Alþýðublaðið - 07.12.1934, Blaðsíða 2

FÖSTUDAGINN 7. DES. 1934.
ALPÝÐUBLAÐIÐ
Óánægja stormsveitarmanna
fer stöðugt vaxandi.
Hitler og Gðhring halda áfram að reka
vinstrimennina úr Nazlstafiokknnm
ElNKASKEYTl TIL
ALÞÝÐUBLAÐSINS.
KAUPMANNAHÖFN í gærkveldi.
OÁNÆGJAN á meðal storm-
sveitarmannanna í Þýzklandi
heldur áfram og fer stöðugt vax«
andi.
Síðasti alvarlegi votturinn um
pað er sá, að héraðsleiðtogi Naz-
ista í Schtesíu, Hellmuth Bríick-
ner xíkisráð, hefir fyrir persónu-
legt frumkvæði Hitlers verið rek-
inn úr stöðu sinnd og útilokað-
ur úr Nazistafl'Okknum.
Göhrdng hefir af peirri ástæðu
pegar svift hann öllum trúnaðar-
stöðum í flokkss.tjórndnini.
. 1 opinberri tiikynningu stendur
orðrétt, að Bröckner hafi „tek-
áð afstöðu, sem skaðaði filokkinn."
Bruckner hefir áður verið sósí-
aldemókrat og verið í vinstra
armd sósíald'emókratafl'okks.ins, en
pað samrýmist illa peirri verka-
iýðsfjandsiamlegu pólitik, sem prí-
stjóiarair Hitler, Göhring og
Göbheis reka.
Brtickner var ennfriemur pektut
aÖ pví að vera góður vinur
Röhms, Heines og annara manina,
sem myrtir voru 30. jú'njí I sumar.
Ef til vil 1 er pað aðaíástæðan
til pess, að hann hefir nú verið
riekinn frá embættum og úr Naz-
■istaflokknum.
STAMPEN.
Þýzkir tÓDlistarmenn
gera uppreisn gegn
Nazistastjórninni.
LONDON í gærkveidi. (FÚ.)
ÓNLISTARMENN 1 BERLIN
urðu pess visir í gær, að
Feuchtwángier hefði látið af stjórn
Philharmonisba orkesturBins og
öðrum tónlistarstörfurn, vegna á-
grexnings við nazistisk yfiirvöld 1
uni listagildi tónsmíða eftir I
nokkra tónverkahöfunda af Gyð-
GÖHRING.
mestu athygli meðal tónlistarvina
í Berlín.
I dag hafa tveir aðrir af mestu
tón iistarsnil lingum pýzkalan ds
fyligt dæmi Feuchtwanglers, og á-
stæðan til pess, að peir láta af
starfi, er, hin sama. Þessir menn
eru Kleiber, aðalforstjóri söng-
ieikahússdns í Berlín, og Hinde-
mith, prófessor við tóniistarhá-
skóla ríkisins. Göhxing hefir neit-
að að taka við afsögn Kleibers, en
hann heldur fast við ákvörðun
síina. Hann -átti að stýra stórfeng-
legum tónleik í kvödd, en á síð-
ustu stundu varð að fá mann i
hans stað, og hafði hann fengist,
er fnegnin var send.
Baldwin óttast
sjáifstæðíshreyfíngu Indverja.
LONDON í gæikveldi. (FÚ.)
IÐSTJÓRN íhaidsflokksins í
Engiandi kom samaim í dag
tá.1 pos's að ræða um frumvarp
pað um nýtt stjómskipulag í
Indlandi, sem nú liggur fyrir
bnezka piinginu.
Fliokkuriiinn iýsti sig meðmælt-
an frumvarpinu í öiium aðalatrið-
ingaættum. Vakti fregn pessi hina j um, ien nokkrar raddir komu pó
ilhjóðalðgregla
GENF í gær. (FB.)
C’ULLTRÚAR Bretlands og ttai-
íu hafa lýst yfir pví, að peir
sé sampykkir tillögu Friakklands
um, að sett verði á stofn alpjóða-
I ögreg! a til pess að gæta pess,
að alt fari fram með kyrð og
spekt og löguni samkvæmt í
Saar-héraði, við pjóðaTatkvæða-
greiðsiuna í næsta mánuði. Hvort
pessara stórvelda um sig hefir
og lýst yfir pví, að pað sé fúst
tii pess að leggja t:i lið í pesisa
alpjóðalpgreglu.
