Skírnir - 01.01.1843, Blaðsíða 3

á
bera og surn verzlunarlög Breta þess nokkurn
kjeím, eínkum kornlögin, er bafa gjört flest öll
matvæli dírri þar enn í öfcrum löndnm, þess er
nú gjetið í Skírni þeím í firra, að það varð vig-
mönnum til fails, afc þeir stiingn uppá breiting á
kornlöguntim, af því torímenn risu upp 1' móti
breitingunni. Munu og fáir þeírra hafa ætlazt til
þess, þegar þeír liöfu Ilróbjart til valda, að hann
mundi stinga uppá, að þeím væri breítt í nokkru.
En Ilróbjartur sá, að ekki mátti so búið standa,
og bjóst til að gjöra nokkra breitingu. Lögbu þá
þeír af ráðgjöfunum niður völd sín, aður á þíng
var farib (3. dag febrúarmánaðar), sem mest vóru
inótfallnir breitingunni, því allir verba stjórnendur
að draga eínn taum, og kaus Ilróbjartiir nía í
stabinn. J>egar menn höfðu verið nokkra stnnd á
þinginu, bar og Ilróbjartur fram Iagafruravarp nm
þetta efni. Brauð það, er Englendingar cta, jafnt
ríkir og fátækir, er optast gjert af hinu bezta
hvefti, og er því hveíti sú korntegund sem, mest
flizt af til Englands. Eptir kornlögunum fornu
voru goldnir 20 skk. í toll af hveftitunnunni, þegar
meðalverð á henni vorn 15rdd. 44 skk., og hækk-
aði so toiluriim eptir því sem hveítið varð meb
betra verði, þangað til tunnan var orðin á 10 rdd.
77 skk., þá voru goldnir 7 rdd. 42 skk. í toll af
hvurri tunnn. Breítíng Píls var í því fólgin, að
tollurinn skjildi vera sami sem áðr, þegar tuunan
væri á 15 rdd. 44 skk. enn ekki hækka jafnmikið
og áður, og þó j.ifnar, og skjildi mesti tollurinn
vera 4 rdd. 22 skk. j>egar tunnan væri orðin á
10 rdd. 77 skk. Stakk Píll og uppá m'rri aðferð,