Alþýðublaðið - 28.11.1959, Blaðsíða 4

Ctgefandi: AlþýBuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ingólfur KxistJAnaaosL
— Ritstjórar: Benedikt Gröndal, Gísli J. Ástþórsson og Helgl Sæmundason
(áb.). — Fulltrúi ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björg
Vin Guðmundsson. — Simar: 14 900 — 14 901 — 14 902 — 14 903. Auglýa*
<r\ynqírr>i 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — PrentsmiBJa Alþýðublaðsin*
Hverfisgata 8—10.
r
Astrík samvinna
ALÞÝÐUBANDALAGIÐ vildi berjast við
hlið Framsóknarflokksins fyrir sameiginlegum
meirihluta þessara flokka í nýafstöðnum kosning-
um og skrifaði Hermanni og Eysteini póli-tískt bón
orðsbréf. Framsóknarflokkurinn óttaðist hins veg
ar, að fóstbræðralag við kommúnista myndi mæl-
ast misjafnlega fyrir, og bað þess vegna forráða-
menn Alþýðubandalagsins að bíða með tilmæli sín
fram yfir kosningar. Meirihlutinn fékkst ekki,
enda vonlaust fyrirtæki að reyna slíkt. Hins vegar
koma nú í ljós þræðirnir. sem tengja Framsóknar-
flokkinn og Alþýðubandalagið, og þeir titra af mik
illi tilfinningu þessa daganá.
Við nefnakjör í efri deild alþingis á dögunum
höfðu Framsóknarflokkurinn og Alþýðubanda-
lagið sameiginlegan lista. Flokkamir uppskáru
j ekkert hagræði af þessu fyrirkomulagi, kosning-
arnar hefðu farið nákvæmlega á sama veg með
sérstökum listum þeirra í kj öri. Til'gangurinn var
því ekki að bæta aðstöðu Framsóknarflokksins
j eða Alþýðuhandalagsins og klekkja á einhverj-
I xun öðrum. Hann var allt annar og miklu göfugri.
i Þessi háttur var aðeins á hafður til að sanna þjóð
inni ástríka samvinnu Framsóknarflokksins og
Alþýðuhandalagsins og vekja kjósendum þeirra
vonina um, hvað koma skuli. Sennilega þarf ekki
Einar Olgeirsson að skrifa Hermanni og Eysteini
pólitískt hónorðshréf fyrir næstu kosningar með
sama áframhaldi. Tilhugalíf Framsóknarflokks-
ins ög Alþýðubandalagsins virðist í fulluní
| gangi.
Sömu dagana bregður hins vegar svo við, að
Þjóðviljinn þykist burðast við að skamma Eystein
Jónsson. Hermann er aftur á móti ekki nefndur í
því sambandi. Hann er alfullkominn að dómi Þjóð
viljans. Eysteinn Jónsson virðist aftur á móti treg-
ari, og þá er Þjóðviljinn ekki seinn á sér að berja
hann til ásta. Tíminn hefur ekkert við þetta að at-
huga, og er þó Eysteinn honum kærkominn. Mál-
gagn Framsóknarflokksins andvarpar jafnvel af
vellíðan undan höggum Þjóðviljans. Svo er Tím-
anum mikið áhugamál. að tilhugalíf Framsókn-
arflokksins og Alþýðubandalagsins endi á réttum
stað og á réttan hátt.
Þetta getur maður kallað ástríka samvinnu.
Oldin var önnur fyrir ári síðan, þegar Framsóknar-
flokkurinn og Alþýðubandalagið spörkuðust á út
úr vinstri stjórninni og voru eins og hundur og
köttur.
ASaifundur
Sfyrktarfélags lamaðra og fai2aðra
verður haldinn að Sjafnargötu 14, sunnudag
hinn 6. des. nk, kl. 2 e, h,
Dagskrá samkvæmt félagslögum.
Stjórnin.
