Alþýðublaðið - 03.11.1959, Blaðsíða 11

24. dagur
ég að fara til yðar. Til að
biðja yður sem lcona konu um
að gefa mér hann aftur“.
Jill sagði: „Hann er ekki
minn svo ég get ekki gefið
hann“.
„Hann vill vera yðar“.
Tárin sviðu bak við augna-
lok Jill, hún var með kökk í
hálsinum. Skildi hún vita hve
satt þetta var?
„Ég held að hann myndi
elska mig aftur eins og hann
elskaði mig einu sinni ef þér
væruð ekki hér.“
Jill stóð á fætur og gekk
að glugganum. Hún hallaði
sér að gluggakarminum og
dró þung flauelsgluggatjöldin
frá og leit út í kalda dimma
nótina. Adele var aðeins að
orða hugsanir hennar og ótta
hennar.
„Viljið þér ekki leyfa mér
reyna?“ bað Adele.
Jill kingdi kekkinum. Fyr-
ir skömmu hafði hún beðið
Leigh um að gefa Adele tæki-
færi, nú bað Adele sjálf um
að fá að reyna. En hvað myndi
hún nota tækifærið til? —
Myndi hún elska hann, vera
honum trú og gera hann ham-
ingjusaman?
Hún sneri sér við og leit á
hana.
„Þér svíkið hann þá ekki
aftur?“
„Það sver ég“.
„Gott. Ég skal fara strax“.
„Þér megið segja honum
að ég hafi komið hingað11.
„Ég geri það ekki“.
„Þakka yður fyrir. Ég skal
segja yður — okkur hefur
komið betur saman upp á síð-
kastið. Mikið betur. En það
gæti allt farið út um þúfur ef
hann vissi að ég hef komið
hingað“.
„Þér þurfið ekkert að ótt-
ast. Ég segi honum það ekki“.
Adele stóð upp. Sigurinn
var unninn! IJún hafði leikið
.... $paiið yður hlaup
& miUi margra veralana!
sitt hlutverk eins og hún hafði
ætlað sér og mótleikarinn
hafði gert það sama. Hún
hafði hugsað allt vandlega áð-
ur en hún kom. Viss örvænt-
ing, segja að hún elskaði
Leigh og myndi reynast hon-
um góð kona og Bunty góð
móðir. Hún vissi ekki enn
hvort henni tækist það, en
hún hafði trúað öllu því sem
hún sagði við Jill.
En hún þekkti sjálfa sig
svo vel. Og svo var það Ronn-
ie. Hún hafði fengið bréf frá
honum í morgun þar sem
hann sagðist verða að hitta
hana. Hún vildi að hann hefði
ekki skrifað, hún hafði inni-
lega vonað þegar hún fór frá
honum að hún sæi hann aldr-
ei framar. En innst í hjarta
hafði hún óttast að hún losn-
aði ekki svo auðveldlega við
hanh. Það var eitthvað var-
andi milli þeirra Ronnie þrátt
fyrir öll þeirra rifrildi. Eitt-
hvað sem hún óttaðist, eitt-
hvað sem hafði hrakið hana
frá honum, Og hún vildi ekki
fara aftur til hans. Þessvegna
vildi hún ekki sjá hann fram-
ar. Það var auðvelt og gott að
lifa með Leigh og hún var of
gömul til að lifa á ástinni
einni. Hluta af henni langaði
til að vera Leigh góða kona
og Bunty góð móðir. Því mið-
ur var hinn hlutinn til einnig,
hlutinn sem Ronnie vakti til
lífsins.
Kannski myndi hann ekki
skrifa aftur ef hún svaraði
ekki bréfi hans. Þá færi allt
vel. Leigh myndi áreiðanlega
leita til hennar þegar Jill
Faulkner væri ekki lengur til
staðar. Til hennar, Adele, —
konunnar, sem hann hafði eitt
sinn elskað svo heitt.
Hún hætti að hugsa um
Ronnie og sagði sjálfri sér að
það væri það sem hún vildi
að skeði.
10.
til London. Hún hringdi í
Leigh og sagði að sér þætti
leitt að segja honum þetta
með svo stuttum fyrirvara, en
hana langaði að fara til borg-
arinnar ef hún gæti fengið frí.
Hún var viss um að hann grun
aði ástæðuna. Hann vissi að
hún væri loks ákveðin að yf-
irgefa hann. Hann hafði samt
sagt já.
Hún hafði hringt til Bill
kvöldið áður, strax eftir að
Adele fór. Hann hafði hringt
skömmu seinna og sagt henni
að hún gæti komið til viðtals
daginn eftir klukkan hálf-tólf
og hann tæki á móti henni á
brautarstöðinni. Hann flygi
hvort eð er mest á nóttinni
þessa viku.
