Alþýðublaðið - 18.11.1959, Blaðsíða 11

36. da^ur
Það hafði verið nóttina, sem
litla dóttir læknisins var fár-
veik og ungfrú Faulkner hafði
verið þar um nóttina undir
því yfirskyni að hún væri að
hjúkra barninu.
Hún heyrði F'lorrie segja
virðulega, að hún hefði aldrei
séð neitt það til ungfrú
Faulkners eða læknisins, að
henni dyt'i í hug að þau elsk-
uðust og frú Ford sagði það
sama. Þá kom röðin að Leigh
og svo henni sjálfri. Þau
sögðu sögu sína hreinskilnis-
lega. Þau játuðu að þau elsk-
uðáu hvort annað. Leigh sr,gð
ist hafa verið í þann veginn
að hefía skilnaðarmál á hend-
ur Adele vegna brottfarar
hennar, en hún hefði komið
lreim viku áður en þrjú ár
voru liðin og þá hefði hann
fallist á að taka hana heim
aftur dóttur sinnar vegna.
tlann sagðist hafa vitað frá
þeim degi, að hann gæti aldr-
ei kvænst ungfrú Faulkner.
Jill sagðist einnig hafa skilið,
að hún gætj ekki gert sér
neinar vonir um að giftast
Sanders lækni og því hefði
hún ákveðið að yfiraefa hann
og sótt um vinnU; í London.
Og hún sagði frá símhring-
ingunni sem hún hafði heyrt
frá Ronald Adamson, frá bví
að hann hefði seinna komið í
heimsókn. Hún hlustaði á lög-
regluþjón lesa yfirlýsingu frá
Ronald Adamson þess efnis,
að hann hefði ekki farið frá
London fimmta nóvember, yf-
irlýsingin var undirskrifuð af
vitnum.
Daginn eftir kom lögreglan
aftur. Jill var hiá Leigh á
l;/-knastofunni. Hún heyrði
bíl nema staðar við hliðið og
sá lögreglustjórann og lög-
regluþjón koma út úr honum.
Hún var náföl og leit á Leigh.
„Til hvers heldurðu að þe.ir
séu hér?“
,,Þeir vilia sjálfsagt spyrja
mia frekar“.
Hann dró hana frá glugg-
.... spariö yður hiaup
& kúUí margra veralajia!
«L
ú Öffl
M!
- Austurstrastá
anum og tók utan um hana:
„Elsku vina mín, þetta eru
aðeins formsatriði. Þetta
hlaut að ske, en það hlýtur að
fara vel. Þú verður að trúa
því“-
„Ég trúi því. Ég trúi því,
elskan mín“.
Það var hringt á dyrabjöll-
una.
„Ég skal fara“, sagði hann.
Hún beið og heyrði að þeir
töluðu saman í forstofunni.
Florrie kom út úr eldhúsinu
og leit inn til hennar, andlit
hennar var krí'hvítt og hún
var hrædd.
„Ó, ungfrú Faulkner, hvað
er að? Þeir halda þó ekki, að
læknirinn hafi gert það?“
„Nei, vitanlega ekki, Flor-
rie'.“
Florrie sagði biturlega:
hana að sér og hugga hana,
en hún vissi að Jill myndi
ekki þola meðaumkun.
„Ég er með kótelettur í
matinn“, sagði hún. „Viltu
vera góð stúlka og fá þér
eina?“
„Já, mamma".
Jill fór inn til sín og færði
sig úr kápunni. Hún starði út
um gluggann. Maðurinn, sem
hún elskaði og þráði að gift-
ast, var grunaður um að hafa
myrt konu sína og hér sagði
hún já, ég skal vera góð
stúlka og borða kótelettuna
mína! Hana langaði til að
hlæja, brjálæðislega og mikið
og svo gráta á eftir. En hún
vissi að það mátti hún ekki.
Hún varð að haga sér eins og
venjulega þó tröllslega á-
reynslu þyrfti til.
„Það er svo hræðilegt að
hlusta á það, sem fólk segir,
ungfrú. Ef fólk aðeins slúðr-
aði ekki svona mikið ...“
Hún fór fram í eldhúsið,
þegar Leigh kom inn.
„Það var eins og ég hélt,
Jill. Þeir vilja spyrja mig
frekar“.
Hana langaði til að hlaupa
upp um hálsinn á honum, en
hún þorði það ekki.
„Gættu þín, hjartað mitt“,
sagði hún blíðlega. „Og
minnstu þess . . .“
„Minnsíu þess líka, að allt
gengur vel“.
Hún horfði lengi á hana,
svo snerist hann á hæl og fór.
Hún settist aftur við borð
sitt og reyndi að vinna. Hún
skrifaði systur Leigh. Hún
hringdi í einn eða tvo staði.
