Alþýðublaðið - 19.11.1959, Blaðsíða 6

Fjöldi stúlkna hefur snú-
ið sér til bæjarráðsins í von
um---------álíka giftingu.
Kannski ég
líka -!
☆
UR ELDHUSINU
KRYDDKAKA:
BÆJARRÁÐIÐ, sem réði
norsku stúlkuna Anne Mar-
ie Rasmussen sem stofu-
stúlku hjá Rockefeller-fjöl-
skyldunni, hefur haft nóg að
gera upp á síðkastið — eft-
ir brúðkaupið í Sogni.
— HJARTASTARFSEMI
yðar er ekki eins og hún á
að vera, sagði læknirinn við
unga manninn, sem hann
var að rannsaka.
— Þér hljótið að hafa átt
í erfiðleikum vegna a.agina
pectoris.
Ungi maðurinn varp önd-
inni mæðulega. — Já, það
segið þér satt, — en það er
nú samt ekki það, sem hún
heitir.
2 egg,
3 dl. sykur,
2 tsk. kardimommur,
2 tsk. kanell,
1 tsk. lyftiduft,
3% dl. hveiti,
1 dl. rjómi,
(súr eða sætur),
100 gr. brætt smjör.
að með lyftiduftinu og
kryddinu. Bakizt í smurðu
móti við meðalhita.
★
Húsráð
Þeytið egg og sykur vel
saman, bætið rjómanum,
smjörinu og hveitinu til
skiptis í, en hveitið er sigt-
ÞEGAR silfurborðbúnað-
urinn hefur verið fægður er
gott að geyma hann í plast-
pokum. Þá helzt hann gljá-
andi í nokkurn tíma a. m. k.
TÍZKAN
AÐ KLÆÐA SIG
smekklega ætti að vera
æðsta boðorð hverrar
konu. Það eru víst all-
ar sammála um. Annað
er svo spurningin, —
hvað er faliegt og
smekklegt. Nýlega kom
grein um þetta efm 1
norsku kvcanabiaði, —
sem vxð leyfuin okkur
að birta héi í styttri
þýðingu.
Litirnir hafa meira
að segja, en snið klæð-
anna eða efm. Liturinn
á að fara vel bæði við
háralit, húðlit, augna-
lit og síðast en ekki
sízt persónuleika hverr-
ar konu.
Litirnir hafa hver
sína eiginleika, sem eru
í stuttu máli þessir: —
Rautt virðist sterkast
allra lita. Það þrer.gir
sér framfyrir alla aðra,
sem eru því nálægir. —
Þess vegna ber að nota
rauðan lit í hófi og
helzt aldrei mikið af
honum í einu, en frem-
ur sem skraut.
Blátt er aftur á móti
róandi litur, sem fer vel
við marga aðra liti. —
Einkum er blátt í dökk-
um og möttum litbrigð-
um mjög fíngert og not
andi til margs.
Fjólublátt, sem er
rautt og blátt blandað
saman, skal aldrei nota
í fatnaði, þegar það er
æpandi eins og það
mest getur verið, neina
því aðeins að sérstak-
lega sé óskað eftir að
vekja efirtekt. „Ljós-
Iilla“ er aftur á móti
litur, sem klæðir oft
vel, bæði Ijóshærðar og
dökkhærðar.
Gult er ljós og upp-
lífgandi litur, en hann
nýtur sín ekki iyllilega
að kvöldi til eða á þuhg
búnum dögum. Gult er
prýðilegt með ýmsum
dökkum litum, e.: gult
er og verður alltaf fýrst
og fremst litur sólar og
sumars.
Hvítt hefur að nokk-
ru sömu eiginleika og
gult. Það nýtur sín ekki
nema í skærri birtu. —
Það er mjög íallegt sem
mótsetning víð dekkri
liti. , ]
Grænt er róandi iit-
ur, sem til er i mörgum
litbrigðum.
