Skírnir - 01.01.1906, Side 14

14
Kristján konungur IX.
Skirnin.
og eftir landskjálftana 1896 voru að lians hvötum og drotn-
ingar skipaðar samskotanefndir í Kaupmannahöfn, gáfu þau
hjónin stórfé og konungsættin að auki. Alls voru sam-
skotin úr Danmörku í bæði skiftin yfir 250,000 kr.
I þessu riti má þá sízt gleyma því, að konungur vor
var verndari Bókmentafélagsins og gaf því alla sína stjórnar-
tíð árlega 400 kr., og er það mikið fé á 42 árum.
A 1000 ára hátíðinni hét konungur vor því, að hann
skyldi sjá um, að börn sin lærðu íslenzku. Núverandi
konungur vor Friðrik VIII mun og eitthvað hafa lært 1
íslenzku, sem skiljanlega hefir þó verið fremur lítið, þar
sem hann þá var orðinn fullorðinn maður. Aftur hefir
elzti sonur Friðriks konungs, Kristján konungsefni, lært til
muna í íslenzku. Hann er og hinn fyrsti prins af kon-
ungsættinni dönsku, sem tekið hefir stúdentspróf.
Andlátsfregn konungs vors barst hingað til Reykja-
víkur kveldið eftir lát hans, með Marconi-skeyti, og á
sama hátt varð hér kunnugt um útför lians. Skólamenn
héldu sorgarathöfn til minningar um andlát hans, 5. dag
febr. i hinum almenna mentaskóla, og voru þar sungin
minningarljóð eftir Steingrím rektor Thorsteinsson. A
margan annan hátt hefir hins ástsæla konungs verið minst
hér, og verður minst út um landið. Daginn sem hann
var kórsettur í Hróarskeldu, sunnudaginn 18. febr., var
sorgarguðsþjónusta haldin i kirkjum bæjarins, og útfarar-
innar var og minzt í kirkjum hér nærlendis. Utför hans hefir
verið hin allra tilkomumesta, og með einlægustum kærleiks
og virðingar söknuði yfir öðlingnum látna, sem nokkru
sinni hefir farið fram í heiminum.
Þar vorum vér íslendingar og með hugann, og skáldið
hefir fagurlega túlkað vorar hugsanir í minningaiijóðunum
„Hann elskaði land vort og ljúft vor bætti kjör;
vors lands mun fylgjnn ósén hans verða í jarðarför,
og konungs kistu viður hún kveðju flytur hljótt:
Sof, Kristján, kongur góði, þeim hinzta svefni rótt“.
Þóbh. Bjabnakson.