Skírnir - 01.01.1899, Blaðsíða 64
64
í'innland.
halda lög landsins, og hafði nefndin með sér bænarskrá, er 663 000 Finn-
ar höfðu ritað nafn sitt undir. En þeim var synjað áheyrnar og keisari
neitaði að taka við bænarskránni. Dá lýsti þing Finna yfir því, að aug-
lýsingar þessar gætu ekkert laggildi haft á Finnlandi, og að lögunum um
herþjónustu Finna (sjá f. á. Skírni, 53.—54. bls.) yrði eigi löglega beitt
í Finnlandi án samþykkis þingsins. Dingið á kvað enn fremur, að land-
varnarlið Finnlands mættí eigi til þjónustu kveðja utan landamæra Finn-
lands, nema til að verja Pétursborg; en annað finskt herlið mætti að eins
nota til landvarnar í Rúsaríki, er á ófriði stæði, og þó því að eins, að
eigi þyrfti á því að halda Finnlandi til varnar. Keisari svaraði með
opnu bréfi (4. Júlí), að auglýsing sín frá 15. Febr. stæði í fullu gildi; en
gætur skyldu gefnar að áliti þingsins um landvarnarmálið, þá er herlög
Rúsavoldis yrði fullgerð.
1050 vísindamenn og rithöfundar frá 11 ríkjum í heiminum rituðu nú
undir bænarskrá til keisara, til að hiðja hann að unna Finnum laga og
réttar. Sendu þeir J9 menn með ávarpið á fund keisara tll Pétursborgar,
en þeim var synjað viðtals.
Frakkland. Dað bar þar til, sem tíðindum þótti sæta, að 16. Febr.
varð forseti þjóðveldisins, Felix Faure, bráðkvaddur við skrifborð sitt.
Faure hafði upphaflega verið sútara-sveinn, en var auðugs manns sonur
og hafði fengið gott uppeldi. Degar hann féll frá, stðð sem hæst spenn-
ingurinn i Dreyfus-málinu, sem senn mun á vikið, og óttuðust allir, að
forsetakosningin, sem fram hlaut að fara, mundi verða sá eldihrandur,
sem tendraði logandi uppreistarbál og samþegnastyrjöld í landinu. En
það fór alt betur en á horfðist. í öldurmannaráðinu (senat) var þá Loubet
forseti. Djóðvaldssinnar meðal öldurmanna skoruðu þá á hann, að taka
kosningu til forsetadæmis, og þá hann það. Kjörþing kom saman til
forseta-kosningar tveim dögum síðar (18. Febr.) og hlaut þá Loubetkosn-
ingu með 483 atkvæðum; 279 fékk Méline, forsetaefni hervaldssinna, en
50 atkv. dreifðust milli 8 manna annara. Loubethefir roynst inn nýtasti
maður.
Dá er að víkja að Dreyfus-málinu. Ég hvarf þar frá í fyrra, er málið
var komið fyrir ógildingardóm. Dar sannaðist það, að stórkostlegar lögleys-
ur höfðu verið í frammi hafðar við herdóm þann er dæmt hafði málið, og
að saman hafði verið ofin sú ódæma lyga-fiækja, til að varna endurskoð-
un dómsins, að óhjákvæmilegt var að vísa málinu til nýrrar meðferðar