Um hádegi fór hún heim, eins
og venjulega. Móðir hennar
kom um leið og hún heyrði
lyklinum stungið í skrána.
„Er það satt, Jill, að San-
ders læknir sé í yfirheyrslu?“
„Já. Hvernig vissir þú
það?“
Frú Laycoc sá þegar hann
fór út úr bílnum.“ Hún leit á
fölt, alvarlegt andlit Jill og
hana langaði til að faðma
„Er það satt, að pabbi hafi ekki ráð á
að gefa mqr nýtt hjól?“
En guð minn góður hvað
tíminn var lengi að líða! Hún
fór í vinnuna eins og venju-
lega eftir matinn, en hún
hefði eins getað verið heima.
Aðeins tveir sjúklingar
hringdu og báðu Sanders
lækni að líta inn, Leigh kom
aftur um kaffi og henni fannst
voðalegt að sjá, hve hvítur
og tekinn hann var.
„Elskan mín, þú ert mjög
þreytulegur“.
„Ég er ekki þreyttur“. Hann
hné niður í stólinn og fól and-
litið í höndum sér skamma
stund. Svo tók hann þær burt
og lét þær falla í kjöltu sér.
„Þeir halda að ég hafi myrt
hana“.
„Trúa þeir því ekki að það
hafi verið Ronald Adamson?"
„Það lítur ekki út fyrir það.
Þú ert hlutdrægt vitni, eisk-
an mín,“ Hann leit á hana.
„Ég skil ekki hvers vegna þú
kemur hingað dag eftir dag“.
„Leigh, mér finnst ég eiga
að gera það. Það væri sektar-
viðurkenning ef ég hætti að
koma. Þá væri eins og við
værum bæði hrædd, en það
erum við ekki, því við vitum
að þú ert ekki sekur“.
„Ef það hefði aðeins ein-
hver annar en þú séð Adam-
son“.
„Ef aðeins vaeri hægt að
sanna, að hann var ekki í
London.“
Florrie knúði dyra.
„Eg kom með t]e, herra.“
„Þakka þér fyrir, Flor-
rie.
Hún setti bakkann frá sér
og fór hljóðlega út."
Jill hellti í bollana. Flor-
rie hafði komið með tvo
bolla. Hún setti hans bolla
á borðið hans.
„Eg elska Florrie. Hún er
svo trú og traust,“ sagði
hún lágt.
Síminn hringdi og það
var Lawson læknir. Stétta-
(bræður Leigh stóðu sem einn
tmaður m!eð honum. Það var
imeira en hægt að segja um
sjúklinga hans, hugsaði Jill
ibiturt. Að vísu höfðu fáeinir
látið, sem þeir vissu ekki,
hvað hafði komið fyrir og
sýnt það greinilega, að þeir
vildu hafa hann áfram — en
jmeirihlutinn hafði hringt í
Lawson eða Hunt.
Leigh lagði símtólið á.
„Jill, hvernig líður þér?“
„Mér líður vel,“ sagði hún
örugg. „Eg vona bara að
þetta verði bráðum búið.“
„Það gæti versnað. Yið
verðum að horfast í augu við
það.“
Hún greip andann á loft.
„Áttu við að þeir handtaki
þig?“
„Svo gæti farið, já.“
„En ég helt að lögreglan
handtæki ekki mann fyrr en
hún væri viss um sekt hans.“
„Þeir halda kannske að
þeir séu vissir um rnína
sekt.“
'Hún sagði við isjálfa sig
að það gæti ekki skeð.
„Mér er alveg sama,“ —
sagði hann, „ef ekki félli þá
grunur á þig.“
„Elskan mín, ekki þetta!
Þú mátt ekki segja þetta.
Við erum saman alltaf og við
'Stöndum j-j'aman, hvað sem
skeður.“
„Eg vildi nú heldur standa
leinn.“ Hann leit á hana. —
„Viltu ekki fara 'eitthváð í
einn til tvo daga? Þú gætir
farið til London á morgun og
heimsótt hana vinkonu þínia.
Mér líður betur, ef ég veit
að þú ert ekki hér, þó það
sé ekki nema um stundarsak-
ir.“ (
„Eg skal reyna Ligh.“
Hún brosti. „Fyrst þú endi-
lega vilt.“
„Eg vil það, ástin mín, ég
hef áhyggjur af þér, þetta er
of erfitt —“
„Það er erfiðara fyrir þig.“
Bill hringdi næsta morgun.
Hann hafði lesið í dagblöð-
unum, að Leigh hefði verið
tekinn til frekari yfir-
heyrslu.
„Komdu elskan að heim-
sækja okkur Jane um helg-
ina.“
„Eg veit ekki hvort ég get
það, Bill. Mig langar ekki til
að fara.“
„Eg held að þú ættir að
gera það, Jill. Þú hefur gott
af að komast í burtu einn til
tvo daga.“
Það var það, sem Leigh
hafði sagt kvöldið áður. Og
nú kallaði móðir hennar inn-
an úr svefnherberginu.
