Skírnir - 01.01.1840, Blaðsíða 37

39
óskammfeílni og grimmd, enn nokkurntíma áöur.
|>eír liafa síöan sökkt hvurju þræla skjipi 1(Portú-
gjísa” í sjó, er |>eír hafa náð, og una uPortúgjís-
ar” því ærið illa. Enskjir menn , sem eíga pen-
inga aö láni hjá ríkjisstjórninni, heírata þá meö
oddi og eggjn, so „Portúgjísar” e/ga opt í hin-
um mestu vandræðum með gjaldið. Bretar breita
að miklu leíti við [>á sem fjendur sina, enn ekkji
liafa þeír kvatt Hovard de Walden, lávarð og
sendiherra sinn í „Lissabóni” til heímferðar; samt
fer hann ærið firirlitlega með ráðgjafa drottníng-
ar. [>að halda raeun , að Bretum rauni takast
með slíkri aðferð, að þraungva (1Portúgjísum” til
að láta af mansölum, eður að minusta kosti fækka
þeim nokkuð
Frá Frökkum. Skjirnir gat [>ess í firra,
að [>eir Molé og hinir ráðgjafar frakkakonúugs
hefði orðið að sleppa völdum; reíndi [>á konúng-
ur að fá sjer aðra ráðgjafa; enn so liðu rúraar
7 vikur, að honum tókst það ekkji. A Einglandi
og Frakklaudi gjeta eingjir aðrir haldizt leíngji i
ráðgjafavöldum, enu þeir eínir, sem eru i miklu
áliti i málstofunum, og því eiga konúngar þar
ekkji völ á mjög mörgum. Konúngur reindi til
við Thicrs, Guizot, Soult og aðra merkjismenn
Frakka, enn eíngjinn þeírra vildi takast á hendur,
að koma saraan uiu stjóruarráði. Olli því mest,
að þeír gátu ekkji komið sjer saman við konúng;
því sagt er, að hann vilji ráða meíru, enn ráð-
gjöfuin hans þikjir sjer hent, þar sem þeír eíga
að lúka þjóðinni reíkníng gjörða sinna, og gjeta
ekkji borið vilja konúngsins firir sig, ef þjóðinni