Skírnir - 01.01.1839, Blaðsíða 41
litía vilriu hclilur vera með þeim enn Ilollenilíni'iim
og útaf þessu reis nií töluverð misklíð; Frakkar
og Prussar sendu herflokka á landa mærin og
llolleiidingar bjuggust til að taka löndin með her-
skildi, en fulitrúar Uelgja lýstn þvi yfir (30ta dag
Aprils) allir i einu að [ieir skyldu aldrei láta liör-
öðin og Luxemborgar og Limborgarmenu sendu
Leopold Belgja konúugi bæuarskrá, og báðu hann
inuitega að sleppa ser ekki, því þeim er staklega
illa til Ilolletidinga; frá því er sagt sem dæini
þess, að eittsinn er biskupinn i Liitttch spurði
úngann skúla svein að |>ví, á visítatsínferð, „við
livörjum úviiium eiguin ver a'tíð að vera búnir?” og
hann ætlaðist til að sveinninii segði það er stendur
í barns-lærdúminum, „vör eigum að vera búnir
við holdinu, heiminum og djöflinum”, þá mælti
sveinninn í eiufeldni sinni: l(ver eigum að vera
búnir við Hollendíugunum!” Frakkar og Bretar
lötu nú eiuuig til sín heyra, og buðu Belgjttm að
láta Hollendiiiga ná rötti siiium, en það koin fyrir
ckki, heldur var nú málinu skotið á ný til fundar
í Lundúnum, og áttu fulltrúar liiniia 5 voldugu
rikjanua (Ilússa, Austurr., Breta, Frakka og Prussa),
að skera úr, en ieingi stúð á [»eim fundi, sem
síðar miiu sjást; í fyrra sumar fúr Leopold kon-
úngur sjálfur til Lundúnar, miin hann hafa ætlað
að reyna til að fá einhvörja fulltrúanna á sitt mál,
en ekki bar á að honiim yrði inikið ágeingt; Vil-
hjálmur Holl. konúngnr bauðst þegar til að rita
nafn sitt undir enar fyrrnefndu 21 greinir', og
var ekki við öðru að búast, samt iná gæta þess
að líka var tiltekið í þeim, hvörnig jafna eigi