Alþýðublaðið - 22.10.1959, Blaðsíða 6

reglan rannsakar nú þetta
mál og mun gera kröfu til, s
að gullið verði afhent. En
Jones neitar harðlega að
gefa upp staðinn, þar sem
hann geymir sinn fundna
fjársjóð og segist kæra sig
kollóttan um landslögin.
— Ég hef dregið það þar
til nú, að segja frá gullfund
inum, segir hann, — ein-
faldlega af því að ég hélt
að eigandinn gæfi sig fram.
Nú er liðið meira en ár og
enginn hefur komið og sann
aðeignarrétt sinn. Þess
vegna er gullið mitt.
Lifir á kjaftasögum
38 ARA gamall benzín-
afgreiðslumaður í Texas, D.
E. Jones að nafni, hefur fyr
ir skemmstu lýst því yfir, að
hann hafi í maímánuði í
fyrra fundið hvorki meira
né minna en 86 gullstengur
í kjarri fyrir austan Alto í
Texas. Jones hefur ekki
fært sér þennan fund í nyt
ennþá, og stendur við sinn
benzíntank dag út og dag
inn eins og hann hefur allt-
af gert. En það er annað,
sem er merkilegra við þenn
an fund. Samkvæmt amer-
ískum lögum er einstakling
um bannað að eiga svo mik-
ið magn af gulli í fórum
sínum og skaðabæturnar,
sem eigendunum er gert að
greiða fyrir gullhamstrið,
geta verið helmingi hærri
en andvirði gullsins. Lög-
Fyrst við erum farm að
tala um gull og óvænt höpp
skulum við láta fylgja aðra
frásögn frá Dalby í Ástral-
íu.
31 árs gamall vélarnaður,
Colin Evans, varð á einum
degi 17 000 áströlskum
pundum ríkari. Evans, sem
er fjögurra barna faðir (og
það fimmta á leiðinni) fann
þessa peningaupphæð undir
baksæti í Fordbíl módel
1927. Skrjóðinn keypti hann
fyrir tveimur árum síðan.
Dómstóiarnir úrskurðuðu,
að ef enginn hefði gefið sig
fram eftir stöðugar auglýs-
ingar í tvö ár, væri Evans
löglegur eigandi pening-
anna. Aumingja Evans gat
ekki þolað svona langa bið.
Eftir rúmt ár varð að setja
hann á taugahæli. Þar var
hann í hálft ár og aldrei gaf
eigandi peninganna sig
fram. Fyrir skömmu voru
tvö árin liðin og þann dag
varð Evans svo glaður —
að það varð aftur að fara
með hann beinustu leið á
taugahælið!
ÞAÐ fer ekki á
milli mála, að
þetta er frægasta
kjaftaskjóða ver-
aldar, Elsa Max-
well. ,,Segðu mér
hverja þú um-
gengst og ég skal
segja þér hver þú
ert.“ Þannig hljóð
ar mottóið henn-
ar. Elsa er furðu-
leg. manntegund.
Hún keðjureykir
Churchill-vindla.
Hún vinnur með
- Margréti Eng-
landsprinsessu.
Hún er einkavin-
kona Gretu Gar-
bo. Chaplin heim-
sækir hana til
þess að fá andann
yfir sig og svo
mætti lengi telja.
^ TÍMARIT nokkurt í
London velur árlega
verst klæddu menn í heimi.
Á listanum í ár voru eftir-
taldir menn efstir:
+ Elvis Presley,
Liberace,
Hertoginn af Windsor.
Það kom á óvart að her-
toginn af Windsor skyldi
hafna á listanum. Hann
hefur nefnilega til þessa
verið ofarlega á lista yfir
bezt klædda menn í heimi.
