Alþýðublaðið - 20.10.1959, Blaðsíða 6

Lisfin
FORSTJÓRI fyrir stóru
fyrirtæki í London átti ný-
lega fimmtugsafmæli. í fyr-
irtækinu voru starfandi
15 000 manns og á fundi
starfsmannafélagsins var á-
kveðið, að forstjóranum
skyldi gefin vegleg afmæl-
isgjöf frá starfsfólkinu. Ein-
um manni var falið að sjá
um gjöfina að öllu leyti.
Hann var ekki lengi að
ákveða sig í málinu. Hann
innheimti 3 shillinga og 11
penny af hverjum manni og
sendi síðan sendilinn í
næstu tóbaksverzlun og
sagði honum að kaupa 15
þús. pakka af ákveðinni
sígarettutegund, en pakk-
inn kostaði einmitt 3 sh. og
11 d.
í hverjum sígarettupakka
var miði þar sem tóbaks-
verksmiðjan auglýsti, að
þeir sem kæmu með svo og
svo marga seðla gætu valið
sér verðlaunagrip fyrir til-
tekna upphæð.
Maðurinn reif nú upp
alla pakkana og safnaði
saman seðlunum og fór bein
ustu leið til fyrirtækisins
og fékk fyrir þá ljómandi
fallegan silfurborðbúnað
fyrir tólf manns.
Þessu næst sagði hann
starfsfólkinu, að það gæti
fengið hvert sinn sígarettu-
.pakkann og hefði þar með
fengið andvirði peninganna,
sem lagðir voru í gjöfina til
forstjórans.
Afmælisgjöfin var vand-
lega pökkuð inn og síðan
afhent forstjóranum með
pomp og pragt. Sömuleiðis
var honum sagt frá því,
hvernig gjöfin væri til kom
in. Forstjórinn varð svo hrif
inn af þessu, að hann til-
kynnti manninum, sem
hafðj fundið þetta upp og
staðið fyrir þessu, að hann
yrði hækkaður í tign og
honum fengin staða, þar
sem hann gæti notað sína
óvenjulegu fjármálahæfi-
leika.
Hinn hamingjusami skrif
stofumaður er nú á
skemmtiferð á Riviera-
ströndinni ásamt konu
sinni. Hann hafði nefnilega
tryggt sér afslátt á sígar-
ettupökkunum hjá tóbaks-
verzluninni, sem hann sendi
sendilinn í.
KARLMENN
IIL LEIGU!
í STÓRBORGUNUM úir og grúir af einmana konum, sem kannski eru í við-
skiptaerindum eða 1 sumarleyfum eða við nám. í London þurfa konur af þessu tagi
ekki að vera einmana. Ef þær langar til þess að fara eitthvað út að skemmta sér, —
þá er hægurinn að fara á sérstaka skrifstofu, sem gegnir því hlutverki að „leigja út“
myndarlega og vel menntaða karlmenn. Nú hugsa menn kannski sem svo, að hér sé
einhver sóðaskapurinn á ferðinni, en svo er ekki. Þetta er allt í fyllsta máta lögum
samkvæmt «g einungis örlítil þjónusta við einmana konur í hinni stóru borg.
SAMTÍNINGU
MEIRA en 85%
inmönnum í
Þýzkalandi segja kor
um nákvæmlega,
mikla peninga þeir þ
Þetta kom í ljós í si
könnun, sem þýzka
„Bild Zeitung“ efndi
ir skömmu og vel að
— eingöngu konui
spurðar!
oOo
^ BJARTSÝNISM
er sá, sem á n
aldri giftir sig og fæ
búð í námunda við
leikvöll!
oOo
^ Á HVERJUM de
um við að hlusta
arkorn á góða tónli
eins og eitt fallegt !
horfa andartak á si
legt málverk. Þegai
er lokið þurfum við
va dálítið.
Goet
___ oOo __
EINA ráðið til
fá heilan saun
til þess að þegja er aí
— hver sé elzt.

liililá
:
ÞAÐ er ekki víst, að allir
kannist við þetta andlit.
Þetta er Inger Stevens. Hún
er sænsk að uppruna, dóttir
þekkts prófessors í þjóðfé-
lagsfræði, sem fluttist til
Bandaríkjanna árið 1944 og
varð prófessor við háskól-
ann í Texas. Inger var þá
10 ára og tíu árum síðar var
hún skyndilega orðin fræg
kvikmynda- og sjónvarps-
stjarna. Hún var uppgötvuð
í Hollywood og lék í hverri
myndinni á fætur annarri
með hinum frægustu leik-
urum, eins og Harry Bela-
fonte, Mel Ferrer, Bing
Crosby og James Mason.