Fullyrt er, að Þjóðverjar muni
fyrir sit't leyti sampykkja tillöguh
pær, sem franr eru komnar hér
að lútandi. (Unlted Pre s.)
Þýzka stjórnin lofar að
hindra allar hefndarráð-
stafanir í Saar á eftir at-
kvæðagreiðslunni.
LONDON í gæikveldi. (FÚ.)
Újóðabandalagsráðið kom sam-
þn á fúnd/ í dag til pess að veita
viðtöku nefndaráldti priggja
manna Saamefnda'riniiar. Álitið er
stutt og megi'nefni pess er bréf
frá pýzku stjóminni dags. 3. dez.,
par sem pýzka stjórnin skuld-
bindur sig til pess að hafa ekki í
framrni neinar pvingunarráðstaf-
anir né hefndarráðstafandr né
hliutdrægni gegn einstökum íbú-
um Saar, ef landið falli pjóðverj-
ium í skaut að lokinni atkvæða-
greiðsliunni. Tekur pessi skuld-
bihding til allra peirra, sem gneiftt
hafa afckvæði gegn sameiningunini
við pýzkaland eða látið í Ijó/
skoðanir andvígar pýzku stjórn-
inni fyrir, kosningamar.
Lofar pýzka stjómin einnig að
rofsa hverjum peim pýzkum
pegni, sem brotlegur gerist við
piessa yfirliýsingu. Ef kosningin
fer hins vegar pannig, að landinu
skuli stjórnað eins og nú er, er
fram um pað, að ekki væri
tímabært að veita Indverjum eins
mikla sjálfstjórn og gert er ráð
fyrir. Stanley Baldwin sagði m.
a., að ef pað væri ekki gert,
myndi indland glatast brezka rik-
iinu innani tveggja mannsaldra.
stofnuð í Saar.
gert ráð fyrir pjóðaratkvæði um
máiið síðar.
Alm>enn ánægja er mieð nefind-
aráljtið og pað er búist við, að
um pað verði ekki miklar um-
ræður.
Málverka-
sýning
Ólafs Túbals á Skóla-
vörðustíg 12.
Sýningin er daglega
opin kl. 10—9.
Frá okkar lága verði gefum við gegn stað-
greiðslu
til 15. þ> m.
o
afslátt af veggfóðri, svo að sem flestir fái
tækifæri til að skreyta íbuð sína fyrir jólin.
Málnlng & lárnvðrur.
Sími 2876. Laugavegi 25. Sími 2876.
Drifanda kiffll er drfgst.
SMAAUELYilNCAR
ALÞÝflURLACSINÍ
mm\ DAGSiHs0r.í
Veitið athygli! Mánaðarfæði
kostar að eins 60 krónur, að með-
töldu rnorgun- og eftir-miðdags-
kaffi, 1 krónu tveir heitir réttir og
kaffi. Morgunkaffi aiÚartiUkl. ö.
Fljót afgreiðsla. Matstofan Tryggva-
götu 6.
Sauma í húsum. Upplýsingar
á Laugavegi 64, uppi.
Við hreinsum fiður úr sængur-
fötum yðar frá morgni til kvelds.
Fiðurhreinsunarstofa íslands, sími
4520.
Notuð jeldavél óskast til kaups.
Upplýsingar á Hörpugötu 16.
Kjöt af fullorðnu fé, verð: Læri
50 aura V* kg. Súpukjöt 40 nura
Va kg. Kjötbúð Reykjavíkur Vestur-
götu 16. Simi 4769.
Úrval af alls konar vörum til
tækifærisgjafa.
Haraldur Hagan,
Sími 3890. Austurstræti 3.
KJélatau
nllar, silki og bómnllar, fJÓlbreyft
úrval fyrirliggianði.
\ erzlunin Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
HÖLL HÆTTUNNAR
„Reynið pér að gleyma óhamingju unga gæifans. Þessu Jíkt
kemur oít fyrir hér við hirðina, og við bærum bióðugt hjamta
flesta daga, ef við létum hver^ slíkt atvik of mikið á okkur fá."