PRENTARI
í FEBRÚARMÁNUÐI árið
1928 var viðbúnaður tölu-
verður og eftirvænting ríkj-
andi meðal sveina Alþýðu-
prentsmiðjunnar. Tilefnið var
það, að von var á nýnema í
musteri hinnar svörtu listar
um næstu mánaðamót. En
slíkt þóttu nokkur tíðindi í
þá daga og var nóg til þess að
skapa eftirvæntingu. Og við-
búnaðurinn var auðvitað í
því fólginn að sannfæra hinn
unga svéin um það, strax í
stað, hvílíkir afbragðsmenn
væru hirðmenn jómfrú Typo-
grafíu, og hve vegsamlegt
hlutskipti það væri að mega
teljast einn af þeim og óhjá-
kvæmilegt nýnemanum að
ganga updir skírslur strang-
ar til þess að ver?ia þeirrar
náðar aðnjótandi. Prentsvein-
ar Alþýðuprentsmiðjunnar
undirbjuggu því þaulhugsað-
ar þrautir og tálgryfjur til
þess að prófa unglinginn,
minnugir þess að ungan skal
jarlinn herða. Þrautirnar
voru fyrst og fremst fólgnar
í kænlega orðuðum spurning-
um um móðurmálið, einkum
lævís vafa-atriði stafsetning-
ar. — En það er skemmst af
að segja, að þegar til kast-
anna kom, varðist nýneminn
af þeirri snerpu og fimi, að
undrum sætti, og er fram í
sótti, var jafnvel oftar sókn
en vörn af hans hendi.
Þessi ungi sveinn, er svo
myndarlega ruddi sér til rúms
meðal hirðmanna jómfrú
Typografíu, var Meyvant Ó.
Hallgrímsson, sem er fimm-
tíu ára í dag. — Sá, er þetta
rltar, hefur kynnzt nokkuð
mörgum prentnemum, en fá-
um jafnfærum í íslenzku og
Meyvant var þá þegar, — og
engum, sem talaði vandaðra
mál, enda vorum við svein-
arnir í Alþýðuprentsmiðjunni
undrandi á því, hvað dreng-
urinn stóð sig, allt þar til við
vissum að hann var sonur
Hallgríms Jónssonar skóla-
stjóra; þá undruðumst við
ekki lengur virðingu hans
fyrir móðurmálinu og snjallt
ýV Hvaðan erum við kom-
in?
móðir hennar eru hýddar fyrir.
Við megum aldrei gleyma því
hvaðan við erum komin.
ýý Ógleymanlegar frá-
sagnir.
ýf Bragi Friðriksson skrif
ar um starf Æskulýðs-
ráðsins.
JÓN HELGASON ritstjóri hef
ur sent frá sér annað bindi bók-
ar sinnar íslenzkt mannlíf. —
Fyrra bindið kom út í fyrra og
fékk fádæma góðar viðtökur. í
Þessu bindi eru ellefu örlaga-
sagnir af íslenzku fólki. Þær eru
sagðar af nærfærni en hrein-
skilni um leið og smekkvísi Jóns
þarf ekki að efast um. Ég hef
nú Iesið þetta bindi og hygg ég
að það fái ekki síðri viðtökur en
fyrra bindið. Hæst bera frásagn-
irnar af hinni hörðu lífsbaráttu
einyrkja og fátæklinga á harðri
öld, en ógleymanlegust verður
frásögnin „Landskuld af Langa
vatnsdal“.
í ÞESSUM þætti er sagt frá
hrakningsfólki, sem ekki vill
beygja sig fyrir veraldlegum
valdsmönnum, fimbulvetrum, —
einangrun, né sulti. Það flytur
úr alfaraleið, flýr til fjalla, en
verður að lúta í lægra haldi. —
Faðirinn verður úti þegar hann
er að sækja eld, en tvisvar áður
hefur hann borið lík fjögurra
barna sinna til byggða og greftr-
unar, og tvö börn þeirra dóu
að sækja björg á bæ, en tekur
„úr króknun“. — Dóttirin fer
hest traustataki — og hún og
BRAGI FRIÐRIKSSON fram-
kvæmdastjóri Æskulýðsráös
Reykjavíkur skrifar mér eftir-
farandi af gefnu tilefni: —„í
sambandi við bréf ,,móður“ í
þáttum yðar, þar sem vikið er
að dansleikjum á vegum Æsku-
lýðsráðs vildi ég leyfa mér að
taka þetta fram: f fyrsta lagi
vil ég þakka ummæli bréfritar-
ans um starfsemi Æskulýðsráðs.
Móðirin er greinilega í hópi
hinna fjölmörgu, sem skilja þýð-
ingu þess, að unnið sé fyrir —
og með æskufólkinu að heil-
brigðri nýtingu þess tíma er til
tómstunda teljast.
ÆSKULÝÐSRÁÐ hefur á
margan hátt reynt að leysa þetta
verkefni, þótt enn sé margt ó-
gert og aðstæður víða ekki fyrir
hendi, Bréfritari riefnir réttilega
smá heimili í hverfum bæjarins
og það gleður mig að geta sagt,
að þessa stefnu hefur Æskulýðs-
ráð tekið og vinnur nú að auk-
inni hagnýtingu hinna ýmsu fé-
önnur félagssamtök.