Hún hlaut hvarvetna góða
dóma fyrir leik sinn og sum
ir gagnrýnendur líktu henni
við Ingrid Bergman og
Grace Kelly.
En dag nokkurn í janúar
síðastliðnum hringdi einn
af vinum leikkonunnar
dyrabjöllunni á íbúð henn-
ar í Manhattan. Hann
hringdi aftur og aftur, en
enginn svaraði. Hann varð
dálítið órólegur, af því að
hann vissi, að ekki var
mögulegt, að hún hefði far-
ið í ferðalag eða neitt slíkt.
Samband þeirra var mjög
náið og hún hlaut að segja
honum frá því, ef hún ætl-
aði sér að vera fjarverandi
— þó ekki væri nema
skamman tíma.
Hann fór rakleitt til hús-
varðarins og bað hann að
opna íbúðina og athuga,
hvort ekki væri allt með
felldu. Þeir fundu Inger
Stevens meðvitundarlausa í
rúmi sínu. •
Eftir örfáar mínútur var
lögreglan komin á vettvang
og leikkonan var flutt á
sjúkrahús með það sama.
Hópur lækna stundaði hana
og lífgunartilraunir voru
gerðar svó að segja stöð.igt.
En allt virtist vera vöniaust.
Loksins á fimmta deg; kom
hún til meðvitundar og hið
fyrsta sem hún sagði, þeg-
ar hún opnaði augun var:
— Hvaða dagur er í dag?
Blöð og útvarp birtu dag
lega fregnir af líðan Ieik-
konunnar og sagan barst
eins og eldur í sinu: Inger
Stevens gerir tilraun til
þess að svipta sig lífi.
Menn veltu því mjög
fyrir sér, hvers vegna ung
og lagleg kvikmynda-
stjarna, sem hafði hlotið svo
skjótán og glæsilegan frama
skyldi reyna aðsvipta siglífi
Gizkað er á, að ástarsorgir
hafi verið ástæðan. Hún var
mikið í tygjum við Antony
Steel. sem eins og kunnugt
er var giftur Anitu Ekberg.
Hann átti mikinn þátt í
hversu yel Inger gekk á
hinum hála ísi kvikmynd-
anna. Hann var hennar eini
trúnaðarvinur og ráðlagði
henni og örvaði hana, þegar
með þurfti.
Hjá Paramount-félaginu
var stórt nafn í veði eftir
atburð þennan. og félagið
reyndi hvað eftir annað að
fá Inger til þess að halda
fund með blaðamönnum og
gefa fullnægjandi skýringu
á því, sem gerðist. En Inger
Stevens neitaði. Kvöld eitt
um miðnætti var hún með
Ieynd flutt af sjúkrahúsinu
og heim í íbúð sína.
Það hefur verið hljótt um
Inger Stevens að undan-
förnu. Þó hafa birzt viðtöl
við hana hér og þar og ails
staðar er hún spurð um á-
stæðuna til sjálfsmorðstil-
raunarinnar. En hún neitar
enn og segir aðeins.
— Hollywood er hræði-
leg borg. Hér hugsa menn
um ekkert annað en pen-
inga.
Þegar hún er spurð, hvort
hún ætli að halda áfram að
leika, svarar hún:
— Ég er neydd til þess.
Ég fékk nefnilega reikning
frá sjúkrahúsinu fyrir dvöl
mína þar. Hann hljóðaði
upp á „aðeins“ 200 000 kr.
ÞAÐ er ebki
oft, sem my
af rússnes
sýningarstúlh
biríast í blöc
En hér er
sem viS ráki
á í norsku b
Hún heitir 1
ara Mingashu
ova og er að
nýjustu hattí
una fyrir au
tjald. Þeir vii
fylgjast vel i
Stráhattar af
tagi, sem húu
ir, eru ein
númer eitt í I
tízkunni í I
llllll
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
LEIÐIN liggur í gegnum
frumsköginn. Frans líður
ekki vel. Hann hefur að vísu
sloppið frá villimönnunum,
en hér í frumskóginum er
urmull af rándýrum, sem
ekki væri gott að komast í
kynnj við. Tom reynir eftir
mætti að róa Frans. „Það
eru bara bansettir ki
arnir, sem eru hætt
segir hann, ,,og við
ekki að þurfa að v.
fljót. Önnur dýr mu
þora að ráðast á oki
£ 20. okt. 1959 — Alþýðublaðið