Alþýðublaðið - 22.10.1959, Síða 3

r
Ur ræðu Eggerfs G. Þorsfeinssonar
við úfvarpsumræðurnar
Eggert G. Þorsteinsson
gjaldeyrislöggjöfin, ásamt
mjög óstöðugu ver&lagi verið
talinn helzti „Þrándur í Götu“
þeirra framkvæmda. Þegar nú
hefur rofað til, a. m. k. um
stund, um hlé á víxlhækkunum
kaupgjalds og verðlags, .þá vill
Alþýðuflokkurinn einnig
leggja fram sinn mátt, til þess
að leiðrétting fáist á því sem
enn er til fyrirstöðu, því hér
er um beina hagsmuni þess
fólks er í iðnaðinum vinnur,
að ræða.
STÓRIÐJA.
Þegar hugur manna beinist
að stóriðju, salt, aluminíum,
klórs eða framleiðslu þunga-
vatns, eru of oft ekki rétt met-
in nauðsyn þess iðnaðar, sem
fyrir er í landinu.
Við höfum í dag á að skipa
iðnlærðum handverksmönnum,
sem fyllilega hafa sýnt starfs-
hæfni á borð við iðnaðarmenn
annarra landa. Sá verksmiðju-
iðnaður, sem starfræktur er í
landinu nú, er einnig nauðsyn-
legur undanfari að stóriðju-
rekstri, og getur mjög vel þró-
ast jafnhliða. Auk þess sem
þessi starfsemi eykur á verk-
þjálfun og starfhæfni starfs-
fólksins fyrir sjálfa stóriðjuna.
VATNSAFLS- OG GUFU-
ORKAN ER
UNDIRSTAÐAN.
Undirstaða stóriðju og auk-
ins smáiðnaðar, er vatnsafls-
og gufuorkan í landinu. Þrátt
fyrir tilkomu tveggja stóriðju-
vera, áburðar- og sementsverk-
smiðjunnar, er talið að aðeins
2% raforkunnar í landinu sé
nú nýtt. Sama er að segja um
gufuorkuna fen þar munu að-
eins 3—4% hagnýtt af áætl-
aðri orku.
Heyrzt hefur að til orða hafi
komið að selja raforku úr
landi. Slíka orkusölu verður að
telja óæskilega. Það er stefna
Alþýðuflokksins að í stað þess
að fara út á slíka lausn, þá verði
skipulega ,að því unnið, að ork-
an verði notuð til innarilands-
vinnslu.
Sagði biskup í gær vii
„MITT persónulega álit er,
að fjölga beri prestum samkv.
því sem löff gera ráð fyrir, þar
eð hafi prestarnii- eins fjöl-
menna söfnuði eins og raun er
á hjá mörgum nú, verða þeir
eins og í almenning þar sem
hvergi séu- til átta, og samband
prests og sóknarbai.na verður
óæskilega Iítið“.
Þetta eru orð biskupsins yf-
ir íslandi, hr. Sigurbjörns Ein-
arssonar, en han'ræddi í gæ-r
við fréttamenn um fjölgun-
presta hér í Reykjavík og ná-
grenni, en það mál hefur nokk
uð borið á góma hjá almenningi
að undanförnu.
I lögum um skipun presta-
kalla nr 31. 4. febr. 1952 er
svo fyrirmælt, að í Reykjavík
‘skuli vera einn þjóðkirkiupre.st
ur á hverja 5000 íbúa, en í kaup
stöðum utan Reykjavíkur því
sem næst 4000 sóknarbörn á
hvern prest. Biskupinn sagði,
að það virtist svo sem lögin
gengju út frá því, að kirkju-
stjórnin annist þær breytingar,
sem af þessu ákvæði leiða, þ.
e. a. s. bæta við prestum eftir
þörfum, en Safnaðarráð Reykja
víkur á samkv. lögum að gera
tillögur um skipting sókna.
Samkv. skýrslum frá Hág-
stofu íslands í árslok 1958 er
fólksfjölli í þjóðkirkjupresta-
köllum í Rvk, sem hér segir: Há
teigsprestakall 7003, Langholts
prestakall 7081, Laugarnes
prestakall. 8069, NesprestakaL
8959, Bústaðaprestakall (það'
eru tvær sóknir, sem einn
prestur þjónar) 10653, (Bústaða,
sókn 6127, Kópavogssókn 4526}
Dómkirkjuprestakaili og Hall-
grímsprestakalli þjóna tv.eir
prestar, en 13-—14 þús. manns
munu vera í hvoru bsirr’a ka'ija.