Athugasemd ritstjóra tíma-
ritsins:
— Hertoginn er farinn að
eldast. Hann fylgist ekki
lengur með tízkunni.
lUiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiniiiiiniiiiiuiiiiiimiiniiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiuiiiiiiimiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiíiiiiiiíuiiiiiiiiiiii
!izabet fær hinar furðulegustu gjafir
SKÖMMU eftir að Elísa-
bet Englandsdrottning kom
heim úr Kanadareisu sinni,
kom embættismaður frá toll
inum til Buckingham-hall-
arinnar. Verkefni hans var
að skoða hundruð gjafa, sem
drottningin hafði fengið í
förinni og segja, hverjar af
þeim skyldu tolllagðar.
Lögum samkvæmt er
þjóðhöfðingi Englands ekki
skyldugur til þess að borga
toll, en síðan Játvarður VII
byrjaði að borga hann af
fúsum vilja, hafa allir eftir-
menn hans gjört slíkt hið
sama. Hér er reyndar að-
vorhreingerningu hvað gjaf
ir snerti í sinni stjórnar-
tíð. Hún flokkaði þær þá
samvizkusamlega og sendi á
söfnin það sem henni fannst
eiga heima þar. Hertoginn
af Edinborg á fulla skúffu
af flauelsspjöldum og á
spjöldin eru festir skyrtu-
hnappar af öllum stærðum
og gerðum og hvaðanæva úr
veröldinni. Og drottningin
á í fórum sínum stórt og
merkilegt safn af brjóstnæl-
um.
Drottningin tekur ekki á
móti gjöfum frá fyrirtækj-
um'. Álitið er, að slíkt myndi
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
Hljómplötur, pylsur með sinnppi,
reiðhesta, fugla, konfekt og m. fl.
ititiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiMmmmiiiiiiimiiiiiiimiiimmiimmiiiMmmiiifiiiiiiiiii
eins um persónulegar gjafir
að ræða. Hvað snertir hluti,
sem á einhvern hátt eru í
sambandi við embætti kon-
ungs eða drotthiiigaf, er að
sjálfsögðu enginn tollur
greiddur.
Margar af gjöfum kon-
ungsfjölskyldunnar eru í
daglegri notkun. Silfurmun
ir og postulín er notað við
meiriháttar veizlur og mót-
tökur og sömuleiðis um borð;
í hinni konunglegu snekkju,
„Britannia". Ef gjafirnar
eru sögulegs eðlis eru þær
lánaðar á söfn. •' Ur' ■
María ekkjudrottning var
vön að gera eina allsherjar
aðeins verða til þess, að fyr-
irtæki færu að senda gjafir
eingöngu í auglýsingaskyni.
Yfirleitt er mjög sjald-
gæft, að drottningih taki á
mót; gjöfum frá bláókunn-
ugu fólki. Undantekningar
eru gerðar ef um er að ræða
börn eða gamalmenni, og í
einstöku dæmum öðrum.
Fyrir nokkrum árum saum-
aði ung móðir í Bretlandi,
sem átt dóttur á aldur við
Önnu prinsessu, tvo kjóla,
— annan fyrir dóttur sína,
en hinn vildi hún gefa prins
essunni. Elísabet varð svo
hrifin af hugulsemi móður-
innar, að hún tók við gjöf-
. inni með kæru þakklæti.
Einhverju sinni sendi
söngkonan Sophia Tucker
drottningunni að gjöf úrval
af hljómplötum, sem hún
hafði sungið inn á. Allir
héldu, að Sophia fengi þær
endursendar, en svo var
ekki. Elísabet tók við þeim
og sendi gefandanum meira
að segja þakkarbréf.
Fyrir nokkrum árum tap
aði ELísabet gullarbmands-
úri, sem hún hafði þegið að
gjöf þegar hún var tólf ára
gömul'frá franska forsetan-
um Lebrun. Hún var mjög
leíð yfir því að hafa týnt
úrinu. Hún hafði verið með
það á brúðkaupsdegi sínum
og áleit það heillagrip. Hún
taldi sig hafa glatað því ein
hvers staðar í námunda við
Sandringhamhöllina og heil
herdeild var sett í gang til
þess að leita. En leitin bar
ekki árangur.
