Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 67

67
af. So stendur á, 'aÖ salur eíiin mikill gefiigur
um [ivcrt liúsiö þegar inn er komið úr diruiium,
og liaföi ifirsmiðiirinii tekið npp Iijá sjálfum sjer
að príða liann með allskonar mindum, og valið
efnið liúigað og þángað úr veraldarsögunni frá
sköpun licimsins og allt fram á vora daga1. Ilá-
skóla-ráðið („Consistorium”) fann að þessu tiltxki;
þótti þeím sumt af því illa valið, og mindiruar
ekki sem liest gjörðar. þessar deílur komust so
lángt, að ifirsmiöurinn afsalaði sjer verkið, og var
þá kosin nefnd manna að halda áfram og Ijúka
við húsið innan. Voru þá mindirnar afmáðar af
veggjiinnm; og vita menn ekki, hvað komið er í
staðinu, því nú er húsinu lokað first um sinn.
Mörgum þótti þetta hafa verið óþarfi, og salurinn
príðilega fallegur eíns og hann var. Minna liefir
verið dijílt um trúna þessi inissiri, enn árin firir-
farandi, og er þó ekki með öllu kirt. Hefir „pró-
fessor Sibbern”, Iiáskóla-kjennari í Ifeímspekinni,
nilega skorist í leíkinn, og telur liarðlega á incist-
ara Lindbcrg fírir það, hann kalli villumenn bæði
sig og aðra, firir litla sök eður aungva, ef þeír
trúa ekki ölln, sem hann seígist trúa í hvurjii smá-
atviki. Mun Lindberg ekki taka þeígjandi við
átöluin hans, og verður ekki að so stöddn sjeð
lirir eudaiin á deílu þeírra. JNfti lögin um kirkju-
siðina, sem Skírnir nefiidi í firra, eru ekki koinin
í ljós ; enu mikill hluti þjóðarinnar þráir þau, og
voiiar að góð umbót muni verða gjörð á mörgu,
sein áður var ábótavant, og olíað helir deilum og
misklið milli prestanna og sóknarfólksins. Mörg
önnur málefni hafa komið á góma í tímaritum