Skírnir - 01.01.1867, Page 88

88
FRJETTIR.
Belgfa-
studdi uppástunguna me<5 mörgum röksendum og mikilli málsnild,
þó hún áSur væri felld í öldungaráSinu. Hann kva8 £a<5 eigi
rjetta aSferS í svo mikilsvarÖandi máli, aÖ bíÖa þess, aö alþýðan
beiddist slíkrar breytingar eÖur hún yrÖi samfelldari hennar skyni
og hugsunarháttum, þar sem flestallir menntaöra manna vildi að
henni yrði fram gengt. Ríkinu yrði í engu hættara við afnám
dauöahegningar, og þaÖ væri efamál, hvort hitt hefði eigi verri
áhrif á hugi manna, aÖ vægja svo opt ólifismönnum aö uppsögðum
dómi, sem gert væri t. d. á Frakklandi. Annar maður, Thonissen
að nafni, fylgði ráðherranum fastlega að þessu máli, og minnti
menn á, að lífiÖ væri það, er engum yrði bætt aptur, en þó hefði
tíu menn verið teknir af lífi á Frakklandi og Englandi á árunum
1846—56 fyrir sakleysi, að því siðar varð sannað. Allt fyrir
þetta varð uppástungan felld með 55 atkvæðum gegn 43. Ráöa-
neytið deildist hjer í tvo flokka, því þrír af ráðherrunum — allir
af vallónsku kyni — greiddu atkvæði með henni, en tveir — af
flæmsku þjóðerni — í móti. Líklegt er þó að hún verði tekin
upp aptur, áður öllum umræðum er lokið um lögin. Nýmælin
um ölmusufje háskóians í Löwen og um forstöðu fyrir kirkjum og
kirknafje hefir orðið að miklu deiluefni með höfuðflokkunum sem
fyrrum. Einnig hefir stundum farið í mesta rýg meö Yallónum
og Flæmingjum á þinginu. Einn af fulitrúum Flæmingja sagði, að
tungu þeirra væri eigi gertjafnt undir höfði og hinni fyrir dómum,
en ráðherra innanríkismálanna kvað hann fara með rangindi og
bar mál hans harðlega aptur. Annar Flæmingi tók þá til máls
og sagði meöal annars, aö Belgía gæti ekki staðizt sem ríki sjer,
ef mikill hluti landsbúa mælti eigi flæmsku. Hvað sem um dóma
líður og embættamál, þá er hitt þó vist aö flæmskt þjóðerni og mál
verður heldur apturundan og undir í horgunum, einkanlega 1
Brussel. Konungur vill jafnvel hvorutveggju þjóöerninu og gerir
allt sem hann má til að hlynna að enu flæmska. -Hann veitti í
haust eð var tillag úr sínum sjóði til ens flæmska leikhúss i
höfuðborginni og ljet gera þar konungsstúku, en bæjarstjórnin
gerði þann mun á því leikhúsi og enu frakkneska, að hún veitti
því að eins 1500 franka, enn hinu síðara 200 þúsundir. Flæmingj-