Þegar Elísabet kom í
heimsókn til Parísar 1957,
fékk hún að gjöf frá ónafh-
greindum manni nákvæma
eftirlíkingu af úrinu, sem
hún týndi.
Eftir að drottningin hafði
verið í Ameríku komst sá
orðrómur á kreik, að hún
hefði gætt sér á heitum pyís
um og þótt þær góðar. Þeg
ar hún var komin heim,
sendi amerískur pylsusali í
London henni að gjöf 100
pylsur — með sinnepi.
Sama daginn sendi Eisen-
hower henni 15 kíló af sér-
stakri gerð konfekts, sem
hún hafði farið mjög lofsam
legum orðum um, þegar hún
var gestur í Hvíta húsinu.
Þegar rætt er um gjafir
drottningar má ekki gleyma
dýrunum. Hussein konung-
ur af Jordan gaf henni tvo
arabiska gæðinga og Bus-
seca, hesturinn, sem hún
sést oft á í Windsor garð-
inum, er gjöf frá forseta
Portúgals. Zoological Socie-
ty hefur gefið Elísabetu 12
flamingóa, sem spóka sig nú
í garðinum umhverfis Buc-
kingham-höllina.
Anna litla prinsessa hef-
ur líka fengið dýr að gjöf.
Þegar Krústjov og Bulgan-
in voru á ferð í Englandi,
gáfu þeir henni tveggja mán
aða gamlan bjarnárunga,
sem aldrei er kallaður ann-
að en Nikki.
DANSKT vikublað fékk
eftirfarandi bréf frá
einum lesenda sinna. Bréfið
var þegar í stað innrammað
og hangir nú uppi á vegg í
herbergi ritstjórans. Það
hljóðar svo í allri sinn ein-
feldni:
— Nýlega birtuð þið gi’ein
í blaðinu ýkkar, sem var
100%“ vitleysa. Ég ætlaði
að klippa hana út og senda
ykkur hana, en gleymdi því
og nú er ég búinn að glata
blaðinu. En ef þið flettið
nú síðustu tölublöðum, þá
hljótið þið að rekast á hana,
því að eins og ég sagði áð-
an: Hún er 100% vitleysa.
ÞAÐ er aldeilis furðu-
legt hvernig kvik-
myndaleikkonur nú á dög-
um geta olnbogað sig áfram
með brjóstunum.
Povel Ramel.
.Jl, SÉRHVERJA vinnu má
inna af hendi betur en
gert er.
Henry Ford.
☆
HUNDAÁST Breta virð
ist ekki eiga sér nein
takmörk. Nýlega skildu
hjón þar í landi og eftir
mikið stríð fékk konan að
halda hundinum. Eiginmað-
urinn grét í réttinum, þegar
hann heyrði um málalokin.
Dómarinn sá aumur á hon-
um og veitti honum leyfi íil
þess að heimsækja hvuttann
einu sinni í viku!
FANGAB
FRUMSKÓGARINS
| , I NÝJUSTU ir
H Myndin heitir: „]
j| ir hljómsveitarst;
|j gefur hann stöðv
jj þrífur af honum
'm Myndin hér að c
ÞEIR félagar heyra vél-
arhljóð í fjarska. Það hlýt-
ur að vera í flugvél. „Sjáðu,
sjáðu,“ hrópar Tom Sabo,
„þarna -er flugvél." Já, það
er ekki um að villast. Þarna
er á ferðinni ókunnug flug-
vél með tveimur hreyflum
og stórri hurð á belgnum.
Skyldi þetta ver
flugvél? Skyldi 1
hætta á að lend
yrði heldur bet
samt fyrirtæki.
£ 22. okt. 1959 — Alþýðublaðið