Alþýðublaðið - 11.11.1959, Blaðsíða 4
Útgefandi: Alpyöuflokkunnn. — Framkvæmdastj on mgolfur Kristjánsson.
— Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ástþórsson og Helgi Sæmundsson
(áb.). — Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björg-
vin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýs-
Ingasími 14 906 — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsina,
Hverfisgata 8—10.
Hvar eru teikningarnar?
FUNDUR Stúdentafélagsins um staðsetningu
ráðhúss í norðurenda Tjarnarinnar sýndi glögg
lega, hversu mikinn áhuga borgarbúar haf a á þessu
máli. Var tími til kominn, að málið væri tekið fyrir
á almennum fundi, þar sem mönnum gafst tæki
færi til að láta skoðanir sínar í ljós. Kom þá á dag
inn, að andstaða gegn þessari staðsetningu er mjög
mikil í bænum.
í sambandi við umræðurnar um ráðhúsið er
ástæða til að spyrja, hvers vegna almenningur hef
ur ekki fengið að sjá þær teikningar af ráðhúsinu,
sem búið er að gera og munu vera í fórum ráðhús
nefndar. Það verður auðveldara að gera sér grein
fyrir máldnu, ef slíkar teikningar eru birtar, og geta
menn þá rökstutt betur skoðanir sínar, með og á
móti. Þá ætti og að koma í ljós, hvernig farið yrði
Tjömina, ef húsið verður reist eins og bæjar
stjóm hefur ákveðið.
Ráðamenn bæjarins ættu þegar að birta teikn
ingar og leggja öll gögn um máhð fyrir almenn
ing.
Stálverkfallið
STÁLVERKAMENN í Bandaríkjunum eiga í
einu mesta verkfalli, sem háð hefur verið vestur
þar. Hverfa þeir nú til vinnu samkvæmt skipun
hæstaréttar, en vel getur farið svo, að verkfalMð
hefjist á nýjan leik.
Þessi örlagaríka vinnudeila fjaMar fyrst og
fremst um réttindi og skyldur verkamanna og
samtaka þeirra. Er taMð, að vandalaust væri að
semja um kaupgjaldshMðina, en bæði verkamenn
og atvinnurekendur leggja megináherzlu á rétt
indakaflann. Vilja stálhringamir fá meiri frelsi í
meðferð sinni á verkamönnum, en þeir halda að
sjálfsögðu fast við þann rétt, sem þeir hafa öðlazt.
Afdrif þessa máls geta haft víðtækar afleið
ingar um aMt efnahagskerfi Bandaríkjanna. Með
hinni sxvaxandi tækni og breyttum framleiðslu
háttum verða samtök vinnandi manna að vera vel
á verði til að gæta hagsmuna þeirra.
Engin hreyting
ÞAÐ voru hörð á tök innan SósíaMstafélags
Reykjavíkur á aðalfundi þess fyrir nokkru. Að
vísu var ekki boðinn fram maður gegn Brynjólfi
Bjarnasyni, en aðrir í stjórn félagsins sluppu
naumlega undan sókn endurskoðunarmanna. Ár
angurinn er þá sá, að enn ráða Moskvumenn lög
um og lofum í félaginu, enda má sjá það á Þjóð
viljanum dag eftir dag, að Sovétdýrkunin ríður
þar enn húsum. Þar hefur engin breyting orðið.
Áskriftarsími
Alþýðublaðsins
er 14901
MaRGT bendir til þess að
leiðin að fundi æðstu manna
verði sem hér segir:
17. nóvember. Adenauer
kanzlari Vestur-Þýzkalands
fer til London.
1. desember. Adenauer fer
til Parísar.
19. desember. Fundur æðstu
manna Vesturveldanna hefst
í París og stendur fjóra daga.
15. marz 1960. Krústjov
fer í opinbera heimsókn til
Frakklands.
'S'nemma árs 1960. De
Gaulle fer í opinbera heim-
sókn til Bandaríkjanna.
Vorið 1960. Fundur hinna
fjögurra stóru í Genf.
Vorið 1960. Eisenhower fer
tíl Sovétríkjanna.
