Skírnir - 01.01.1901, Blaðsíða 59

Danmörk.
59
ætlaðiat ekki til að hann snéri Bér til neinna annara en hreinna vinstri
manna.
Ráðaneytið var Jiannig skipað, að Denntzer varð forsætis-ráðherra
og ráðherra ntanríkismála; Christensen-Stadil barnakennari varð menta-
mála og kyrkjumála ráðherra; EnevoldSerensen ritstjórí innanríkis-ráðherra;
C. F. Hage heildsali varð fjármála-ráðherra; Viggo Horup ritstjóri sam-
göngumála-ráðherra; Ole Hansen béndi landbúnaðar-ráðherra; Alberti mál-
flytjandi dómBmála-ráðherra og ÍBlatds ráðhcrra; Madsen ofursti hermála-
ráðherra; Johnke aðmíráll flotamála-ráðherra.
Um haustið sendu allar sveitir landsins fulltrúa til Hafnar til að þakka
konungi það er hann hafði loks tekið sér ráðaneyti, er væri í fullu sam-
ræmi við þjóðina. Vóru miklar fagnaðar-dýrðir í Höfn.
Mikið skarð var það í gleði manna, að Horup ráðgjafi var alt af
sjúkur; hann var sá maður, er öllum mönnum öðrum fremur mátti þakka
sigur vinstri manna. í Apríl í vor andaðist hann.
Ráðaneytið lagði fyrir þing margar ráttarbætur, bæði um réttarfar
(kviðdóma), skatta, kyrkjustjórn o. fl. Varð litlu framgengt af því, en
engu þó hafnað; vóru málin svo umfangsmikil, að varla var von á, að
þau hefðust fram á einu þingi, enda . tafði landsþingið málin alt sem
það mátti.
Dað vakti óánægju nokkra hjá lögjafningjum, að ráðaneytið var ríft
í tiliögum til ættmenna konungs, og fékk þingið til að veita nokkrar
milíónir króna fyrir nýjar fallbyssur til hersins, í stað annara, er gersam-
lega vóru úreltar. Annare setti stjórnin utanþingsnefnd, til að íhuga
landvarnarmál, og ekki trútt um, að sumir ætli, að hún hafi með því
svæft þau mál um nokkur ár.
Fyrir nokkrum árum hafði hægri manna stjórn sú, er þá stýrði rík-
inu, vakið á ný máls á því, að selja Bandaríkjunum þessi þrjú eyja-kríli,
er Danir eiga í Vesturheimi. Danir hafa stjórnað eyjunum, eíns og öllum
lýðlendum, sem þeir hafa átt yfir að ráða, sjálfum sér til tjóns og lítillar
virðingar, en niðurdreps eyjunum sjálfum. — Vinstrimanna-stjórnin hélt
samningum þessum áfram og leiddi þá til Iykta, og vóru stjórnirnar,
Dana og Bandamanna, báðar ásáttar, og bandaþingið hafði staðfest samn-
inginn. En er til danska þingsins kasta kom, að staðfesta hann að sínu leyti,
þá varð á því engin fyrirstaða í fólksþinginu; en í landsþinginu hófu
hægri menn megna mótspyrnu með æsingum um alt ríkið. Er þar styzt
af að segja, að landsþingið neitaði að staðfesta samninginn, neraa fyrst