Maddama du Hausset fó;r út og Diestine hélt tii herbergis síns.
Hún var einbeitt á svipinni og í fyrsta sinn á æfi'nni hugði hún
á uppreisn. Hún var staðráðin. i að gera pað, siem hún huglði
viturlegast, hvað sem maddatma du Hausset og annað hirðfólk
sagði. Og hún var eins og margir aðrir, aem eru blíjðlr í skapi og
gæflyndir.- allra manna ednbeittust, pegar pví var að skifta.
Nú var hún knúin áfram af vilja, aeim hún vi&si ekki h'vernág á
stóð, en engu að síður lét hún stjóraast af honum; hún gat ekki
annað. Hún gLeymdi sjálfiú sér af meðvituhdinni um hættuna,
sem ógnaði de Vrie greifa.
Jafnskjótt og hún var komin intn í herbergi sitt fór hún að
búa sig. Hún fór í hvíta altarisgöngukjölinn )og í síða, bláa kápu
utan yfir.
Áður en hún för út, féll hún á kné fyrlr framan líknteski hinnar
heilögu meyjar og bað hana að bjarga greáfnum frá Bastil lu;n ni,
— og slikar bæntir hafði móðirin harmprungna heyrt áður.
21. kalll.
Játning i Skógi.
i)?að var blíðLeigt og kjarklegt andlit, sem gægðást fram undan
blárri hettu, pegar veröimix við hlifflin í Bellevue köílúðu nokkfru
síðar og spurðu:
„Hvetr par?“
„Stofupeima markgreifafrúariinnar," var óðara svarað.
Ipá leyfðu verðérnir henni að fara, en hútn var ekki komin mema
fáein skneí í ;bur(tu, pegar hútn nam ‘staðar, snerl sér við og spurðd,
hvaða ledð ætti að fara til Versala. Verðirnir sögðu henni að fara
veginn í (gegn um skóginin beint fram undan, og hraðaði hún sér
pá Leið, en pó fór hugur bennar hraðar en fætunnir gátu borið
hana. Spumling hLiðvanðarins færði hetnnii heám sannir.n um pað,
að halla iraiar var vandlega gætfy Af pví gat hún ráðið hve
geisi neiður konunguimn var gneifanum.
„I Bastilluna! I BastHLuna!"
Destine fanst æðasiátturinn. hamra pessi orð í gaginaugunum, og
pau suðuðu sífelt fyrir eýrum hennar.
Hún hljóp eins og fætur toguðu, en að stundu liðinni hneig
hún uppgefin og kjarkstoía niður á trjástiDfn, stem stóð útan við
vegárni, og grét. Tárin run|nu niður á mosavaxinn stofninn og
snögtið rauf vetnarpögmna. FöLrauð laufbiöðáin og kíöld motldin
voru gott tákn fnosárma von,a heinníar. Hún vafði kápunni pétt
um ság og grúfði andL'itiðl í felljngum hennar ei|ns og hún ætlaði
að skýla sér fyrjir vetrarkuldanum, peim innri og pieim ytrii.
Hún hafði ekki mætt nieitnni iifandi veru á göngunni, pví ekikjij
var margfarið til BelLevuie, pegar húsmóðiiún var ekki heima.
Og parna sem Destinie sat griátandi, rauf ekkert pögnina raema pyt-
urinin í laufinu og sláttur nakinna greina.
Alt í |einu var hönd Lögð á herðar benni qg vingjarnLeg rödd
sagði:
„Hvaða sorgúr pjaka pér, batrnið mitt?“
Destine lieit upp undara löngum, votum augnahárunum og grieip
í orðiausri örvæntingu um hfendina, setnr henni var rétt, stóra,
hvíta hendi með stórum hrlng, vel lagaða og vandlega hirta.
Hún sá, að petta var prestur, klæddur í óbrotinn svartkufl
Kidstsmunka. Hún hafði ekki drukkið r sig nedtt af pví hat.ri
'ti.I piessarar neglu, siem maddama de Pompadour og vinir hennar
dreifðu út. Hún vissi ekki annað um Jiesúítana en áð pedr gerðu
margt gott, voru ágætir kennarar, guðræknir, fórnfúsir og alt af
boðnir og búnir til að vinna fyrir kristinina.