Brúnt og grænt getur
verið varhugavert að
nota, ef húðin er grá-
mygluleg, þar eð þess-
ir litir undirstrika oft
þennan galla. — Brúni
liturinn ætti að vera of-
urlítið með rauðum
blæ. annars gerir hann
konur ellilegri í úliti.
ÞEGAR velja skal lit
ber að hafa margt í
huga. Tökum t. d. til
athugunar, hvaða litir
fara vel við hina ýmsu
hágrænt, mosagrænt, -
flöskugrænt, blágrænt
. . . Svart er prýðilegt
fyrir Ijóshærðar stúlk-
ur. Það undirstrikar
ninn bjarta hárlit, þann
ig að hárið glansar eins
og englahár. Rautt get-
ur einnig verið ágætt
fyrir Ijóshærðar sútlk-
ur, en rauði liturinn
má ekki vera of skær.
Gult er ekki eins æski-
legt, þar. eð guli litur-
inn skilur sig of lítið
frá hárinu.
Brúnhærðar stúlkur
eiga að gæta þess, að
fötin séu ekki of lík hár
inu á litinn. Óhætt er
Smekklegt litaval
háraliti, augnalit og
húðlit.
Margir litir fara mjög
vel við ljóst hár, aðeiris
ekki þeir skæru og á-
berandi. Þetta er eink-
um regla fyrir þær, —
sem hafa mjög ljóst hár,
en því fylgir oftast
mjög Ijós húð. Blátt í
öllum litbrigðum klæð
ir Ijóshærðar konur á
öllum aldri. •— Grænt
í flestum litbrigðum er
einnig mjög klæðilegt,
að mæla með þessum
litum: Maríugult, sítr-
ónugult. hyítt, kopar-
rautt, dökkbrúnt, og
dökkgrænt. Svart og
blátt er síður æskilegt,
þar eð mismunurinn
milli þessara lita og
hársins er of lítiil.
Dökkhærðar konur
geta valið á milli hinna
fjölmörgu ,pastel“ lita.
Skæra liti ættu þær að-
eins að nota, ef þær eru
„suðrænar“ í útliti.
Rautt hár er í sjálfu
sér áberandi oft á tíð-
um, að gæta verður yeí
að sér við litaval. Ljós-
grænt og ýmsir bláir lit
ir ásamt svörtu fer vel
við rautt hár, sömu leið
is hvítt, ef húðin er ekki
mjög ljós.
Hvíthærðar konur
klæðir svart vel, en þær
geta' einnig mjög vel
klæðzt litríkum fötum.
í stórum dráttumgegnir
sama máli um þær og
Ijóshærðar konur.
dökkbrúnna en augun
sjálf. Efni fatsins má
ekki vera glansandi, —
helzt eilítið matt. Flau-
el er prýðilegt.
Hvíthærðar konur klæð
ir vel að vera í svörtu.
Dökk augu eða svört
stinga í stúf við Ijósa
liti, en þó er þess oft
vandlega að gæta, að
Ijós klæðnaður og mjög
ijós húð fer ekki saman.
Hvítt fer vel við brúna
húð.
Augna- og húðlit
verður einnig að taka
með: í reikninginn, ef
konan ætlar áð vera
smeklega klædd. Það
vill.oft gleymast.,
Blá augu er unnt að
undirstrika með því að
nota eitthvað blátt: —
hatt, slæðu, hálsklút ■—
eða heilan kjól í sama
lit og augun. Það er ó-
trúlegt, hvað slíkt hef-
uf mikil áhrif.
Brún augu virðast
enn brúnni, ef klæðst
er fati, sem er dálítið
Bleikur húðlitur óg
skærir litir við slíka
„pastel“ litir á safnan.
húð drága fram bleika
litinn.
Gulleit húð virðist
ljósari við dökkgulari
lit.
Rauðleit húð á helzt
ekki að koma nálægt
neinu hvítu. Sama er að
segja um fjólublátt. —
það dregur fram roða
andlitsins.
