Skírnir - 01.01.1839, Blaðsíða 26

28
eitt hafi ollaÖ þW er Frakkar áraeddu ekki a8 fara
á ináts viö borgina. I Ndvember ritaöi Austur-
ríkis keisari Sveissum brfef og kvartaöi jfir því
aö skógarmönnum úr Italíu, en einkum bófum
sambanils þess er nefndist „hin únga ltalía” væri
leyfð landsvist á Sveissalandi, krafðist því keys-
arinn þess að haldinn væri samníngur sá er gjörður
var árið 1836 viðvíkjandi þessu, og að við þvilík-
um skógarinönnum irði ekki tekið framar, og lítur
svo út, sem Austurrikismenn hafi viljað taka ser
snið eptir Frökkum í þessu. Að öðru leiti liefir
Sveissum vegnað vel árið sem leið og stendur
það allt í blóma með þeim, er vant er að vera
samfara frelsiuu; smákriti raeðal fylkjanna má
vart telja með illtiðindum þótt betur færi að þeir
væru ekki, samt kvað ofmjög að ósamlindinu á
þíngi er lialdið var i Svyz í fyrra sumar, því
luenn hleyptu upp þinginu og börðust með knef-
nm og grjóti svo nokkrir menn letust, heldt anuar
ilokkurinn með stjórnarráðunum, en hinn á móti;
yfirvöldin i Lúzern sendu óðar menn til að
stöðva óróan, en það gekk tregt í fyrstu, því
Svyzarar þverskölluðust, samt urðu þeir að heita
þvi að lokum, að halda aptur þing 22an dag Júli,
en litið vantaði á að flokkarnir bærust á bana-
spjótum.
Frá ltölum. Margt liefir amað að Páfcinum
árið sem leið, og má fyrst nefna til þess deil-
urnar við Prussakonúng útaf erkibiskupinum í
Köini, sem ekki eru ennþá öldúngis liættar; páfa
þótti gjört á hlut kirkjunnar er erkibiskup var rek-
inu frá völduin, eu Prússakonúugi þóttu nauður til