Alþýðublaðið - 23.09.1959, Blaðsíða 11

KUðtnimRiHinmsaiiiHiimmiilfMiiiHUiB
aBHUiiiiiiiiimim<
.(eUTiiiiUKinim
anten aftur fyrr en hann kem
ur í kvöld“, svaraði hann.
,,Hann hafði mikilvægt er-
indi til Berlínar“.
„Já, hu'gsað Linda, víst er
það mikilvægt: Hann þarf að
. lækna Fay.
,,Ég skal lárta yður vita
Fráulein ef Dr. Reichmann
vill sjá yður“.
Svo var biðin á ný. Klukk
an var að ganga eitt þegar aft
ur var, barið að dyrum hjá
henni og hún varð ekki undr
andi við að sjá Herr Weild-
mann aftur.
„Dr. Reichmann kom fyrir
klukkutíma“ tilkynnti hann
alvarlegur. ,.Hann er búinn
að skoða föður yðar. Mér
finnst leitt að þuíía að til-
kynna yður að hann ætlar að
skera hann strax upp. En
hann .getur ekki skorið hann
hér upp og vill því flytja
hann á sjúkrahús sitt í Aust
ur-Berlín. Hann er með
sjúkrabíl með sér og hann
heimtar að þér komið með
vegna geðheilsu föður yoar.
Hann vill gjarnan tala strax
við yður“.
„Er — er það rétt að það
eigi að skera föður minn upp
í Austur-Berlín?“ Á ég að
fara með?" Léttirinn var svo
mikill að Linda hafði ekki
vald á rödd sinni“.
„Já, Fi'álein. Þegar ég tal-
aði við Herr Kommandanten
í dag skipaði hann mér að
gera það sem dr. Rieichmann
legði til að gert yrði“.
„Takk." hvíslaði hún.
„Hvað á ég að taka með?“
„Þér getið farið með snyrti
áhöld ef þér skylduð verða í
Austur-Berlín í nótt. Annars
skuluð þér skilja allt eftir“,
svaraði hann stuttur í spuna.
Hún gekk á eftir honum
niður tröppurnar. Herbergið
sfem læknirinn beið í var á
annarri 'hæð hallarinnar.
Linda barðist harðri baráttu
til að halda stjórn á sér —
hún vissi ekki livern hún
myndi hitta né hvað myndi
ske. Hún kreppti hnefana og
hélt í sér andanum þegar
Herr Weildmann opnaði dyrn
ar að vinnuherbergi Hans.
Það var fallegt herbergi
skreytt gömlum fornmunum.
í einu horninu var skápur
með forn-feneyskum glösum.
Linda horfði hatursaugum á
þau. Þetta voru glösin, sem
höfðu freistað föður hennar.
Hún sór þess eið að ef hún og
faðir hennar losnuðu nokkurn
tíman úr þessari prísund, þá
skyldi hann aldrei líta á forn-
muni framar!
Kannske horfði hún lengur
á glösin en nauðsyn krafði til
að þurfa ekki að líta á hinn
fræga lækni — ef það þá var
læknirinn, hvíslaði innri rödd.
En hvað sem skeði, mátti hún
ekki missa stjórn á sér.
Hún hefði ekki þekkt Davíð
aftur, hefði það ekki verið
kraftalegar herðarnar. Dular-
gerfið var fullkomið. Dökkar
röndóttar buxurnar, dökkt
nær því blásvart hárið með
virðulegri silfurrák við gagn-
augun. Hrukkur undir augun-
um, lína frá munninum og til
hökunnar, var þetta Davíð
Holden? Augun voru dökk-
blá, litnum gat hann ekki
breytt en það voru baugar
undi-r þeim.
Hann sló saman hælunum
megum við ekki missa, Fráu-
lein“.
Hún leit rólega á hann og
svaraði: „Ég treysti yður,
læknir“.
„Takk“. Eitt augnablik
mættust augu þeirra. Það var
eins og hans brostu til henn-
ar, en svo urðu þau aftur til-
finningarlaus. Hann hneigði
sig stíft. „Takk. Ég vona, að
ég bregðist ekki trausti yðar,
Fráulein. Og má ég svo biðja
yður að klæða yður strax“.
„Viljið þér ekki borða fyrst,
Herr Doktor?“ spurði Herr
Weildmann.
„Takk fyrir, Herr Weild-
mann, en prófessorinn er svo
þungt haldinn, að ég þori ekki
að dveljast hér lengur. Ef
unnt er, vil ég helzt fara strax.
Aðstoðarmaður minn og bíl-
stjórinn geta borið prófessor-
inn út í sjúkrabílinn“.
„Já“. Herr Weildmann
hneigði sig.
L
og hneigði sig fyrir henni.
„Góðan dag, Fráulein Red-
fern. Ég vona, að það sé ekki
óþægilegt fyrir yður að tala
við mig núna?“
„Nei — alls ekki — læknir“.