GrUNDVÖLLURINN að
þessum heimsóknum og fund-
um flestum var lagður í við-
ræðum þeirra Eisenhowers og
Krústjovs í Camp David fyr-
ir rúmum mánuði. En þar
kváðust þeir vonast eftir batn
andi sambúð austurs og vest-
urs. Þá var það almenn skoð-
un, að næsta skrefið yrði
fundur æðstu manna þegar á
yfirstandandi ári. Eisenhow-
er, Krústjov og Macmillan
voru því hlynntir en Aden-
auer, sem þó fær ekki að sitja
fund æðstu manna, var óá-
nægður með fund svo
snemma. Fyrir hálfum mán-
uði tók svo de Gaulle af skar-
ið. Fyrst kom hann öllum á
óvart með því að bjóða Krús-
tjov í heimsókn til Frakk-
lands, á sama tíma og ráða-
menn í London og Washing-
ton höfðu áætlað að halda
fund æðstu manna.
FrANSKI forsetinn fylgdi
þessu eftir með því að lýsa
yfir, að hann vildi að Krús-
tjov sýndi heldur í gerðum
en orðum, að hann vildi raun-
verulega vinna að því að
draga úr spennu í alþjóðamál-
um, áður en efnt yrði til
fundar æðstu manna. Einnig
að sá fundur fjallaði um fleiri
mál en Þýzkaland eitt og loks
að fundinum yrði frestað til
vors. Vestrænir stjórnmála-
menn telja að þessi afstaða
forsetans mótist af fyrirætl-
unum hans um að gera Frakk
land að kjarnorkuveldi innan
skamms og einnig til þess að
hvetja vesturveldin til þess að
standa fast á rétti sínum í
Berlín.
ÁfSTAÐA de Gaulle er skilj
anleg þegar haft er í huga, að
framámenn Breta og Banda-
ríkjanna hafa jafnan reynt
að ganga fram hjá Frökkum
við ákvörðun stefnu sinnar
og oft á tíðum annarra aðild-
arríkja Atlantshafsbandalags-
ins í samskiptunum við Sovét
ríkin ekki síður en innbyrðis.
Á dögum fjórða lýðveldisins
var það blátt áfram viður-
kennt að ekki væri hægt að
treysta Frökkum til þess að
gæta nægilegrar leyndar þeg-
ar um viðkvæm mál var að
ræða. Nú er þessu öðru vísi
farið að þessu leyti, ekkert
aðildarríki Atlantshafsbanda-
lagsins býr raunverulega við
jafn styrka stjórn og Frakk-
land undir forustu de Gaulle.
Eitt af helztu verkefnum hans
er að tryggja að Frakkar fái
þau áhrif sem þeim ber vegna
stöðu sinnar í Evrópu og ekki
sízt í Afríku og þess hlut-
verks, sem þeir fara þar með.
D E GAULLE er mikill and-
stæðingur framleiðslu og
notkunar kjarnorkuvopna, en
samt sem áður er undir hans
forustu nú verið að undirbúa
tilraun með kj arnorkuvopn í
Saharaeyðimörkinni. De
Gaulle viðurkennir þar með
í verki, að Bretar, Banda-
ríkjamenn og Rússar taka lít-
ið tillit til þeirra þjóða, sem
ekki standa þeim jafnfætis á
þessum sviðum. Úrslitavald
de Gaulle um fundartíma ráð-
stefnu æðstu manna er hon-
um vafalaust kært enda þótt
það ráði ekki úrsliíum. Ekk-
ert virðist vera unnið við að
halda fund æðstu manna fyr-
ir áramót, enda hafa komið
upp þau atriði, sem kanna
D'amhald á 2. síðu.
Hannes
'fe Ráðhúsið verður
ekki reist í Tjörninni
1ÍT Mikill meirihluti
andvígur því.
ýV Hvers vegna eru
ekki sett upp spjöld
með hámarkshraða?
TJÖENINNI er borgið, segir
Alþýðublaðið. Ráðhúsið verður
ekki sett niður í hana. — Ég
held að þetta sé rétt. Það er þó
ekki dregið af því að Stúdenta-
félagsfundur hafi verið haldinn
og þar hafi komið fram að meiri
hluti þeirra, sem hafi tekið til
máls, hafi verið andvígur sam-
þykkt bæjarstjórnar, heldur af
því að ég hef orðið áþreifanlega
var við það, að mikill meirihluti
bæjarbúa er algerlega andvígur
hugmyndinni.
