Skírnir - 01.01.1857, Qupperneq 2

4
FRÉTTIK.
Danmörk.
hendur, eSa hin sérstöku mál væri sem flest, er lögfe yrfei til þínga
ríkishlutanna, en sem fæst mál sameiginleg, er útkljáfe skyldi á al-
ríkisþínginu. Tscherning er sá af Dönum, er einkanlega hefir látife
þetta álit í ljósi, og hefir hann tekife þafe fram, afe bæfei mundi
Dönum bezt, afe halda sem mestu eptir af grundvallarlögum sínum, en
láta sem fæst málefni bera undir alríkisþíngife, svo mundi þafe og
verfea affarasælast og bezt til frambúfear, afe hertogadæmin heffei sin
mál fyrir sig og réfei sjálf yfir þeim, og væri sem nokkurs konar
bandalönd konúngs. Hann vildi, afe farife væri sem mest verfea
mætti eptir þjófeerni og þjófehögum hvers ríkishluta fyrir sig; þeir
skyldi hafa löggjafarvald í sínum málum, og konúngur afe eins stafefesta
lögin; en afe öferu leyti skyldi þeir hafa sjálfstjórn í sínum málum.
En aptur á hinn bóginn vilja þjófeernismenn ekkert annafe en
þafe sem er danskt; þeir vilja því og, afe hertogadæmin og allir
aferir hlutar Danaríkis skuli vera Danmörku undirgefnir og lúta í
lægra haldi fyrir þessum eina ríkishluta. þafe er alkunnugt, hversu
þeir vildu þröngva öferum hlutum ríkisins inn undir grundvallarlög
Danmerkur; en nú sífean þeim tókst þafe eigi nema mefe Færeyjar,
þá hafa þeir viljafe koma sem flestum málefnum inn í alríkisskrána,
til þess afe þau yrfei rædd og til lykta leidd á því þíngi, þar sem
þeir eru miklu aflmestir, og vita afe þeir geta ráfeife úrslitum málanna
eptir sinni eigin vild sakir atkvæfeafjöldans. þjófeernismenn vilja afe
vísu hafa nokkurn veginn frjálslega stjómarskipun, afc minnsta kosti
er þafe svo í orfci kvefcnu, og þykjast þeir sjálfir vera einir frjáls-
lyndir og þjófelegir; en ef betur er afe gáfe, þá mun þafe reynast
svo, afe þeir vilja frelsife fyrir sig eina, vilja ráfea einir öllu, skapa
öferum lög og rétt og gjöra allt danskt efcur dönskuskotife, hvort
sem þafe á vifc efcur ekki, efcur hvort sem þafe kemst í bága vife
réttindi annara, sifeu þeirra og þjófcerni. þafc er eins og þessir menn
ímyndi sér, afe konúngur hafi sagt af sér einveldinu yfir öllu ríkinu
og gefife þaö í hendur Danaþíngs eins; afe minnsta kosti kemur sú
skofcun daglega fram hjá þjófeernismönnum, afe þafe væri réttast afe
neyfca uppá hertogadæmin og hina hluta ríkisins lögum Dana og
öferu því er þeir vilja vera láta. Flokkur þessi hefir híngafe til
ráfeife mestu á þíngum Dana, því hann er bæfei atkvæfcaflestur og á
marga lærfea menn. Svo var og þá er alríkisskráin var lögtekin,