„Er þetta Bill, Jill? Er
hann að biðja þig um að fara
til London?“
„Já.“
„Því gerirðu það ekki? Þú
getur komið aftur á mánu-
daginn. Eg vildi að þú gerðir
það.“
„Gerðu það, elskan, kom
þú,“ bað Bill. „Eg skal sækja
þig-“
En enn hikaði hún.
„Eg vil það helzt ekki.“
En hann hlustaði ekki á
hana. Hann sagðist sækja
hana eftir nokkra tíma. Hún
hringdi til Leigh og sagði
honum að hún ætlaði að fara
að hún yrði komin aftur á
mánudaginn, að hún vildi
ekki fara, en hann hefði beð
-ið sig um það.
„Eg er feginn að þú ferð,
Jill. Reyndu að gleyma þessu
öllu um stund.“
Eins og hún gæti það!
„Er það ekki skrítið, Bill,“
sagði hún, þegar þau voru í
ferðinni til London,“ að mað-
ur les um að svona komi
fyrir, en maður heldur aldrei
að það komi fyrir mann
sj álfan.“
„Eg veit það.“ Hann leit á
hana. „Elskan mín, er það
til einhvers að biðja þig um
miðvikudaízur
Prentarakomir: — Munið
fundinn í Félagsheimilinu
í kvöld kl. 8,30. — Stjórnin.
-o-
Slysavarnadeildin Hraun-
prýði: Námskeiðið hefst í
Verkamannaskýlinu í kvöld
kl. 8,30. — Konur fjölmenn-
ið. — Stjórnin.
-o-
Hjúkrunarkonur: Sækið að-
göngumiða að afmælishóf-
inu í Sájlfstæðisúhsið
fimmtudaginn og föstudag-
inn 19. og 20. nóv. milli kl.
2 og 4. Fjölmennið. —
Skemmtinefndin.
LISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1.30—3,30.
Loftleiðir h.f.e
Saga er væntan
íeg frá London
og Glasgow kl.
19 í dag. Fer tU
New York kl.
20.30. Leigúflug
vélin er væntan
leg frá Newi
York kl. 7,15 í
ssssssszs&m fyrramálið. Fer
til Oslo, Gtb.,
Kmh. kl. 8,45.
XKBBBBBm
m

§s&
:§*♦ **•-•-**
Skipaútgerð
ríkisins:
Hekla fór frá R-
vk í gær austur
um land í hring-
ferð. Esja er í
Rvk. Herðubreið
er í Rvk. Skjaldbreið er á
Akureyri á vesturleið. Þyrill
er í Rvk. Skaftfellingur fór
frá Rvk í gær til Vestmanna-
eyja. Baldur fer frá Rvk í dag
til Ólafsvíkur, Grundarfjarð-
ar, Stykkishólms og Flateyj-
ar.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasafell fór 16. þ. m. frá
Akureyri áleiðis til Hamborg
ar, Rostock, Stettin og Málm-
eyjar. Arnarfell kemur til R-
víkur í dag. Jökulfell átti að
fara í gær frá New York á-
leiðis til Rvk. Dísarfell lestar
á Austfjörðum. Litlafell er í
olíuflutningum í Faxaflóa. —
Helgafell er á Akranesi. —
Hamrafell er í Palermo.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fer frá Siglufirði
17:11. til Akureyrar, Þórs-
hafnar, Norðfjarðar og Fá-
skrúðsfjarðar og þaðan til Liv
erpool. Fjallfoss kom til Rvk
15.11. frá New York. Goða-
foss fór frá New York 12.11.
til Rvk. Gullfoss fer frá Rm-
h. 17.11. til Leith og Rvk. —
Lagarfoss fór frá Hull 15.11.
vænanlegur til Rvk annað
kvöld 18.11. Reykjafoss fer
frá Hamborg 19.11. til Rvk.
Selfoss kom til Rvk 11.11. frá
Hull. Tröllafoss fór frá Rvk
13.11. til New York. Tungu-
foss kom til Rvk 16.11. frá
Gautaborg.
Verkakvennafélagið Framtíð-
tíðin í Hafnarfirði heldur
fund í kaffisal Fiskiðjuvers
Hafnarfjarðar í kvöld kl.
8,30. Fundarefni: Síldar-
samningarnir og fleiri mál.
Allar konur, sem stunda
síldarsöltun, eru sérstak-
lega hvattar til að koma á
íundinn.
-o-
Listamannaklúbburinn í Bað-
stofu Naustar er opinn í
kvöld.
Alþýðublaðið — 18. nóv. 1959 \\