Skírnir - 01.01.1902, Blaðsíða 35

Kúsland,
37
skjótt látín hœtta þessu aftur. En í Suður-Rúslandi virðist Plehve og
landstjórinn í Bessarabiu hafa verið samhendir í þessu máli. Blað eitt
í Kisjineff œsti Ivðinn blygðunarlaust til Gyðinga-ofsókna. Þar var það
kveikt upp, eins og stundum hefir verið gert áður, að eigna Gyðing-
um það, að þeir myrtu krietinna manna börn til að fórna þeim við
hátíðahöld sín fyrir Páskana. Undir þetta réru inir fáfróðu grísk-
-kaþólsku prestar. Afleiðingin varð sú, að á Páskadag byrjuðu í Kisji-
neff eiuhverjar inar voðalegustu Cfyðinga-ofsóknir, er sögur fara af.
Verzlunarbúðir og íbúðarhús Gyðinga vóru brotin upp og rœnd, menn
og konur myrt eða limlest, kvenfólki nauðgað og það siðan drepið,
og þetta svo alment, að fáa dró undan. Lögregluþjónarnir horfðu á
og hlógu að. Skorað var á landstjóra, sem hafði ráð á nægum her-
mönnum, að láta þá vernda Gyðingana og sundra skrílnum, en hann
kvað innanríkisráðgjafann hafa bannað sér að beita hernum til að sefa
uppþot. Einhverjir sendu símskeiti til Plehve, en fengu ekki svar.
Þessar aðfarir vöktu megnustu gremju í ölium siðuðum löndum.
Keisarinn varð æva-reiður, er hann frétti þetta. En Plehve hefir birt
það almenningi, að þetta hafi alt orðíð án sinnar vitundar og vilja.
En síðar liefir þó fullsannast, að það var eftir beinu fyrirlagi hans, að
hvorki var herlið né lögreglulið látið hreyfa legg né lið til að hefta
ofsóknirnar.
Lagaleysis-harðstjórnin á Einnlandi hefir haldið áfram og aukist.
Landstjórinn þar fékk keisara til að veita sér umboð til að gera
menn landræka, sekta menn og gera eignir manna upptækar, alt án
dóms og laga. Það er mælt, að keisari hafi verið tældur til að rita
undir þotta; hafi honum verið talin trú um, að umboð þetta ætti að
eins að hafa til sýnis, til að skjóta Einnum skelk í bringu, svo þeir
yrðu auðsveipari að hlýða, og mundi með því sparast mikill ófriður
og óþægindi. En í framkvæmdinni liefir þessu verið rækilega beitt til
að reka úr landi hvern á fætur öðrum helztu og beztu menn landsins.
Eins og getið liefir verið áður i „Skírni“, áttu Rúsar að skila
Sínverjum aftur Mandsjúríi í ár og hafa flutt allan her sinn burt fyrir
árslok 1903, utan livað þeim er heimilt að hafa herlið fram með járn-
braut sinni, er um landið liggur. Þeir fóru og að flytja burt herliðið
á til skildum tíma eftir nýjár síðasta. En burflutningurinn varð ekki
nein langferð, liðið að eins flutt nær járnbrautinni, og þar er það,
jafn-fjölment og áður. Þeir láta og Sínverja taka við að „stjórna11