Skírnir - 01.01.1839, Blaðsíða 24

20
tii slara skriöi með þeim árið sem leið. Svo
stáð á að Loðvik Napáleoii, sá er vakti dráan í
Strasborg í hitt eð fvrra, hafði gjörst borgari í
Thúrgau, var iiaun hafður [iar í nietum og boðið
að vcrða raeðlimur mikla ráðsins, en hann þá það
ekki. Fyrsta dag Agústs ritaði hertoginn af Mont-
ebeilo Sveissum bréf, og sagði sér væri boðið að
kreijast {iess, að Loðvík Napóieon væri rekinn úr
landi, vegna [iess, í fyrsta lagi: að hann þættist
ennþá vera frakkneskur borgari og gjörði tilkali
tii koniiugstiguarinuar; í öðru lagi: að hann hefði
geingið á heit sitt og íieingst á Sveissalandi, í
stað þess að snúa aptur til Vesturálfu, þegar liann
væri búinn að heimsækja móður síua á banasæng-
iiini og kveðja hana; í þriðja lagi fjrir það, að
hann hefði iátið semja ritgjörðir, og reyna til að
sanna i þeim að hann ætti iögmætt tilkall tii
ríkis á Frakklandi, og sendt ritgjörðir þessar víðs
vegar. Sveissar tóku þvert fyrir að þeir mundu
reka Loðvik úr landi, og báru það fyrir sig að
hann hefði feingið borgararéttin í Thúrgau árið
18152, meðan móðir hans var á lífi; borgarmenn
í Thúrgau svöruðu Frökkum sjálfir lta dag Sept-
embers og vóru skorinorðir. Frakkar urðu nú
óvægir rituðu hertoganum af Montebello aptur,
og buðu lionum að heirata leiðarbréf sín ef Sveissar
vildu ekki láta uudan, var þvf farið að þinga um
þetta að nýu og kora mönnura þá saman um, að
gjöra skyldi út um málið fyrsta dag Októbers.
Tutlugasta og annan dag Septembers ritaði Loð-
vík Sveissum bréf, og kvaðst vilja fara úr iandi,
svo ekki hlytist ueitt íllt eður óþægilegt af sér,