Skírnir - 01.01.1839, Blaðsíða 60

liann let (lrepa nnkkra vfirmcim af liði Karls, á
lann við liiiiin sjálfan, bar Iiann f>rir að |ieir
liH'ðu lialdið mcð Kristíim ilrottníngu, cn raunar
linfðu [jcir ckki aunað til saka, cun að Marótó
var illa við [)á: Karl varð stórreiðnr er liann frctti
|)etta og óæindi að Marótó ■ skyldi vera útlægur
«g dræpur; Marótó Jýsti því [)á yfir. að hann
iiiuii<1 i taka til sinna vcrka rneð öllu mciginliðimi
ng skyldi Karl sanna hvörsu [)á færi, var [)að
m.Tlt að liann og Espartero miindu liafa tekið
ráð sin saman og ætlað að þvínga Karl til að gcf-
ast upp en gjöra son lians að konúngi og gipta
honiim Isabellu, Spánardrottninguiia úngu; ckki
verðnr sagt hvað liæft cr i þcssti, en mál manua
er það, að þeir seu auugvir óvinir Maróto og
Espartero; Karli þótti nú. liorfa til vandræða og
tók liaun þá.aptur dóm sinn og auglýsingar um
Maróto, auðinykti sig lieldur enn ekki um of og
sættist við hann heilum sáttum. þaimig liefir liú
allt geingið upp og niður síðan í fvrra.
Itíki þeirra Ferdinands og Maríu drottningar
í Portt/f’al stendur á bísna völtura fótum; fjár-
hagur ríkisins er liiiin vesti, upphlaiipsmenn eru
um allt landið', eu ekki nóg lierlið til að refsa
þeim, er þau hjónin þora ekki annað, enn láta
þorra liðsins liafast við i höfuðborginni hvað sem
uppá kann að koma; páfiun er reiður drottningu
fjírir það að liún fækkaði klaustrunum og hefir
ekki sýnt honum þá hlýðni er liann krefst; hún
hefir sett þá biskupa og klerka frá völdum er
henni þóttu æði hollir páfanum og skipað nýum
í staðin, en þjóðin hcfir ekki traust á þeim klerk-