OG ÞETTA fer alls ekki eftir
flokkum. Þeir, sem hafa látið
hörðúst orð falla í mín eyru
gegn ráðhúsi í Tjörninni, eru
Sjálfstæðismenn, fylgismenn
meirihluta bæjarráðs — og það
er sönnun fyrir því að í afstöðu
til þessa máls fara menn ekki
eftir skoðunum sínum á sjórn-
málum. Það á heldur ekki svo
að vera. Það er nauðsynlegt að
menn myndi sér skoðanir og taki
afstöðu til mála án flokkssjónar-
miða því aðeins getur fólkið sam
einast um góð mál.
h o r n i n u
ÞAÐ EE EANGT að áfellast
þá hina mörgu, sem greiddu at-
kvæði með ráðhúsinu í Tjörn-
inni. Þeir munu, að minnsta
kosti sumir, hafa verið orðnir
þreyttir á gömlu þrætumáli, —
langað að ráða málinu til lykta
svo að hægt væri að hefjast
handa. En þeir hafa ekki tekið
með í reikninginn að samþykkt
þeirra og jáyrði var alls ekki
nóg. Til var afl, sem lætur sig
þetta framtíðarmál miklu skipta,
og þetta afl hefur sagt til sín.
ÞAÐ EE áreiðanlega rétt, sem
Jón Axel Pétursson sagði á fund
inum, að miðbik bæjarins er
ekki lengur það sama og það
var, að það er orðið þröngt í
Miðbænum og þó sérstaklega
kringum Tjörnina. Þess vegna
þarf róðhúsið að koma annars
staðar. Ýmsir ágætir menn hafa
tekið til máls um þetta mál —
og ég hef leitað eftir skoðunum
þeirra um það, hvar ætti að
reisa ráðhúsið. Ég held að flest-
ir séu sammála um, að það eigi
að rísa í Grjótaþorpinu.
MARGIR telja hins vegar að
það verði erfitt vegna bygginga,
sem þar eru. En ég vil benda á
að meginhluta Grjótaþorpsins
þarf að rífa. Þar er, eins og ég
sagði einu sinni: ruslaskrína
Reykjavikur, nokkurskonar
sorptunna höfuðstaðarins. Það
geta menn sannfærst um með
því að fara upp í hátt hús þar og
horfa yfir umhverfið. Enginn
veit um allan þann hörmulega
sóðaskap nema sá sem þetta ger-
ir. í borgum erlendis eru heil
hverfi rifin til grunna og nýjar
byggingar reistar. Við getum
það þegar við þurfum að byggja
hús, sem á að standa í þúsund
ár.
PÉTUR skrifar mér: „Þú hef-
ur jafnan látið þig miklu varða
samgöngumál höfuðstaðarins og
áreiðanlega átt þátt í ýmsum
umbótum á því sviði.
NÚ LANGAR mig til að koma
á framfæri athugasemd um eitt
atriði varðandi þetta mál. Há-
marltshraði á vegum úti er 70
km., en í bænum 45 km. Hvergi
hef ég orðið þess var, að sett hafi
verið upp skilti sem sýni hvar
á að lækka hraðann úr 70 km. í
45 km. Það mun vera við Elliða-
ár og Fossvogslæk. Þó veit ég
þetta ekki með vissu og áreið-
anlega eru það margir, bæði ut-
anbæjarmenn og útlendingar, —
sem ekki vita þetta. Því ekki
að setja upp greinileg skilti við-
vegina sem sýna hámarkshraða,
þar sem hann á að breytast? —:
Allsstaðar, þar sem ég hefi ek-
ið erlendis, er þetta gert, ef há-
markshraðaákvæði eru til í við-
komandi landi. Þá væri einnig
nauðsynlegt að fyrirskipa, og
merkja minni hámarkshraða á
þrengstu götum í bænum.
HAFNAEFJARÐARVEGUR
liggur orðið að mestu um þétt-
býla bæi og bæjarhverfi. En á
þeim vegi er oft ekið óhæfilega
hratt (um og yfir 70 km.). Þessu
þarf að breyta. Það nær engri
átt að á þessum mjóa og fjöl-
farna vegi, sé það algerlega
undir dómgreind og duttlungum
ökumanna komið, hvað hratt er
ekið. Það verður alrei of brýnt
fyrir ökumönnum, að flest um-
ferðaslys stafa af of hröðum
akstri“. L
Hannes á horninu. ;
4 11. nóv. 1959 — Alþýðubiaðið