Skírnir - 01.01.1856, Qupperneq 6

8
FRÉTTIK.
Daninörk.
Dana má kjósa 18 til ríkisráímins, þíng Slésvíkínga 5, Holseta tí
og Láenborgar 1. — 28. í konúngsríkinu eru 17 þjóbkjörnir, 5 í
Slésvík og 8 í Holsetalandi. — 29. Hver sá er kjörgengur, sem
hefir óflekkab mannorfe og innlendra manna réttindi, og er fullra
25 ára, enda sé hann rábandi bús síns. Rétt til þjóbkosnínga hefir
hver sá mabur, sem er kjörgengur, og sem árib ábur greiddi 200
rd. í skatt ebur til sveitar, eba getur sannab, ab árstekjur hans
voru afdráttarlausar 1200 rd. — 30. í kosníngarlögunum er sagt,
hvernig kosníngum skuli hagab. — 31. Konúngur kvebur ríkisrábib
til lögsamkomu annabhvort ár ekki seinna en í lok októbermánabar.
Ab tveim mánubum libnum má konúngur segja samkomunni slitib.
— 32. Konúngur má slá lögsamkomiun ríkisrábsins á frest um stund,
en þó ekki lengur en 4 mánubi, og ekki optar en * um sinn á 2
árum hverjum, nema ríkisrábib samþykki. — 33. Konúngur má
kvebja ríkisrábib á aukasamkomur; þær standa svo lengi sem kon-
úngur vill. — 34. Konúngur má rjúfa ríkisráb, en þá skal hib
brábasta kjósa ab nýju. Kemur þá ríkisráb á þíng ábur en 4 mán-
ubir eru libnir; en hinir konúngkjörnu halda þar sætum sínum. Ekki
má rjúfa ríkisráb optar en tvisvar á tveim árum hverjum. — 35.
Ríkisrábib á samkomur sínar í Kaupmannahöfn. Ef eitthvab sérlegt
ber ab höndum, getur þó konúngur kvatt þab til fundar á öbrum
stab í ríkinu. — 36. Sérhver þíngmanna í ríkisrábinu fær 500
rd. í þíngfararkaup ár hvert. — 37. Konúngur nefnir í hvert skipti
mann úr ríkisrábinu til forseta, er gætir þess, ab fylgt sé þíngsköp-
um. Konúngur nefnir og varaforseta, sem tekur ab sér störf for-
seta í forföllum hans. Ekki má ríkisráb gjöra neina ályktun, ef
færri en 41 eru á fundi. — 38. í ríkisrábinu mæla menn á danska
ebur á þýzka túngu, eptir því sem þeir vilja. Gjörbabók skal rita
á bábum málunum. Alitsmál ríkisrábsins skulu ritub á danska túngu
eingöngu. þíngsköp skal setja meb lögum. — 39. Ríkisrábib ræbur
því sjálft, hvort og hvernig umræbur þess verbi almenníngi kunnar.
— 40. Allir rábgjafar mega vera á fundum, og bibja sér hljóbs,
þegar þeir vilja, en ab öbru leyti eru jæir skyldir ab hegba sér
eptir Jjíngsköpum. Engan eiga þeir atkvæbisrétt, nema þeir séu
kosnir í rikisrábib. — 41. Ekki skal mál tekib til mebferbar í ríkis-
rábi, nema einhver þíngmanna sé flutníngsmabur þess. — 42. Rík-