Síðan í árslok 1958 hefur fciki
að sjálfsögðu fjölgað mikið.
Biskup sagði í gær, að ekki
lægi fyrir ákvörðun. í þessu
prestafjölgunarmáli af hálíu
kirkjustjórnar, en að hans á-
liti ætti að fjölga prestum í
samræmi við áðurnefnd lög, —
líkt og samkv. fræðslulögum,
er bætt kennurum við skóla,
begar nemendafjöldi vex. —-
Sagði hann, að sér virtist sem
hæfði að fimm prestar bættust
í hóp Reykjavíkurpresta, eirm.
í hverju þessaia prestakaila:
Háteigs-, Laugarness-, Lang-
holts-, Bústaða- og Nespresta-
kalli.
Illar horfur
a
Á KOSNINGADAGINN í vor ið hefði verið fellt niður. Fá
dómstólarnir því ekki að fj-alla
um málið.
Blaðið átti tal við Gústaf
Jónasson, ráðuneytisstjóra í
dómsmálaráðuneytinu, í gær
um þetta mál. Fékkst ekki upp,
Framliald á 5. síðu.
NICOSIA, 21. okt. (Reuter). —
Makarios erkibiskup sló í dag
á frest öllum störfum með
tyrkneskum Kýpurbúum við
undirbúning stjórnarskrár fyr-
ir Kýpur, sem á að verða sjálf-
stætt ríki a næsta ári. Hélt
erkibiskupinn því fram, að til-
raun Tyrkja til að sniygla
vopnum til Kýpur bendi til
„skorts á góðvilja“.
Talsmaður Tyrkja kvað á-
kvörðun erkibiskupsins ekki
hafa komið á óvart, þar eð blöð
Kýpur-Grikkja hefðu verið að
hlaða upp hindrunum í störf-
um nefndarinnar.
i
'V:
OKKUR vantar sjálfboða-
liða á kjördag.
Okkur vantar lipur-
menni í kjördeildir og á
kosningaskrifstofur
sendla og fleiri starfs-
ínenn. —
Vinsamlegast hafið
strax samband við flokks-
skrifstofuna, símar 15020,
16724.
Konan féll í öngvit9 er flœkingurinn kom inn.
Er hann eiginmaðurinn?
í RÆÐU sinni við útvarps-
Simræðurnar í gærkvöidi gerði
Eggert G. Þorsteinsson iðnað-
armálin einkum að umræðu-
efni. Sýndi hann fram á hvern-
ig Alþýðuflokkurinn hefði
stuðlað að vexti og eflingu iðn-
aðarins og sagði, að svo mundi
einnig verða í framtíðinni.
Eggert fórust m. a. orð á
þessa leið: Alþýðuflokkurinn
Jiefur viljað styðja að bættum
anenntunarskilyrðum iðnaðar-
aianna sem berlegast hefur
komið fram í afstöðu flokks-
ins til laganna um iðju og iðn-
að og síðar lögin um Iðnaðar-
aiám og nú síðast um Iðn-
fræðslu, sem Emil Jónsson, nú-
verandi forsætisráðherra, átti
Énikinn þátt í að móta.
Iðnrekendur hafa nú á mjög
glæsilegan hátt, átt frum-
Scvæði að því, að slík menntun
geti einnig átt sér stað í verk-
gmiðjuiðnaðinum. En á 25 ára
afmæli Iðju, félags verksmiðju-
fólks í Reykjavík 17. þ. m.,
samþykktu þeir að leggja 100
f>ús. kr. í sjóð sem notaður
Skal til menntunar og aukinn-
ár starfshæfni iðnaðarfólks.
EFLING IÐNLÁNASJÓÐS.
Núverandi iðnaðarmálaráð-
Sierra, Gylfi Þ. Gíslason, hefur
fenúið fram stóraukin framlög
til Iðnlánasjóðs, eða úr 450
þús. kr. í 1 millj. 450 þús. kr„
sem. skapar stóraukna mögu-
leika, til aðstoðar í hinni gíf-
urlegu lánsfjárþörf þessa at-
vinnuvegar og komið til leið-
ar stórauknum innflutningi
véla til iðnaðar og auknum
fjárfestingarleyfum til bygg-
ingar iðnaðarhúsnæðis.
Þrátt fyrir þessar lagfær-
Sngar er Alþýðuflokknum ljóst,
að til þess að iðnaðurinn geti
til fulls gegnt hlutverki sínu,
er enn stórra úrbóta þörf, og
er þá sérstaklega höfð í huga
Ekatta- og gjaldeyrislöggjöf
þjóðarinnar, sem aðrar þjóðir
keppast nú við að breyta til
tryggingar rekstri síns iðnaðar.
