessor
Duval ætlaði að reyna að
ýta skálkinum honum Gast-
on til hliðar, reiðir svikar-
inn til höggs, en í sama bili
kemur Frans á vettvang og
gefur honum vel útilátið
högg. „Þetta var hárrétt“,
hrópar Marcel, sem kemur
hlaupandi að. Gaston liggur
nú endilangur á gólfinu og
hreyfir hvorki legg né lið.
En nú verða hendur að
standa fram úr ermum Nú
duga engin vettlingatök. —
Það verður að koma eld-
flauginni á rétta braut aft-
ur. Hún stefnir eins og er
til jarðar með hraða sem er
þrisvar sinnum meiri en
hraði hljóðsins. Prófessor-
inn er orðinn óstyrkur og
taugaveiklaður af þessu
öllu saman. Hann hrópar
nokkrár skipanir og í þess-
ari æsispennandi ringulreið,
hefur Frans misst síónar af
svikaranum, skálkinum hon
um Gaston. Hann liggur
hreyfingarlaus á gólfinu og
læzt vera meðvitundarlaus.
En án þess að nok íur yrði
var við hefur hann teigt sig
i einn af hinum mörgu gír-
um og tekið í hann. Með
þessu eina handtaki hefur
hann gert óvirkan fallskerm
— sem átti að ólöð.va eld-
flaugina, þegar hún lenti á
jörðinni.
9
Sömuleiðis si
þessa sögu til þt
sönnur á, að aps
gætu verið af :
flokki og svo v
verið í ofangrein
Vesalings tri
ekki von á góðu
hafa slegið þessu
síður sínar og ;
eins og eldur í
landið. Það vær
KVIKMYNDA
AN Kay Kenda
eins og kunnugt
Hún fór í sur
Ítalíu ásamt eigii
um, leikaranum i
anum góðkunna,
son. Þau hjónin
lækninn sinn mt
Goldman, og því
til hans kasta sl
daga ferðarinnar
Kay Kendall vi
lega máttfarin og
taldi veikindin al
héldu þegar í st;
lands. Þegar þa
var Kay orðin si
in, að það varð ai
á sjúkrabörum fr
Rex Harrison ól
sjúkrahúss í Do'
var hún tekin ti]
ar strax. En læltr
ráðalausir. Kay I
eftir tveggja da
sjúkrahúsinu.
Jarðarförin fó
astliðinn miðvi
Kay Kendall v£
„grafreit leikari
stead-kirkjugarð
eins eftirlifandi
og nánustu ætti
viðstaddir útför.
Rex Harrison,
anförnu hefur s
hlutverk í hinr
vinsæla söngleil
lady“ bæði í F
Ameríku, giftist
all, sem hefur \
„sólskinsstúlka
kvikmyndanna11
um árum. •—
nema Harrison \
þjáðist af ólæk:
krabba, sem skj
sig upp í sum:
inni.
Harrison hal
blóm við útför I
g 17. sept. 1959 — Alþýðublaðið