Skírnir - 01.01.1902, Blaðsíða 30

32
Þvzkalaml.
Eúsakeisari og varð þar vinafundur. En 27. s. m. kom ítala-konungur
til Postdam að heimsækja Yilhjálm keisara. og héldu báðir næsta dag
til Berlínar með mikilli viðhöfn og var þar mikil risna og fagnaður. —
í Xóvember fór Vilhjálmur keisari til Sandringham í Englandi að
heimsækja Játvarð móðurhróður sinn Bretakonung. Ekki var þeirri
ferð mjög fagnað í Þvzkalandi, þvi að Bretahatrið var þar megnt. Bret-
ar tóku Vilhjálmi sæmilega. En er það kom síðar upp úr leafi, að
stjórnin brezka hefði gengið í bandalag við Þjóðvcrja í Venezuela-mál-
inu, var því ið versta tekið á Bretlandi.
Friðrik Dana-krónprinz heimsótti Vilhjálm keisara i fyrra og var
forkunnar-vel fagnað. Síðan Danir mistu hertogadæmin hefir hvorki
Danakonungur né krónprinzinn heimsótt Þjóðverja-keisara. En nú var
það talið ráð vinstrimanna-stjórnarinnar dönsku, að krónprinzinn færi
för þessa, til að sýna, að núverandi stjórn Dana vildi vingast viðÞjóð-
verja, enda hefir stefna vinstri manna jafnan verið sú, að sporna af
megni gegn allri víggirðinga og herauka fásinnu, er hægrimenn jafnan
fylgdu fram og augsjáanlega var til þess eins ætluð, að geta snúist i
lið með hverri þeirri þjóð, er 1 ófriði lenti við Þjóðverja.
Vilhjálmur keisari heimsótti aftur Danakonung í vor, rétt fyrir af-
mæli konungs. Lagði keisari sig mjög i líma að sýna konungi vorum
in hlýjustu og dýpstu merki djúprar lotningar og vináttu. Keisari
hefir áður komið til Danmerkur, og var þá litt fagnað af alþýðu. En
nú fór alt á annan veg. Alþýða og blöðin tóku honum tveim höndum
með hlýjum fagnaði. — Þýzk blöð, og þar á meðal þau, er til þessa
höfðu verið óvinveittust Dönum, töluðu nú mikið um, hve eðlilegt væri
að vingast við Dani, svo náskylda og svo stórmentaða þjóð; töldu
það mjög gleðilegt, að vinstrimannastjórnin fylgdi friðarstefnu, og sögðu
að nú ætti að linna ofsóknum í hertogadæmunum gegn Dönum og
dönsku þjóðerni. Þykir þegar hafa bólað á meiri sanngirni þar syðra
eíðan.
Herra Krupp, eigandi inna miklu járnverksmiðja í í)ssen, andaðist
22. Nóv. nokkuð sviplega, og lék nokkurt orð á, að hann mundi hafa
ráðið sér bana sjálfur, hvað sem f því var hæft. Hann var auðmaður
mikill, margfaldur miliónari. Eitt merkasta lögjafningja-blað í Þýzka-
landi, Vokwábts, hafði borið honum áhrýn, að hannhel’ði suður í ítaliu,
þar sem hann sat löngum á vetrum, lifað ónáttúru-saurlifnaði (við lcarl-
menn eða sveiua). Hafði því áður verið hreyft af ítölsku lögjafningja-