Skírnir - 01.01.1843, Blaðsíða 56

58
biÖja konungjinn beinlinis um, að veita [ijóðfull-
trúunum meíri ráð enn [ieír hafa nú. Enn Norb-
jótar Ijetu [iað ekkji aptra sjer frá því, og stakk
eínn af fiilltrúunum í Vebjörguin upp á, að þing-
menn skjildi beiða konungjinn, að þjóðkjörnir
menn, bæbi úr Danmörku og hertogadæniunum,
mætti eíga fund og ráðgast um, hvurnig varðveíta
skjilili sambandið millum allra parta rikjisins, so
það losaðist ekkji sundur, og skjildi þeír um leíð
hjálpa konungjiuum til að semja þjóðlegri stjórnar-
lögun. Vegna [ess, að þingmönnum var ætlaður
so iiaumur tími, og undir þá borinn inikjill fjöldi
konungsmála, sein first átti um að ræða, fengu
þeír ekkji tóm til að ráða frumvarpi þessu til
likta; enn það sást berliga á ræðum þingtnanua
og álitsskjali nefndar þeírrar, er próva skjildi
frumvarpib, að menn hefði fallist á það, ef leítað
hefði verið um þab atkvæða. Sem ráða má af
frumvarpi þessu , og viðtöku þeírra er það fjekk
á þingjinu, er það málefni nú orðið annað aðal-
þjóðraál i rikjum Dana-koniiiigs, hvurt samband
vera skuli railli parta ríkjisins, það er að seígja;
livurnig fara skuli með Suðurjótland; vilja sumir
tengja það fastar við konungsrikjið Damnörk, enn
aðrir við Ilolsetiiland. þrætast menn og ura,
hvurt Suðurjótland skuli hverfa í erfbir, enn í
landinu sjálfu er þjóðerni mjög blendið. A full-
trúaþingji Sunnjóta i Ileiðabæ varð í vetur sá
atburbur, sem jók allmjög ágreíning þenna. Á
Suðurjótlandi, sem nú er almennt kallað Sljes-
vík, og er hcrtogadæmi sjer, var frá því inenn
first til vita og fram eptir ölluin öldum tölub