Hún reyndi að láta ekki gleði
sína heyrast. „Mig langaði
einmitt til að vita hvernig
faðir minn hefði það. Það var
fallegt af yður að koma hing-
að“.
„Ég er alltaf reiðubúinn
þegar fársjúkir menn eiga í
hlut, Fráulein“, svaraði hann
stuttlega. „Ég vona, að þér
takið þessu með stillingu. Ég
er hræddur um að faðir yðar
sé alvarlega veikur og það er
nauðsynlegt að skera hann
tafarlaust upp. Það er bráð-
nauðsynlegt að ég flytji hann
til Berlínar. Ég sá svo um að
ég ækihingað í sjúkrabíl, þeg-
ar Herr Kommandanten sagði
mér hve veikur hann væri.
Ég hef gefið föður yðar ró-
andi meðal, en ef svo færi að
hann vaknaði á leiðinni, þá er
bráðnauðsynlegt fyrir mig að
hafa yður með til að róa hann
og gefa honum von. Vonina
P. I. B. 3o" 6 éopenlii
f
i| |

—
Slfili
„Ef ég hefði vitaðj að ég ætti að fara
í bað, þá hefði ég drullað mig miklu
meira út“.
„Viljið þér pakka niður því,
sem þér þurfið að taka með
yður, Fráulein?“
„Já, ég skal flýta mér“.
Lindu langaði til að tala
einslega við Davíð, en það
hefði verið of hættulegt. Það
var hægt að hlusta á allt sem
þau segðu. Hún var spennt og
glöð. Davíð gat allt. Hún
treysti honum — ó, Guð, hve
hún treysti honum!
Hún þorði ekki einu sinni að
líta á hann þegar hann gekk
út úr herberginu. Hún fór að-
eins orðalaust upp til sín. Hún
pakkaði niður náttfötum og
snyrtitækjum. Hin fötin skildi
hún eftir og vonaðist til að sjá
þau ekki framar. Hendur
hennar skulfu meðan hún
opnaði töskuna. Dyrnar opn-
uðust hljóðlaust að baki henn-
ar og rödd Helgu sagði: „Get
ég hjálpað yður, Fráulein?“
„Nei, takk. Ó, þakka yður
fyrir, Helga!“ sagði hún hlý-
lega. Hún tók um hendur
stúlkunnar, tárin stóðu í aug-
- um hennar. „Biðjið fyrir okk-
ur, Helga. Það er það eina,
sem þér getið gert“.
„Ég skal biðja. Við Karl
biðjum fyrir ykkur“, hvíslaði
Helga.
„Gætið ykkar“, sagði Linda
alvarleg. „Mér þykir svo vænt
um ykkur Karl. Guð gefi að
þið verðið hamingjusöm og
gætið ykkar vel!“
Litla pólska stúlkan rétti úr
sér. „Við gætum okkar, en við
verðum að gera skyldu okkar.
Og nú verð ég að fara, Fráu-
lein. Ég má ekki sjást hér“.
Hún hvarf jafn hljóðlega og
hún kom. Linda tók töskuna
og fór niður.
Hún hrasaði þegar hún fór
inn í sjúkrabílinn. Faðir henn
ar lá þar á börum. Rauðhærð-
ur maður sat við hlið hans.
,,Pabbi!“ Hún féll á kné
við hlið hans.
„Verið þér róleg. Verið svo
góð að vera róleg, Fráulein“,
sagði maðurinn. „Faðir yðar
er meðvitundarlaus — það er
bezt þannig; það er betra fyr-
ir hann að ferðast þannig“. ,
Hún starði orðvana á að-
stoðármanninn. Hann var hár
og kraftalegur en það voru
svo margir aðrir menn. And-
litið þekkti hún ekki en hún
kannaðist við röddina og leti-
leg ljósblá augu.
Það lá við að hún veinaði,
en henni tókst að kæfa veinið
í fæðingunni. Gerhardt Hell-
mann — vinnumaðurinn á
Goetz-bænum. -— Það gat
ekki verið rétt! En það var
það samt. Hann aðstoðáði Da-
víð við þessa lífshættulegu
björgunartilraun! Hana lang-
aði til að taka í höndina á hon-
um og þakka honum, en hún
hafði hemil á sér. „Er faðir
minn í lífshættu?“ spurði hún
rólega.
„Nei, Fráulein Redfern.
Læknirinn sér um allt“.
„Ég er svo glöð — svo
hræðilega glöð!“
„Það er alltaf gott að vinna
að góðu málefni, Fráulein“,
svaraði hann rólega. „Það
skiptir engu máli hvað það
kostar“.
Hún hugsaði um Helgu og
Karl unnusta hennar.
„Jafnvel þó lifið sé að
veði?“
„Jafnvel þó lífið sé að
veði“, endurtók han alvar-
legur. Og mitt líf er einsk-
is virði lengur.“
Þetta var leikrænt sagt en
þó virðulegt og rólegt. —
„Hvað hefur skeð?“i spurði
Linda.
