Alþýðublaðið - 19.11.1959, Blaðsíða 4

j*
Útgefandi: AlþýSuflokkurinn. — Framkvœmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
f — Ritstjórar: Benedikt Gröndal, GIsli J. Ástþórsson og Helgi Sæmundsson
(áb.). — Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björg-
▼in Guðmundsson. — Simar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýs-
ingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðslni,
i Hverfisgata 8—10.
Ástœðulaus svartsýni
ÞJÓÐVILJINN ræðir landhelgismálið í for-
ustugrein sinni í gær og temur sér hófsemi venju
fremur. Samt er ástæða til að gera athugasemdir
i við nokkur atriði.
Þess er 'getið, að nefnd hafi verið skipuð í vor
• til að undirbúa aðild íslendinga að ráðstefnunni
: í Genf, en störf hennar muni hafa verið næsta
lítil. Þetta er ósköp fljótfæmisleg álybtun, enda
■; ber Þjóðviljinn ekki fyrir sig neina heimild nema
getsökina. Nefnd þessi er skipuð mönnum, sem
; gerþekkja til landhelgismálsins og hafa fjallað
. um það með ágætum árangri. Áhugi þeirra verð-
ur heldur ekki dreginn í efa með neinni sanngirni.
Þess1 vegna er ásökun Þjóðviljans fjarri lagi og á-
reiðanlega ekki íslenzka málstaðnum til styrktar.
j Störf trúnaðarmanna þjóðarinnar að stórmálum
l eins og þessu á ekki að ræða af fljótfærni og
hvatvísi.
Þá víkur Þjóðviljinn að þeirri hugmynd, að
; íslendingar efni til ráðstefnu með þeim þjóðum,
sem fylgja tólf sjómílna landhelginni, til að und-
irbúa ráðstefnuna í Genf, en bætir því við, að
ekkert hafi verið aðhafzt í þVí efni. Þetta á svo
: að tú'lka sem áhugaleysi núverandi ríkisstjórnar
í landhelgismálinu. Þjóðviljinn er hér kominn út
‘ á hálan ís og ætti að sjá fótum sínum forráð áður
en lengra er haldið. Núverandi ríkisstjórn hefur
gert allt, sem í hennar valdi stendur, til að tryggja
sigur íslands í landhelgisdeilunni, og árangur
þeirrar viðleitni mun koma í ljós áður en langt
um líður. Getsakir og ásakanir í hennar garð eru
því gersamlega tilefnislausar.
Loks er helzt á Þjóðviljanum að skilja, að lítils
muni um það vert, að erlendum blaðamönnum
hafi verið boðið hingað til að kynnast nauðsyn
okkar og rökum í landhelgismálinu. Sú ályktun
nær engri átt. Erlendu blaðamennirnir hafa rætt
landhelgismálið þann veg, að sjónarmið íslendinga
: eru almenningi kunn úti um heim. Þetta hefur
•' meira að segja gerzt í Bretlandi. Ýmis áhrifa-
; mikil blöð þar hafa tekið málstað íslendinga og
: fordæmt atferli Breta. Sá árangur er vissulega
: mikils virði. Greinarnar í New Statesman hafa
: til dæmis haft mikil áhrif, enda Þjóðviljinn við-
urkennt, að heimsókn Kingsleys Martins væri
: mikill og góður viðburður. En hann er sannarlega
; ekki einn um að hafa rætt landhelgismálið af
. skilningi og drengskap, þó að meira muni um
; afstöðu hans en flestra ímnarra.
Svartsýni Þjóðviljans í landhelgismálinu er
sem betur fer ástæðulaus. íslendingar geta sann-
: arlega gert sér rökstudda von um sigur.
Bamavinafélagið Sumargjöf
thefur í hyggju að stofna föndurleikskóla um næstu
í áramót — fyrir börn á aldrinum 6—8 ára.
Umsóknir um væntanlegt forstöðustarf föndurskól-
ans, sendist skrifstofu Bamavinafélagsins, Laufás-
j vegi 36, fyrir 10. destember n.k.
Æskilegt er að umsækjendur séu lærðar fóstrur eða
handavinnukennarar.
Stjórn Barnavinafélagsins.
Hannes
•fc Enn um skautasvellið
Bréf frá starfsmanni
íþróttabandalags
Reykjavíkur.
Fleiri skautasvell
nauðsynleg í borginni
SKAUTASVELLIÐ er mjög
til umræðu. En nú fer að minnka
um það. Samt megum við aftur
eiga von á frosti og þá vaknar
aftur áhuginn fyrir skautunum.
Það er líka gott, þvi að fátt getur
unga fólkið og börnin gert betra
á vetrum í kuldum en að stunda
gkautaíþróttina. Það veit þlað
líka, því að mjög hefur verið
f jölmennt á íþróttavellinum, —
síðan frostið byrjaði.
