Skírnir - 01.01.1840, Blaðsíða 23
25
að setja af höfðíugjiiráðið, enn fá lanzstjórannin öll
völd í hendur; voru það flestallt liermenn. |>eír
hjeldu áleiðis til Belgrads, [iar sem Milosch hafði
aðsetur; |iorði hann þá ekkji annað, enn biðja þá
að liverfa aptur. Nokkir af forsprökkum firir upp-
reísnarflokkjinum urðu handteknir, og var nefnd
inanna til kjörin, að ransaka málefni þetta. Komst
það þá upp, að Milosch hafði sjálfur komið upp-
reísninni til leíðar, til að gjeta orðið aptur eín-
valdi í (!Servíu”. Eptir það var Milosch settur í
varðhald, enu menn sendir á fund kjeísaranna í
Miklagarði og Pjetursborg, verndarmanna „Servíu”-
lanz, til að ákjæra hann; og leízt honum að seígja
af sjer, með því skjilirði, að elzti sonnr hans væri
tekjinu til ríkjis. Sá hjet Milan, og andaðist hann
litlu síðar; tóku þá <(Servíu” - raenn Mikjál bróð-
ur hans til lanzstjóra, og lofuðu Milosch að fara
úr lanði, og setjast að eígnum sínuin í ((Vallakíi.”
F rá llússum. Sama er að seígja um það
enn sem áður, að lítið frjettist af því, hvað gjör-
ist með Rússum sjálfum. Kjeísarinn ver ærnu fje
af ríkjissjóðnum, til að teígja útleuda smiði oglista-
inenn inn í ríkjið, og til að efla framfarir þegna
sinna í allskonar hagleik, so hann sje sem minnst
kominn upp á aðrar þjóðir. Víða hvar í ríkjinu
eru menn illa ánægðir með stjórn kjeísarans, sem
auðsært er af því, hve víða menn hafa reínt til
að vekja óeirðir, enn kjeisarananum hefir tekjizt
að bæla þær allar niður. Mest hefir óánægjan
verið á Sljettuinannalaudi (Pólína-landi), og er
varla á það land minnzt í frjettablöðum, neraa til
að seígja frá, að þar hafi eínhvurjir verið sendir