Hún hallaði sér aftur í vagn
inum og horfði á engin þjóta
framhjá. Trén voru gyllt og
brún, græni litur sumarsins
var horfinn. Það var kominn
október og kalda ve.ðrið eftir
yndislegt sumar. Hvað skeði
nú? Hún myndi taka vinnuna.
Bill virtist viss um að hún
gæti fengið hana. Hana lang-
aði til að byrja strax, hún
vildi helzt aldrei sjá Leigh
framar. En það var víst ekki
hægt, hún gat ekki farið fyr-
irvaralaust. Og þó kannski
hún gæti farið fljótlega fyrst
svona stóð á.
Mamma hennar vissi greini
lega að eitthvað var að, þvi
hún spurði ekki neins. En hún
yrði að segja henni það um
leið. og allt væri ákveðið. Hún
myndi sennilega líka vilja
komast til þorgarinnar ef þær
gætu fengið íbúð saman. —
Jill andvarpaði. Það bezta
væri víst að giftast Bill strax,
þegar hún væri konan hans,
færi hún að hætta að hugsa
um Leigh. En hún gat ekki
gifzt Bill meðan hún elskaði
hann ekki, hann hlaut að sjá
það eins og hún. Nei, það var
bezt að hún hugsaði sem
minnst um hann líka.
Hún sá hann um leið og lest
in kom inn á brautarstöðina.
Hann kom strax til hennar.
„Ástin mín, það er indælt
að sjá þig aftur. Þetta eru
beztu fréttir sem ég hef lengi
fengið“.
„Hefurðu frétt eitthvað sér
stakt?“
„Ég lagði tvo og tvo sam-
an?“
„Það var það eina sem ég
gat gert Bill, ég varð að fara“.
Hann tók um hendi hennar
og fylgdi henni út af stöðinni.
„Við megum vera að fá okk
ur kaffi áður en við þurfum
að liitta Stafíord. Langar þig
í kaffi?“
Þau fóru á brautarhótelið
og sátu í setustofunni. Hún
drakk kaffið og var fegin að
þurfa ekki að borða morgun-
verð.
„Jane sendir þér ástarkveðj
ur“, sagði Bill. „Hana langar
til að vita hvort þú getur
ekki verið í nótt“.
Jill náði í morgunlestina
„Mamma, þú þarft ekki að leita meira
að stoppupúðanum. Ég er búin að rcdda
þessu“.
„Ég held, að ég verði að
fara heim“.
Hann leit á hana.
„Hvað kom þér til að á-
kveða að koma til London?“
Hún brosti.
„Mér finnst hálf óhuggu-
legt hvernig þú veizt allt um
mig“.
„Elsku vina mín þú hringd
ir svo seint. Og þú varst hálf
kjökrandi í símanum. Mig
langaði mest til að taka utan
um þig og hugga þig“.
„Kona Leigh kom til að
hitta mig“.
Hann yppti brúnum.
„Til að segja þér að láta
hann vera?“
„Meira eða minna“.
„Hvernig vissi hún um
þig?“
Hún sagði honum það þó
að hún vissi ekki hvervegna
hún sagði honum allt, en
hún vissi að henni fannst gott
að hafa hann til að tala við.
„Margar stúlkur”, sagði
hann. „hefðu sagt henni að
fara til fjandans.
„Ekki margar“.
„Það eru ekki margar stúlk
ur jafn vel innrættar og þú“.
Hún sagði þreytulega:
„Bara að hún svíki hann ekki
aftur“.
„Kannske hún hafi bætt ráð
sitt. En það er annars ein-
kennilegt, ég hitti manninn,
sem hún strauk með í gær-
kveldi“.
„Ronald Adamson?“
„Já. Jane fór með mig í
eitt af þessum listamannaboð
um og hann var þar“.
„Hvernig lítur hann út?“
„Ekkert fyrir minn smekk.
En það er nú ekki einkenni-
legt! Mjög dökkur og skugga-
legur. Mér lízt svo á hann að
hann sé ekkert lamb að leika
sér að ef hann fær ekki það
sem hann vill. Hann er víst 3
góður málari en eins og marg
ir málarar nennir hann ekki
að vinna“.
„Ég hélt að hann væri mjög
málari. Jane á mynd eftir
hann. Það er myndin yfir arn
inum. Ég get ekki dæmt um
list en mér finnst hún falleg“.
Hann leit í augu hennar.
„En hvað ég er feginn að
þú skulir vera flytja til Lon-
don elskan mín“.
„Vertu ekki of feginn“.