Brúngullin húð fer
, ekki vél við brúnt, en
aftur á móti er hvítt
mjög fegrandi og aðrir
Ijósir litiri
Þe’tta er álit hinna
norsku sérfræðinga í
stuttu máli. Hvort álit
þeirra er rétt verður
Hver að dæma um eftir
EIGIN SMEKK!
NÆSTKOMANDI laug-
ardag á leikkonan, Regína
Þórðardóttir, 25 ára leikaf-
mæli. Af því tilefni fór tíð-
indamaður Opnunnar heim
til frú Regínu og ræddi við
hana um leikstarfsemi henn
ar og líf síðastliðin 25 ár.
— Heimili frú Regínu
Þórðardóttur er sérstaklega
fallegt og „aristokratiskt“.
Húsgögnin eru virðuleg og
hlýleg, þungir stjakar
standa á borðum, húsakynni
eru rúm og ef til vill vegna
kertanna, sem brunnu í
stjökunum hvíldi jólastemn
íng yfir stofunum.
— Það hlýtur að vera
smekkur húsmóðurinnar
sjálfrar, sem hér hefur
mestu um ráðið svo vel fell-
ur hún inn í ramma heimil-
isins, virðulega hlýleg í
framgöngu og ákaflega hlé-
dræg.
— Mig hafði alltaf langað
til að leika allt frá því, að
ég var mjög ung, en svo gift
ist ég snemma og átti börn,
og þá gaf ég þetta eiginlega
frá mér. Ég sætti mig við, að
það yrði aldrei meira en
það, sem ég hafði gamnað
mér við í æsku, þegar við
settum HAPPIÐ eftir Pál
Árdal á svið heima í hlöð-
unni á Geitabergi í Borgar-
firði. Við sýndum það tvisv-
ar. Seinna um sumarið var
skírnarveizla, og við beðin
að færa það upp aftur, en
þá var komið svo mikið hey
í hlöðuna, að við urðum að
notast við fjárhúsin.
-------Unglingum finnst
allt fært, en seinna, þegar
raunsærri hugsun kom til
skjalanna þekkti maður bet-
ur sínar eigin takmarkanir.
Þó lék ég dálítið á Akur-
eyri, en það var Haraldur
Björnsson, sem eiginlega
U N D R A-
HVOLFIÐ
fékk mig til að fa
þetta í alvöru. Han
í leikför fyrir no
E R AÐ
vantaði konu í hlu'
sem ég valdist í.
Til Hafnai
Að áeggjan !
fór ég síðan á koi
leikskólann í Kau
höfn. Lauk þar fy
og byrjaði á síðari
þá varð ég að hve
þar eð maðurinn m
þá lokið því námi, s
var í.
Seinna fór ég afi
lauk við skólann.
Þarna kynntist é
fólki, — sem e
vinir mínir og ég
heimsækja, þegar
til Hafnar. — Sur
eru nú löngu fræg.
Ytra lék ég aldi
nema hvað við fei
vera með sem statis
til vill segja fáeinar
ar. — Þegar ég k<
hóf ég fyrst leik I
raunar lék ég fyrst
hjá Haraldi og SoJ
þau voru þá að fs
— Frá því að Þjóðl
kom hef ég verið :
við það.
— Hvað hafið þ'
mörg hlutverk allt
haldið þér?
-— Því hef ég nú e
ið saman.
— Hvaða hlutve:
yður þótt vænzt un
_MiiiiiiiiiHriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumi
Viðtal við fi
Regínu Þór!
iiimiiiiimiiiiiHiiiimiimmunn
litlega, „það ér ékkert svín
til? Viff skulum iiú 'ekki
anza þessu, Frans? Þetta er
fáránlegt“. —r „Já, en Grace
PHILIP situr á véfondinni
meff vínglas fyrir framan
sig og lítur dálítið efabland
inn út, á meffan hann hlust-
ar á sögu Frans. „Fljúga
meff svín“, segir hann fyrir-
veit, hvaff hún er
og Rún hefur þe{
fyrir flutninginn“.
g 19. nóv. 1959 — Alþýðublaðið