„Yið skulum hugsa um
sjúklinginn núna, fröfcen,“
svaraði hann afundinn:
„Já, já, vitanílega,“ svar-
aði hún lágt. Hún settist í
lágan stól við hliðina á bör-
unum sem faðir hennar lá
í. Dyrnar opnuðust.
„Eg býst við að bezt sé að
ég sitji við hlið sjúklings-
ins, hr. Heifitz,“ sagði Da-
víð. „Ég hef áhyggjur af því
að hann þoli ferðina illa. —
Yiljið þér sitja hjá bíl-
stjóranum?“
Ungi maðurinn laut höíði.
„Já, herra doktor.“
„Biðjið hann að lfeggja af
stað,“ sagði Davíð. Hann
settist við hlið föður Lindu.
Og augnabliki seinna gat
Linda dregið andann léttara.
Þau voru lögð af stað! Efelc-
eriendur!
Framhald af 10. síðu.
Menn hljóta því að spyrja,
hver beri ábyrgðina á ofan-
greindum ráðstöfunum og
krefjast skýiinga af ráðamönn-
um flugmálanna. Sömuleiðis
væri fróðlegt að fá vitneskju
um þann kostnað í erlendum
gjaldeyri, sem ríkið hefur þurft
að greiða árlega vegna hins
brezka_eftirlitsmanns.
Vegna hvers er ekki hafður
Islendingur í starfi flugvéla-
eftirlitsmanns ríkisins? Þessari
spurningu er hér með komið á-
leiðis til réttra aðila og óskað
skýringa.
«■■«■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■••■
.....Sparið yður hlaup
á roilli murgra. verzlamal
OÖKUODL
ð ÖUUM
tiimi
fcra -Austuxstraeci
miðvikudagur
UISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1,30—3,30.
MYNDLISTARSÝNING Al-
freðs Flóka er opin í Boga-
■sal Þjóðmiuiasafnsins dag-
lega frá klukkan 1 til 10.
Frá Kvenfélagi Hallgríms-
kirkjsi: •— Ákveðið hefur
verið, að hafa hina árlegu
kaffisölu félagsins laugar-
daginn 26. sept. í Silfur-
tunglinu við Snorrabraut
kl. 3 síðd. Félagskonur og
aðrir velunnarar eru beðn-
ir vinsamlega að gefa kök-
ur og senda þær í Silfur-
tunglið kl. 10—12 árd. á
laugardaginn. Allar nánari
upplýsingar í síma 12297.
83 SK*K-ÍÍ*
m
''■ji:*: anleg frá Hamb.
Kaupm.h. og
Gautaborg kl.
£$&íSíK*sg:fl 19 í dag. Fer til
New York kl.
fyrramálið. Fer
til Gautaborgar, Kaupm.h. og
Hamborgar kl. 9,45. Saga er
væntanleg frá New York kl.
10.15 í fyrramálið. Fer til
Glasgow og London kl. 11.45.
Skipaútgerff
ríkisins:
Hekla er á Akur-
eyri á austurleið,
Esja er væntanleg
til Rvk í dag að
vestan úr hring-
ferð. Herðubreið
er væntanleg til Rvk í dag frá
Austíjörðum. Skjaldbreið fór
frá Rvk í gær til Breiðafj,-
hafna. Þyrill er á leið frá
Austfjörðum til Rvk. Skaft-
fellingur fer frá Rvk í dag til
Vestmannaeyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Skagastr.
í morgun til Súgandafjarðar,
Akraness, Vestmannaeyja og
þaðan til Grimsby, London,
Kaupm.b. og Rostock. Fjall-
foss kom til London í gær 21.
9. fer þáðan í kvöld 22.9. til
Rotterdam, Bremen og Ham-
bcrgar. Goðafoss fer frá Nevv
Voik 23.9. til Rvk. Gullfoss
for frá Leith síðd. í gær 12.9.
tii Rvk. Lagarfoss korn til
Anlwerpen 20.9. fer þaðan til
Rotterdam, Haugesund og
Rvk. Reykjafoss fór í;á New
York 17.9. til Rvk. Selfoss
kom til Rvk 19.9. írá Ham-
borg. Tröllafoss er í Hull fer
þaðan væntanlega á morgun
23.9. til Rvk. Tungufoss fór
frá Ystad í gær 21.9. til Mant
yluoto, Riga og Rvk.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Ventspils.
Arnarfell átti að fara frá
Haugasundi í gær áleiðis til
Faxaflóahafna. Jökulfell er
væntanlegt til New York á
morgun. Dísarfell fór frá
Riga 20. þ. m. áleiðis til ís-
lands. Litlafell er í Rvk. —
Helgafell lestar síld á Eyja-
fjarðahöfnum. Hamrafell fór
frá Batum 11. þ. m. áleiðis
til íslands.
Alþýðublaðið — 23. sept. 1959