í sambandi við hugmyndir
manna um stóriðjurekstur á
Islandi, þá hefur skatta- og
Rockefeller fagn-
arRasmussen
KRISTIAN RASMUSSEN —
faðir hinnar frægu „ösku-
fousku“, sem giftist syni marg-
Bnilljónerans og borgarstjórans
í Nevv York, er nú í heimsókn
hjá dóttur sinni og tengdasyni
í Ameríku. Þangað hefur hann
aldrei komið áð'ur,
Hann kom með skipi, en á
íiafnarbakkanum tóku ungu
Kockefellerhjónin á móti hon-
sim og ætlunin er að hann fái
tækifæri til þess að sjá sig ræki
lega um þar vestra.
Haft er eftir Rockefeller borg
arstjóra sjálfum, að Rassmuss-
en skuli hljóta hjartanlegar mót
tökur og ekki þurfa að sofa á
vondum stað.
ók ökumaður á umferðarmcrki
í Reykjayík. Fcir hann heim án
þess að skýra lögreglunni frá
máíinu, en nokkrir unglingar
sem voru vitni að þessu, gerðu
þegar aðvart. Lögreglan fór þeg
fj:- heim til mannsins. Var tekið
af honum blóðsýnishorn og
reyndist 1.34% áfengismagn í
blóði bans.
Yið rannsókn málsins, bar
maðurinn það fram, að áfengis-
magnið í blóðinu stafaði af þvh
að hann hefði drukkið tvo út-
lenda bjóra, eftir að hann kom
heim. Vitni að atburðinum, -—
héldu því hins vegar fram, að
hann hafi sýnilega veiið nndir
áhrifum áfengis, er atburðurinn
varð.
Samkvæmt áliti kunnugra
manna, mun ekki vera hægt að
fá meira áfengismagn í blóðið,
eftir að hafa drukkið tvo sterka
bjóra, en 0,30% til 0,50%. —
Hins vegar hefur maður gerzt
brotlegur við umferðalögin sé
áfengismagnið 0.50%.
Að rannsókn lokinni var mál
þetta sent til dómsmálaráðu-
neytisins. Sakadómaraembætt-
inu var síðar tilkynnt, að mál-
PARÍS, 21. okt. (Reuter). —
Tötrumklæddur flækingur,
magur, svangur og klæddur
kvenmannskápu kom á veit-
ingahús frú Leontine Bour-
gade fyrir skemmstu og bað
um vatnsglas. Frú Bourgade
horfði á hann og féll þegar í
stað í öngvit. Er hún raknaði
úr rotinu lýsti hún því yfir,
að flækingurinn væri enginn
annar en eiginmaður hennar,
sem hún týndi fyrir 15 árum
í fagabúðunum í Buchenwald,
en hafði aldrei gefið upp von-
ina um að finna aftur, þótt
hann væri af opinberum að-
ilum talinn látinn.
Flækingurinn þekkti hana
ekki, og kvaðst raunar ekki
muna einu sinni sitt eigið
nafn né neitt annað af lífi
sínu.
Frúin klæddi hann nú í föt
og skó eiginmanns síns. Föt-
in voru of víð, en skórnir
pössuðu algjörlega. Nágrann-
ar, sem mundu eftir báðum
hjónunum, voru sammála frú
Bourgade um, að þarna væri
kominn hinn týndi eiginmað-
ur.
Eiginkonan tók nú að gefa
manninum uppáhaldsrétti
manns síns og vafði liam>
ástúðlegri umhyggju. Var
flækingurinn hinn ánægðasii
með lífskiarabrevtingu sína,
en hélt því stöðugt frani,. aðf
hann gæti eklci munað neiít.
Þrem dögum síðar hvarf
hann og fann lögreglan hann
úti á götum að reyna
siöðva bíla. Var farið tkcIS
fiami á s.iúkrahús og síðan á
geðveikrahæli, þar sem frs'*
Bourgade lét skrá hann unshr
nafni eiginmanns síns.
Nú heimsækir hún harsi
daglega í von um, að haim
muni á ný muna eftir lífi
þeirra saman. „Hann hefur
þjáðst svo mjög þessi 15 ár,
að hann hlýtur að háfa
breytzt“, segir hún, „en ég
veit, að þetta er hann“.
Alþýðublaðið — 22. okt. 1959 3