„Hvers vegna ekki?“
„Ég vil ekki að þú verðir
fyrir vonbrigðum11.
„Ég get gætt mín“.
Hún andvarpaði.
„Ég trúi því ekki að ég sé
nýbúin að kynnast þér“.
„Ég trúi því ekki að ég hafi
ekki alltaf þekkt þig“.
Hún minntist þess að það
sama hafði henni fundist um
Leigh, þegar hún hafði unnið
fyrir hann um stund. Hún
reyndi að ímynda sér hvernig
henni liði, þegar sá tími kæmi 1
— og það var ekki langt þang- I
að til — að hún þekkti hann |
ekki lengur. Það yrði erfit.t 1
um stund, erfitt um lengri S
tíma, hún var hrædd og hana
langaði mest til að segja að
hún gæti ekki hitt Stafford
lækni, hún hefði skipt um
skoðun og ætlaði ekki að fara
frá Leigh. Hún ætlaði að
gleyma því að Adele kom til
hennar og bað hana um að
gefa sér hann aftur. Það var
ekki réttlátt að ætlast til þess
að hún afsalaði sér hamingj-
unni. Hvorugt þeirra hafði
gert neitt af sér.
Og myndi hann ekki hata
hana ef hún færi? Finnast
LISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1,30—3,30.
★
Árbæjarsafn lokað.
Gæzlumaður, sími 24073.
★
VIINJASAFN bæjarins. Safn
deildin Skúlatúni 2 er opin
daglega kl. 2—4. Árbæjar-
safn opið daglega frá kl. 2
—6. Báðar safndeildir eru
’okaðar á mánudöeum
Kvenfélag Háteigssóknar.
Fundur í kvöld kl. 8.30 í
Sjómannaskólanum. Upplest-
ur, sýndar verða litskugga-
myndir frá Noregi, kaffi-
drykkja.
★
Kvenfélag liaugarnessóknar
minnir á fundinn í kirkju-
kjallaranum í kvöld kl. 8.30.
Hjónaefni.
Síðastliðinn sunnudag op-
inberuðu trúlofun sína ung-
frú Sigríður Gísladóttir skrif
stofustúlka, Grensásveg 2,
Reykjavík, og Vilhjálmur
Þór Ólafsson.iðnnemi, Stað-
argötu 10, Sandgerði.

Flugfélag
Kjí íslands.
v.st.vxjg MUlilandaflug:
_ Hrímfaxi er
| væntanlegur til
W&mmÆ Rvikur ki. i6.io
F í dag frá Khöfn
og Glasgow. .—
Gullfaxi fer til
{íiiijSíiiSííífex Glasgow og K.-
' hafnar kl. 8.30 í
fyrramálið. Inn
anlandsflug: í dag er áætlað
að fljúga til Akureyrar,
Blönduóss, Egilsstaða, Flat-
eyrar, Sauðárkróks, Vest-
mannaeyja og Þingeyrar. Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Húsavíkur,
ísafjarðar og Vestmannaeyja.
Ríkisskip.
Hekla er á
Austfjörðum á
suðurleið. Esja
fer frá Reykjavík
kl. 20 í kvöld
vestur um land til
Akureyrar. Herðubreið er á
Austfjörðum. Skjaldbreið er
á Húnaflóa á suðurleið. Þyr-
ill er í Reykjavík. Skaftfell-
ingur fer frá Reykjavík í dag
til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór 29. f. m. frá
Stettin áleiðis til Reykjavík-
ur. Arnarfell er í Óskars-
höfn. Jökulfell fór 30. f. m.
frá Patreksfirði áleiðis til
New York. Dísarfell er í
Rvík. Litlafell er í olíuflutn-
ingum í Faxaflóa. Htígafell
er í Gdynia. Hamrafell er í
Reykjavík.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Hull 30/
10, væntanlegur til Rvíkur
um hádegið í dag. FjallfosS
kom til New York 1/11 frá
Rvík. Goðafoss koni til New
York 1/11 frá Halifax. Gull-
foss kom til Rvíkur í gær frá
Leith og Khöfn. Lagarfoss
kom til Amsterdam 31/10,Ter
þaðan til Rotterdam, Antwer
pen, Hamborgar og Rvíkur.
Reykjafoss er í Hamborg. Sel
foss kom til Hamborgar 1/11,
fer þaðan til Hull og Rvíkur.
Tröllafoss fór frá Hamborg
31/10 tU Reykjavíkur. Tungu
foss fór frá Gdynia í gær til
Rostock, Fur, Gautaborgar og
Reykjavíkur.
Alþýðublaðið — 3. nóv. 1959