Presturinn var frekar gildvaxinra og bar sig vel, aradlitssvipu'r-
iran góðJegur og alvarlegur, augurx vingjamieg, ihugul og aðgætin..
Hann horfði mildilega á uragu stúlkuna og sagði nærgætnislega:
„Er líf pitt svona fult af hörmungum, barnið mitt?“
Hún gat fyrst eragu orði upp komið, en prýsti • hieitu aradlditdinu
upp að hendi prestsins, pa,'ngað til fór að draga úr ekka hennar.
Þá sagði hún iágt og slitrótt:
„Hann á að far)a í BastMlutna! H,an|n á að faria í Bastillun!"
„Hver á að iara í Bastilluna?"
Röddin var vald&mannleg, pótt hún værd mild. Destine lieit
biðjandi á haran og póttist sjá svo mikla meðaumkvun í svip halns,
að hún fyitist trausti á honum.
„Æ, faðjr,“ sa,gði hún,, „pér getið ef til viil hjáipað honum.
Ef til viil getið pér líka sagt mér1, hveirnig ég á að hjáipa honum.
Ég skal ganga alLa leið ti|l hinnar heilögu grafar frelsarans. Ég
skal b;iðja í fjörutíu ár, syngja „Ave“ dagá og nætur pangað tdl
ég dey, ef ég get raokkuð gert tjl pess að bjarga honum."
Hún baðaði hendu'r hans með tárjum sínulm tog spenti greipar
Lnðjandi.
„Já, já, ég skal segja yðurj hva’ð hanra heitiri, segjá yðúr altý'
sagði hún, pvi að hún las spurininguna út úr svip hains. En svo
hykaði hún andartak og leút alt í kriing um sig eLns og hún
væri hrædd um að trén g[aetu heyrt til bennar eða hún gerði rangit
í að kalla upp um harma sina.
„Allar játningar eru kirkjunni jafinan heJgár," sagði presturinn.
„Segðu mér sögu pína óbrædd.“
Orð hans gæddu hana kjarki og léttu hyrðiraa á hjarta hennar.
Henni fanst hún ekki geta annað en tneyst pessum alvarlega og
vingjarnlega munki, siem settist; nú við hliðdna á herani. Og hún
sagði honuni upp alla sögu um pjániragar pær, sem de Vriie
greifi hefði orðið að pola, og háskann, sem vofði yjfir ho!num.
Munkurlnn varð hissa, pegar hanin heyrði niefndan die Vriie.
„þér eigið pó ekki við ínfA'diicf^iir cíes Ambaskcdteurs, Ro-
maLn de Vrie, sem varð bráðkvaddur fyrir raokkrum vikum'?“
Hann hlustaði vandlöga á skýringar heráhar og iét hana segja
sér ait sem nákvæmlegást. Honum yirtist vera vel kunnugt um
Hfið við hirðiraa og mál mánna par, og hara|n skiildi betur en
Destirae gat skýrt fyrir horaum reiðd konungsins og hegnjngu p;á,
sem Romain á'tti í vændum. Hann hristi höfuðið dapurlega.
„Ég er hræddur um, að konungurinn verði ekki talhlýðinn í
p'es,su. Vesaiings barn. Ég vildi, að ég gæti bætt úr vandrjæðum
pínum. Ef eg væri konungur, skyJdu tár pín ekki vera Leingi að
porna. Ég skyidi skrifa undir lausnarbréf fyriir de Vre og reyndaj^
fyri!r marga aðra, jafnvei pótt é@ yfði að notia sverð mdtt fýirilr
penna og blóð mxtt fyri'r blek.“
Beizkju brá fytír í rödd prestsins, pegar hann sagði petta.
„En iég ætla ekki að telja hug úr pér. Farðu til maddömu die
Pompadour, ief pú getujr, pó að ég lefist um að í pesisu mfá.li
vegi orð heranar og fyrirbærair meirá en pífnar, raema síður sjá.
Bn reyndu, reyndu samt. Ég get ekki gefið p'ér betrá ráð.“
Hann stóð á fætur meðan haran sagði petta. Hún bjóst til aö
halda áfram, vafði kápuna piéttar að slér og pakkaði honum fyrir
velvild hans og bað haran áð gefá sér blessun sijna.