Skírnir - 01.01.1891, Blaðsíða 30

30
ENGLAND.
ræðum og riti, og kváðu mál komið að fara að dæmi Brasiliu og koll-
varpa konungdæminu. Konungur gæti ekki annað afrekað en veslazt upp
af ofáti. Konungur og drottning þorðu ekki um tíma að láta sjá sig á
strætum úti. Loks fengust menn til að skipa ráðaneyti og samningnum
var sagt upp, en hvorirtveggju lofuðu að að láta allt kyrrt liggja i Af-
riku fyrst um sinn. Hafði verið ráðgjafalaust í mánuð.
Stanley var fagnað eins og konungi er hann kom heim til Englands
á öndverðu árinu 1890. Hann var i ótal veizlum, hélt ótal ræður, var
gerður heiðursborgari hingað og þangað, og eggjaði Englendinga að láta
ekki hluta sinn fyrir Þjóðverjum. í Lundúnum var haldin sýning mikil,
og var þar sýnt allt, er hann hafði meðferðis á glæfraferð sinni, uppdrætt-
ir af héruðum þeim, er hann fór um. og sýnishorn af afrakstri þeirra o.
s. frv. Hinn 12. julí hélt hann brúðkaup. Hann og málariun Dorothy
Tennant voru gefin saman í Westminster Abbey, og voru brúðargjafirnar
mikilfengar. Hefðarfrú ein gaf honum 200,000 krónur. Gufuskip, sem á
að setja á Nilvötnin og kalla Dorothy eptir henni, var keypt með sam-
skotum. Svo mikil ös var fyrir kirkjudyrum, að úrum var stolið, kjólalöf
voru klippt af mönnum og jafnvel snmum brúðargjöfunum var stolið. Því
næst fór Stanley einn ferða sinna með konu sinni og skirrtist mannkvæmi;
kvaðst hann heldur vilja „trampa" 1000 mílur en koma í fleiri veizlur.
Síðan fór hann til Ameríku og hélt þar ræður. Yar þá borið á hann, að
hann hefði verið grimmur og harðleikinn á Afrikuferðum sinum, en hann
bar sakir á Jameson og Barttelot, sem voru dauðir. Jameson hefði horft
á að mannætur ætu mann, og Barttelot hefði sjálfum verið að kenna að
hann var skotinn af fylgdarmönnutn sínum. Yið árslok var komið svo
að talað var um málsókn; en vonandi er að þetta verpi engum myrkva
á frægðarljóma Stanleys. Victoría drottning ætlaði að gera hann að að-
alsmauni, en hann bað sig undanþeginn þeirn heiðri.
Verkmannafélögin (Trades Unions) á Englandi héldu ársfund sinn um
haustið 1890 í Liverpool. Fulltrúar l*/2 miljónar verkmanna komu á
fundinn, og meðal þeirra Johu Burns sá, er var fyrirliði hins mikla verk-
falls i Lundúnum 1889. Blöðin prentuðu allar umræður á þessum fundi,
eins og þær væru frá þinginu i Lundúnum. Meðal annars samþykktu þeir,
að 8 tíma vinna á dag skyldi lögboðin, ef þess væri unnt.
Sjálfstæði enskra verkmanna stendur á gömlum merg, og er ekki spá-
nýtt, eins og sjálfstæði þýzkra verkmanna. Fyrir 300 árum, á dögum
Elísabetar drottningar, voru verkmeun verndaðir með lögurn á Englandi.