Alþýðublaðið - 24.09.1959, Blaðsíða 6

„HIN NAKTA MAJA“
heitir kvikmyndin um
spænska málarann Goya og
samband hans við hina
fögru hertogaynju af Alba.
Aðalhlutverkin eru leikin
af Anthony Franciosa og
Övu Gardner. Þegar áður
en myndin var fullgerð, var
farið að deiia um hana og
jafnvel hrópa hana niður.
Og ekki var að sökum að
spyrja, þegar sýningar hóf-
ust.
Á Spáni voru sýningar á
myndinni bannaðar, af því
að Albafjölskyldan, sem er
ein af elztu aðalsfjölskyld-
um landsins, beiti áhrifum
sínum til þess að koma í
veg fyrir að þetta „heimsku
lega sprell“ væri sýnt al-
menningi á léreftinu.
Ava Gardner hlaut svo
NÝ FARSÓTT geisar í
Englandi: Músaveðhlaup.
Upprunalega byrjaði
þetta sport í hópi stúdenta,
sem gerðu tilráunir með
hvítar mýs og brugðu á leik
öðru hvoru og létu mýsl-
urnar taka sprettinn. Smátt
og smátt hefur þetta breiðzt
út og nú eru margar borgir
búnar að koma sér upp
músaveðhlaupabraut, til
þess að íbúarnir geti
skemmt sér við þetta á
sunnudögum, þegar þeir
eru búnir að hlýða messu og
vilja fá eitthvað skemmti-
legt á eftir.
Hundaveðhlaup hefur í
lengri tíð verið mjög vin-
sælt með Bretum, en nú er
það farið að hverfa í skugg
ann fyrir þessari nýju tízku.
Og eins og Bretum er
tamt, eru þegar mótaðar
fastar reglur og serímoníur
í sambandi við músaveð-
hlaup. Áður en keppnin
hefst, eru mýslurnar Ieidd-
ar fyrir áhorfendur til sýn-
is, svo að þeir geti mælt
þær með augunum og að
því búnu beitt spádómshæfi
leikum sínum og veðjað.
Auðvitað er ekkert varið í
keppni, nema maður megi
veðja og græða kanski álit-
lega summu.
Þegar keppninni er lokið,
er sigurvegarinn ákaft hyllt
ur og fær vænan ostbita í
verðlaun.

miklar ákúrur og fyrirlitn-
ingu, að hún neyddist til
þess að selja villu sína á
Spáni og kaupa sér aðra á
Ítalíu.
10. bari
Tveir fílar
í knaft-
Þegar frumsýna átti
myndina í New York,
hengdi einn kvikmynda-
hússeigandi upp risastórt
plakat, sem var eftirlíking
á hinu fræga málverki
Goya, „Hin nakta Maja“.
Honum fannst þetta engan
veginn óviðeigandi, þar
sem myndin snýst mest-
meg/iis um þetta umdeilda
málverk. Þegar auglýsingin
hafði hangið uppi í nokkra
daga, fékk eigandinn heim-
sókn nokkurra þrekvaxinna
lögregluþjóna, sem höfðu
upp á vasann skipun um að
taka málverkið niður. Eig-
andinn maldaði í móinn og
benti til dæmis á, að frum-
myndin héngi í Prado-safn-
inu í Madrid öllum almcnn-
ingi til sýnis. En ekkert
dugði. Hann varð að taka
„Hina nöktu Maju“ niður
og setja upp í staðinn eftir-
líkingu af systurmálverk-
inu — þar sem Maja er í
fötum.
☆
0 HERRA Ólsen skæl-
brosandi: — Þegar ég
var upp á mitt bezta, þá
dansaði kvenfólkið í kring-
um mig eins og melur í
kringum ljós ...
Frú Ólsen: Já, enda er
nefið á þér eldrautt og
þrútið.
íjjgt VEL heppnað samtal
getur einungis átt sér
stað með því móti, að annar
aðili fái að láta ljós sitt
skína, en hinn þegi og hlusti
á meðan.
★
>*•*» VIÐ knattspyrnuleik í
bænum Gent í Belgíu
hlupu skyndilega bæði leik
menn og dómarar og línu-
verðir^ í eina kös á veliin-
um. Ástæðan: Tveir filar
komu hlaupandi inn á völl-
inn og höfðu mikinn áhugá
á boltanum. Þeir höfðu
sioppið úr sirkus, sem hafði
haft sýningar ó vellinum
dáginn áður. Allt fór vel:
Umsjónarmennirnir komu
á vettvang og komu fílun-
um í búrin sín aftur. í dóm-
arabókina skrifaði dómár-
inn eftirfarandi athuga-
semd: Á átjándu mínútu í
síðarj hálfleik varð ég a.ð
gera hlé á leikrum í 15
mínútur. Ástæða: fílaveiö-
ar!
Hvernig er bezt að ræna hér?“
CHURCHILL ga
hér við skírnar
barnabarns síns —
tíunda í röðinni. 1
in fór fram í kapel
The Royal Hosp
Chelsea, — einni í
um frægu bygg
Lundúnaborgar. F
arnir, herra og fri
mes, sjást brosa
baksýii meðan
maðurinn óskar ín
ungnum til har
með nafnið. Og s
var skírð Charlotti
hafa varir, sem eru þykkar
í miðjunni og þær setja oft
stút á munninn. Konur með
þvílíkar varir eru góðar hús
mæður og þorrra takruark í
lifinu er að gera manninn
sínn ánægðan.
Því miður he:
fegurðarsérfræðinj
látið eitt orð falla
hvers konar var
eiginmenn hafa.
vissulega gaman
það, finnst okkur.
inn að fá slag a
Risastór slanga 1
utan um tré, sem
ur framhjá. „Við
við skulum . . . sr
strax,“ stamar ha
af skelfingu. „Þ;
hættulegt að verr
Copyrighl P. I. B. Box 6
Takið eflir
muiminum!
EFTIR munninum má
skipta kvenfólkinu í fimm
flokka; segir fegurðarsér-
fræðingurinn Veronique
Ðengel, sem er búsett í
Boston.
Konur með þunnar
varir eru yfirleitt ró-
lyndar og hlédrægar.
Konur með þykkar
varir og stóran munn,
— það eru hinar dramatísku
konur. Þær hafa gott lag á
að vefja karlmönnum um
fingur sér og eru óútreikn-
anlegar.
^ Þeir, sem vilja eiga
hagsýna og vel gefna
konu, ættu að velja sér
eina, sem hefur þykka efri
vör. Slíkar konur eru sam-
vizkusamar, iðnar og heið-
arlegar.
Sú kona, sem allir vilja
eiga, er með bogadregn
ar og miðlungi þykkar var-
ir. Hún er bæði ástrík og
girnileg. — og einnig góð
og elskuleg húsmóðir og
eiginkona.
í fimmta flokki eru
konur, sem sennilega
eru beztar af öllum. Þær
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
ÞAÐ var ekkert að óttast
í þetta sinn. Villimaðurinn
tók þegar í stað til fótanna,
þegar hann sá þá félaga, og
þeir gátu ekki komið auga
á neina fleiri. Þeir héldu
því áfram að rannsaka gróð
urinn. Þeir ganga lengra og
lengra og skógurinn verður
þéttari með hverju spori. Á
einu opnu svæði sjá þeir
zebradýr. Andartaki síðar
er prófessorinn að því kom
0 24. sept. 1959 — Alþýðublaðið