SIGURGEIB GUÐMANNS-
SON hjá íþróttabandalagi Rvík-
ur skrifar: — „í dálkum þínum
s. 1. laugardag hinn 14. nóv. er
talsverðu rúmi varið til þess að
spjalla um skautasvellið og varp
ar þú fram nokkrum fyrirspurn
um um viðhald þess og hvér eigi
að hirða um það. Sem starfsmað
ur þess aðila, sem fyrir hönd
Reykjavíkurbæjar hefur annast
viðhald skautasvellsins á undan-
förnum árum, þykir mér rétt að
upplýsa þau atriði, sem rang-
færð eða misskilin eru í grem
þinni, og svara fyrirspurnum
þínum.
ÞAÐ ER orðið nokkuð langt
síðan Skautafélag Reykjavíkur
annaðist viðhald skautasvellsins
— því að veturinn 1952—’53 tók
íþróttabandalag Reykjavíkur að
sér að annast viðhald svellsins
h o r n i n u
fyrir bæjarfélagið. Hefur banda
lagið árlega fengið til þess fjár-
veitingu, sem sjá má í fjárhags
áætlun Reykjavíkur, og reikning
um, gjl. 05J2 06. íþróttavöllur-
inn og starfsmenn hans hafa
annast verklegar framkvæmdir
í sambandi við hreinsun og úð-
un svellsins síðan bandalagið tók
að sér rekstur þess.
ÞAÐ er fullyrt við þig að
„ekkert hafi verið um Tjarnar-
svellið hugsað í fyrra, og heldur
ekki í hitteðfyrra, og svo muni
það ganga áfram“. Síðar í grein-
inni er þó upplýst, að sprautað
hafi verið „einstaka sinnum" á
íþróttavöllinn. — Og má skilja
að ekki sé um nein önnur svæði
að ræða en Tjörnina.
ÞESS er skemmst að geta, að
ekki er áskilið, að séð skuli um
svell fyrir almenning á Tjörn-
inni, þótt þar hafi verið um ára-
raðir ‘skautasvell Reykvíkinga.
Hitt er aftur á móti skilyrði fyr-
ir fjárveitingunni, að komið
skuli upp skautasvelli fyrir al-
menning og hefur það síðustu 3
árin verið á íþróttavellinum og
alltaf verið vel sótt. Síðan banda
lagið tók að sér rekstur skauta-
svellsins, hefur svellið verið
skafið daglega og nær daglega
úðað. og hefur það verið gert
að nóttu til eða að morgni, til
þess að trufla ekki notkunina
yfir daginn.
EFTIR ÁRAMÓT 1957—1958
var svell á íþróttavellinum frá
byrjun janúar og fram í fyrstu
viku marz, nær samfleytt, og
s. 1. vetur var á íþrótta-
vellinum opnað gott skautasvell,
um 6500 fermetrar að stærð og
var það mikið notað þar til frosti
linnti.
ÞAÐ ERU EKKI nýjar upp-
lýsingar, að heyra, að Tjörnin
og íþróttavöllurinn séu ekki
sami bletturinn, en það er nýtt,
að menn fyllist innilokunar-
kennd á íþróttavellinum. Það er
að vísu stærra umfangs svæði
Tjarnarinnar, en ógerlegt væri
að halda því öllu við með mann-
afla. Svellið á íþróttavellinum
er sízt minna en það svell, sern
áður var viðhaldið á Tjörninni.
Og flestir, sem reynt hafa, munu
sammála um, að betra skauta-
svell fáist á íþróttavellinum en
á Tjörninni, sem er oft viðsjár-
verð vegna sprungna og vaka.
SVELLIÐ er hreinsað með
traktor og s. 1. fimmtudag var
ætlunin að hreinsa svell á Tjörn
inni á meðan komið yrði upp
svelli á íþróttavellinum, en við
borð lá, að traktorinn færi niður
um ísinn.JÞá er það einnig kost-
ur, að á íþróttavellinum er að-
staða til varðgæzlu, þar er gert
að smáskeinum og veitt skjót að-
stoð, ef óhöpp eða slys ber að
höndum.
__ UM HELGINA var svellið á
íþrótavellinum svo fjölsótt, að
naumlega varð þar þverfótað og
er fyrirhugað að reyna í nán-
ustu framtíð að koma upp skauta
svelli á fleiri stöðum í bænum,
enda má segja að það sé tíma-
bært, þegar tillit er tekið til
útþenslu bæjarbyggðarinnar.
ÍÞRÓTTABANDALAGIÐ hef
ur kappkostað að inna af hendi
þá þjónustu, sem ætlast er til
að bæjarbúar fái fyrir fjárveit-
ingu bæjarstjórnar. Það hefur
valið þann staðinn, þar sem sú
þjónusta yrði bezt veitt, og hef-
ur reynt að sjá um, að „svellið
sé slétt og greiðfært eins og veð-
ur og aðrar ástæður leyfa“, eins
og þú tekur réttilega fram, að
þurfi.
