Skírnir - 01.01.1843, Blaðsíða 58

60
Daumörk, þrftti þei'm senr menn ætti að eíga jafnaa
rjett á að mæla á dönsku sem Jijóðversku á full-
triiaþingji í Sljesvík, úr því meír enn helmingur
landsmanna talar þar dönsku. Mönnum þótti ng
fulltrúi koniingsins liafa verið hlifcdrægur þjóð-
verska ílokkinum, þar sem lianii liefri ekkji viljað
taka málstab Lorentzens, enn hiusvegar látið það
við gangast ávítalaust, að þjóðverskur maður kall-
aði merkji það þrælsmark, eða ánaubar-eíukunii,
er breunt er á öll skjip í Danmerkiirríkji (daisk
Eiendo'm). Fulltrúar Norðjóta, er sátu á þing-
jiiiu í Vrebjörgiim, þegar fregnin barst þangab um
meðferðina á Lorentzen, nrbu allir á eítt sáttir
ab rita konungji bænarskrá, og biðja hann vernda
þjóðerni Dana ; enn úr ölium áttum i þeim hluta
Sljesvíkur, er danska er töluð, rituðu meiin Lo-
rentzen þakklætisbrjef, og hið sama gjörðu menn
víba um Danmörk. — Eíns lagafrumvarps ber lijer
að gjeta, sem borib var upp á þingunum illróars-
kjeldu og Vebjörgum, af því það vibkjemur breít-
ingu á þeiin lögum, sem gilda jafut á Islandi og
i Danmörk, og er þar að auk harla merkjilegt.
j>að er um breiting á erfðalögum, og víkur í
þremur höfubgreínum frá því er áður var. það
er first, að börn skulu ætíð taka þanii arf, er fabir
þeírra eða móðir hefði átt ab taka, hefði þau lifað
jiegar arfurinu tæmist; það annab, að í úterfðinn
öllum skulu jafnt erfa konur sem karlar; það liið
þriðja, ab livurjum fullveðja rnanni, þeím er ekkji
á afkvæini á lífi, er gjefib leífi til, að arfleíða
hvuru þann er haun vill, og þarf ckkji að fá til
þess samþikkji konuugs, en þeír menn er al'kvæmi