Skírnir - 01.01.1902, Blaðsíða 13

15
Bretland ið mikla og írland.
þá út aftur hvorn í sínu lagi og grœða svo á þcim. Yóru þoss dæmi,
að einn gluggi var leigður út nokkrar klukkustundir fyrir £ 1,000
(= 18,000 kr.). Þegar ekkert varð nú úr krýningunni, urðu mörg
málaferli v'it úr glugga-leigunni, og urðu sumir gjaldþrota, er miklu fé
töpuðu við þetta. Aðrir liöfðu smíðað fjölda skrautgripa, er þoir
hjuggust við að selja krýningardaginn; en þá varð alt minna úr kaup-
unum, er allir menn báru harm í stað fagnaðar. Aðrir höfðu samið
um veitingar víns og vista í stórveizlum, or halda átti og elckcrt varð
af. í stuttu máli: fjöldi manna hafði lagt fé í ýmisleg gróða-fyrirtæki,
er ö)l vóru bygð á krýningunni; en þær gróðavonir hrundu eins og
spilahús, sem börn reisa og blásið er um lcoll.
26. Júní, daginn sem krýningin átti að fara fram, stofnaði kon-
ungur nýja riddara-reglu, verðleilca-regluna (Oeder of meuit);
þann kross fengu 12 menn að bera til byrjunar; en við það bætast
væntanlega brátt ffeiri. Þá vóru og fjöldi manna herraðir (Sir) og
aðlaðir, og var það lielzt nýlunda, að það var jafnan siður á tíð Vict-
oríu drottningar, að krossfestingar, aðlanir og herranir fongu þeir oinir
er fylgdu flokki þcss ráðaneytis, er'við völd var í það sinn, er þau
hoiðursmcrki vóru veitt; en nú rigndi liciðrinum nokkurneginn jöfnum
höndum yfir réttláta og rangláta, þ. e. jafnt yfir mótstöðumenn stjórn-
arinnar sem fylgismenn honuar. Þannig fengu þeir Kitchener lávarður
og John Morley verðleika-krossinn. Það var skýrt sagt af stjórninni,
að það væri eftir beinni og brýnni ósk konungs, að oklci væri farið að
flokksfylgi í stjórnmálum í þessu nú. Engir blaðamenn urðu að þessu
sinni fyrir heiðursmerlcjum né nafnbótum, nema útgefandi kýmniblaðs-
ins Punch.
Til krýningarinnar höfðu komið forsætisráðherrarnir úr Öllum lýð-
lendum Breta í öllum heimsálfum. Ur krýningunni varð nú ekkert
í Júni, en 1. Júlí gengu forsetisráðherrarnir á rökstóla ásamt Mr.
Chamberlain, lýðlcnduráðherra Bretaveldis. Chamberlain og- fleiri með
með honum úr brezku stjórninni höfðu hugsað gott til glóðarinnar að
halda þennan fund; töldu sór vist, að nú meðan sigurvíman af nýloknu
Búastríðinn vært í allra kolli, mundi sér talcast að fá forsætisráðherra
lýðlendanna til að ganga að einhvcrju fyrirkomulagi, er tengdi alrílris-
heildina cða alríkiseininguna fastari og tryggari böndum. Eyrst hugs-
uðu menn til tollsambands á einhvern liátt; t. d. að Brctland feldi
niður cða lækkaði að mun toll á þeim varningi, or frá lýðlendunum