Hannes á horninu.
Minningarorðs
Oláfu'r C'afsson í Deild
HINN 11. þ. m. andaðist að
heimili sínu Bakkatúni 16 á
Akranesi, Ólafur Ólafsson.
Ólafur í Deild, eins og hann
var oftast nefndur. Hann var
fæddur að Gunnlaugsstöðum
í Stafholtstungum 18. febrú-
ar 1875. Foreldrar hans voru
Ólafur Ólafsson, og kona hans
Ólöf Guðlaug Sigurðardóttir.
Hann ólst upp hjá foreldrum
sínum til 15 ára aldurs, að
hann fór að stunda sjóróðra
að öðrum þræði við landbún-
aðarstörf, sem var aðalstarf-
ið.
Þann 13. febrúar 1897,
kvæntist hann Jóhönnu Sig-
ríði Jóhannesdóttir. Þau hófu
búskap í sveit, en árið 1902
kevptu þau húsið Deild á
Akranesi og þar bjuggu þautil
ársins 1939. að hún andaðist,
og hann síðan til dauðadags.
Þeim varð 3ja dætra auðið.Ein
þeirra Margrét dó 22 ára. Hún
lét eftir sig son, Símon Ólaf
Magga Ágústsson, sem afi og
amma tóku til fósturs og ólu
upp. Dætur þeirra, er lifa, eru
Guðlaug gift Sigurði Guð-
mundssyni smið, að Bakka-
túni 18, og Ólafía húsfrú að
Kirkjubraut 42 Akranesi.
1940 kvæntist Ólafur öðru
sinni, Gróu Ófeigsdóttir, sem
lifir mann sinn í hárri elli.
Framþróunin byggist á
þeim skerfi sem einstakling-
arnir leggja til, hver á sínu
sviði, en þáttur einstakling-
anna er misjafnlega stór, og
ekki er mögulegt að meta
hvar í röð hver og einn stend-
ur, en að gera sér grein fyr-
ir því, hvort einn einstakling-
lír, hefur lagt mikið eða lítið
fram, það er auðvelt, og sér-
staklega er það svo um þá sem
fram úr skara. Okkur samtíð
armönnum Ólafs Ólafssonar,
dylst það ekki, að hann var
einn þeirra manna, sem fram
úr skaraði, bæði að hugviti
og handlægni. Hann ólst upp
í sveit, við fábreytni sveitalífs
ins á þeirri tíð. Það kom
fljótt fram, að hann beitti sög,
hamri og hefli á þann hátt,
að ekki varð að fundið, en
lengra komst það ekki, fyrr
en hann flutti úr sveitinni, og
gerðist sjómaður, og þó, þá
fyrst, er mótorvélar komu til.
Þá fékk hann áhuga fyrir I
því hvað þar var að gerast.
Kunnáttulaus með öllu tók
hann að sér mótorgæslu, o'g
fórst það með prýði, en um
það leyti var aðeins einn mað
ur í Reykjavík, sem fékkst við
að gera við mótorbilanir, Ól-
afur Jónsson, sem vegna snilli
sinnar. var að auknefni nefnd
ur „galdri“ enda leit út fyr-
ir, að vegna töfragáfu vissi
hann allt um vélar, og gæti
gert við allt sem bilaði. Til
hans réðist Ólafur Ólafsson,
og innan stutts tíma, hafði
hann fullkomlega öðlast snilli
nafna síns. Við sem stunduð-
um vélgæzlu á Akranesi á
þpim tíma, á+tum því öryggis
að vænta. ef við komumst til
Revkiavíkur, með það sem að
gerðar þurfti við.
Fftir um þriggia ára dvöl
í Revkiavík, stofnsetti Ólaf-
ur eigin vélaviðgerða vinnu-
stofu á Akranesi. sem hann
svo flutti til Sandgerðis á
vetrarvertíðum, meðan Akur-
nesingar gerðu þar út báta
sfna.
'Vélbátaútgerðin þróaðist
st’g af stigi. Bátarnir siækk-
nð,i og bá einnig vélarnar. en
störf Ólafs, var örvggið. Hann
govfii vjg vélabilanir, og var
viðbúinn á nóttu sem degi,
enda réðust til hans ágætir
starfsmenn. Hann set.ti niður
nýjar vélar, og allt fór þetta
fram á bann hátt, að ekki varð
að fundið.
Bóklest nám fékk hann
ebki aðstöðu til að stunda.
Hann hafði því ekki lært vél-
fræði eða eðlisfræði, sem
hver nntíma vélamaður lærir.
Hans þekking varð til hið
innra, og þekkingin revndist
Framhald á 9. síðu.
4| 19. nóv. 1959 — Alþýðublaðið