GAGNRÝNI bréfritara á dans
leiki Æskulýðsráðs og tíma
þann, er þeim er valinn, er skilj
anleg, en hér þarf nánari skýr-
inga við, sem ég vil góðfúslega
láta í té: Hér er ekki um venju
lega dansleiki að ræða heldur
„Dans- ög skemmtiklúbb“, sem
heldur dansæfingar hálfsmánað-
arlega fyrir æskufólk 13—16
ára, stjórnandi hans er Hermann
Ragnar Stefánsson danskennari.
í KLÚBBNUM eru sýndir og
tungutak, — þá vissum vlð,
að það var heimanbúnaöur
hans.
Þegar Meyvant var full-
numa prentari gekk hann í
Hið íslenzka prentarafélag,
svo sem lög gera ráð fyrir.
Árið 1938 var hann kosinn
gjaldkeri félagsins og gegndi
því starfi til 1942, og aftur
1946—’48. Er hann yngsti
maður, sem prentarar hafa
kosið til þessa starfa, og sýn-
ir það vel hvert traust hann
hafði áunnið sér meðal félag-
anna. Enn síðar sat hann um
hríð í stjórn HÍP sem með-
stjórnandi.
Meyvant Ó. Hallgrímsson
er sá starfsmanna Alþýðu-
blaðs'ns, sem þar hefur unn-
ið lengst af öllum bæði fyrr
og síðar, og það í einni lotu.
Ef tíminn er talinn frá því að
hann bvrjaði sem drengur að
bera blaðið til kaupenda
(1923), þá eru árin orðin 36.
Þessar fáu línur eru aðeins
hugsaðar sem vinsamlegt
handtak til góðs félaga á
merkisdegi, með þökk fyrir
áratuga samstarf.
Þorsteinn Halldórsson.
HERMENN HANDTEKNIR
Framhald af 1. síðti.
rásinni. Sitja þeir nú allir í
varðhaldi.
íslendingarnir, er urðu fyrir
órásinni, heita: Þórður Jónsson,
Þórustíg 22, Vtri Njarðvík og
Þórir Sigurðsson, frá Kolbeins-
staðahreppi á Snæfelisnesi. há-
seti á M.s. Geir. -— Rannsókn
málsins heldur áfram.
kenndir dansar, lögð mikil á-
herzla á prúða framkomu og
auk þess farið í leiki og ýmiss
skemmtiatriði eru fengin ýmist
innan klúbbsins eða utan hans.
Að þessari starfsemi hafa frá
upphafi staðið Áfengisvarnar-
nefnd og Æskulýðsráð, fyrst í
samvinnu við Þingstúku Reykja
víkur og síðar skáta. Málið hef-
ur verið rætt við skólatsjóra,
lögregluna og barnaverndar-
nefnd og hafa þessir aðilar við-
urkennt þessa starfsemi æski-
lega, þótt á hinn bóginn skuli
tekið fram, að þeir teiji kvöld-
tímann óheppilegri.
EFTIR þessu hefur Æskulýðs-
ráð farið síðan, nema nú i tvö
skipti á þessu tímabili, er hús-
næði fékkst ekki á öðrum tíma,
en svo mun ekki verða framveg-
is. Nú vil ég samt benda á, að
sú staðreynd blasir við, að æsku-
fólk er úti að kveldi til í stórum
hópum á götunni, veitingastöð-
um, kvikmyndahúsum og sækir
að ýmsum skemmtistöðum. Ýms
ir aðilar bæði skólar og félög
halda dansæfingar og skemmti-
fundi fyrir æskufólk að kveldi
til, allt til miðnættis og svo hef-
ur verið á litið, að eigi sé um
raunverulega útivist að ræða, er
unglingar dvelja á fundi eða
skemmtun í umsjá kennara eða
arinarra leiðtoga. sem í öilú er
"hægt að íreysta.
il
ÆSKU.LÝÐSRÁÐ hefur þá
meginstefnu, að hið bezta og
raunverulegasta gegn óhollum
háttum ungs fólks sé að gefa æsk
unni tækifæri og möguleika til
hollra viðfangsefna. Dansklúbb
arnir hafa greinilega haft áhrif
í þá átt' og ég tel, að auka þurfi
þessa starfsemi enn að mun. —
Með a. m. k. tvennt. Foreldrar
geta .óhrædd leyft börfium sínúni
áð sækjá slíkar skemmtanir og
unga fólkið fær tækifæri til að
skemmta sér í hollu umhverfi
f jarri ýmsum ’haéttum, er e.Ha
steðja að. í þeirri von að þetta
skýri þessi mál, þakka ég yður
birtingu bréfsins“.
Hannes á liorninu. 1
4} 28. nóv. 1959 — Alþýðublaðið